Warm weekend met een beetje Kerst

Zaterdag

Hoe het me lukt, weet ik niet, maar ik kan opeens zomaar tot tien uur echt uitslapen! Dat is me jarenlang nooit gelukt. Misschien hebben we wel een heel speciaal super lekker bed nu, dat zal het zijn!

Het is wat somber weer, maar heel warm voor de tijd van het jaar. Rick en ik gaan wandelen met Cosmo. Rick heeft altijd heel andere ideeen over een leuke wandeling dan ik. Ik loop liever in de natuur en hij zo stedelijk mogelijk. Ik schik me vandaag maar naar hem.

Zo lopen we langs de metro en over de brug in het metro station over de snelweg heen. Ik verwacht ieder moment een boze metro medewerker, omdat we met een hond door het station lopen. Maar die hebben het waarschijnlijk te druk, want het is enorm vol in de metro. Dit is niet eens een speciale dag, ik huiver te denken hoe overvol het op 20 januari zal zijn!

Aan de andere kant lopen we wel het bos in en inmiddels is het zonnig. Het wordt meteen zo warm, dat we onze jassen uitdoen. Het is werkelijk lenteweer zo, bijna 20 graden! We raken nog verdwaald in een buurt, omdat Rick per se bij huizen wil lopen, maar na zo'n zeven kilometer zijn we zonder kleerscheuren weer thuis.

Daar treffen we Katja en Leah bij de voordeur aan. Beiden maken zich klaar om te gaan hardlopen. Katja vraagt, of ik met haar mee ga en daar heb ik wel oren naar. Gauw eet ik wat en doe luchtiger kleding aan.

Katja wil drie mijl lopen. Ik doe mijn GPS om, zodat we de afstand bij kunnen houden. Katja klaagt, dat er teveel heuvels zijn, maar ik weet, dat dit parcours meer heuvel af, dan heuvel op gaat. We volbrengen de vijf kilometer in iets meer dan een half uur.

Het is zulk heerlijk weer, iedereen is buiten. Ik hoor Rick de hele tijd klagen, dat we geen sneeuw hebben, maar eerlijk gezegd is dit weer voor mij veel beter. Mijn pijn is beduidend minder, dan aan het begin van de week, toen het vroor.

Jennifer en Ray ruimen hun Kerstverlichting al op, maar dat vind ik nog te vroeg. Voor mij duurt het Kerstseizoen tot na Oud en Nieuw. Kennelijk vindt het merendeel van de buren dat ook, want zij zijn de enige "vroege vogels".

Het weer voelt natuurlijk helemaal niet Kerstachtig of einde-van-het-jaar-achtig! Ik zit lekker in het zonnetje met een Diet Coke en mijn boek "Merle's Door". Ik vind het een prachtig boek, maar het gaat over het leven van een hond en dat is op een gegeven moment afgelopen, helaas. Ik haal het vanmiddag nog net niet tot het einde en vraag me zelfs af, of ik het wel uit wil lezen, wetend, dat de tranen zullen komen.

Katja moet werken, Saskia is met vriendinnetjes naar de mall en Kai wil gewoon thuisblijven. Dus gaan Rick en ik samen Thais eten bij Busara. Er zijn hier in de buurt net zoveel Thaise als Chinese restaurants, maar Busara vinden wij de beste. Ook nu weer heb ik een heerlijk gerecht: scallops, snowpeas (NL?), wortels en mini mais met de lekkerste saus ooit.

Vanavond speel ik eerst Wii tennis met Saskia. Gelukkig word ik al iets beter, want makkelijk is het zeker niet! Belangrijk voor mijn spelletjes ego is, dat ik wel win met Scene It!, als Rick en ik dat later met Saskia en Shannon (die blijft logeren) spelen.

Voor het naar bed gaan zijn de dieren nog schattig:


Zondag

Alweer slapen we lekker uit, alleen lukt het me niet zo lang te blijven liggen als gisteren. Als ik Cosmo de tuin in laat merk ik, dat het een sauna lijkt buiten! Kwam het kwik begin deze week niet boven het vriespunt uit, bij het opstaan is het vandaag al 15 graden!

Rick en ik gaan, zoals 's zondags gebruikelijk, naar Starbucks voor koffie en ontbijt. We nemen ook gelijk een sandwich voor Kai en croissants voor Saskia en Shannon mee. Maar bij thuiskomst zien we een verschijning om half elf 's ochtends: Katja!

Voor het middaguur zien we haar meestal niet verschijnen, dus we hebben niet op haar gerekend met het ontbijt. Het blijkt, dat ze om elf uur moet werken, tot drie uur, want vanavond gaan we naar het theater. Blij is ze daar allerminst mee, maar ze heeft het geld hard nodig.

Janet belt of we nog gaan fietsen. Ik kijk naar buiten en zie de bomen heen en weer zwiepen. Even wil ik "nee" zeggen, maar verman me dan. Het is idioot warm buiten voor de tijd van het jaar en tegen dat beetje wind kunnen we wel.

