Op de hoek van de straat een man met...

...net zoveel neuzen en monden als het jaar nog lang is. Het "raadseltje" van mijn opa was dus nooit zo mysterieus, als wij dachten. Wij verwachtten een monster op de hoek van de straat te zien staan, maar hij gaf die persoon (die er sowieso nooit stond) in de week tussen Kerst en Oud en Nieuw net zoveel ogen, neuzen, monden etc. als gewoon zou zijn in een gezicht. Nog twee dagen in het jaar? Dan net zoveel ogen, nog een dag net zoveel neuzen etc. Het duurde vele jaren, voor we dat als kleinkinderen doorhaddden.

Vanochtend slapen we op de een na laatste dag van het jaar lekker uit. Rick, Katja en Kai waren laat thuis na hun film. Het is alweer schitterend en redelijk warm weer. Ik ga een wandeling maken met Cosmo en bel intussen mijn zus. Cosmo heeft er vandaag weinig zin in en trekt me al gauw terug naar huis. Vreemd!

Morgenavond hebben we onze gebruikelijke Oud en Nieuw party, dus daarvoor moet ingekocht worden. Gelukkig heb ik na al die jaren wel een nette boodschappenlijst. Eigenlijk wil ik naar de enorme Whole Foods in Fairfax hiervoor, net als vorig jaar, maar Rick rijdt "per ongeluk" (volgens mij dus niet) naar Wegmans.

Omdat ik weet, dat ik vrijwel alles op mijn lijstje hier zal kunnen vinden, parkeren we maar. We beginnen met lunch en ik moet toegeven, dat hun halve sandwich met soep wel erg lekker is. Dit keer kies ik een baguette met prosciutto, verse mozzarella en tomaat. Daarbij een kop squash en perensoep, die ook heel erg lekker is. Rick houdt het bij de rosbief sandwich, net als vorige keer.

Op een paar dingen na vinden we inderdaad alles op onze lijst, maar het duurt wel een paar uur. Dit is zo'n gigantische supermarkt met zo'n enorm assortiment. De kaasafdeling alleen is een luilekkerland voor mij! Kazen geimporteerd van over de hele wereld vind je hier. Ik houd het bij belegen Goudse en brie, maar er is zoveel meer!

Voor we afrekenen neem ik een foto van Rick met ons "wagentje" (zeg maar gerust wagen) en hoe diep de winkel is. Meteen komt er een medewerkster op me aflopen, dat fotografie niet is toegestaan.

Dit is de tweede keer, dat ik er bij Wegmans op gewezen ben, dat dat niet mag. Ik heb al foto's gemaakt in Walmart, Target, Giant, CVS, Party City en meer en altijd hebben medewerkers dat gezien en er niets van gezegd. Ik vind het ook nogal overdreven van Wegmans, want op mijn foto zie je niets speciaals, behalve hoe groot het is.


Rick halverwege de winkel

Er worden geen winkelgeheimen mee vrijgegeven (ik kan me er nog iets bij voorstellen, als je specifiek produkten gaat fotograferen). Maar goed, ik zeg haar, dat ik hem uit zal wissen en doe dat dan lekker niet.

Thuis helpen de kinderen alles weg te zetten. Ze zijn alle drie thuis, Saskia heeft Shannon en Alexandra hier en Kai Charlie. Saskia en haar vriendinnen gaan voor Laura's parkiet zorgen. Katja gaat hardlopen, haar schema geeft vandaag 3 mijl aan.

Gewoonlijk besteed ik de hele oudejaarsdag aan het voorbereiden voor de party. Vandaag besluit ik al een paar dingen van tevoren te doen. Dat zal morgen al zeker een uur schelen.

De peppermint bark is zo populair, dat ik daar nog twee platen van maak. Ik moet mezelf ervan weerhouden de lepels niet af te likken. Het is ook zo'n lekkere combinatie, die witte chocolade met tot stof geslagen candy canes!

