Great Falls

Een beetje te laat kom ik vanochtend bij het W&OD pad aan. Sharon, Mai Lan en Karin zijn al op weg gegaan. Ik ren er met mijn vijf pond gewichten achteraan. Zo krijg ik meteen al wat goede oefening. Het buiten trainen is wel leuk, maar niet zo intensief, als in de sportschool.

Opvallend is, dat heel opeens alle bomen aan het verkleuren zijn, vooral de maples. Door de buurt rijden alleen al is een genot. Rood, geel, groen, bruin, ik hoef er niet eens voor naar de parken. Niet voor niets is Vienna "Tree City USA", in de herfst merk je dat helemaal (ook omdat er eindeloos geharkt zal moeten worden, straks!).

Volgens het weerbericht wordt het vandaag de laatste zomerse dag van in de twintig graden. Daar wil ik natuurlijk optimaal gebruik van maken. Dan komt het luxe probleem: waar ga ik met Cosmo wandelen vandaag?

Veel tijd heb ik niet, dus ik kies tussen de Maryland en Virginia kant van Great Falls. Eens kijken, hoever de herfstkleuren daar zijn gevorderd. Omdat ik de watervallen wil zien en Cosmo daar in Maryland niet heen mag over de boardwalk, kies ik Virginia.

De weg erheen is al schitterend. De maples staan in volle glorie en met de enorme huizen ziet het er spectaculair uit. Bij de ingang herkent de ranger mij al en wuift me zo door. Als ik niet zo eerlijk was, zou ik volgens mij dit hele jaar met mijn pas kunnen wapperen, zonder dat hij naar de maand kijkt!

Cosmo heeft alweer helemaal door, waar we zijn. Al meteen krijgt hij alle aandacht van een paar oudere Russische dames. We lopen richting Riverbend Park langs de rivier. Hier is het nog erg groen. Daar klaag ik zeker niet over, want, hoe mooi ik de herfstkleuren ook vind, ik sta niet te trappelen om de bomen en struiken weer kaal te hebben.


Onderweg komen we weinig mensen tegen, maar bij het eerste uitkijkpunt voor de watervallen des te meer. Een hele klas kleine kinderen klautert daar van rots naar rots. Natuurlijk wil iedereen Cosmo aaien. Op mijn bevel gaat die lief zitten en de kleinste kinderen mogen hem aaien. Wat dat betreft is hij echt superlief! Andere honden tijdens de wandeling is een ander verhaal.

Dit keer ga ik alleen naar het eerste uitkijkpunt over de watervallen. Al met al is de wandeling een uur en het is lunchtijd. Ik bel Kai om te vragen, of hij iets lekkers wil voor de lunch. Hij voelt zich nog steeds niet goed en hoest erg. Ik ben blij, dat ik hem heb opgedragen deze week nog thuis te blijven. Met de H1N1 rondwaaiend wil ik, dat hij echt helemaal beter is, voor hij teruggaat.

De keuze valt op Noodles & Company. Daar is het flink druk. Overal trouwens, iedereen zit buiten op de terrasjes. Het is natuurlijk ook ongekend om op 22 oktober met korte mouwen te lopen.

Thuis eten Kai en ik de kippensoep (voor Kai, meer een maaltijd, dan soep) en Udon Japanse pasta (voor mij) op het deck op. Het is zo warm, dat ik op het deck kan zitten computeren. Om mij heen vlammen de maples, geel, rood, het geeft een heel andere lichtval, dan in de zomer. De geluiden om me heen zijn ook anders. Vogels zingen minder, de cicades zijn stil, er is enkel het rustige krekelgezang te horen.

Van zo'n unieke dag midden in de herfst moet ik optimaal buiten genieten, vind ik. Ik bel Laura, die om drie uur zou komen voor een massage, op om die uit te stellen. Ja, ik heb het nodig, maar een uur binnen op een bed liggen wil ik niet vandaag. Laura begrijpt dat helemaal en nu komt ze volgende vrijdag. Ook Saskia's chiropractor stel ik uit, want Saskia wil liever buiten spelen.

Nu is de hele middag vrij om te genieten van het lekkere weer. Het is zomers luieren geblazen (niemand, die nu de berg was ziet, die zich deze week heeft opgestapeld, natuurlijk). Ik lees een tijdschrift, kijk naar Boer zoekt Vrouw en klets met de kinderen. Voor die was heb ik straks op zaterdag, als er regen wordt voorspeld, alle tijd. Deze lekkere middag neemt niemand ons af.

Gisteren kreeg ik een email van de Nederlandse ambassade. Ik heb (voorzichtig) mijn voelsprieten uitgestoken en kenbaar gemaakt, dat ik graag rondleidingen geef in dit gebied. Volgende week komt een groep mensen op bezoek en ik kreeg een email, dat er interesse was in een gids.

Zoals het er nu uitziet, zal ik mijn eerste groep ooit rondleiden in Old Town Alexandria op woensdagochtend. Dit is de eerste keer, dat ik dit professioneel zal doen, dus het maakt me wel wat zenuwachtig. Aan de andere kant ken ik Old Town ook echt goed. Ik zal, voor de rondleiding, nog meer lezen over de verschillende gebouwen, maar hoop nu al heel wat kennis te kunnen overbrengen.

Dit is iets, wat ik heel erg leuk vind! Ik hoop zo een klein bedrijfje op te zetten. Dit is dus wel de vuurdoop. Ik weet genoeg over Alexandria, ik weet alleen niet, hoe lang zo'n rondleiding zal duren. Er staat twee uur voor en mijn angst is om na een uur al klaar te zijn. Enfin, ik ga het proberen, wens me succes!

Saskia heeft vanavond een koorconcert. Rick komt er speciaal vroeg voor thuis uit zijn werk. We eten snel ons avondeten en dan vertelt Saskia ons, dat ze ons er echt niet bij wil hebben. Saskia heeft dit al vaker gehad. Ze heeft een vreemde schaamte en vindt het moeilijker, als wij wel aanwezig zijn.

Rick wordt er boos over, begrijpelijk, want hij kwam er vroeg voor thuis. Ik besluit naar Saskia's tegenwerpingen te luisteren. Dit concert is volgens Saskia echt niet de moeite waard. We spreken af, dat Rick en ik vanavond niet gaan, maar dan mag ze voor de komende concerten niets meer zeggen. Dan komen wij gewoon met camera's en al. Tot mijn verbazing stemt Saskia daarmee in.

Rick zet haar dus bij school af en komt meteen weer terug. Een paar uur later wordt Saskia door een andere ouder thuisgebracht. Volgens haar hebben wij een saai geheel gemist, zij vond het in ieder geval niet leuk. Het volgende concert is het Kerstconcert, daar mogen we dus, gelukkig, wel bij zijn!