Onze webcam

Cul-de-sac Cam

dinsdag, november 30, 2010

De mall

Gisteravond zagen we al op het nieuws, dat er bij Tysons Corner een tweejarig meisje van een van de loopbruggen was gevallen. Het betrof de brug, waar Rick en ik zondag nog over liepen, naar de bioscoop. Die ligt zes verdiepingen boven de straat, dus voor het leven van het meisje werd natuurlijk gevreesd.

Toen de kinderen klein waren vond ik het altijd maar eng, die open "atriums" in de mall. Ik heb een levendig voorstellingsvermogen en kreeg altijd de griebels bij het idee, dat een kind over zo'n railing op het marmer beneden zou vallen. En nu is dat dit meisje overkomen. Ik was er gisteravond al helemaal van ondersteboven.

Tijdens mijn ontbijt kijk ik altijd naar het nieuws of lees het online. Het meisje is inmiddels overleden en tot mijn enorme schok is haar grootmoeder gearresteerd voor haar moord. Zij kwamen uit de mall met andere familieleden en de grootmoeder heeft naar verluid het kind over de railing gegooid! Ik word letterlijk misselijk bij de gedachte!


Sowieso voel ik me niet zo lekker vandaag. Ik heb rare rillingen en voel het zware regengebied, dat voor later vandaag wordt voorspeld, duidelijk aankomen in mijn spieren. Toch lukt het me een uur op de stairmaster te doen, mede dankzij mijn nieuwe boek, nog een mystery van Elizabeth Peters. "Die for Love" leest meteen heel makkelijk weg en zit weer vol humor.

Als ik Cosmo meeneem voor zijn wandeling, valt het me op hoe warm het buiten is. Ik hoef eigenlijk geen jas aan! Later zie ik op de thermometer, dat het maar liefst 16 graden is. Helaas is het wel zwaar bewolkt en miezert het soms.

Vandaag had ik uitgetrokken om naar de mall te gaan voor een aantal benodigdheden. Even overweeg ik om naar Fair Oaks te gaan, want de moord bij Tysons Corner speelt me de hele tijd door mijn hoofd. Maar Fair Oaks heeft niet dezelfde winkels en in mijn ervaring ook een andere smaak aan kleding.

Het wordt dus toch Tysons Corner. Ik besluit aan een heel andere kant van de mall te parkeren, bij het food court beneden. Daar trakteer ik mezelf op een tomaat basilicum sandwich met tonijnsalade en een kop zwarte bonensoep van Panera. Dat brood is zo lekker!

In het restaurant spreken de mensen aan de tafels om me heen allemaal over de verschrikkelijke onvoorstelbare daad van die oma. Ook bij Macy's is het het gesprek van de dag. Ik moet toegeven, dat het mij ook niet loslaat. Hoe komt iemand tot zo'n gruwelijke daad?

Dit weekend hebben we de bruiloft van onze neef in Colorado. Daar zal het niet al te warm zijn, dus ik koop panties voor onder onze jurken voor Saskia en mij. Het voor mijn Cox Farms foto's verdiende geld brandt ook nog in mijn tas, dus ik besluit even door de kledingafdeling te lopen.

Daar zie ik een mooie winterwitte broek van Alfani hangen en een rode trui, die perfect zou zijn voor het informele feestje na de trouwerij. Meestal zijn de broeken bij de warenhuizen veel te kort voor mij, maar ik probeer deze toch aan. Ik kan werkelijk wel hardop juichen, als ze tot over mijn voeten vallen! Hoera, eindelijk een designer, die zijn broeken lekker lang maakt.

Ook de trui staat goed, dus ik ga helemaal blij afrekenen, de combinatie kost maar $73! Dat doe ik in het Jones New York gedeelte en de caissiere merkt op wat een mooie broek het is. Ik antwoord, dat hij ook eindelijk eens lang genoeg is voor mij. Volgens haar heeft Jones zijn broeken, op aanraden van Macy's, ook langer gemaakt. Ik zie geen leuke broeken daar, dus sla dat feitje op in mijn geheugen.

