Onze webcam

Cul-de-sac Cam

maandag, oktober 19, 2009

Shenandoah National Park

Eindelijk zijn de wolken en regen verdreven en schijnt de zon fel aan een onbewolkte hemel. Het ene kind gaat terug naar school, terwijl het andere kind ziek thuisblijft. Zo wisselen ze elkaar wel af!

Het is maar net boven het vriespunt, als ik naar het W&OD pad rijd. Dat betekent winterjas en handschoenen aan! Sharon en vier anderen zijn al aanwezig en het is inderdaad flink koud, al lopen we zo snel mogelijk. Dan doen we allerlei beenoefeningen, lopen nog een stuk, en als laatste arm- en schouderoefeningen. Het uur gaat buiten veel sneller voorbij, dan in de sportzaal! We zijn het erover eens, dat we graag zo af en toe, als de zaal eenmaal klaar is, met mooi weer naar buiten willen gaan.

Thuis tref ik Rick nog aan, die is bezig met zijn theater. Onze oude enorme tv daar heeft het begeven. De kans voor Rick dus, om zijn verjaarscadeau (wel een maand te vroeg, maar goed, dan kan hij er langer van genieten), een grote plasma tv, vroeg te krijgen.

Gelukkig heeft Rick een van de mannen, die hier soms klusjes komt doen, bereid gevonden om $100 voor de oude tv te betalen en hem mee te nemen, want dat ding is loodzwaar! Ik ben erg benieuwd naar de nieuwe tv, want die heeft dan ook HD en dat moet op zo'n groot scherm fantastisch zijn.

De telefoon gaat en ik zie Katja's nummer verschijnen. Zij moest vanochtend bloed laten afnemen voor testen en ik verwacht, dat ze daar verslag van zal uitbrengen. Katja is zich echter lam geschrokken!

Het bloed afnemen ging prima (Katja heeft een fobie voor naalden) en ze voelde zich na afloop goed. Tot ze opeens, rijdend terug naar huis, zich weg voelde glijden. Goddank heeft ze haar auto gauw geparkeerd, want daarna is ze flauwgevallen!

Katja is natuurlijk een beetje in paniek, want ze voelt zich nog niet lekker, en durft niet terug naar huis te rijden. Iedereen, die ze kent, zit op school, dus niemand kan haar op komen halen. Ik druk Katja op het hart te wachten, tot ze zich beter voelt en te bellen, als ze eenmaal weer veilig thuis is. Zij is echt iemand, die "makkelijk" flauwvalt!!

Als ik terugkom van mijn wandeling met Cosmo, hoor ik net de telefoon gaan. Katja is veilig thuis. In zulke gevallen ben ik heel blij, dat Katja mij meteen belt, dat deed ik met mijn moeder niet. Aan de andere kant voel ik me dan ook heel machteloos, want natuurlijk zou ik degene willen zijn, die haar ueberhaupt al naar die test had gereden. Maar ja, dat moederkloekgevoel moet ik laten varen. Gelukkig is alles goed met haar!

Gauw maak ik me klaar en voorzie Kai van eten en drinken. Hij voelt zich flink miserabel en leeft van Advil naar Advil. Duidelijk gaat hij morgen niet werken. We zullen zien, of hij daardoor zijn baan verliest. Rick gaat vanavond Kai's baas opbellen om hem mee te delen, dat hij morgen niet zal werken. We zullen wel zien wat ervan komt.

Pat komt mij ophalen om naar de Shenandoah te gaan. Met Rick thuis kan ik er vandaag toch op uit, anders zou ik het niet fijn vinden Kai alleen te laten. Het weer is schitterend en de verwachting is, dat de herfstkleuren in het Shenandoah National Park nu ongeveer op hun hoogtepunt zullen zijn.

Zonder oponthoud rijden we naar Front Royal. Daar parkeren we in het oude centrum en gaan naar de Daily Grind om te lunchen. Hier hebben we een aantal maanden geleden ook geluncht. Het restaurant, waar we eigenlijk heen wilden gaan, staat helaas te koop.


The Daily Grind is een gezellig koffiehuis met gratis Wifi en lekkere koffie. Hun sandwiches zijn ook erg lekker, ik bestel een panini met gegrilde groentes, zeer smakelijk!

Vreemd genoeg gaat er vandaag niemand voor ons het park in, terwijl ik donderdag in de rij stond. Met mijn America the Beautiful pas kunnen we zo door. Ik ga voor het einde van de maand proberen nog eens te gaan, want daarna moet ik een nieuwe pas kopen.

