Cosmo en ik op een (regenachtig) avontuur

Donderdag

Zoals voorspeld is het vanochtend koud en regenachtig. Niet echt lekker weer voor een lange rit, maar ik heb al besloten ruim de tijd te nemen en niet alleen de interstates te rijden. Katja is toch pas om kwart voor vijf klaar met haar college.

Saskia voelt zich weer helemaal niet lekker. Ze probeert op te staan en ontbijt te eten om naar school te gaan, maar het gaat gewoon niet. Ik heb een enorme deja vu, want ik had op haar leeftijd zeer soortgelijke symptomen. Toen zijn mijn neusamandelen verwijderd en dat leek te helpen.

Achteraf vraag ik me af, of dat het begin van de fibromyalgie was. Saskia lijkt in zoveel opzichten helemaal op mij, dat ik me echt zorgen maak. Haar bloedtesten zijn allemaal negatief, dus geen Epstein Barr of andere problemen. Gelukkig geeft deze Nurse Practitioner niet op, dus wordt haar bloed nu op Lyme onderzocht. Als dat negatief is, wordt het verder puzzelen, tenzij Saskia opeens opkrabbelt (wat wij natuurlijk hopen).

Na een intensieve Sports Active routine douche ik en pak de van in. Katja heeft een hele waslijst van dingen opgegeven, die ik mee moet nemen, inclusief haar gitaar. Cosmo gaat al meteen in de auto liggen, die heeft er zin in.

Na afscheid van Saskia te hebben genomen, rijd ik weg. Het regent flink, maar toch stel ik de GPS in op Skyline Drive in Front Royal. Dat is zo'n zestig mijl verderop, zegt mijn systeem. Dat lijkt terecht, maar bij iedere afrit wil hij, dat ik afsla. Ik denk er nog niet teveel van en neem gewoon mijn weg naar het Shenandoah National Park.

Op de interstate is de spray van de vrachtwagens vreselijk! Ik ben dan ook blij, als ik de afslag naar Front Royal kan nemen. Tot mijn verbazing ben ik niet de enige, die met dit weer Skyline Drive gaat rijden. Er staan zelfs vier auto's voor me bij de ingang. Mijn America the Beautiful pas is deze maand nog geldig, dus ik hoef de $15 toegangsprijs niet te betalen.

Het stuk Skyline Drive, dat ik wil rijden is 32 mijl (iets meer dan 50km). Mijn oorspronkelijke plan was om een lekkere wandeling met Cosmo te maken in het park, maar het regent daarvoor te hard. Al meteen bij de ingang springt er een hert vlak voor de auto de weg over. Het wild voor vandaag hebben we dus al gezien.

Bij het bezoekerscentrum stoppen we voor een pit stop voor ons allebei. Ik neem Cosmo mee het toiletgebouw in. Ik verwacht niemand anders, maar een andere vrouw komt toch binnen. Die vindt het (gelukkig!) wel grappig een hond aan te treffen.

Een "Skyline" is er vandaag beslist niet te zien. De gewoonlijke vergezichten over de Shenandoah vallei zijn in mist gehuld en, vooral op de hoger gelegen gedeeltes van de weg, wij ook. Toch is het prachtig en ik geniet van de rust in het park, vooral in tegenstelling tot de drukte en vrachtwagens op de interstate. Bij een van de parkeerplaatsen stop ik even om mijn meegebrachte picknick te nuttigen.

Bij de eerste uitgang, Thornton Gap, verlaat ik Skyline Drive. Dit is nog wel Shenandoah National Park en we rijden een echte bergweg met heel wat flink scherpe bochten. Pas vlak voor Luray verlaten we het mooie nationale park. Ik schrijf nu telkens "we", want Cosmo is echt een compagnon. Hij gedraagt zich voorbeeldig, slaapt veel of zit echt naar buiten te kijken.

Na Luray, waar het grootste grottenstelsel van de Blue Ridge Mountains te bezoeken is, wordt de weg even vlak. Ik rijd nu terug naar de I-81, maar mijn GPS geeft telkens rare zijwegen aan en ik zou, als ik het ding moet geloven, pas om kwart over zeven in Blacksburg aankomen!!

Het is pas een uur, dus ik heb nog ruim de tijd om de 210 mijl af te leggen, maar zal daar zeker niet meer dan zes uur voor over hebben. Inmiddels heb ik wel door, dat de GPS op de een of andere manier is ingesteld om interstates (snelwegen) te vermijden.

