Shenandoah National Park

Eindelijk zijn de wolken en regen verdreven en schijnt de zon fel aan een onbewolkte hemel. Het ene kind gaat terug naar school, terwijl het andere kind ziek thuisblijft. Zo wisselen ze elkaar wel af!

Het is maar net boven het vriespunt, als ik naar het W&OD pad rijd. Dat betekent winterjas en handschoenen aan! Sharon en vier anderen zijn al aanwezig en het is inderdaad flink koud, al lopen we zo snel mogelijk. Dan doen we allerlei beenoefeningen, lopen nog een stuk, en als laatste arm- en schouderoefeningen. Het uur gaat buiten veel sneller voorbij, dan in de sportzaal! We zijn het erover eens, dat we graag zo af en toe, als de zaal eenmaal klaar is, met mooi weer naar buiten willen gaan.

Thuis tref ik Rick nog aan, die is bezig met zijn theater. Onze oude enorme tv daar heeft het begeven. De kans voor Rick dus, om zijn verjaarscadeau (wel een maand te vroeg, maar goed, dan kan hij er langer van genieten), een grote plasma tv, vroeg te krijgen.

Gelukkig heeft Rick een van de mannen, die hier soms klusjes komt doen, bereid gevonden om $100 voor de oude tv te betalen en hem mee te nemen, want dat ding is loodzwaar! Ik ben erg benieuwd naar de nieuwe tv, want die heeft dan ook HD en dat moet op zo'n groot scherm fantastisch zijn.

De telefoon gaat en ik zie Katja's nummer verschijnen. Zij moest vanochtend bloed laten afnemen voor testen en ik verwacht, dat ze daar verslag van zal uitbrengen. Katja is zich echter lam geschrokken!

Het bloed afnemen ging prima (Katja heeft een fobie voor naalden) en ze voelde zich na afloop goed. Tot ze opeens, rijdend terug naar huis, zich weg voelde glijden. Goddank heeft ze haar auto gauw geparkeerd, want daarna is ze flauwgevallen!

Katja is natuurlijk een beetje in paniek, want ze voelt zich nog niet lekker, en durft niet terug naar huis te rijden. Iedereen, die ze kent, zit op school, dus niemand kan haar op komen halen. Ik druk Katja op het hart te wachten, tot ze zich beter voelt en te bellen, als ze eenmaal weer veilig thuis is. Zij is echt iemand, die "makkelijk" flauwvalt!!

Als ik terugkom van mijn wandeling met Cosmo, hoor ik net de telefoon gaan. Katja is veilig thuis. In zulke gevallen ben ik heel blij, dat Katja mij meteen belt, dat deed ik met mijn moeder niet. Aan de andere kant voel ik me dan ook heel machteloos, want natuurlijk zou ik degene willen zijn, die haar ueberhaupt al naar die test had gereden. Maar ja, dat moederkloekgevoel moet ik laten varen. Gelukkig is alles goed met haar!

Gauw maak ik me klaar en voorzie Kai van eten en drinken. Hij voelt zich flink miserabel en leeft van Advil naar Advil. Duidelijk gaat hij morgen niet werken. We zullen zien, of hij daardoor zijn baan verliest. Rick gaat vanavond Kai's baas opbellen om hem mee te delen, dat hij morgen niet zal werken. We zullen wel zien wat ervan komt.

Pat komt mij ophalen om naar de Shenandoah te gaan. Met Rick thuis kan ik er vandaag toch op uit, anders zou ik het niet fijn vinden Kai alleen te laten. Het weer is schitterend en de verwachting is, dat de herfstkleuren in het Shenandoah National Park nu ongeveer op hun hoogtepunt zullen zijn.

Zonder oponthoud rijden we naar Front Royal. Daar parkeren we in het oude centrum en gaan naar de Daily Grind om te lunchen. Hier hebben we een aantal maanden geleden ook geluncht. Het restaurant, waar we eigenlijk heen wilden gaan, staat helaas te koop.


The Daily Grind is een gezellig koffiehuis met gratis Wifi en lekkere koffie. Hun sandwiches zijn ook erg lekker, ik bestel een panini met gegrilde groentes, zeer smakelijk!

Vreemd genoeg gaat er vandaag niemand voor ons het park in, terwijl ik donderdag in de rij stond. Met mijn America the Beautiful pas kunnen we zo door. Ik ga voor het einde van de maand proberen nog eens te gaan, want daarna moet ik een nieuwe pas kopen.

Al meteen valt het ons op, dat de herfstkleuren er nog niet zijn. Vooral de uitkijkpunten over de Shenandoah vallei zijn nog heel groen! Een enkele heuvelrug heeft kleur, maar het merendeel is nog groen.

We besluiten hetzelfde stuk van Skyline Drive te rijden, dat ik donderdag reed. Dit keer is er dus wel een "skyline". Het is zo helder, als ik het ooit heb gezien. Maar ja, die kleur, waar we op hoopten, die is er nog niet. Desalniettemin genieten we van de uitzichten en werken onze fototoestellen overtijd.


Zoals altijd ben ik een snellere fotografe, dan Pat, die geen vaste hand heeft en altijd een statief moet gebruiken. Al jaren wil ik gewoon eens rustig op de rand gaan zitten en de natuur in me opnemen. Dat lukt vandaag! Ik vind het helemaal niet erg, dat zij meer tijd nodig heeft. Het geeft mij de gelegenheid dit park echt in me op te nemen.

Hoger en hoger rijden we en op een gegeven moment ligt er sneeuw! Ik had al gehoord, dat er dit weekend sneeuw was gevallen, maar had niet verwacht, dat er vandaag nog wat zou liggen. Met de bladeren nog aan de bomen is het erg mooi, dus we stoppen om foto's te maken.


De middag vordert en het wordt tijd om naar de uitgang te rijden. Twee mijl daarvoor zien we een auto geparkeerd en een man stapt uit om foto's te nemen. Daar moet iets te zien zijn! Pat keert om, maar wij hebben de beer net gemist. Verderop keren we weer om en zien een drietal auto's geparkeerd staan. Gauw stappen we uit, maar alweer is de beer net in het struikgewas verdwenen.


Wat is het toch met mij en beren? Iedereen ziet er altijd een stel in dit park en ik heb er, na zeker twintig bezoeken, pas een gezien!!! Petra, jij moet terugkomen, dat was de enige keer, dat een beer zich echt goed liet zien!

Terug rijden we over de mooie 211, langs allerlei wijngaarden en boerderijen. In een van de velden zien we een hele kudde herten staan, die laten zich tenminste wel zien! Pat en ik zijn het erover eens, dat we, ondanks het gebrek aan herfstkleuren, genoten hebben van de natuur. In de komende paar weken hopen we zeker nog eens te gaan.

Tegen zessen zijn we weer thuis. Dit "rondje" is echt goed te doen, want we hebben heel wat tijd buiten de auto doorgebracht. Ik raad het een ieder, die Washington bezoekt, van harte aan. De "countryside" van Virginia heeft ook iets echt zuidelijks, wat aan de charme bijdraagt.