Onze webcam

Cul-de-sac Cam

donderdag, september 15, 2005

Het spel der vlinders

Iedere dag worden er zware regens voorspeld, want Ophelia inondeert nog steeds de North Carolina kust. Maar het is vandaag weer erg warm en vochtig (35 graden maar liefst en dat op 15 september!), maar de zon schijnt fel en de lucht doet denken aan een zomerse lucht in Florida, met grote donderkoppen in de verte, maar geen regen.

Het begint nu wel erg droog te worden overal en de planten en bomen zien er uitgedroogd uit, waar ze niet besproeid worden. Zelfs ons gras, dat de hele zomer felgroen was, ziet er nu dorrig uit, ondanks het sproeien. We kunnen dus wel wat regen gebruiken.

Aan de andere kant vind ik dit weer heerlijk! Ik sta vanochtend extra vroeg op en doe een routine met mijn gewichten. Karin heeft vandaag een voorlichtingsdag bij de Wereldbank en toen ze me gisteren vroeg of ze om half acht vanochtend nog wel makkelijk een parkeerplaats bij de Metro zou vinden, moest ik haar daarin teleurstellen. Ondanks dat het vrij ver buiten de stad gelegen is zijn er veel te weinig parkeerplaatsen bij het Vienna metro station. Als je er niet voor zevenen bent is het zoeken geblazen! Ik stel Karin dus voor hierheen te komen en dan kan ik haar naar het station brengen. Zo gezegd, zo gedaan en veel minder stress voor haar, dan een plekje te moeten zoeken!

Als Christine belt om te vragen of ik een flink stuk wil gaan lopen ben ik daar helemaal voor. We lopen anderhalf uur door Vienna, zoveel mogelijk heuvel op, en het is zo vochtig, dat we allebei halverwege kleddernat van het zweet zijn en bij het Community Center even gaan afkoelen. Daar is het lekker air conditioned, ze hebben er toiletten en een waterfontein om onze flessen opnieuw te vullen.

Aan de deur van het Community Center hangt een poster met de foto en informatie van Taylor Behl erop. Dit meisje, tweedejaars studente in Richmond, maar afkomstig uit Vienna en een ex-schoolgenote van Katja, is al sinds 5 september spoorloos verdwenen. Heel eng allemaal, werkelijk de nachtmerrie van elke ouder. Omdat het een plaatsgenootje betreft zijn we er allemaal erg mee begaan. Vandaag is het onderzoek "crimineel" geworden, wat betekent, dat er veel meer gedaan kan worden om haar te vinden. Hopelijk zal dat levend gebeuren, maar ik heb er een hard hoofd in.

Eigenlijk wilde ik vandaag boodschappen gaan doen, maar de Ford Focus, die ik van de garage heb stinkt zo, dat ik er misselijk van word! Ik blijf dus maar thuis en doe de nodige huishoudelijke bezigheden.

Als ik daarmee klaar ben en de garage nog steeds niet gebeld heeft, ga ik naar buiten. Daar zijn zoveel vlinders actief op de struiken, dat ik mijn fototoestel weer eens pak. Ik wil zo graag goede foto's van de prachtige Monarchs nemen, maar die zijn nogal fladderig en ik ben voor ik het weet anderhalf uur bezig met het volgen van een van hen! Intussen sla ik de "dans" van de Eastern Tiger Swallowtails (the geel met zwarte vlinders) gade. Ik vraag me af wat voor geheime taal ze spreken om te weten zo met elkaar te fladderen.

Een Monarch vlinder


Op onze vlinderstruiken zitten ook enorme bijen, die zijn zo langzaam, dat Rick er laatst zo eentje op zijn hand nam. Maar vandaag zag ik er een paar vechten, fascinerend! De wereld van de insekten is zo compleet anders, soms heel vervelend (zoals de constant terugkerende steekvlieg, die vanmiddag mijn benen maar wat lekker vond) en dan weer onvoorstelbaar mooi, zoals de vlinders en prachtige libelles, die hier ook rond vliegen. In mijn eigen tuin geniet ik met volle teugen.

Behalve grote, kleurige vlinders zijn er ook ontzettend veel van deze kleintjes
Als Karin om half vier belt, dat ze bij het Metro station staat, heeft de garage nog steeds niet gebeld. We kletsen nog even wat op het deck en dan gaat zij terug naar huis. Ik bel de garage nu toch maar, want ik wil mijn van terug! Het blijkt, dat hij al lang klaar is. Onderweg tank ik nog even voor de leenauto, want je moet hem net zo vol terugbrengen als hij was. Ik tank 2,5 gallons voor $3,07 per gallon en de tank is voller, dan toen ik de auto kreeg.

Wat ben ik blij weer in Smurf van te rijden! Thuis zorg ik gauw voor het avondeten, want nadat Saskia thuiskomt van gymnastiek is er de ice cream social op haar school. We eten lekker ijs en kletsen met mensen, die we de hele zomer niet hebben gezien. Het heeft de hele dag niet geregend en het was vanavond buiten 31 graden! Goed voor ijs, dus!

Thuis luisteren we naar de speech van President Bush. Hij klinkt goed, maar zal het genoeg zijn? Hij heeft met 11 september sterk gereageerd en had de good-will van alle Amerikanen, dat is dit keer wel anders. Ik hoor zelfs 100% Republikeinen kritiek hebben, iets wat in de 21 jaar, dat ik hier woon nog niet is gebeurd. Niemand had deze ramp voorzien en de resultaten zijn schokkend.

De president riep (terecht naar mijn mening) de "American Spirit" op. Inderdaad heeft dit volk heel wat doorgemaakt, waaronder een van de bloedigste oorlogen in de geschiedenis (de burgeroorlog) en de reizen van oost naar west, waar ik me nog dagelijks over verbaas en voor de zwarte bevolking de slavernij. Zijn de moderne Amerikanen nog net zo dapper? De tijd zal het leren, maar ik denk het wel. Ik denk, dat mensen in het zuiden van dit land gaan opbouwen, zoals de mensen in Azie dat na de tsunami deden en doen. En hopelijk worden hier heel veel lessen van geleerd!

Intussen zijn wij nog altijd bezig met manieren om de getroffenen direct te helpen. Er zijn honderden mensen uit het getroffen gebied in Washington en volgende week ga ik, op verzoek van de scholen van de kinderen, een rugzak vullen met spullen voor een van de kinderen in de shelters. De getroffen mensen zijn vrijwel constant in onze gedachten.

0 reacties: