Terug naar de winter

Zo warm en mooi als het gisteren was, zo koud en somber is het vandaag. Ik ben blij, dat ik gisteren zoveel mogelijk buiten ben geweest! De temperatuurverschillen zijn soms zo enorm, van twintig graden gisteren naar amper 5 graden vandaag!

Er wordt de hele dag regen voorspeld, maar ik ga er toch met Cosmo op uit. Het miezert wat en is koud. Ik besluit een twee minuten lopen, twee minuten joggen en stel mijn Garmin daarop in. Zo vind ik het wel vol te houden, want het joggen houdt me warm. Na een tijdje wordt het zelfs waarempel droog en natuurlijk ben ik achteraf blij gegaan te zijn.

Karin komt me ophalen om samen te gaan lunchen. We gaan naar Jaipur, waar ze een werkelijk verrukkelijk lunch buffet serveren. Het restaurant zit gezellig vol en het gezin naast ons blijkt Noors-Amerikaans te zijn. We praten even over de overeenkomsten tussen Nederlands en Noors.

Gisteren heb ik dus een leuk wijnglas ingegraveerd voor Karin en zij komt ook met een kaart en cadeautje. Na het eten openen we het en ik krijg een prachtige ketting van haar. Hij is zilverkleurig en turquoise, precies mijn favoriete kleuren. Karin kent mijn smaak wat dat betreft heel goed. Ik zie ernaar uit hem te dragen.

We blijven tot ongeveer half drie nakletsen. Veel Nederlanders denken, dat je hier in Amerika niet kunt natafelen. Dit omdat de lege borden direct weg worden gehaald, als je klaar bent (een prima gewoonte, vind ik), en je na afloop meteen de rekening op tafel krijgt. Dat betekent echter allemaal niet, dat men je weg wil hebben. Je kunt daarna nog zo lang blijven zitten, als je wilt. Gewoon andere gewoontes, waar je aan moet wennen.

Saskia moet vanmiddag babysitten en belt netjes op om me daaraan te herinneren. Het is nog kouder, dan vanochtend, en ik ben blij, dat Kai Cosmo mee uit neemt. Kai neemt zijn baantje van de verzorging van Diego 's middags serieus en Cosmo profiteert daarvan, want hij mag altijd mee met zijn vriendje.

Inmiddels zijn er een stel Kerstcadeautjes gearriveerd. Ik ga naar boven om in te pakken. Ricks vader en mijn zus hebben er een aantal gestuurd, die onder de Kerstboom voor gaan. Bij de dollarwinkel heb ik leuke verschillende stukken pakpapier en Kerstkledingdozen gekocht. "It's beginning to look a lot like Christmas" met pakjes onder de bomen.

Rick heeft een Kerstborrel met zijn team bij Elephant and Castle in Washington. Hij vraagt, of ik ook wil komen, maar ik besluit toch van niet. Om te beginnen zouden de partners ook komen, maar toen werd het meer een teammeeting en geen van de andere partners zouden komen. Hoewel Rick liever had, dat ik wel kwam, zou ik me vreemd voelen, als enige partner daar.

De kinderen en ik eten een makkelijk pasta maaltje. En dan is het tijd om naar de finale van de Biggest Loser te kijken. Het is heel leuk om Stacey op tv te zien, ik zag haar vorige week nog hard aan het werk met Roger (die ook een paar secondes in beeld is). Helaas wint ze niet, al staat ze even bovenaan.

Het is onvoorstelbaar, hoeveel gewicht iedereen heeft verloren in zo'n korte tijd! Sommigen hebben bijna 50% aan gewicht verloren. Ik ben benieuwd, of ze nu inderdaad hun levenswijze zo veranderd hebben, dat ze het volhouden. Michelle wint, helemaal verdiend.