Santa Claus is coming to town

Al ben ik wel gewend aan het feit, dat Katja niet meer thuis woont, ik vind het toch een heerlijk gevoel wakker te worden met het hele gezin onder ons dak. Zij blijft natuurlijk flink uitslapen, maar ik heb de laatste Pilates les van het jaar. Kerstmis en Nieuwjaarsdag vallen op donderdag, vandaar.

Het wordt een intensief uur en ik betwijfel, of het wel goed was voor mijn spieren. Na de training heb ik beduidend meer pijn, maar dat kan ook komen, omdat het zoveelste regengebied eraan komt. We hebben deze maand ongewoon veel grijze en regenachtige dagen. Het is net niet koud genoeg om te sneeuwen, telkens. Misschien maar goed ook, want rijden in sneeuw vind ik doodeng.

In de volledige veronderstelling, dat ik om kwart over tien met Kirsten heb afgesproken te gaan lopen, rijd ik met Cosmo naar Whole Foods. Daar verschijnt echter geen Kirsten. Ze is altijd wat laat, maar na een kwartier wachten ga ik maar zelf met Cosmo wandelen.

Voor de verandering loop ik eens naar het oosten. Zo krijgt Cosmo ook weer eens andere luchtjes te ruiken. Een paar weken geleden zagen we hier ook een groep herten en het lijkt echt of Cosmo zich dat herinnert.

Dit keer is het enige "wild", dat we zien de felrode cardinaaltjes. In de lente zingen die het mooiste lied, in dit seizoen maken ze alleen een klikkend geluid. Maar hun felrode kleur valt meteen op in al het grijze.


Dit cardinaaltje bleef netjes zitten

Bij elkaar lopen we zo'n vier mijl (ongeveer 6km). Het is waterkoud en de beloofde zon laat zich niet zien. Zo af en toe is er een straaltje, maar daar blijft het ook bij.

Bij Whole Foods haal ik een bak mandarijnen ($5 voor zo'n dertig vruchten) en een pond met drie verschillende pitloze druivensoorten. Dit is fruit, waar de kinderen van snoepen zonder erbij na te denken.

Katja slaapt nog, als ik thuis kom, maar ik maak haar met veel moeite wakker. We zouden samen gaan lunchen en dat wil ik niet weer om drie uur doen. Achteraf bedankt ze me, dat ik haar uit bed heb gebonjourd, maar ik hoop dat toch niet iedere dag te hoeven doen!

Katja heeft zin in Grieks eten, dus we gaan naar Amphora. Voor degenen, die "My Big Fat Greek Wedding" hebben gezien zou dit restaurant zo uit die film kunnen komen.

Het decor is sinds de opening in 1977 niet veranderd, maar het restaurant loopt goed. Natuurlijk is een van de redenen daarvan, dat de keuken goed is. Maar wat wel verandert, is het menu. Zo bestel ik dit keer een tonijnburger met mango salsa, die eerder niet op het menu stond. Toch is de clientele voornamelijk 65+, zo te zien.

Na een lekkere lunch gaan we Vienna in. Katja heeft op Ricks aanraden haar enorme toilettas op school gelaten en moet nu dus shampoo, conditioner, enz. enz. kopen. We stoppen dus bij Rite Aid . Daar loopt de manager rond en vraagt iedereen, of ze het naar hun zin hebben. Ik merk dat opeens weer meer, kennelijk is het een poging klanten te behouden.

Service maakt tenslotte nog steeds veel verschil. Met drie verschillende "drugstore" ketens binnen de mijl ga ik liever naar degene, waar ik meteen kan vragen, waar iets ligt. Ik ga graag naar Rite Aid, omdat het snel is, in tegenstelling tot CVS, waar altijd rijen staan voor de kassa. Anderen gaan liever naar CVS, omdat die kortingsbonnen geven.

De volgende stop is Pro Feed. Hier kiezen we de Kerstcadeautjes voor Cosmo, Sushi, Snickers en Meike. Ze hebben originele dingen en gezonde dingen (veel organisch), maar zijn ook duur! In ieder geval zullen onze viervoeters een prima Kerst hebben!

In de post vandaag komt Saskia's interim rapport. Kai heeft de zijne al binnen en die is heel goed. Die van Saskia heeft ook alleen maar A's en B+'s, behalve wiskunde, dat is een D+.

Daarbij staat commentaar: "Afwezigheden beinvloeden cijfers" en daar erger ik me aan! Alsof wij dat niet weten! Saskia worstelt de afgelopen maanden met haar gezondheid en wij houden haar niet voor de lol thuis.

Sterker nog, ik heb haar een aantal keren naar school gestuurd, terwijl ik haar liever thuis hield, omdat ze eigenlijk gewoon ziek was. Ik vind het heel vervelend voor Saskia. Ze wil zo graag, maar haar lichaam werkt niet mee. De suggestie, dat we haar maar om ieder wissewasje thuishouden, maakt mij dus best boos. Maar de meesten van deze leerkrachten zijn jong en hebben zelf geen kinderen. De overgang van basis naar middle school en dan vooral het veel vroegere opstaan is heel groot.

Zelf heb ik vanmiddag enorm veel pijn. Het is op dat "niet meer te negeren" punt. Als de hoofdpijn zo erg wordt, dat ik scheel zie, is het zover. Gelukkig komt Laura voor een massage! Hoe pijnlijk ook, ik weet, dat mijn nek het probleem is en dat voelt Laura ook. Ze werkt er goed aan na afloop voelt het een stuk beter!

Met mijn nieuwe verwarmde vest aan en Saskia's zachte met "bont" gevoerde deken over mijn benen vestig ik me op de bank. Dan gaat (natuurlijk) de bel. Onze buurmeisjes, wiens vader brandweerman is hier in Vienna, vragen of Saskia komt helpen om borden te schrijven, want Santa komt vanavond door onze cul de sac. Daar heeft Saskia wel oren naar.

Met een groepje volwassenen kletsen we tot we de sirenes steeds dichter bij horen komen. De kinderen zijn helemaal opgewonden en hebben posters met Merry Christmas geschreven. Eindelijk, zeker een uur na het aanbellen, zwellen de sirenes genoeg aan en komt de eerste fel verlichte wagen de straat inrijden. Achterin staat een opblaasbare Santa.

Dan gaan de kinderen uit hun dak, want de "echte" Santa komt in de historische brandweerwagen van Vienna binnenrijden. Er worden door de brandweermannen kleine candy canes uitgedeeld en Santa komt zelfs, bij wijze van uitzondering (want andere jaren niet), van zijn wagen af om de kinderen te begroeten. Na afloop zeg ik tegen onze buurman: "Alweer een Kersttraditie voorbij..." "Leuk, he?", antwoordt hij. En daar heeft hij helemaal gelijk in!


Saskia en ik spelen vanavond "Ik zie, ik zie, wat jij niet ziet" in de Kerstboom. Mijn opa speelde dit altijd met ons en Saskia vindt het nog leuk om te doen. Grappig is, dat er in het Engels nu hele boeken mee zijn, de "I Spy" series. Mijn opa zal het wel niet uitgevonden hebben, maar het doet mij heel erg aan mijn kindertijd denken.