Het laatste beugelbekkie!

Vanochtend mogen Saskia en ik wat langer slapen, want we hoeven pas om kwart voor negen bij de orthodontist te zijn. Vandaag krijgt Saskia haar bovenbeugel ingezet. Dit is het begin van de laatste fase van haar gebitscorrectie.

Saskia mist genetisch een van haar zijtanden en een kies (grappig is, dat dat bij mijn zusje ook zo is, maar ik dat nooit wist, tot Saskia dit had). Van de kies zit de melkkies er nog in, maar de voortand is er niet. Dus wordt nu haar hoektand zo getrokken, dat die een zijtand lijkt. Gelukkig kan het zo, anders was het nog veel ingewikkelder geweest met een implant, een scenario waar Saskia van gruwelde.

Saskia mag meteen in de stoel gaan liggen, waarbij zij, als enige van de drie kinderen, mij niet nodig heeft. Dat vind ik wel best, want dr. McGrath, hoe aardig hij ook is, op de handen kijken is niet mijn favoriete bezigheid.

Intussen ga ik met de dame, die over de financien gaat, spreken. Dit heb ik al drie keer gedaan, dus wat mij betreft mag het kort. De dame vertelt mij, dat haar kinderen beiden gaan trouwen en dat het huwelijk van haar zoon meer dan $50000 gaat kosten.

De ouders van de bruid, Filippijns, willen daar "maar" $21000 van betalen. Volgens haar zijn huwelijken tegenwoordig zo duur. Nou, denk ik bij mezelf, niet die van mijn kinderen, want dan kunnen ze fijn een groot gedeelte zelf financieren. Mijn hemel!!!

Dan blijkt, dat de cheque, die ik uitgeschreven heb, verkeerd is. Omdat wij in een keer betalen krijgen we een korting en die had ik niet mee gerekend. Gauw rijd ik naar huis om een nieuwe cheque te halen, want die draag ik niet standaard bij me. Dat geeft me ook even kans om Cosmo een aai te geven, want die krijgt zijn gewoonlijke lange wandeling niet.

Terug bij de orthodontist hoef ik niet lang te wachten, of Saskia komt met beugel tevoorschijn. Eerst zie ik het niet eens, want we hebben dit keer gekozen voor de witte versie. Die was wel iets duurder, maar Saskia heeft al meer dan twee jaar met een metalen bekkie rondgelopen en de gekleurde elastiekjes zijn niet meer leuk voor haar. Ze gaat nu de puberteit in, dus dat leek ons een fijn cadeau om haar te geven. En ik moet zeggen, het ziet er prachtig uit!


Je ziet het nauwelijks!

Na een McDonald's ijsje om de vieze smaak uit haar mond te krijgen lopen Cosmo en ik met Saskia mee naar school. Daarna loop ik zo hard mogelijk met Cosmo terug naar huis, zodat hij ook nog wat beweging krijgt.

Met Christine loop ik daarna door Vienna naar Lofty Salon om de cd met foto's aan Mona te geven. Ik hoop van harte, dat er goede tussen zitten! Christine zegt, dat ik mijn eigen "worst critic" ben en dat zal wel, maar het voelt als een hele verantwoordelijkheid zo'n fotoserie!

Wij lopen door het W&OD pad op. Het is heerlijk weer en overal zien we cardinaaltjes zingen en er zijn veel fietsers, wandelaars en skeelers. Op de terugweg stoppen we bij Whole Foods voor de lunch.


Overal zijn bloeiende maples te zien

Daar hoort Christine, dat hun huis inderdaad verkocht is en ze hoeven ook niets te verven, zoals eerst een eis was. Ze kunnen tot half april in hun huis blijven en gaan dan voorlopig in een gemeubileerd appartement vlakbij. Voor Christine is het al een hele opluchting om niet in zo'n model huis te hoeven wonen.

Het is inmiddels schitterend lenteweer, zo'n 17 graden. Iedereen speelt buiten en ik ga lekker voor het huis zitten lezen. Deze zomer kreeg ik van mijn broer en schoonzusje het boek "Ik mis alleen de HEMA". Het leest lekker weg, die verhalen van Nederlandse emigranten. Wel jammer vind ik, dat er drie in Italie zitten, iets meer diversiteit was leuk geweest.


Bijna uit!



Meike (zwart-wit) en Sushi wagen zich voor het eerst dit jaar naar buiten



Rond zes uur druppelen Raffi en Leah binnen en vertrekken we met zijn allen voor Katja's officiele verjaarsmaaltijd. Haar verjaardag is vrijdag, maar veel mensen zijn dan al weg voor Spring Break.

We gaan naar Chima, een Braziliaans restaurant. Bij binnenkomst staan er twee dames, uitgedost in Braziliaanse carnavalskleding. Zij delen kralen kettingen uit en iedereen in het restaurant heeft er een om. Wij dragen ze dus ook allemaal maar.

Eerst doen we ons tegoed aan de enorme salade bar, waar je ook gerookte zalm en carpaccio kunt krijgen. Daarna draaien we ons rondje om en het ene na het andere zwaard met vlees wordt door de gauchos naar ons gebracht.


Een van de "gauchos"



Katja en Leah krijgen een stukje zwaardvis

Katja geniet overduidelijk. Raffi en Leah doen zich ook tegoed aan allerlei lekker vlees, net als Rick. Ik houd het bij filet mignon, zwaardvis en zalm, die maar zo af en toe langskomen, maar wel erg de moeite waard zijn. Kai en Saskia eten voornamelijk van de bar, zij zijn geen vleesliefhebbers.


Rick zou Rick niet zijn, als hij niet gek zou doen tot groot vermaak van de kinderen!

Rick heeft de serveerder, die echt erg goed is, verteld, dat het Katja's verjaardag is. Hiervoor krijgt ze een hele cake! We zingen, en het hele restaurant doet mee (vind ik hier altijd zo leuk) "Happy Birthday" voor de rood aanlopende bijna volwassene. Voor mij is de zoetigheid te veel, maar de anderen genieten er lekker van.

Zoals Katja zegt is dit het begin van de viering van haar achttiende verjaardag (en waarschijnlijk de laatste thuis). Ze heeft voor morgen en overmorgen ook nog allerlei plannen.

Thuis kijken we eerst naar the Moment of Truth. Waarom je daaraan mee zou willen doen is me een raadsel. Dan komt American Idol, waarin David Hernandez wordt weggestemd, voor mij een terechte keus.