Katja is pas om kwart voor vijf klaar met haar colleges, dus ik ga nog even door op de zijwegen, die allemaal "Virginia Byways" zijn, wat ronduit mooi betekent. Van Luray rijd ik naar New Market, wat een verrassend leuk oud centrumpje met huisjes, gemaakt uit boomstammen, blijkt te hebben. Zo rijdend ben ik, ondanks het slechte weer, weer helemaal verliefd om "mijn" staat. Virginia is ongeveer drie keer zo groot, als Nederland, dus er is nog zoveel te ontdekken!

Eenmaal op de I-81 wil mijn GPS dus, dat ik iedere afslag neem om de snelweg te vermijden. Op een gegeven moment geef ik toe en rijd de US 11 op. Nu komen we door leuke plaatsjes, zoals Buchanan en Troutville. Daartussenin is het een landweg met boerderijen met rode schuren, antiekwinkeltjes met Confederate vlaggen en "taxidermy", waar je je pas geschoten wild kunt laten opzetten. Dit is de staat, waarin wij wonen, maar een wereld van verschil met onze omgeving!

Bij Roanoke ga ik de I-81 weer op om zeker op tijd te zijn. Net na vieren ben ik bij het Hilton Garden Inn hotel, waar ik vannacht zal logeren. Na Cosmo even uitgelaten te hebben, check ik alvast in en breng mijn bagage naar boven. Ik krijg een kamer op de hoogste (vierde) verdieping. Dit hotel is heel nieuw en toch het minst duur van de hotels in Blacksburg.

Katja sms-t, dat ze na haar wiskundecollege naar de boekenwinkel op campus zal gaan. Daar zullen Cosmo en ik haar ontmoeten. Wij zijn er ruim op tijd en ik vind gelukkig een parkeerplaats, want daar heeft deze plaats een chronisch tekort aan! Het is wel erg leuk om de campus weer te zien. Het doet mij hier altijd denken aan een oude Britse universiteit. Met dit weer zou Harry Potter er ook opgenomen kunnen worden!

Katja komt met haar vriendin Dana en is helemaal blij ons te zien (lijkt wel of ze blijer is Cosmo te zien, dan mij, maar dat is vast verbeelding (grapje, hoor)). Ondanks de miezerende regen staat Katja erop met Cosmo over de campus te wandelen. Inderdaad krijgt ze heel wat bekijks zo en Cosmo wordt regelmatig geknuffeld. Natuurlijk moet er een foto van Cosmo en Katja voor Burrus Hall, het hoofdgebouw van de campus, gemaakt worden.


Cosmo voor Burruss Hall



Dan kopen we bij de boekenwinkel gauw een wiskundeboek voor Katja en rijden dan naar haar apartement. Onderweg zetten we Dana af. Leah is thuis, die heb ik al sinds augustus niet meer gezien.

Cosmo heeft de hele dag in de auto gezeten (en zich voorbeeldig gedragen, wat een schat!), dus heeft wel wat beweging nodig. Iedere avond komt er een groep hondeneigenaars samen vlak achter het apartement van Katja en Leah. Vanavond zijn er, waarschijnlijk door het weer, minder honden, maar Cosmo rent nog lekker met een aantal van hen rond. Intussen staan wij, de baasjes (niet alleen Virginia Tech studenten, overigens), in de motregen te kletsen.

Omdat ik niet goed in het donker kan rijden, brengt Katja mij naar mijn hotel en laten we daar de van achter. Leah past intussen op Cosmo en terug in het apartement kletsen we wat bij. De andere twee meisjes, die er wonen, zijn niet thuis.

Katja's favoriete eten (een dochter naar mijn hart!) is sushi. Dat kan ze natuurlijk van haar studentenzakgeld niet betalen, dus is het een gegeven, dat we dat vanavond gaan eten. Blacksburg (wat echt maar een dorpje is, als je de universiteit niet meetelt) heeft een goed sushi restaurant: Poor Billy's.

Als we eindelijk een parkeerplaats hebben gevonden, lopen we naar het restaurant. Het is druk, maar er komt net een tafeltje voor twee vrij. Er is een gezellige atmosfeer en de bediening is snel en vriendelijk (wat dat betreft merk ik, dat ik in "het zuiden" ben nu, de mensen zijn hier toch weer een stuk vriendelijker).

