Magnolia's

Donderdag

Helaas is Kai toch weer ziek vandaag. Hij hoest en voelt zich miserabel. Wel vervelend, want zo mist hij nogal wat school. Ik probeer hem er dan ook toe te zetten, toch wel wat huiswerk te maken.

Saskia heeft al om half negen een afspraak bij de orthodontist, dus ik vraag Rick weer om Cosmo uit te laten. Vandaag worden er afdrukken van Saskia's gebit gemaakt en krijgt ze "spacers" tussen haar kiezen. Dit alles als voorbereiding op het zetten van haar beugel volgende week.

Na een half uurtje is ze klaar en breng ik haar naar school. Pas na zevenen vanavond zullen we haar weer ophalen. Ze eet op school pizza en zingt dan in een concertje van de Guitar Club. Rick en ik mogen van haar niet komen luisteren, tot onze teleurstelling. Ze zegt, dat ze daar te nerveus van wordt.

Even speel ik nog met de gedachte om dan maar zonder haar weten te gaan. Maar ze is zo stellig in haar weigering, dat ik haar wens toch maar respecteer. Later op de avond hoor ik van andere moeders, dat ze het heel goed gedaan heeft. Vreemd, toch, dat ze ons daar niet bij wil hebben, zo is het eigenlijk bij ieder optreden, dat ze heeft!

Na een goed half uur hard werken aan mijn spieren met Marceleus rijd ik naar Fairfax om Christine op te halen. Haar verjaardag was op 19 januari en nu gaan we eindelijk haar verjaarslunch eten!

We hadden beiden zin om iets nieuws te proberen en dat wordt Magnolia's at the Mill in Purcellville. Dat ligt zo'n zestig kilometer bij ons vandaag in landelijk Virginia. Het is schitterend weer en de rit door de voetheuvels van de Shenandoah is prachtig.

Na iets meer dan een half uur komen we in het slaperige Purcellville aan. Bij mijn weten ben ik hier nog nooit geweest. Het stadje stelt niet veel voor: een kort winkelstraatje, een stationnetje en natuurlijk het restaurant, dat in een oude molen is gebouwd.

Het ziet er van binnen heel gezellig uit, warm met veel hout. Het is ook, tot mijn verbazing, flink druk. Veel zakenmannen zitten er, keurig in pak, kennelijk zijn hier toch bedrijven in de buurt.






Christine en ik delen een voorafje van fried green tomatoes. Dat klinkt zo zuidelijk en doet ons meteen aan de film denken, dus dat moeten we proberen. Wat er komt is een zalige combinatie! De fried green tomatoes liggen op een bedje van een pittige saus en er bovenop ligt geitenkaas, flinterdunne plakjes parmaham en een iets fruitigs, waarin ik vijgen denk te proeven. Super lekker!

Het wordt een gezellige lunch, die niet eens alleen over de verkoop van Christine's huis gaat. Dat blijft een grote stress in haar leven, want het staat nu een paar weken te koop en niemand heeft nog gehapt. In hun buurt zijn in die tijd wel twee andere huizen verkocht.

Christine heeft nu een beeldje van St. Joseph, een timmerman uit de bijbel, op zijn kop in hun tuin begraven. Volgens de legende garandeert die daad een snelle verkoop van het huis. Baat het niet, dan schaadt het ook niet, volgens Christine.

Thuis haal ik alles uit het heerlijke lenteweer en ga voor op de stoep in het zonnetje lezen. Helaas is mijn boek over de Witte Indiaan al gauw uit, maar deel twee van de serie is onderweg. Ik vind hem weer net zo leuk om te lezen als 24 jaar geleden!


Over magnolia's gesproken, die naast ons huis staat mooi in de knop!



Vanavond hebben we weer bunco, dit keer bij de Zweedse Madeleine. Het thema is dingen, die je in je vrije tijd doet. Ik besluit daarvoor een pakketje van mijn fotokaarten af te drukken. Degene, die de tas met "cadeautjes" wint is daar helemaal van onder de indruk en de kaarten gaan de kamer rond. Volgens een paar zou ik ze zo kunnen verkopen, maar dan moet ik eerst een makkelijker manier van afdrukken verzinnen. Al die bewondering streelt de ego wel, moet ik zeggen!

Het spel is ook erg leuk en ik ga met de prijs voor de meeste "snake eyes" naar huis. Als je snake eyes gooit, gooi je drie enen, en het resultaat is, dat jij en je partner al je gewonnen partijtjes moet uitgummen. Vooral voor de partner nooit leuk, maar het maakt het spelletje wel spannend. Mijn prijs is leuk: het Oprah tijdschrift, een notitieboekje (perfekt om aantekeningen voor mijn blog in te maken), leuke kaarsjes en lekkere thee.

Als ik thuiskom zijn Saskia en Rick nog volop aan het verven op de achtergrond voor haar "Lucy" volgende week (de achtergrond moet morgen klaar zijn). Ze schilderen een ouderwetse tv en het wordt erg mooi. Ze zijn er alleen wel tot na enen mee bezig!

