Voorbereidingen

Meteen als ik beneden kom, kijk ik naar het weerbericht voor woensdag. Dat werd tijdens het weekend steeds slechter, maar ik had nog hoop, dat minder bekwame meteorologen dat weerbericht samenstelden. Helaas, de maandagmorgen weerspecialisten hebben nog slechter nieuws: het zal woensdagochtend gaan regenen!

Vandaag zal het prachtig weer worden, morgen bewolkt, maar droog, donderdag zal de zon weer uitbundig schijnen, maar precies tijdens de twee uur, dat ik een groep mensen moet rondleiden, staat er "regen"! Gelukkig heeft Alexandria ook wel wat alternatieven, die binnen zijn. Het is nu helemaal belangrijk, dat ik vanmiddag ga.

Eerst neem ik Cosmo mee naar Sharons training. Zo krijgt hij alvast een flinke wandeling. Het is koud, als ik uit de van stap (thuis staat hij in de garage, dus voel ik de buitentemperatuur niet). Ik ben eigenlijk te licht gekleed en had mijn handschoenen mee moeten nemen. Gelukkig zetten we flink de pas erin en warmt de zon alles al snel op. Alweer is het uur zo voorbij, de gymzaal is bijna klaar, dus dit is een van de laatste keren buiten.

Thuis laat ik Cosmo nog wat langer uit, ook om nog van de mooie herfstkleuren in de buurt te genieten. Die zijn nu nog mooi, maar een windstorm en het is gedaan. Wat gaat dat toch snel, zo jammer!! Zoals de weerman gisteren grapte, kijk maar goed, voor je het weet zijn het weer vijf maanden lang saaie grijze stammen.

Om me heen hoor ik steeds meer verhalen over de H1N1 griep (hier nog varkensgriep genoemd, in Nederland Mexicaanse griep). Ik maak me zorgen om Kai en Saskia, want volgens Sharon zijn er heel veel zieken op de high school vooral. De dokter van een van de vrouwen, waarvan de kinderen asthma hebben en dus in de risicogroep zitten, heeft een neti pot en gorgelen met Listerine aangeraden om de neus en keel te ontsmetten.

Over zo'n neti pot heb ik al eerder gehoord bij sinus infecties. Aangezien Saskia zoveel last van haar voorhoofdsholtes heeft, besluit ik er een voor haar te kopen. Baat het niet, dan schaadt het ook niet. Bij Whole Foods koop ik er een, in de hoop, dat het haar iets zal helpen. Daarbij hoop ik, dat ze opschieten met meer vaccin maken, want ik wil de kinderen ingeent hebben.

Na een snelle lunch rijd ik naar Alexandria. Het verkeer is goed, dus ik ben er binnen het halve uur. Na de van onder City Hall te hebben geparkeerd, begin ik aan mijn voorbereidingen voor woensdag.

Eerst wil ik de voorgenomen wandeling lopen en er zeker van zijn, dat ik de juiste straatjes insla. Alexandria doet erg Europees aan, maar gelukkig zijn de straten wel vrij recht toe recht aan. Ik loop langs het Carlyle House, dat vandaag helaas gesloten is. Geen paniek, nog, want er zijn andere musea.

Bij het Gadsby's Tavern Museum hangt echter ook een "closed" bord! Oh jee, alle musea zullen toch vandaag niet dicht zijn? Daar heb ik eigenlijk geen rekening mee gehouden, gewend als ik ben, dat alles iedere dag open is.

Gelukkig tref ik in de Christ Church de docente, Dell, wel aanwezig. Zij zit daar met een paar toeristen uit Michigan. Dell vraagt of ze me kan helpen en ik leg mijn regendilemma uit. Helaas is zij altijd pas na twaalven aanwezig en kan ze woensdagochtend niet eerder komen, want ze heeft al een afspraak. Dat gaat lekker zo!


Dell nodigt mij uit mee te luisteren met het stel uit Michigan naar haar verhaal over de kerk. Dat doe ik graag en probeer alle informatie op te slaan, dan kan ik die woensdag weer gebruiken. Intussen gaan er schietgebedjes naar Moeder Natuur om het alsjeblieft niet te hard te laten regenen! Straks word ik door 17 mensen met rotte tomaten bekogeld!

Vandaag is het werkelijk heerlijk weer, dus ik geniet van mijn wandeling door het stadje. Heel veel mensen hebben Halloweenversieringen aangebracht, wat het extra leuk maakt. Ik loop de hele route en doe daar minder dan een uur over. Nu loop ik snel en klaagt iedereen daarover, dus ik neem me voor woensdag een stuk langzamer te lopen.


Een gratis optie om binnen dingen te bekijken, is de Torpedo Factory. Ik loop er binnen en kijk rond en bedenk me, dat men zich hier zeker twintig minuten zal kunnen vermaken. Dat is een schuilplek, eindelijk!

Het Carlyle House is vandaag echt gesloten, vertelt een onafhankelijke gids mij. Het valt me op, dat de meeste gidsen hier oudere dames zijn. Het Gadsby's Tavern Museum is inmiddels open. Helaas komt hier woensdagochtend uitgerekend een schoolgroep, maar de vriendelijke man geeft mij het kaartje van de curator van dit museum om te bellen.

