Kerstboom

Zaterdag

De dag begint zonnig en ik ben om half negen klaar wakker. De rest ligt nog in diepe rust. Het vriest een paar graden en ik nestel me met een warme kop koffie op de bank. Dan gaat de telefoon en het is Elke uit Belgie. Ik vind het altijd heel leuk met haar te praten, want we hebben veel gemeen. Ooit hoop ik haar in persoon te ontmoeten.

Langzaam wordt de rest van het gezin wakker en na een vroege lunch (voor hen brunch) gaan we op weg naar Berryville. Dit jaar gaan we naar een speciale Kerstboomboerderij. Ricks high school computer science leraar, die nu in dit gebied werkt, heeft er een log cabin gebouwd en naaldbomen geplant. Dit is het eerste seizoen, dat die groot genoeg zijn om te verkopen.

Onderweg luisteren we naar Kerstmuziek op de sateliet en Cosmo is ook mee, maar Katja voor het eerst niet. Op een gegeven moment rijden we naast een pick up truck met een heuse Santa erin! Saskia zet meteen haar Santa hoed op en de "Kerstman" zwaait vriendelijk lachend naar haar. Santa ziet er wel erg authentiek uit, hij zal zijn slee toch niet ingewisseld hebben? Hij rijdt wel zo hard, alsof hij de hele wereld nog om moet vandaag. Rick houdt hem niet bij (mag niet van mij, want het is ver over de snelheidslimiet).

Na het lieflijke plaatsje Aldie draaien we de Snickersville Turnpike op. Dit klinkt als heel wat, maar bij tijden is de weg maar nauwelijks breed genoeg voor twee auto's. Het is wel een Virginia Byway en dat betekent prachtig landschap.

We rijden langs enorme boerderijen met leuke uithangborden en paarden en vee in de velden. Van weides is hier geen sprake, te heuvel- en rotsachtig. Daar tussendoor lopen kabbelende beekjes en roofvogels cirkelen boven ons. Dit alles minder dan een uur buiten de stad.

Om de zoveel mijl rijden we door schattige oude plaatsjes. Mountville, Philomont, Bluemont, allemaal hebben ze een general store. De oude huizen, sommigen werkelijk prachtig, stammen soms uit de laat 18e eeuw. Er staan waarschuwingsbordjes voor paard en wagens. De tijd lijkt hier stil te hebben gestaan.

We genieten met volle teugen van deze weg, zelfs de kinderen. Ik neem me meteen weer voor om meer naar het westen van de staat te gaan. Virginia is zo mooi! De slogan "Meet Virginia, she's a natural beauty" is zo waar. Het enige mindere zijn de vele dode herten, soms in vergaande staat van ontbinding, langs de weg.

In Bluemont wanen we ons echt in de bergen, er zijn zelfs haarspeldbochten! We hebben allemaal dorst, dus stoppen bij de General Store. Voor de winkel ligt een zak met penen, 50 lbs voor $33. Je ziet hier niet vaak penen, die ik liever heb voor hutspot, maar dat is me weer wat teveel van het goede.


Na iets meer dan een uur komen we aan bij de Moose Apple Farm. Het "flurriet" intussen, kleine sneeuwvlokjes dwarrelen neer. Het is bitter koud en de wind snijdt door merg en been. Ik dacht me toch echt warm genoeg gekleed te hebben, maar ik loop nog te klappertanden.

Een beker met hete appelcider helpt wel en met de zaag lopen we het veld op. In voorgaande jaren hebben we een Douglas fir gehad als boom. Die heeft korte naalden en behoudt zijn naalden lang. Maar hier zien we geen mooi gevormde bomen, of ze zijn te klein.

Dan maar naar de andere boomtypes kijken en daarvan hebben de Scotch pines mooie vormen. De naalden zijn iets langer, dan ik gewend ben, maar nog niet zo lang als van sommige andere "pine" soorten (de namen van de boomsoorten weet ik absoluut niet in het Nederlands).

Het duurt nog even, voor we "onze" boom gevonden hebben, want veel van de mooiste bomen zijn al verkocht. Maar uiteindelijk vinden we een mooie, volle boom, niet te klein en niet te groot.


Rick zaagt hem om en Kai en hij dragen hem naar het kantoortje. Daar worden de losse naalden eruit geschud en er wordt een net omheen gedraaid. Saskia en ik zijn verkleumd, dus gaan de brandnieuwe blokhut bekijken. Het hele gebouw is van hout, van binnen ruikt het er ook helemaal naar. Het lijkt wel op de echte versie van de Lincoln Logs, waar Kai vroeger mee speelde!

Als Rick met behulp van een medewerker de boom op de auto heeft gebonden, beginnen we aan de terugweg. Inmiddels sneeuwt het ligt en blijft het ook wat liggen. Het perfecte weer voor het halen van de kerstboom!

Onderweg stoppen we bij de British Pantry. Hier wordt een "open house" gehouden en Father Christmas en zijn "elven" begroeten ons vriendelijk. Grappig is, dat ik er ook een Nederlandse kennis ontmoet, die hier met haar (Britse) man aan het shoppen is. Zoals altijd kiest Rick een paar van zijn favoriete snacks voor de komende feestdagen.