Rick heeft me gevraagd om bij Hallmark een kaart voor het bruidspaar uit te zoeken. Meteen word ik daar afgeleid door de leuke Kerstboomversieringen.

Ieder jaar vinden de kinderen op Kerstochtend een versiering naast hun kussen. Voor Katja is het altijd een engeltje, voor Kai een Kerstman en Saskia krijgt een sneeuwman. Hallmark heeft een heel goede keuze dit jaar. Klik op de links om te zien, wat ik heb gekozen, ik denk, dat ze er alle drie blij mee zullen zijn.

Uit hun ruime keuze aan trouwkaarten kies ik een lichtere, beetje humoristische kaart. Sommige kaarten zijn zo sentimenteel, ik vind het wel mooi om te lezen, maar te zoetsappig om ook te geven. Weer anderen zijn heel grappig en een beetje risque, als ik ze beter zou kennen, zou ik er zoeen kopen, maar dat durf ik toch niet.

Als ik de winkel uitloop, zie ik Lord&Taylor aan de overkant. Ik heb nog heel wat van mijn fotogeld over, dus ga er toch even een kijkje nemen. Meteen zie ik Jones New York en heel leuke broeken! Ik besluit de opmerking van de Macy's medewerkster op de proef te stellen en...trom geroffel... de broeken zijn lekker lang! Ik koop er meteen twee in verschillende kleuren.

De tijd vliegt inmiddels en ik rijd gauw naar huis. Saskia heeft nog een jurk nodig voor de bruiloft, dus zodra zij thuis is uit school maken we rechtsomkeerts naar de mall. Dit keer "moeten" we wel in dezelfde garage, waar gisteren de moord werd gepleegd parkeren. Het zou raar zijn om ergens anders te parkeren, want alles, waar we heen willen is aan deze kant. Misschien is het ook maar goed om het maar gedaan te hebben.

Over de andere, lagere, brug lopen we naar de mall. We zien "de" brug verderop en die is zo hoog, meteen voel ik me weer lichtelijk misselijk bij de gedachte en Saskia ook. Verderop zien we ook nog nieuwsploegen staan, die het gebeuren vanaf "de plek" verslaan.

Een beetje halfhartig kijken we bij Old Navy, maar daar vindt Saskia niets. Ook Hollister, wat een nog grotere hel is om in te verblijven, als je je al niet lekker voelt, merk ik, heeft "het" niet. Ze probeert een paar jeans aan, want de hare vallen uit elkaar, maar ook dat lukt niet.

Gelukkig vindt Saskia bij Delia's meteen een heel leuk jurkje, want haar humeur begint al beneden het vriespunt te zakken. Ze vindt geen enkele spijkerbroek haar leuk staan, terwijl ik ze allemaal prima vind.

Ook bij American Eagle lukt het niet, al vinden we daar wel een paar leuke feestelijke ballerina's voor bij haar jurk. Als ze bij Levi's ook niets vindt, geeft ze het op. Helaas resulteert het ook in een mineurstemming.

Als ik voorstel om onze "engel" van de Salvation Army boom te gaan halen, klaart Saskia's gezicht weer op. Die boom blijkt aan de andere kant van de mall te zijn dit jaar! En wat is die mall groot!

We kiezen dit keer een eenjarig meisje, heel anders, dan anders, wanneer we altijd oudere kinderen kozen. Het zal leuk zijn eens voor peuterspeeltjes te shoppen. Dit blijft toch wel een van mijn favoriete Kersttradities, vooral ook als ik Saskia haar eigen probleempjes zie vergeten en zich helemaal zie inleven in welk kind wij een fijne Kerst gaan geven.


