Fijne feestdagen en een gelukkig, gezond 2009!

Van ons vijven:


Maandag

Helaas moeten Kai en Saskia vandaag en morgen naar school. Idioot vind ik het! Laat de ellenlange zomervakantie dan twee dagen minder lang zijn, zodat we tenminste een volle twee weken met Kerst kunnen hebben. Vooral Saskia is uitgeput en hoest nog steeds flink.

Gisteren heeft Rick Saskia's wiskundelerares ge-emaild over haar opmerkingen over Saskia's afwezigheid. Saskia had haar vrijdag gevraagd, hoe ze haar cijfer kon verbeteren en toen kreeg ze als antwoord: "Door vaker op school te zijn". Dat zat ons natuurlijk niet lekker, want wij weten ook wel, dat aanwezigheid belangrijk is, maar Saskia's gezondheid laat echt te wensen over.

Vanochtend krijgt Rick een email terug. Het spijt haar, als haar opmerkingen kort door de bocht overkwamen. Ze wist niet, dat Saskia zoveel gezondheidsproblemen heeft. Ze belooft met Saskia's powermath (een soort wiskundebijles op school, die had moeten voorkomen, dat Saskia een onvoldoende zou staan) lerares te overleggen en ook met Saskia te praten. Dat klinkt al een heel stuk sympathieker!

Rick blijft lekker in pijama rondhangen, maar ik heb om kwart voor negen mijn core training. Het vriest zwaar en waait hard, dus is werkelijk letterlijk ijzig koud. Rick belooft, dat hij met Cosmo zal wandelen, dus ik besluit na mijn training een half uur cardio binnen te doen.

Een van de dames is Joods (had ik niet verwacht, want noch haar naam, noch haar uiterlijk doet Joods aan) en vertelt, dat Hanukkah (ook wel Chanukah) vandaag is begonnen. Bij Hanukkah horen ook allerlei speciale dingen. Zo vertelt Marcella, dat ze gisteren de hele dag "latkes" heeft gebakken. Dit zijn aardappelpannekoekjes, die speciaal bij dit feest horen.

Na afloop wensen we elkaar allemaal fijne feestdagen. De meesten gaan op Kerstavond op reis naar familie. Al vind ik het altijd dolgezellig Kerst met anderen te vieren, ik zie ernaar uit om dit jaar rustig thuis met zijn vijven te zijn.

Al kijkend naar de laatste Daily Show van het jaar loop ik eerst een kwartier op de lopende band, want de elliptische machines zijn bezet. Na het kwartier is er een open en ga ik daar het tweede kwartier op. Ik heb het nog niet zo druk gezien hier!

Rick en ik hopen de grote menigte voor te zijn door vandaag onze inkopen voor Kerstavond en Kerstdag te doen. We gaan naar Wegmans daarvoor, want die hebben werkelijk alles. De parkeerplaats staat propvol, maar er gaat net iemand weg vlakbij de ingang. Dat is lekker, want het vriest nog steeds en is bitterkoud met de harde wind.

Om ons heen hoor ik veel mensen klagen, dat wij nu nooit lekker veel sneeuw krijgen met dit weer. Als er neerslag komt is het telkens te warm daarvoor en als het zo koud is, is het met een knalblauwe lucht (waar ik zeker niet over klaag!).

We beginnen met een vroege lunch. Rick en ik delen een baguette met rosbief, provolone en groente. Daarbij nemen we ieder een kop champignonsoep. Die laatste vind ik superlekker! Ik ben dol op champignons en deze soep is als fluweel, maar ook een beetje pittig. We vinden een tafeltje met een paar gemakkelijke stoelen en ik zou daar wel uren in kunnen zitten.

Maar de plicht roept. Gelukkig hebben we met de jaren een gestroomlijnde boodschappenlijst samengesteld, die niet eens zo lang lijkt. Op Kerstavond hebben we een buffet met hapjes en op Kerstdag een viergangen maal, maar allemaal makkelijk. Probleem is, dat Wegmans ronduit gigantisch is en iedere winkelbeurt hier minstens een uur duurt.

Ondanks, dat ik toch echt wat gewend ben, overweldigt deze winkel mij altijd weer. Vooral omdat de layout niet logisch is. Je kunt bijvoorbeeld op drie verschillende plaatsen kazen vinden en de crackers zijn door de hele winkel verspreid. Daar zal vast een strategie achter zitten, want het maakt het onmogelijk om even naar binnen te schieten voor een boodschap.