Bij thuiskomst ligt er een dun laagje sneeuw, reden dus voor de kinderen om er meteen in te gaan spelen. Rick en ik zetten de kerstboom op en de kamer ruikt meteen verrukkelijk! Alleen mis ik opeens Katja erg en bel haar, zij vindt het ook heel vervelend dit ritueel niet mee te maken. Maar we kunnen moeilijk tot 18 december wachten met optuigen, dus we beloven haar foto's van het hele proces te maken.

Dan komt onze financieel adviseur, Geoff. Hij is van baan veranderd en natuurlijk gaan wij "mee". We werken al vele jaren met hem naar volle tevredenheid. Daarvoor moeten we echter wel allerlei papieren ondertekenen.

Met dit koude weer hebben we allemaal zin in "comfort food". Rick stelt voor een "ontbijt" maal te maken. Dat idee wordt, vooral door de kinderen, met enthousiasme ontvangen. Met zijn vieren maken we pannenkoeken (Rick), bacon (Kai), toast (Saskia) en roerei (ik).

Zondag

We hebben vannacht (zoals iedere nacht) met het raam opengeslapen, wat ik meestal heerlijk fris vindt. Maar nu hoor ik de wind om het huis huilen en het is ijzig koud in onze kamer. Gauw sta ik op om de ramen dicht te doen en zie dat het gras en de daken besneeuwd zijn. Het is maar een dun laagje, maar ziet er toch leuk uit.


Eigenlijk had ik met Janet afgesproken om onze wekelijkse fietstocht te houden. Maar op mijn Weatherbug krijg ik een "wind advisory", dat er windstoten van meer dan 70 km per uur worden voorspeld. Dat gepaard met een voorspelde temperatuur van maar net boven het vriespunt lijkt mij geen goede combinatie voor mijn spieren. Janet is het daar helemaal mee eens, want zij vond het al verschrikkelijk om even buiten te lopen.

Aan dat laatste ontkom ik toch niet, want natuurlijk heeft Cosmo zijn wandeling nodig. Rick en ik gaan er, dik aangekleed, samen op uit. Ik heb alles aan, wat ik aanheb, als we gaan skien in vriesweer en nog blaast de wind erdoorheen! Zeer verfrissend is het! Als we het park in willen gaan voor wat beschutting blijkt de toegang daarheen gesperd door een enorme omgevallen denneboom.

Vanmiddag help ik Saskia met haar science project. Ze heeft vier verschillende soorten lippenstift met elkaar vergeleken en gedocumenteerd welke het langst bleef zitten. Ze moet daarvoor grafieken maken en analyses schrijven. Ik help haar vooral met de foto's. Alles moet op een drieluik geplakt worden en het eindresultaat mag er zeker wezen.


Werk in uitvoering



Het eindresultaat

Gisteravond zijn we alleen aan de ster en de lichtjes in de kerstboom toegekomen. Vanmiddag gaan we verder met de slinger en de ballen en . Het is altijd weer leuk om de herinneringen aan vroeger op te halen met de verschillende versieringen. Zo zijn er "First Christmas together" voor Rick en mij, "Baby's First Christmas" voor de kinderen, versieringen, die we nog van Ricks moeder (overleden in 2001) kregen en door de kinderen zelf gemaakte boomknutsels. Het ziet er in ieder geval weer erg vrolijk uit.


Om het gezellige weekend af te ronden gaan we Ricks Kerstcadeau van zijn baas gebruiken en bij Gordon Biersch eten. Ze hebben een voortreffelijke tonijnburger voor $12,50, die Rick en ik beiden bestellen.

Na het eten gaan we naar Four Christmases. Dit is een Kerstfilm met Reese Witherspoon en Vince Vaughn, die er veelbelovend uitziet. Eerlijk gezegd ben ik er wat in teleurgesteld. Het is leuk genoeg, maar ik had er meer van verwacht. De film duurt ook maar een uur en twintig minuten, dus tijd om de karakters echt uit te werken is er niet en dat zou de film nu juist leuker hebben gemaakt, want er zijn heel wat (kleurrijke) karakters. Maar we hebben ons vermaakt en Kerstfilms zijn in deze tijd van het jaar nu eenmaal erg leuk.

Thuis gaan de kinderen door met de boom versieren en het is maar goed, dat ze er vlak bij staan. Snickers rent onder de boom door en daar gaat ie! Gelukkig is Kai snel genoeg om hem vast te grijpen voor hij de grond raakt. Rick vertrouwt het nu niet meer en bevestigt een touw aan het raam en de boom. Hopelijk zijn er zo geen ongelukken meer. Een paar jaar geleden is de boom omgevallen en is er heel wat gesneuveld en een paar jaar daarvoor heeft Rick de boom ook vastgezet. Dit zijn 2,5 meter hoge bomen en heel zwaar voor de onderzetters om ze op te houden.