Thuis maak ik Katja's oude fiets klaar. Freya, een van onze buurvrouwen, komt hem overnemen van ons. Haar fiets is vorige week gestolen en ze is zeer dankbaar zo snel een vervanging te hebben gevonden. Zo heeft Katja's ongebruikte fiets ook weer een doel. Katja zelf heeft vorige week een nieuwe gekocht, die lichter is en dus makkelijker om in het heuvelachtige Blacksburg te rijden.

Nu ben ik echt afgeteld en heel dankbaar, als Rick met de benodigdheden voor taco's thuiskomt. Een lekker, makkelijk en snel maaltje en met dit grauwe weer is het ook comfort food. Het is nog steeds raar warm en er wordt vannacht wild weer verwacht met zware onweersbuien. Hopelijk valt het mee.


Iemand (sorry, vergeten wie) vroeg om een foto van onze keuken

maandag, november 29, 2010

Church Street Stroll en Cyber Monday

Een lekker blauwe, maar oh zo koude lucht, lacht me vanochtend tegemoet. Voor ik er met Cosmo op uit ga, wil ik het even laten opwarmen! Buiten in de kou lopend, voel ik mijn spieren meteen protesteren.

Bij de sportschool zie ik, dat Sharon de gewoonlijke zumba klas leidt. De zumba instructrice is ziek. Sharon doet een "gewone" cardioklas, dus nodigt me uit mee te doen. Zo krijg ik al een half uur cardio. Daarna nog een half uur op de crosstrainer, want dat had ik mezelf beloofd nu mijn boek de ontknoping nadert.

Thuis neem ik Cosmo mee voor zijn wandeling, maar tot mijn verbazing wil die helemaal niet. Al halverwege de straat achter ons stopt hij en is niet meer vooruit te trekken. Nou, dan niet, tijd om naar een natuurpark te gaan heb ik vandaag niet.

Dan moet Cosmo de wereld maar vanuit de van bekijken, want ik moet naar Whole Foods. Volgens mij vindt hij dat eigenlijk net zo leuk, want hij zit met zijn neus tegen het raam gedrukt te kijken. Onderweg zie ik leuk versierde tuinen, die ik binnenkort wil fotograferen.

Gauw loop ik mijn boodschappenlijstje af, want ik wil van de goede online koopjes van Cyber Monday gebruik maken. Na een snelle lunch maak ik eerst op Kodakgallery.com de traditionele familie fotokalender voor Rick. Ik heb van het afgelopen jaar extra veel leuke foto's van het gezin, dus het is moeilijk kiezen.

Saskia komt uit school en samen met haar ga ik terug naar Anytime Fitness. Sharon wacht ons al op. Sinds kort is er een roeimachine, waarop ik een visspelletje ga doen, terwijl Saskia hardloopt. Het valt nog niet mee, ik moet flink roeien om niet opgegeten te worden, hi hi. Daarna doen we vooral veel bovenlichaam oefeningen met gewichten en natuurlijk komen ook de buikspieren aan de beurt. Ik heb mijn beweging voor vandaag wel weer gehad!

Thuis zie ik superaanbiedingen op Amazon.com, die zelfs soms maar een paar uur geldig zijn. Het is wel even stressen om de dvd set voor Saskia en Ricks cadeautje binnen het kwartier, dat ervoor staat, te kopen, maar daarom heten het ook "lightning deals".

Zo zit ik lekker in mijn luie stoel te shoppen en voor ik het weet is het tijd om naar de jaarlijkse Church Street Stroll te gaan. We eten een stuk New York style pizza bij Church Street Pizzeria en lopen dan het historische straatje af.

Santa ontvangt kinderen, de Kerstboom (die maar klein is) is net aangestoken en overal staan groepjes "carolers" te zingen. Op diverse plaatsen brandt een haardje, waarin marshmallows geroosterd kunnen worden. Het is allemaal heel sfeervol met de Kerstlichtjes erbij.

Saskia gaat er met een groepje vriendinnen op uit. Wij komen een aantal buren tegen en kletsen daar een tijdje mee. Nadat Saskia een pepermunt ijsje opheeft (ik moet met deze kou niet aan ijs denken!) lopen we nog even naar Pure Pasty, zodat anglofiel Rick er een Curly Wurly kan kopen.