Al meteen valt het ons op, dat de herfstkleuren er nog niet zijn. Vooral de uitkijkpunten over de Shenandoah vallei zijn nog heel groen! Een enkele heuvelrug heeft kleur, maar het merendeel is nog groen.

We besluiten hetzelfde stuk van Skyline Drive te rijden, dat ik donderdag reed. Dit keer is er dus wel een "skyline". Het is zo helder, als ik het ooit heb gezien. Maar ja, die kleur, waar we op hoopten, die is er nog niet. Desalniettemin genieten we van de uitzichten en werken onze fototoestellen overtijd.


Zoals altijd ben ik een snellere fotografe, dan Pat, die geen vaste hand heeft en altijd een statief moet gebruiken. Al jaren wil ik gewoon eens rustig op de rand gaan zitten en de natuur in me opnemen. Dat lukt vandaag! Ik vind het helemaal niet erg, dat zij meer tijd nodig heeft. Het geeft mij de gelegenheid dit park echt in me op te nemen.

Hoger en hoger rijden we en op een gegeven moment ligt er sneeuw! Ik had al gehoord, dat er dit weekend sneeuw was gevallen, maar had niet verwacht, dat er vandaag nog wat zou liggen. Met de bladeren nog aan de bomen is het erg mooi, dus we stoppen om foto's te maken.


De middag vordert en het wordt tijd om naar de uitgang te rijden. Twee mijl daarvoor zien we een auto geparkeerd en een man stapt uit om foto's te nemen. Daar moet iets te zien zijn! Pat keert om, maar wij hebben de beer net gemist. Verderop keren we weer om en zien een drietal auto's geparkeerd staan. Gauw stappen we uit, maar alweer is de beer net in het struikgewas verdwenen.


Wat is het toch met mij en beren? Iedereen ziet er altijd een stel in dit park en ik heb er, na zeker twintig bezoeken, pas een gezien!!! Petra, jij moet terugkomen, dat was de enige keer, dat een beer zich echt goed liet zien!

Terug rijden we over de mooie 211, langs allerlei wijngaarden en boerderijen. In een van de velden zien we een hele kudde herten staan, die laten zich tenminste wel zien! Pat en ik zijn het erover eens, dat we, ondanks het gebrek aan herfstkleuren, genoten hebben van de natuur. In de komende paar weken hopen we zeker nog eens te gaan.

Tegen zessen zijn we weer thuis. Dit "rondje" is echt goed te doen, want we hebben heel wat tijd buiten de auto doorgebracht. Ik raad het een ieder, die Washington bezoekt, van harte aan. De "countryside" van Virginia heeft ook iets echt zuidelijks, wat aan de charme bijdraagt.

16 reacties:

Anja zei

Heerlijk zo'n dagje genieten van de natuur.
Oh wat zal Katja geschrokken zijn, gelukkig heeft ze de auto veilig aan de kant kunnen zetten.
Beterschap voor Kai!!

Bianca (Hollandranch) zei

Wat een mooie foto's ! misschien handig voor Katja een blikje gewone cola bij zich te hebben, zit lekker veel suiker in, koolzuur enz (ik viel vroeger ook erg vaak flauw, heel vervelend is dat, ook voor de mensen die het zien gebeuren ;-)

Petr@ zei

Ik kan me voorstellen dat Katja enorm is geschrokken. Lijkt me doodeng. Gelukkig is er niets gebeurd. Wat wil je dan graag dichterbij je dochter zijn!

Arme Kai, om zo ziek te zijn. Veel beterschap voor hem. Ik ben erg benieuwd of hij nog werk heeft.

Prachtige combinatie: sneeuw en die mooie gekleurde bomen. Topfoto's weer!

Petra zei

Jeetje jammer van de beer!
Je zou trouwens echt een keer door moeten rijden naar de Bleu Ridge Parkway in Virginia. Shenandoah is ook leuk, maar persoonlijk vind ik de Bleu Rigde Parkway veel mooier om te doen.

HennyB. zei

Wat een mooie foto's weer van de natuur.
Dat is schrikken met Katja zeg, gelukkig is het goed afgelopen.
Ik ben benieuwd of Kai zijn baantje kan houden, wens hem maar beterschap hoor!!

Monique (Nieuwen Oord) zei

Sterkte voor Kai. Jammer dat je weer geen beer gezien hebt!

Het klinkt weer als een heerlijk dagje Shenendoah.