Katja en ik bestellen een aantal sushi rolls om te delen. Katja heeft maar een heel kleine lunch gegeten en haar ogen zijn dus groter, dan haar maag. Gelukkig kunnen we hier om een "doggy bag" vragen. Zo kan Katja morgenavond ook nog eten van de overgebleven sushi van vanavond.

We kletsen flink bij. Katja lijkt gelukkig goed in haar vel te zitten. Er zijn wat academische problemen, maar daar heeft Katja, voortvarend als ze is, alweer werk van gemaakt. Ze krijgt bijles voor sommige vakken en gaat naar extra sessies voor andere. Wel overweegt ze volgend jaar ergens anders te gaan wonen. Het voelt nu voor haar of ze alleen met vriendinnen van Leah woont. Een daarvan is ook regelmatig onaardig tegen haar. We zullen zien.

Na een lekker diner en een goed gesprek zet Katja mij af bij mijn hotel. Zij heeft nog huiswerk te maken, dus ik vermaak me verder in mijn hotelkamer. Ik vind het programma van Jeff Dunham op Comedy Central en lig af en toe echt dubbel!

Vrijdag

De Hilton Garden Inn claimt, dat ze een "sleep technology" hebben, waarbij de matras de hoofdrol speelt. Ik moet toegeven, dat ik heerlijk heb geslapen! Ik heb mijn "reis" Mineral Ice mee, maar niet nodig. Hun matras is echt goed!

Met moeite hijs ik mezelf uit bed om kwart over acht. Beneden eet ik ontbijt van het buffet. Ze hebben verse aardbeien en ananas en ik neem roerei (en natuurlijk koffie). Verder ben ik er niet van onder de indruk (cereals, English muffins, andere vruchten). Het kost ook niet veel, slechts $8,95.

Als ik om half tien, zoals afgesproken, bij Katja's apartement aanklop, moet ik even wachten. Cosmo heeft haar al vroeg gewekt, maar ze is toch weer gaan slapen. Terwijl zij doucht, laat ik Cosmo uit. Het is gelukkig droog met zelfs zo af en toe wat blauwe lucht, maar voor de tijd van het jaar erg koud. Cosmo vindt het hier heerlijk! Zijn neus verlaat de grond niet.

Bij Starbucks halen we ontbijt en een zak koffie voor Katja. Dan rijden we naar Target, waar Katja het een en ander nodig heeft. Het regent in Blacksburg heel vaak en het is grote mode op het moment om met heel kleurige regenlaarzen te lopen. Target heeft een ruime keuze. Katja kiest een kleurige ruit.

Voor Halloween wil Katja een hippie worden. Daarvoor wil ze een tie dye t-shirt en bandenna. Bij Michaels vinden we alle benodigdheden. Ook hebben ze allerlei flower power stickers. Katja zal een super hippie worden, zo!

We brengen de spullen naar het apartement en halen Cosmo op. Aan Main Street gaan we lunchen bij More Than Coffee. Dat blijkt een Mediterranees restaurant te zijn met heerlijke kabobs. Blacksburg verbaast me keer op keer met de goede restaurants, die in dit kleine stadje te vinden zijn.


Een van de "Hokies"

Dan is het weer tijd om afscheid te nemen. Ik zet Katja af op de campus bij haar Spaanse les. Een snelle kus en weg is ze. Het helpt mij te weten, dat ik haar half november weer zal zien. Dat is lekker snel.

Overal in Blacksburg staan beelden van "Hokies", grote kalkoenachtige vogels, de mascotte van Virginia Tech. Ze zijn allemaal anders beschilderd. Als ik er een bij een wasserette zie staan, stop ik om Cosmo ernaast te poseren en een foto te maken. Een medewerker van de wasserette ziet dat en komt naar buiten om te vragen, of ik er ook bij wil op de foto. Zo aardig!


Bij de patriottische "Hokie"



De terugweg verloopt voorspoedig. Gelukkig regent het voor het grootste gedeelte niet. Het eerste gedeelte loopt door de bergen en die zien er als een lappendeken uit. Zo mooi, met al het geel, oranje, bruin en groen, is het, zonde, dat het zo bewolkt is!


Hier is iets van de kleuren te zien

In het paarse met gele JMU gebied tank ik benzine en laat Cosmo even uit. Verder rijden we aan een stuk door, Cosmo lief slapend op de achterbank. Hij is, vooral in vergelijking met onze vorige hond, Brynna, heel erg makkelijk in de auto. Half november zal hij weer meegaan en dan een paar dagen bij Katja logeren.