Ups and downs

Saskia is gisteravond op tijd naar bed gebonjourd en staat vanochtend heel wat monterder op. Ik moet duidelijk meer op haar bedtijden letten! Als Rick er niet is, ligt zij naast mij te slapen en, als Katja en Kai naar school vertrekken, komt Cosmo zich ook tussen ons in vleien. Meike en Snickers (die inmiddels baas zijn over Cosmo) komen er ook bij en het feest is compleet! Dat zou een foto geweest zijn, maar niemand om hem te nemen!

Het miezert wat bij het opstaan, maar de temperatuur is zeer aangenaam. Ik neem Cosmo mee voor een wandeling in het stukje bos hier vlakbij. Ik wil nu even niet te ver met hem gaan, zodat de antibiotica nog verder kunnen werken. Ik ben best bezorgd om mijn hondebaby, hoewel hij net zo hard de tuin in rent en met Diego speelt, als anders.

Alweer zorgt Marceleus, dat Mary Ellen en ik flink onze spieren gebruiken. Vandaag zijn er vooral veel balans oefeningen en wordt er aan de "glutes" (bilspieren) gewerkt. Ik voel ze in ieder geval flink, dus die hebben het geweten!

Na een snelle douche maak ik me klaar om naar Fairfax Circle hier vlakbij te rijden. Ik heb er met Karin afgesproken om te lunchen bij Jaipur. Rick en ik hebben al vaker gedineerd bij dit goede Indiase restaurant, maar ze hebben ook een lunchbuffet, dat volgens Karin erg goed is.

Als ik het restaurant binnenloop, zie ik Karin net aan komen rijden. De geur alleen al binnen maakt, dat ik enorme trek krijg, heerlijk!!! We krijgen een gezellig tafeltje en vallen gelijk aan. Als drinken houden we het gewoon bij water, wat de hele tijd aangevuld wordt (hoewel het eten niet zo pittig is, als Indiaas eten kan zijn).


Jaipur betekent "roze stad" en veel van het decor in dit restaurant is die kleur

Er is een heerlijke frisse salade met allerlei groentes en kikkererwten, lekkere sauzen, twee vegetarische gerechten, een met bloemkool en een met Indiase cottage cheese en verder kip- en lamsgerechten in verschillende sauzen. Als toetje is er een heerlijke soort wortelpudding. En dat alles voor $10!

Het restaurant zit al gauw vol, vooral met zakenmensen. Op mijn vraag, of dat in Nederland ook zo is, merkt Karin op, dat dat toch wel erg Amerikaans is. In Nederland zijn zakenlunches niet zo gewoon, althans niet, waar zij vandaan komt. Wij smullen en kletsen ondertussen, onder anderen over onze vakanties en over onze oudsten, die straks samen bij Virginia Tech zullen gaan studeren. Al te gauw is het tijd om af te rekenen, want Karin heeft een afspraak om een uur.

Bij thuiskomst zie ik, dat Fidel, de tuinman, en zijn mannen zijn gearriveerd en een groot deel van onze voortuin al keurig heeft. Helemaal afgeknipt zijn de enorme vlinderstruiken voor het huis. Het is moeilijk voor te stellen, dat die in augustus weer net zo groot, zo niet groter, zullen zijn! Donkere houtsnippers maken, dat het geheel er weer keurig uitziet.

Ook achter gaan ze bezig en dat duurt wat langer. Er wordt geknipt, gezaagd, getrokken (het oude onkruid, dat zich helemaal in de struiken heeft gewoekerd) en gemaaid, want het gras is alweer begonnen met groeien. Dit geeft me zo'n gevoel, dat de zomer in aankomst is, ik word er helemaal vrolijk van.

Dan komt Laura om me een broodnodige massage te geven. Zij heeft vorige week ook op de poezen gepast. Ze is zo dol op die dieren, blijft uren met ze spelen en knipt hun nagels (wat ik heel fijn vind, want ze krabben best veel). Zoveel tijd, als zij met ze besteedt, zouden ze in een kennel nooit krijgen.

Meteen na haar massage van mijn nek voel ik mijn hoofdpijn minder worden. Voorlopig ga ik toch maar weer terug naar iedere twee weken, tot het echt warme weer komt.

En dan verneem ik het schokkende nieuws, dat een heel goede kennis in Nederland heel ernstig ziek is. Mijn gedachten zijn bij haar en haar familie, die nu een verschrikkelijk moeilijke tijd doormaken. Het is altijd moeilijk om zo van verre te weten hoe te reageren of wat te schrijven. Het enige wat je kan doen is laten weten, dat je in gedachten bij hen bent.

Omdat Katja een Relay for Life vergadering heeft, eten we vroeg. Mr. Fastman brengt vanavond Japans eten.

Op het menu van dit restaurant staat zelfs (als nieuw iets) "Indonesian Satay" en Saskia bestelt dat, want dat vindt ze in Nederland ook altijd lekker. Het komt inderdaad met een lekkere pindasaus, die wel heel erg op de Indonesische lijkt! Het draagt in ieder geval Saskia's goedkeuring ook weg.