Natte wandeling en doktersbezoek

Door het open raam hoor ik de auto's door de enorme plas, die zich bij regen altijd op de weg naast ons huis vormt, rijden. Dat was niet de bedoeling! De regen zou pas vanmiddag komen!

Dat is een streep door de rekening van Kirsten en mij, want wij wilden vandaag nog eens rond Burke Lake lopen. Dat zal nu te modderig zijn en de uitzichten natuurlijk ook niet zo mooi. Het lijkt vanochtend verder wel droog te blijven, dus we spreken als alternatief af op het W&OD pad te gaan lopen.

Omdat de regen nog steeds wordt voorspeld voor morgenochtend bel ik vol goede hoop het Carlyle House op. Mijn opluchting is groot, als de vriendelijke dame aan de andere kant van de lijn er absoluut geen moeite mee heeft onze groep te boeken! We kunnen om half elf terecht en de rondleiding zal ongeveer een uur duren. Dat is perfect, want dat geeft mij ook nog tijd om wat meer van het mooie stadje te laten zien voor de lunch.

Blij rijd ik met Cosmo naar Whole Foods. Daar komt Kirsten ook even later. Het mist wat, als we aan ons loopje beginnen, en het is heel rustig op het pad. Alleen de "regulars" zijn aanwezig.

De oudere man met de kleine gewichtjes, die gewoonlijk met ontbloot bovenlijf loopt, maar vandaag even niet. Cosmo moet niets van hem hebben! De sjofel geklede vrouw op de fiets, die schijnbaar doelloos heen en weer fietst. Zou ze dakloos zijn? En de Whole Foods medewerkster, die kennelijk altijd naar haar werk loopt.

Of het het slechte weer is, of de rust, er zijn heel wat dieren te zien vandaag. De eekhoorns zijn weer heel hard bezig met hun wintervoorraad (ik heb vandaag alleen al vijf keer voor een kamikaze eekhoorn moeten remmen!). Ook de chipmunks rennen overal, ik zie er zeker vijf. Cosmo heeft er zelfs even eentje te pakken, helaas voor hem (maar gelukkig voor ons) ontsnapt het diertje wel.

Na tweeeneenhalve mijl maken we rechtsomkeerts, want Kirsten wil op tijd thuis zijn en ik moet Saskia van school halen. Grappig genoeg lopen we zo bij elkaar toch verder, dan de omtrek van Burke Lake, maar, zoals Kirsten terecht opmerkt, we stoppen ook niet zo vaak voor foto's.

Op de terugweg gaat dat echter niet helemaal op. Ten eerste stapt Cosmo bijna op een schattige doosschildpad. Dat zijn mijn favoriete schildpadden! Deze schildpadden staan nog niet op de "endangered species" lijst, maar komen helaas steeds minder voor.

Even later zien we een hert in het voetbalveld staan. Cosmo wordt er helemaal wild van, maar het is te ver weg voor hem om iets mee te doen. Anders is het, als een ander hert langs de kant van het pad naar ons staat te kijken. Kirsten heeft Cosmo vast en staat versteld van zijn kracht, als hij opeens op het hert afgaat. Natuurlijk is dat ook niet van gisteren en verdwijnt in het struikgewas.


Inmiddels is de motregen overgegaan is echte regen. Ik heb mijn regenjas aan, maar Kirsten niet. Maar het is niet koud en we kunnen wel tegen wat water. Als het morgen zo is, tijdens de wandeling door Alexandria, is dat met een paraplu best te doen.

Bij Whole Foods gaan we nog even naar binnen. Ik zie, dat ze verse ravioli met wilde paddestoelen hebben! Heerlijk! Ik ben dol op champignons en andere paddestoelen en Rick ook. De kinderen echter niet, dat is iets, wat ik er niet in krijg. Voor hen koop ik dus gewone kaasravioli, zo eten we toch (bijna) hetzelfde.

Om een uur haal ik Saskia uit school voor haar doktersafspraak. Ze is nu al vanaf half september niet helemaal gezond en ik hoop dit keer een dokter te treffen, die echt wil uitzoeken, wat er gaande is.

Deze week is er op Saskia's school iedere dag een thema qua kleding van de kinderen. Gisteren was het pijamadag (heerlijk lijkt me dat!) en vandaag "Wacky" dag. Saskia heeft een gek shirt aan, twee verschillende sokken en twee verschillende schoenen. Ze ziet er heel "wacky" uit, dus wil zich wel even verkleden voor we naar de dokter gaan.

We krijgen een vrouwelijke dokter, die ik nog niet heb ontmoet. Deze praktijk is heel groot, maar ook erg goed. Wat ik er ook fijn aan vind, zeker nu met de H1N1, is dat ze aparte ingangen hebben voor zieke en gezonde kinderen. Omdat Saskia niet besmettelijk is, gebruiken we dit keer de gezonde ingang.

Dr. Sadak hoort ons aan en komt dan tot dezelfde conclusie, die ik allang heb getrokken. Ze vermoedt een allergie voor schimmels, die veel mensen in dit jaargetijde hebben. Ook ziet ze, dat Saskia's voorhoofdsholtes ontstoken zijn. We krijgen een recept voor anti-allergie neusspray en antibiotica mee.

Op mijn vraag, of ze op het moment veel H1N1 zien, antwoordt de dokter meteen beamend. Saskia vertelde me in de auto, dat het zusje van het meisje naast haar bij gym het heeft en dat dat meisje vandaag ook ziek was. Het vaccin is nog nergens te bekennen, helaas. Zoals ik iemand op het nieuws hoorde zeggen, komt dat straks, als de meeste mensen het virus al hebben gehad.

Bij Rite Aid halen we de medicijnen op en weet ik weer, dat ik een echt meisje als dochter heb. Ze komt met allerlei make up en schoonheidsspulletjes aandragen. Deze dertienjarige heeft meer nodig, dan ik! Ik vind het wel grappig, al weiger ik dus de zoveelste mascara van $10 te kopen.

De ravioli is met dit regenachtige weer het perfecte "comfort food". Rick en ik smullen ervan! Deze ga ik vaker kopen, je proeft de verschillende paddestoelen heel goed.

Na het eten kijk ik weer eens naar de Biggest Loser. Mijn hemel, wat sommigen van de deelnemers dit keer hebben meegemaakt! Een van de vrouwen is haar hele gezin, man en twee kleintjes, door een autoongeluk kwijtgeraakt. Hoe leef je dan verder? Ik kan me dan dat overgewicht wel voorstellen, hoor! Een ander had een zwaar aan drugs verslaafde moeder en werd in de kast gestopt, als die weer eens geld moest verdienen als hoer. Jakkes! Wat hebben wij dan een gewoon leven met al onze vreemde gewoontes!