Mount Vernon Trail

Voor het eerst in zeker twee weken worden we met zware bewolking wakker. Zou Ophelia dan toch opeens deze kant op komen? Het is drukkend warm buiten en terwijl ik Saskia naar school wandel vraag ik me af, of ik Angèle maar op zal bellen om onze fietstocht van vanochtend uit te stellen.

Maar, zoals Rick terecht opmerkte, wij zijn Nederlanders en kunnen wel tegen een paar spatten. Net voor half tien komt Angèle en ook zij heeft een regenjas mee, voor het geval dat. De fietsen hangen achter aan de van en we rijden onder begeleiding van mijn nieuwe GPS naar de George Washington Memorial Parkway.

Onderweg ondervinden we nogal wat spitsverkeer en het duurt bijna drie kwartier voor we de auto bij Roosevelt Island parkeren. Het is inmiddels alweer zonnig en flink warm. We fietsen, zo af en toe stoppend om van de omgeving te genieten, zo'n vijf mijl in de richting van Alexandria.

Gezicht op het Washington Monument en het Lincoln Memorial en de prachtige Memorial Bridge

Het pad is rustig, veel en veel rustiger dan in het weekend! Wat ons opvalt is dat er verscheidene vrouwen zijn, die alleen joggen in vrij afgelegen gebieden. De fietsers zijn stuk voor stuk mannen. Niet dat dat iets zegt, natuurlijk.

Bij het vliegveld stoppen we om de vliegtuigen vlak over ons heen te zien vliegen. Vandaag vertrekken ze onze kant op en het is eigenlijk meer indrukwekkend, als ze landen. Dan heb je echt het gevoel, dat ze zo laag zijn, dat je er onderaan kunt gaan hangen, bij wijze van spreken.

De Washington Sailing Marina met een vliegtuig dat gaat landen op Washington National Airport

Het is zo warm, dat we beiden geen puf hebben veel verder te gaan. We zitten even bij een tafeltje bij de Washington Sailing Marina, het cafe was helaas gesloten, en vangen daarna de terugweg aan. Dit pad gaat helemaal door naar Mount Vernon, het landgoed van George Washington, maar dat is nog 12 mijl verderop!

De rit naar huis is vele malen sneller, dan de rit heen en we kletsen, onder het genot van een kop soep, nog gezellig verder. Als Angèle huiswaarts gaat stap ik in de van om hem naar de garage te brengen voor een olieverversing. Natuurlijk begint het nu net te plenzen!

Bij de garage krijg ik een leenauto mee, die verschrikkelijk stinkt, maar ja, beter dan niets. Hopelijk is de minivan morgen weer klaar.

Het blijft de hele dag snikheet, zo vreemd voor half september! Het wordt 32 graden en behalve die ene erge bui blijft het droog. We hebben de regen hard nodig en voor morgen en overmorgen wordt wel meer voorspeld. We hebben nu al meer dan twee weken geen meetbare regen gekregen!

Vandaag heeft een rechter in Californie bepaald, dat de woorden "Under God" in de "Pledge of Allegiance" niet constitutioneel zijn. Hopelijk gaat dit nu naar het Supreme Court en bepalen de hoge rechters inderdaad, dat het niet samengaat met de constitutie. De "Pledge of Allegiance" moet voor het begin van iedere schooldag worden opgezegd en bij ieder officieel evenement. De woorden zijn nu: "I pledge allegiance to the flag of the United States of America and to the republic for which it stands, one nation under God, indivisible, with liberty and justice for all."

Het begon ooit in 1892 met de woorden: "I pledge allegiance to my Flag and to the Republic for which it stands: one Nation indivisible, With Liberty and Justice for all." Pas in 1954 voegde President Eisenhower de woorden "Under God" toe. Van mij mogen die woorden er ook weer uit, het past niet in een multi-culturele, multi-religieuze maatschappij. We zullen zien...