Mijn zusje belt, dat Stefan aan het overgeven is. Ze staat er weer alleen voor en ik heb zo met haar te doen! Wat zou ik graag komen helpen, maar het enige, wat ik kan doen is mentale steun geven. Het zal een woelige en vermoeiende nacht worden voor haar!

Vrijdag

Als ik Kai wakker ga maken is hij nog steeds ziek en klaagt over erge oorpijn. Aangezien hij nogal wat oorproblemen heeft gehad en er voorkomen moet worden, dat zijn trommelvlies doorbreekt, maak ik gauw een doktersafspraak. Om tien over elf kunnen we terecht.

Voor vanmiddag wordt erge regen voorspeld, maar vooralsnog is het droog. Ik besluit dus voor de afspraak er nog met Cosmo op uit te trekken. Ik parkeer bij Whole Foods en ga een stuk het W&OD pad op. Gisteren zagen Christine en ik, dat het ook door Purcellville loopt. Je kan er echt einden op fietsen, dus!

Bij de dokter moeten we meer dan een half uur wachten, maar ik heb mijn gisteren gewonnen Oprah mee. Ik had dit tijdschrift nog nooit gelezen en merk, dat ik het erg leuk vind!

Dr. Jain, een vrouwelijke dokter, die hoogzwanger is (lijkt me moeilijk om dan met al die zieke kinderen in aanraking te moeten komen) probeert in Kai's oor te kijken. Daar zit echter zoveel oorsmeer in, dat ze zijn trommelvlies niet kan zien.

Samen met de verpleegster probeert ze het smeer eruit te spuiten, wat Kai duidelijk heel wat pijn doet. Ik heb enorm met hem te doen, want oorpijn is al zo naar en dan dat gespuit er nog bij! Het lukt ook nog eens niet en ze zijn er zeker een half uur mee bezig. Eindelijk geeft de dokter het op en besluit om, aangezien Kai al zo'n geschiedenis van erge oorontstekingen heeft, hem antibiotica voor te schrijven.

Vroeger, als de kinderen een naar bezoek bij de dokter hadden, gingen we naar CVS om een speeltje uit te zoeken. Ik grap met Kai, dat hij daar nu helaas te oud voor is. Maar, als we bij Rite Aid zijn om zijn medicijn op te halen, kiest hij een paar leuke tijdschriften uit om in bed te lezen.

Na de lunch besluit ik, ondanks de regen, die inmiddels gestaag naar beneden komt, het huis in lentesfeer te brengen. De Valentijnsspulletjes en overgebleven sneeuwmannen gaan de zolder op en de eieren, haasjes en konijntjes van Pasen haal ik naar beneden.

Het ziet er meteen weer zo vrolijk uit met al dat geel en wit, maar er zijn een paar dingen gebroken. Door de stromende regen (als het hier dan regent, dan doet het dat ook flink!) rijd ik naar Target.


Mijn "uitzicht" vanaf mijn stoel in de family room

Hier hebben ze heel leuk Paasdingetjes en ik koop onder anderen een peper en zout vaatje in de vorm van twee haasjes. Ook vind ik een paar schattige lentedingen voor de kleintjes van mijn zus, waaronder een superlief "My First Easter" pakje voor baby Sasha.

Bij de kassa stoot ik per ongeluk de twee haasjes tegen elkaar en de oortjes breken van het zoutvaatje af. Echt jammer, want het was het laatste stelletje. Ik besluit, dat ik het wel kan lijmen en het toch te kopen. En dan krijg ik het zomaar gratis, omdat het gebroken is! Terwijl ik dat zelf heb gedaan en de kassiere dat zag. Het beestje kostte maar $1, maar toch, ik vind dat heel nette service.

Terwijl ik me door de koude regen terug naar de van haast komt er een oudere vrouw op me af. Ze is voor dit weer heel dun gekleed en door en door nat. Ze vraagt me, of ik wat geld voor haar heb, zodat zij en haar man kunnen eten. Ik vind haar zo zielig en nat, dat ik haar gauw $10 in haar handen druk. Daarop zegt ze heel dankbaar: "God bless you!" Ik hoop, dat ze tenminste ergens heen loopt, waar ze kan opdrogen!

Rick merkte laatst op, dat ik nu onze sneeuwman vlaggetjes buiten wel op mag ruimen, de bomen zijn aan het uitlopen. Maar ik heb geen lente vlaggetjes, dus ga naar Michael's om een paar leuke uit te kiezen. Zodra het weer droog wordt ga ik ze ophangen.

Vanavond gaan Rick en ik met een "date" ons weekend beginnen. Rick heeft weken geleden een reservering kunnen maken bij CityZen in het Mandarin Oriental hotel, waar we ook het nieuwjaarsfeest van zijn werk hadden. Het is een vrij nieuw restaurant en staat erg goed aangeschreven. Ik ben heel benieuwd!