Een paar blokken verderop is het Apotheekmuseum ook open. Opgelucht loop ik er binnen en vertel, dat ik graag met een groep van zeventien mensen zou komen op woensdag. De mensen hier zien er zo aardig uit, dat ik helemaal hoop krijg! Die vervliegt echter meteen, want... dit museum is op woensdag gesloten! Maar ik kan de curator bellen (dezelfde als het Gadsby's Tavern Museum) en die weet er misschien wel wat op.

Buiten doe ik dat meteen, want ik zie mezelf inmiddels met zeventien ongelukkige, druipende toeristen door het stadje lopen. Liz is er niet, maar zal me vanmiddag nog terugbellen, verzekert haar collega mij.

De moed is me inmiddels genoeg in de schoenen gezonken, dat ik mijn contact bij de Nederlandse ambassade bel. Ik vertel haar, dat ik maar bar weinig succes heb met de musea tot nu toe. De hoop is, dat de regen meevalt en dat de meeste mensen toch Nederlands zijn, want die zijn wel wat nattigheid gewend.

Op zoek naar meer schuilmogelijkheden stuit ik op het Lyceum, het historische museum van Alexandria. Hier zit een heel aardige dame, die me verzekert, dat het geen probleem zal zijn om hier zeventien mensen rond te laten kijken. Het is een klein museum, ik denk, dat men hier in een kwartier is uitgekeken. Maar het is een optie.

De dame bij het Lyceum stelt ook het George Washington Masonic Memorial voor. Dat is gratis te bezoeken. Tot mijn schande ben ik daar in de vijfentwintig jaar nog nooit geweest! Wel duizend keer langsgereden, maar het was altijd net te ver weg om te bezoeken.

Er is een gratis trolley, die de hele hoofdstraat afrijdt, van de rivier naar onderaan het Masonic Memorial. Alleen komt die nu net even niet langs en ik moet op tijd terug zijn voor Saskia's chiropractor afspraak. Ik besluit dus de tien blokken naar het Memorial te lopen.

Dit is geen straf, want aan weerszijden van King Street liggen leuke boetiekjes en restaurantjes in kleurige panden. Eenmaal bij het Monument is het klimmen geblazen, het ligt boven op een heuvel (zoals alle Grand Masonic Lodges, las ik). Eigenlijk wel erg leuk om dit nu te zien, na het lezen van Dan Brown's "The Lost Symbol"!

Hijgend van alle trappen loop ik naar binnen. Ik kom terecht in een grote hal met een enorm standbeeld van George Washington. Aan weerszijden zijn kolommen en muurschilderingen en erg mooie glas in lood ramen. Ik kijk er wat rond en ben net van plan weer weg te gaan, als een van de medewerkers me vraagt, of ik geinteresseerd ben om mee naar het observatiedeck te gaan.


Natuurlijk ben ik dat! Er staat nog een groepje mensen, waaronder een Frans stel. We gaan met de lift naar de negende verdieping (althans, dat is het nummer, dat hij indrukt). Boven worden we getracteerd op een prachtig uitzicht over Alexandria, Washington, Virginia en Maryland! Wat een verrassing en wat een geluk, dat ik net om drie uur binnenliep. Deze rit naar boven wordt maar vier keer per dag gemaakt, namelijk.

Na de nodige foto's gaan we weer naar beneden. Inmiddels ben ik flink dorstig geworden, dus koop, terug op King Street, bij een van de gezellige koffiezaken een Fuze drankje. Ik ga ook even zitten, want mijn voeten laten nu wel weten, dat ze genoeg werk hebben gedaan vandaag!

Als ik mijn telefoon check, zie ik, dat Liz van Gadsby's heeft gebeld. Met al het straatlawaai heb ik het telefoontje gemist. Helaas heeft ze slecht nieuws. Gadsby's is volgeboekt met schoolkinderen en ze heeft niemand bereid kunnen vinden om het Apotheekmuseum op de vrije dag toch voor ons te openen.

Haar alternatieve suggesties zijn het Lyceum, het Carlyle House en de Torpedo Factory. Dat zijn mijn eieren nu ook, ik hoop morgen het Carlyle House te kunnen regelen, anders zullen het rauwe eieren worden, die men naar mijn (onschuldige) hoofd zal kunnen gooien.

Zover zal het hopelijk niet komen en het liefst zie ik het woensdag droog, zodat de wandeling door kan gaan, want het stadje is dan veel leuker. In ieder geval zijn er een paar alternatieven om te schuilen. Nu maar hopen, dat het geen twee uur durende zondvloed wordt (heel goed mogelijk hier). Ok, ik weet het, het zal vast goedkomen, maar dit is heel belangrijk voor mij!

Precies op tijd om Saskia naar de chiropractor te nemen, ben ik thuis. Zij zit erg vol en heeft de typische sinushoofdpijnen. Morgen maak ik een afspraak voor haar! Gelukkig is Kai, behalve een vervelende hoest, wel weer de oude.

Het werd vandaag twintig graden en is dus heerlijk grill weer. Vanochtend heb ik kippenborsten gekocht en gemarineerd in zoete en pittige barbeque saus. Rick legt ze op de grill en we eten er spinazie en zoete aardappelfrietjes bij. Die laatsten zijn van Whole Foods en hebben Chipotle kruiden erop, super lekker!