Daarna haal ik de overgebleven ham van Kerst, die ontdooid is, uit de ijskast. In de mixer maak ik het fijn en mix het met geraspte cheddar, celery, ui en mayonnaise. Ik laat Katja proeven of het lekker is en zij doet haar duim omhoog ter goedkeuring.

Dan begin ik aan de zalmsalade. De zalm moet helemaal zacht geklopt worden, dan wat uien, Worcestershire saus en mayonnaise erdoorheen. Gelukkig wordt deze ook goedgekeurd door proefster Katja.

Als laatste mix ik een zelf gemaakte whiskey cocktailsaus: mayonnaise, ketchup en wat whiskey. De kinderen zijn hier dol op, maar de cocktailsaus hier is altijd tomaat met horseradish. De saus gebruik om crabsalade te maken. Ik hol wat kerstomaatjes uit en daar gaat die salade morgen in.

Katja vraagt of we vanavond Ethiopisch kunnen gaan eten. Meaza in Falls Church, niet ver hier vandaan, krijgt goede recensies. Het is een gezellig restaurant met aan de muur geschilderde portretten van historische Ethiopische keizers. Ik ken wat dat betreft alleen Haile Selassie, maar die hangt er niet bij, of ik kijk verkeerd.

We bestellen een aantal verschillende gerechten, die op een enorm bord met onderaan een gigantische pannenkoek, worden geserveerd. Saskia bestelt een "speciaal" (lees: Westers) gerecht en krijgt dat op een apart bord.

De rest van ons krijgt een bordje met een opgevouwen reuzepannenkoek voorgeschoteld. Met stukjes daarvan moeten we de lekkernijen op het grote bord oppakken. Eten met je handen, dus.


Het enorme bord met verschillende gerechten (al van gegeten, dus alles is al wat door elkaar), Kai's pannenkoek op de achtergrond

Rick en ik hebben het al eerder gedaan, maar het is nieuw voor Katja en Kai. Leuk is om hen ook te zien smikkelen. Het eten is flink gekruid en de kinderen eten dat met smaak. Vooral Kai is enorm gegroeid qua etenssmaak. Het geeft me hoop voor Saskia.

Het restaurant zit, als we er aankomen, al vol met Ethiopiers, maar naarmate de avond vordert wordt het nog drukker. Duidelijk is dit een authentiek restaurant. Er zijn misschien drie tafels met Amerikanen, de rest is Ethiopisch. Leuk om te zien!

De kinderen hebben nog zin in dessert en dat is hier ook erg lekker. De meisjes kiezen Tiramisu en Kai een Neapolitan, want een soort Tom Poes blijkt te zijn. Het ziet er lekker uit, maar ik heb me al teveel tegoed gedaan aan de smakelijke hoofdgerechten.

De prijs van de gerechten is ook zeer aantrekkelijk: $10 tot $12! Het enige negatieve is de langzame bediening. Maar de serveersters en de eigenaressen zijn zo aardig, dat je daar niet over valt! Al met al zeker een aanrader, dit Ethiopische restaurant. Niet voor heel vaak, maar het eten is speciaal genoeg om er van tijd tot tijd terug te keren.

Thuis gaan de heren aan Gears of War 2 en Saskia, Katja en ik kijken Storm Chasers. Die mensen nemen flinke risicos! Alle drie hebben we intussen een laptop op onze schoot. Ik vind het een grappig gezicht.

Op de hoek van de straat staat een man met evenveel neuzen, als er dagen in het jaar zijn. Ik hoop, dat iedereen, die hier leest ook lekker oliebollen en appelflappen gaat bakken morgen. Gedeelde smart is halve smart tenslotte, ha ha! Verder voor iedereen een heel fijne jaarwisseling gewenst! Ik hoop jullie in 2009 allemaal terug te zien (al weet ik van 100+ van jullie niet, wie "jullie" zijn).