Kerstparty en baby shower

Zaterdag

De dames in de basement hebben instructies om niet voor negen uur vanochtend naar boven te komen. Bij de vorige logeerpartij renden er om zeven uur al een paar door het huis, ons wakker makend. Gelukkig houden ze zich aan die afspraak en krijgt Rick broodnodige slaap.

Twee meisjes worden om half tien opgehaald en zo blijven er twaalf over voor het ontbijt. Een daarvan wil een bruine bagel, dus ik kom precies uit met de elf witte bagels van Whole Foods!

Een voor een worden de meisjes opgehaald. Ik vraag ze allemaal nadrukkelijk, of ze alles hebben, wat ze mee hebben gebracht. Twee rennen naar beneden, want ze zijn toch wat vergeten en wij blijven nog achter met een paar laarzen, een deken en een topje. Gelukkig weet Saskia wel van wie die zijn.

Samen met Saskia en Kaylee ruim ik de basement op. Voor zo'n grote groep gasten valt de rotzooi best mee. Binnen het halve uur ziet het er weer heel presentabel uit.

Rick voelt zich nog steeds erg moe, dus gaat terug naar bed. Met Cosmo breng ik Kai naar de locomotief in Vienna om te gaan skateboarden met vrienden.

Als ik dan toch bij het W&OD pad ben neem ik Cosmo mee voor een wandeling. Het is veel kouder, dan ik had verwacht met de felblauwe luchten. Ik doe mijn capuchon maar op, zodat mijn oren er niet afvriezen. Maar Cosmo heeft het naar zijn zin. We lopen door Northside Park en in het bos zijn er zoveel luchtjes, er moet bij iedere boomstam gesnuffeld worden.

Terwijl Rick slaapt doe ik nog wat laatste online Kerstinkopen. Ieder jaar wil ik ook graag iets speciaals voor Rick vinden. Daarbij denk ik nu aan "Beano", de Britse strip. Maar die wordt alleen in het VK en Ierland verkocht en niemand wil naar de VS verschepen. Even word ik blij, als ik een Canadese verkoper vind, maar ook die stuurt niet de grens over. Ik vrees dus, dat ik Rick daar dit jaar niet blij mee kan maken, helaas.

Rond vijf uur wordt Rick wakker en voelt zich een heel stuk beter. Saskia gaat naar een Kerstconcert met Laura en haar familie en Kai kijkt film bij een vriend. Rick en ik zijn uitgenodigd voor een Kerstfeest bij een collega van hem, die ik niet ken. Hij voelt zich goed genoeg om te gaan, dus we rijden naar Oakton, onderweg genietend van alle mooi verlichte tuinen. Sommigen zijn heel bijzonder.

Ook het huis van Ricks collega is mooi verlicht. Bij binnenkomst krijg ik echt zo'n gevoel alsof ik een Amerikaanse Kerstfilm binnenloop. Het huis is wat ouder en klassiek Amerikaans ingericht (veel donker hout, vooral). Het zou zo als filmset gebruikt kunnen worden. Alles is perfect en keurig, ondanks de vele gasten, die ook hun (kleine) kinderen mee hebben.


We worden heel hartelijk begroet, al zit de hostess in een stoel met haar benen omhoog. Ze is zwanger van haar tweede en moet eigenlijk bedrust houden. Het lijkt me nogal stressvol om dan 150 mensen door je huis te hebben lopen (het aantal, dat vorig jaar geweest is, volgens haar)!

Dit jaar zijn het er vast nog meer, want het is half zeven en het eten is op. Rick mag toch niets van de zware kost, om zijn maag nog niet te belasten, maar ik ben wel hongerig. Ik knabbel maar wat op de overgebleven worteltjes. Jammer genoeg ziet Rick maar een paar bekenden van zijn werk en die hebben kleintjes mee, waar op gelet moet worden. We kletsen even met de Deense man van een collega en hij en ik grappen, dat Denemarken en Nederland door de Amerikanen nogal eens verward worden.

Na een uurtje nemen we weer afscheid. Rick heeft zijn neus laten zien. Er waren eigenlijk teveel mensen bij dit feest. Gewoonlijk raken we wel aan de praat met deze of gene, maar hier rende iedereen achter hun kinderen aan.

Op de terugweg stoppen we bij een paar verlichte huizen voor foto's. Een daarvan staat vlakbij Kai's school en de verlichting daar kan niet eens op een foto. Het is een enorme tuin en ik heb me laten vertellen, dat de eigenaar al in september begint de lichtjes aan te brengen!


Dit is allemaal een huis en tuin en de foto's doen het geen eer aan!