Om kwart over elf gaan we op weg. Op de heenweg hebben we flinke wind tegen en bij tijden heb ik moeite vooruit te komen. Het is onwerkelijk om op 28 december zonder jas te fietsen en het dan nog te warm te hebben! We rijden tot het centrum van Herndon, zo'n zeventien kilometer heen. Daar is het leuk versierd voor de Kerst, maar het is te warm om dat gevoel te krijgen.

Op de terugweg vind ik het echt afzien! Ik ben toch heel wat gewend, maar de wind is zo hard, dat ik het heel zwaar vind op mijn mountain bike. Vooral het allerlaatste stukje, dat heel geleidelijk alleen maar omhoog gaat. Mijn water is op en ik heb dorst. Gelukkig is er een werkende waterfontein bij het "station" in Vienna!

Na meer dan twee uur en 34 kilometer zijn we weer thuis en ik voel mijn benen! Het is heel bewolkt, maar ik wil toch zoveel mogelijk van de warmte genieten. Na de lunch ga ik buiten op het deck (!) zitten lezen. Nu moet ik eraan geloven: het zielige deel van Merle's Door.

Terwijl ik daar zit, begint het te regenen. Binnen zijn Saskia, Samira en Alexandra druk met de Wii en Rick is aan het lezen. Ik weet, dat ik om het einde van dit boek zal moeten huilen, dus ga naar boven en laat mijn tranen de vrije loop. De liefde voor de hond spreekt zo uit het schrijven van de man, ik kan dit boek helemaal aanraden.

Gelukkig is er afleiding: we moeten ons klaar maken om naar Washington te gaan. We hebben kaartjes voor de laatste uitvoering van dit jaar van het Notenkraker ballet door het Washington Ballet. Kai heeft hier geen interesse in, dus gaan Rick, de meisjes en ik naar DC.

We zijn vroeg en parkeren vlak tegenover het theater. Katja heeft honger en wij wel zin in iets lekkers. De tijd van de show is een beetje vreemd, 17:30. We vinden Chef Geoff en bestellen er calamari en crab dip, die binnen de kortste keren komen. Het smaakt allemaal prima en de serveersters doen er alles aan om ons op tijd naar het Warner theatre te krijgen.

Daar blijken we heel goede plaatsen te hebben. De laatste rij weliswaar, maar wel met heel goed zicht op het toneel. Toen de meisjes klein waren gingen we bijna jaarlijks naar dit ballet. Maar in mijn herinnering was het ongeveer tien jaar geleden voor het laatst.

Toen danste Chelsea Clinton mee en dat maakte het bijzonder. Daarna had ik het gevoel het wel genoeg gezien te hebben. Maar dit jaar vroeg Saskia om erheen te gaan en wilde ik het eigenlijk ook wel weer eens zien. Kai had er geen interesse in, maar Rick en de meisjes wel.

Rick zegt dit ballet nog nooit gezien te hebben. Dat lijkt me sterk, maar het is ook al zo lang geleden, het kan best. Als Saskia al een keer mee was, herinnert ze zich er niets van. Dus alleen Katja en ik zien het voor de zoveelste keer.

Dit is een prachtig historisch theater met allerlei versieringen. Er zijn Tiffany lampen en zelfs de "EXIT" bordjes zijn Tiffany. Het is een mooie oud theater. Gelukkig zijn de stoelen wel vernieuwd en comfortabel.


Ook dit ballet is gegroeid. Was het voorheen een provinciale uitvoering, wat we vandaag zien zou zo in New York thuishoren. Het ballet is ook in de 21ste eeuw beland. Er zijn electronische effecten en prachtige achtergronden. Maar uiteindelijk zijn het de dansers, die de show maken. Wat een talent is hier te zien! De tijd vliegt voorbij en het is allemaal even mooi en elegant.

Vooral Saskia is helemaal onder de indruk en wil nu ook ballerina worden. Ook Katja vond het erg mooi en Rick moet toegeven niet in slaap gevallen te zijn, zoals hij had verwacht.

Na afloop hebben we trek en gaan op zoek naar een restaurant. Katja vindt naast het theater de Bluepoint Grill en besluit, dat dat het is. Ik ben er niet zo voor, maar goed. Vooral als blijkt, dat de helft van hun gerechten (vooral degenen, waar ik in geinteresseerd ben) niet voorradig is.

De serveerder vind ik ergerlijk. Hij probeert ons van alles aan te smeren, terwijl ze de helft van hun menu niet hebben. Maar uiteindelijk is de zalm erg lekker en ook de anderen smullen van hun maaltijd.

Al met al toch een heel gezellig einde van het Kerstseizoen. Volgend jaar hopen we weer "A Christmas Carol" bij het Ford's Theatre te zien, maar dat was dit jaar gesloten voor renovaties.