Maar ja, ze hebben dus wel alles en na anderhalf uur is onze lijst afgewerkt. Inmiddels is het ook een stuk rustiger in de winkel en hoeven we niet op een caissiere te wachten. Grappig genoeg is het buiten nog wel een gevecht om parkeerplaatsen en de onze is dan ook zo weer ingenomen.

Dit koude weer is funest voor mij en pijn maakt moe. Dus als alles weggezet is, ga ik plat. Alleen hebben we een huis vol kinderen. Heel gezellig, maar niet goed als je wilt rusten. Saskia en haar vriendinnetjes spelen piano en Katja en Raffi zingen beneden.

Mijn schuld, dat ik ze niet heb gezegd, dat ik ging liggen en nu ben ik te lui om op te staan. Ach, de rust helpt ook al en het geeft me ook wel een warm gevoel, dat ons huis altijd zo'n trekpleister is.

Als de deurbel voor de zoveelste maal gaat, sta ik op om open te doen. Een paar buurmeisjes komen de eerste Kerstlekkernijen van de buren langs brengen. Niet veel later arriveert het tweede bordje. Het onze zullen we op Kerstavond bereiden, als alle kinderen eindelijk vakantie hebben.

Rick heeft vandaag allerlei Duitse worsten gekocht bij Wegmans en maakt dat maaltje voor hem en de kinderen (aan mij is dat niet besteed). Ik word opgehaald door naaste buurvrouw Wendy. We gaan sushi eten bij Sushi Yoshi hier in Vienna.

In Wendy's pickup truck rijden we erheen en zij parkeert bekwaam op de kleine parkeerplaats. Het is maar goed, dat we een reservering hebben, want op maandagavond zit dit restaurant dus vol!

Dit restaurant onderscheidt zich door sushi of sashimi per stuk aan te bieden. Ook kun je een halve rol bestellen (drie stuks i.p.v. zes stuks). Zo is het mogelijk meer verschillende dingen te proeven.

Wendy en ik beginnen met edamame en bestellen sushi en sashimi a la carte. Daarbij krijgen we een gratis salade en miso soep.

Een van de dingen, die ik lekker vind in dit restaurant zijn de rauwe garnalen, waarbij de kopjes gefrituurd geserveerd worden. Ik denk dat te bestellen, maar ze komen zonder kopjes. Vorige keer heb ik ze toch echt wel gegeten, dus ik vraag de serveerster ernaar, maar die weet van niets. Jammer, want dit wilde ik heel graag eten vanavond.

Wendy heeft wel trek in meer, als we alles op hebben, en ik kijk ook nog eens naar de lijst. Opeens valt me op, dat ze nog een derde soort garnalen hebben. Ik vraag de serveerster of daar de kopjes gefrituurd bij worden gegeven en zij knikt ja. Ik waag het erop (want de taalbarriere is nogal groot, dus wie weet).

En jawel, hoor, de garnalen worden geserveerd met twee gefrituurde kopjes. En ze smaken voortreffelijk! Waarom ze om te beginnen niet even vertelde, dat ik dan dit soort garnalen zou moeten bestellen, is me een raadsel. Maar ik heb mijn garnalenkopjes op, tot grote hilariteit van Wendy. Dit zal waarschijnlijk een eeuwige grap tussen ons blijven: de avond, dat Petra eindelijk haar garnalenkopjes kreeg.

Intussen kletsen we bij, want vaak zien we elkaar niet, ondanks dat we buren zijn. Wendy's zoon Tom zit (net) bij de Coast Guard en ze is wat bezorgd, dat hij wel op de boot terecht is gekomen. Kennelijk is het allemaal heel geheim en kan ze alleen via via te weten komen, hoe het met hem gaat. Moeilijk, vooral omdat hij haar enige kind is.

Bij het afscheid thuis bedankt Wendy mij om de tijd te nemen met haar te gaan eten. Dat terwijl zij voor haar zieke ouders zorgt en een volle baan heeft. Met haar vergeleken heb ik tijd zat! Het is gewoon leuk om zo samen uit eten te gaan, ik hoop, dat dat ons in de toekomst vaker gaat lukken.