Miezerige maandag

Gisteren en eergisteren, toen ik de kans had lekker uit te slapen, werd ik om kwart over zeven wakker en doezelde wel, maar had ook zo op kunnen staan. Waarom herhaalt zich dat dan niet op deze maandagochtend? Het bed voelt zo lekker en met heel veel moeite onttrek ik me aan de warmte ervan.

Saskia en Laura vertrekken in de motregen en ik wacht op de komst van Mary Ellen. Die laat op zich wachten, dus Cosmo en ik gaan vast haar kant op. Het blijkt, dat Mary Ellen al bijna bij ons was en toen besloot, dat ze toch handschoenen nodig had. Het is dat soort koude vochtigheid, dat ik haat, dat de boventoon voert vandaag.

We lopen twee mijl hard en Cosmo doet goed mee. Het lijkt erop, dat de antibiotica nu echt goed hun werk doen. Maar Mary Ellen krijgt pijn aan haar voet en we lopen de tweede anderhalve mijl.

Nog nat gaan we daarna op weg naar Petsmart voor de hondentraining. Er wordt vandaag hard gewerkt aan gehoorzaamheid. Er zijn nog twee weken en dan beginnen we aan de "advanced" training. Aan het einde daarvan doen de honden een examen en als ze dat goed volbrengen krijgen ze een certificaat: "Canine good citizen".

Vandaag doet Cosmo het wel goed, al is hij te geinteresseerd in zijn "vriendin" vanaf het begin, de bulldog Zoe. Ook Zoe vindt hem wel leuk, dus moeten we de honden een eind uit elkaar halen.

Het uur is zo voorbij, want het is intensief voor zowel Cosmo als mij. Leuk vind ik dit wel, van mij mag het iedere week zo zijn. We kopen nog wat hamstervoer voor Snrnp en een paar botjes (die zo duur zijn!) voor Cosmo en gaan dan richting Whole Foods.

Daar haal ik de benodigdheden voor de salade, die ik beloofd heb voor vanavond te maken. Het is de maandelijkse "potluck" met de zeven Nederlandse dames, dit keer bij Lilian in Reston. Mijn salade is op aanraden van Mary Ellen: gemengde bladeren (geen idee, hoe je die in het Nederlands noemt, hier heet het "Mesclun" of "Spring Mix"), druiven, gorgonzola, pistachenoten en vinaigrette. Bij thuiskomst maak ik het allemaal klaar en zet het in de ijskast.

Omdat ik vanavond dus "uit ga" doe ik het vanmiddag rustig aan. Ik lees wat, typ wat en ga, tot vermaak van Leah en Katja (die een avond met alleen Nederlandse vrouwen toch al heel grappig vinden) ook nog een half uurtje liggen. Uit ervaring weet ik, dat als ik dat niet doe, ik morgen een wrak ben. En daar heb ik geen zin in. Dus ik trotseer de lacherige blikken en gedraag me als een bejaarde vrouw.

Rick komt op tijd thuis en biedt aan mij naar Karins huis te brengen. Als ik de salade uit de ijskast haal zie ik, dat ik de vinaigrette er te vroeg op heb gedaan en het groen is helemaal verlept. Enfin, het moet maar, het smaakt nog wel heel lekker.

Met het gourmet stel, een stokbrood en de verlepte salade neem ik plaats in Karins minivan. Sylvia rijdt ook mee en we komen als eerste aan bij Lilian. De bedoeling is, dat we gaan gourmetten (vandaar mijn gourmet stel), maar dat ene stel is niet genoeg voor iedereen. Dus wordt er besloten er een fonduepan met olie naast te zetten.

Dat werkt en iedereen smult van het vlees en de vis, of gefondued of gegrild. Ook mijn salade wordt (tot mijn verbazing) met heel veel enthousiasme ontvangen. Het is in ieder geval allemaal heerlijk eten!

Ook het dessert is lekker. Er zijn balletjes met kokosnoot en abrikoos en diverse chocolaatjes. De conversatie is ook geanimeerd en komt op produkten, die we wel uit Nederland zouden willen hebben. Sjaloom, die ook al 21 jaar uit Nederland weg is, noemt Bebogeen. En dat herinner ik me nog goed, die lekkere caramel smaak daarvan!

Heel grappig is, dat niemand van de andere aanwezigen weet, wat het is. Zelfs de zus van Marie Jose, die net uit Nederland over is, denkt, dat het iets met abrikozen is. Maar Sjaloom en ik herinneren ons caramel en een zoektocht op het internet bevestigt dat. Gek, hoor, hoe je echt decennia niet aan een produkt denkt en dan noemt iemand het en het brengt zulke sterke herinneringen naar voren! Het lijkt me heerlijk Bebogeen nog eens te proeven!

Om tien uur precies staat Rick voor de deur om mij op te halen. Deze avonden gaan vaak lang door en, al ben ik 's avonds nog monter genoeg, ik weet, dat ik me daar de volgende dag geradbraakt door voel. Thuis klets ik met Rick nog even na en dan is deze druilerige maandag ook weer "history"!

PS: Heel, heel hartelijk dank voor de bijdragen aan de Relay for Life teams van Katja en Saskia! Helaas is het vanuit het buitenland moeilijk om bij te dragen, als er geen credit card is. iDeal of Paypal werken niet, maar Katja gaat daar ook aan werken als deel van de organisatie. In ieder geval waarderen de meisjes alle steun enorm. Dus namens hen: BEDANKT!