Annemiek zei

Dat flauwvallen is griezelig. Nu ze het weet, moet Katja maar een uurtje of zo wachten en ergens gaan zitten voordat ze gaat autorijden. Vroeger ben ik ook een aantal keren flauwgevallen, en Katrin, een van onze gastdochters had dat ook. Het is iets dat tienermeisjes om een of andere reden vaker doen.
Hopelijk is Kai ook snel weer beter.

Lekker om er zo even op uit te trekken, mooie foto's weer.

Petra zei

@Petra -- Oh, dat zou ik zo graag willen, maar daar moet dan een overnachting bij. In november wil ik hem een stuk rijden, maar dan zijn de bladeren al van de bomen waarschijnlijk.

Anoniem zei

Wat een mooie foto's weer.
Een aantal jaar geleden hebben we zowel het Shenandoah Park als de Blue Ridge Parkway gedaan, inderdaad met een paar overnachtingen. Prachtig.
Groet, Bea

Nina zei

Bah, wat vreselijk zo'n baan waarbij je kans hebt ontslagen te worden als je ziek bent. Vooral de manier waarop je het stelt: ziek zijn is geen reden om niet te komen werken. Eh, je bent ziek?! Dan kan zo'n werkgever beter een max. aantal ziektedagen per .. (kwartaal?) opnemen in een contract. Ben benieuwd hoe Kais baas heeft gereageerd op het telefoontje van Rick. Beterschap voor bikkel Kai, in ieder geval!

Gelukkig dat het met Saskia weer wat beter gaat nu. Het lijkt me best rot voor jou ook om jezelf op die leeftijd in haar te herkennen op die manier.

Wat rot dat Katja snel flauwvalt, gelukkig dat ze het aan voelde komen en dat ze de auto nog op tijd aan de kant heeft kunnen krijgen. Wel dapper dat ze zelf naar de dokter is gegaan om bloed af te laten nemen ook al is ze zo bang voor naalden. (waar komt die angst toch vandaan, vraag ik me vaak af! moest ze vroeger heel vaak worden geprikt, heeft ze een negatieve ervaring of zo?) Ik hoop maar dat ze zichzelf ergens mee heeft beloond.

Heerlijk die wandeling door de natuur, Petra. Geweldig dat jullie zo'n afwisselend landschap vlakbij hebben. Die sneeuw...wat bijzonder.

En Rick...die boft maar met zijn vroege verjaarscadeau!

Petra S. zei

Mooie foto's! Ik zou heel graag 'even' langs willen komen om samen beren te zien.....ik zie die ene van vorig jaar nog voor me, heel relax naar ons kijkend.

Schrikken voor Katja dat het in de auto gebeurde. Onze huisarts noemt het phasofagale labiliteit. Inderdaad vaker voorkomend bij tienermeisjes.
Beterschap voor Kai!

Ineke zei

Oei, dat was even schrikken voor Katja, gelukkig dat het goed afliep.
Wat zijn die herfstkleuren bij jullie toch pracht, wat een armzalige kleuren hebben wij dan hier.

Marjon zei

dat is even schrikken voor Katja. gelukkig had ze nog tijd om de auto aan de kant te zetten, doodeng hoor. Ik ben ook een paar keer flauwgevallen na een bloedafname toen ik nog bloeddonor was, daarom ben ik ermee gestopt.

Rot dat Kai nu zo ziek is, ik hoop dat hij zijn baan niet kwijt is (hoewel hij dat zo te lezen niet zo erg zou vinden)

Margo zei

Ik ben het uiteraard eens met iedereen hierboven, wat een prachtige foto's. Ben gelijk weer even terug in Shenandoah, waar we anderhalf jaar geleden alweer reden... Wij hebben vanmiddag gewandeld in de Veluwse bossen, wat een rijkdom om zulke mooie natuur zo vlakbij te hebben, niet waar?
Eén vraagje, hoe maak jij de slide shows?
Fijne dag!!!

Petra zei

@Nina -- geen idee, waarom de meisjes zo'n naaldenfobie hebben. Ik vond zelf vroeger prikken ook niet leuk, maar raakte er niet door in paniek.

@Margo -- ik gebruik Photobucket.com voor de slideshows

Margo zei

Bedankt voor de tip!!! Na wat gedoe is het me uiteindelijk gelukt om mijn eerste slideshow op mijn blog te zetten. Weliswaar niet met zulke kleurrijke foto's als de jouwe, meer met kiekjes van de kinderen.
Anyway, have a good day!