We zijn weer netjes

Maandag... wat is het toch een heerlijke dag in de vakantie! Geen supervroeg wakker worden na een druk weekend. Geen gesteun van Saskia, dat ze zo moe is. Geen 8:45 fitness klas voor mij, hoewel dat niets met de vakantie te maken heeft.

Katja is al om kwart voor acht op, want ze moet om negen uur werken. Heel moeilijk is dat voor onze nachtuil! Maar ze is een van haar paychecks (cheque, waarmee ze betaald wordt, ze gaat nu voortaan op "direct deposit" over, waar geen cheque aan te pas komt) kwijt en wil natuurlijk wel voor die periode uitbetaald worden.

Tegen negenen belt ze op, dat ze er niet in persoon had hoeven zijn, maar had kunnen opbellen. Nu moet ze een uur wachten, tot de winkel om tien uur open gaat, om te werken. Maar een uur later zien we Katja's nummer weer op de caller id verschijnen. Ze hebben teveel werknemers en Katja hoeft vandaag niet te werken. Zij baalt, om een ouderwetse uitdrukking te gebruiken, als een stekker!

Het is stralend weer en ik neem Cosmo mee voor een lekker lange wandeling. Het is wel een stuk koeler, dan de afgelopen paar dagen, maar nog steeds boven de tien graden, dus goed uit te houden. Tijdens het lopen bel ik Christine en we kletsen bij over hoe we Kerst hebben gevierd. Voor het eerst in veel jaren was onze Kerstavond niet met hen.

Om elf uur heb ik een personal training afspraak met Roger. Ik ga wat vroeger om me op te warmen en zie daar Niall ook fietsen. Zo grappig is het, om te ontdekken, dat allerlei buren ook lid zijn van dit fitness centrum. We zouden een keer een buurtworkout moeten houden.

Roger laat op zich wachten, dus ik begin maar alleen aan de gewichten. Als hij eenmaal verschijnt trainen we intensief. Roger vertelt over grote veranderingen voor hem volgend jaar, nu hij op tv is geweest. Leuk voor hem, maar ik hoop wel, dat hij bij deze "gym" blijft. Ik kan het niet genoeg zeggen, ik heb met heel wat personal trainers gewerkt en hij is verreweg de beste.

Gauw douche en lunch ik en dan gaan Katja en ik onze nagels laten doen. Saskia wil niet mee, want Laura komt. Die gaat morgen voor een week naar familie in Massachusetts en Saskia gaat voor hun vogel zorgen.

Thuis gaat Katja hardlopen. Zij traint voor de Virginia Beach half marathon eind maart. Ook Leah en Janet gaan die lopen. Ik zou graag meedoen, maar denk, dat dat teveel is voor mijn lichaam. Tijdens het hardlopen heb ik teveel pijn en dan hebben we het nog over een paar mijl, niet dertien! Misschien, dat ik me wel inschrijf voor het lopen ervan, maar daar moet ik nog even over nadenken vanwege blessures, die ik nu heb.

Kai en ik hebben een afspraak met Mona vanmiddag. Kai zegt nooit veel, maar zijn haar vond hij kennelijk te lang. Mona knipt zijn haar en het mijne wordt intussen geverfd. Maar Kai wil natuurlijk niet wachten tot ik klaar ben, dus Rick komt hem na de knipbeurt ophalen.

Met een glas witte wijn en het boek over mijn fototoestel, dat Rick me met Kerst heeft gegeven, kom ik de tijd prima door. Eigenlijk heb ik een hekel aan al dit gedoe aan mijn lichaam, maar het uiteindelijke resultaat maakt, dat ik me er toch telkens weer aan onderwerp.

Inmiddels heeft Rick een cd/MP3 speler in Katja's kevertje geinstalleerd. Dit was Katja's favoriete Kerstcadeau. Ze brengt ook zoveel uren door in die auto, het zeker te begrijpen.

Na het eten gaan Katja, Kai en Rick naar de bioscoop en Saskia en ik blijven thuis. Saskia maakt zich zorgen om haar vriendin Kaylee, die iets op haar hoofd heeft gehad en al uren wacht in de wachtkamer van de EHBO in het ziekenhuis. Daarom vermijden wij de EHBO, beter naar een urgent care clinic gaan, dan ben je sneller aan de beurt. Erg is het in ieder geval niet met Kaylee, stel ik Saskia gerust, anders was ze wel meteen aan de beurt geweest.

Op de hoek van de straat staat een man met net zoveel ogen, als er nog dagen in het jaar zijn. Ik kan het niet laten dit "raadseltje", dat mijn opa altijd zei, te herhalen. Onze reactie was kijken, wat voor vreemd figuur er dan stond. Ik heb enorm goede herinneringen aan Kerst en Oud en Nieuw bij mijn grootouders. Ik hoop, dat onze kinderen, ondanks het gebrek aan uitgebreide familie, zich onze feestdagen ook met plezier herinneren.