Het huis met het varken in de straat achter ons

Bij de Chinees halen we soep voor mij als avondeten en kijken de rest van de avond Kerstfilms op ABC Family.

Zondag

Gelukkig is Rick weer helemaal beter. Hij heeft zelfs zin in een Starbucks ontbijt. Hij komt terug met goed nieuws: de sandwiches, die wij zo lekker vinden, blijven bestaan! Eerder dit jaar werd er aangekondigd, dat de warme sandwiches in 2009 zouden verdwijnen.

Om elf uur vertrekken Janet en ik voor onze zondagse fietstocht. Het weer is minder koud, dan andere keren. Het is heel erg stil op het pad, we komen maar zo af en toe andere mensen tegen. Dit keer rijden we drie kwartier naar het westen en keren dan om, omdat ik op een uur thuis moet zijn.

Meestal waait de wind uit het westen, maar vandaag hebben we hem op de terugweg naar het oosten tegen. Het laatste stuk op het pad gaat heuvelop en we huffen en puffen Vienna weer in! Helemaal bijgekletst nemen we afscheid en spreken voor volgende zondag af. Dat is alweer de laatste zondag voor Kerst, onvoorstelbaar!

Thuis maak ik me gauw klaar voor Lauren's baby shower. Met Saskia loop ik naar Susan's huis. Mary Ellen, Susan en ik staan op de uitnodigingen als hostesses, maar uiteindelijk wilde Susan helemaal geen hulp van Mary Ellen of mij aannemen. Ze heeft heerlijke vingersandwiches en snacks en vooral een prachtige taart klaarstaan.

Lauren heeft nog 3,5 weken te gaan, want op 8 januari zal de baby met een keizersnede ter wereld komen (medische reden). De aanstaande moeder ziet er stralend uit. Jaren geleden hebben we aan Laurens ziekenhuisbed gestaan en maakten haar ouders zich ernstige zorgen, of ze ooit kinderen zou kunnen krijgen. De blijdschap straalt dan ook van Lauren en haar moeder af vandaag.

Het wordt een gezellige middag. We krijgen allemaal een sticker op en mogen het woord "Baby" niet zeggen. Degene met de meeste stickers krijgt een prijs. Uiteindelijk "wint" Katherine (Mary Ellens dochter van acht), want zij heeft onder anderen mijn sticker van me afgetrocheld.

Dan moeten we babynamen opschrijven, die gemaakt kunnen worden met de namen van de ouders, Lauren en Daniel. Dat blijken er nogal wat te zijn. We moeten lachen om de namen, waar de kinderen mee aankomen. Zo heeft Katherine "Nair" bedacht (een ontharingscrememerk).

Alle cadeautjes worden met enthousiasme in ontvangst genomen. Wij geven Lauren een slumber bear. Die maakt verschillende rustgevende geluiden voor de baby, waaronder de hartslag van een moeder. Mijn zus vond het een fantastisch ding voor Sasha. En Saskia geeft een Whoozit. Lauren roept uit, dat die ook in Sex and the City te zien was. Dat is me ontgaan, maar ja, ik was ook niet zwanger, toen ik die film zag.

Na de cadeautjes is er de overheerlijke cake en dan is het weer tijd om afscheid te nemen. Dan, Laurens man, komt ook nog even hallo zeggen en Lorraine (mijn buurvrouw) en ik fluisteren tegen elkaar, dat dit wel een heel mooi kind moet worden. Lauren en Dan zijn een zeer knap stel samen.


Met Lorraine en Patricia lopen Saskia en ik naar huis. Het is voor Saskia ook leuk, dat Patricia er was. De twee schelen maar een jaar in leeftijd en wonen naast elkaar, maar Patricia gaat naar een Spaanse school en heeft weinig tijd om met de buurtkinderen te spelen.

Gisteren hebben Rick en ik gezien, dat de bomen bij het huis met het varken Kerstmuziek spelen en de lichtjes daarop dansen. Dat wil Saskia wel van dichtbij gaan bekijken, dus we lopen met zijn tweetjes en Cosmo ernaartoe. Cosmo moet niets van het varken hebben, maar een wandeling vindt hij hoe dan ook leuk.


Een paar filmpjes



Als avondeten haalt Rick van Outback Steakhouse. En voor de tweede avond achter elkaar kijken we Kerstfilms op tv. Dit is Ricks traditie en de kinderen nemen die graag over.

Alleen ben ik niet zo'n fan van de "Rudolph the Red Nosed Reindeer" en "Santa Claus is Coming to Town" geanimeerde films, waar zij dol op zijn. Maar de nieuwe Miser Brothers, die we vanavond kijken, gaat ermee door. Met sommige dingen moet je gewoon opgegroeid zijn, denk ik.