Meer foto's hier.

Thuis knuffel ik Cosmo en voel dan een rare bobbel in zijn nek. Dat blijkt een teek te zijn, gatver! Rick knijpt hem bij het eruit halen nog kapot ook. Morgen toch maar even de dierenarts bellen of Cosmo nu antibiotica nodig heeft.

En nu gauw verder met Cyber Monday shoppen!

zondag, november 28, 2010

Buiten versieren en films

Zaterdag

Met wat moeite trommel ik de kinderen uit bed, want ze hebben een doktersafspraak. Het is lang geleden, dat ik met alle drie naar de kinderartsenpraktijk reed. Vandaag krijgen ze de "flu mist", griep "prik", die opgesnoven wordt. Daardoor zijn vooral de meisjes een stuk relaxter, dan toen ze nog een conventionele griepprik moesten halen.

Nu Katja over iets meer dan drie maanden eenentwintig wordt, moet zij nu toch echt wel op zoek naar een nieuwe dokter. Zolang we niet weten, waar ze na Virginia Tech heen zal gaan (daar is de basis medische zorg inbegrepen bij haar collegegeld), zal ze hier, indien nodig, naar het Urgent Care Center gaan. Het fenomeen "huisarts" is, althans in deze omgeving, vrijwel uitgestorven. Er zijn nog maar enkele "family physicians" en die zitten allemaal vol.

Na de andere twee thuis te hebben afgezet, gaan Saskia en ik naar Michaels. Ieder jaar, nadat we de Kerstspullen hebben opgeruimd, maak ik een lijstje van kapotte spullen en zet die de dag na de komende Thanksgiving in mijn agenda.

Dit keer hebben we vooral meer blauwe lichtjes voor Santa's "landingsbaan" nodig en rode strikken voor de trap. Saskia versiert haar kamer altijd voor Halloween en Kerst en koopt dus een paar dingen om op haar raam en muur te plakken. Ook wil ze graag het gingerbread Kerstboompakket maken met haar vriendinnen.

Vanmiddag gaat Katja terug naar Blacksburg en ze wil graag eerst nog met de hele familie lunchen. De keuze valt op Plaka Grill. We delen hummus en pita's met zijn allen en ik bestel een dubbele portie avgolemono. Meestal vind ik een portie van deze heel lichte soep niet genoeg, maar vandaag, waarschijnlijk door de hummus, wel. Gelukkig kan de tweede gewoon mee naar huis.

Daar halen Rick en ik alle lichtjes en sneeuwmannen om de voortuin mee te versieren van zolder. Dat valt nog niet mee, want we moeten iedere keer flink bukken en van een smal trapje af. Rick vindt, dat alles daar moet blijven, maar op een gegeven moment zullen we er hopelijk een andere plek voor vinden, want ik voel mijn rug na al het gesjouw.

Terwijl Katja inpakt, helpt Kai mee de tuin versieren. Rick moet aan een belangrijke presentatie werken, dus ik ben blij toch een man te hebben voor het moeilijkere werk. Na een paar uur ziet de tuin er weer feestelijk uit.


Na afscheid van Katja te hebben genomen (gelukkig zien we haar over een paar weken weer), gaan Rick, Kai en ik naar de mall om de IMAX van Harry Potter and the Deathly Hallowste zien. Saskia vindt die films te intensief en wil niet mee. In plaats daarvan heeft ze twee vriendinnen te logeren en bestellen ze pizza.

Tysons Corner is drukker dan ooit en het verkeer wordt geregeld. We moeten helemaal bovenin de parkeergarage parkeren, maar gelukkig zijn daar nog voldoende plaatsen. We hebben het ook meegemaakt, dat Rick meer dan een half uur naar een plekje moest zoeken!

En wat is nu leuker na een dagje shoppen, dan de bioscoop, die ook nog eens makkelijk in de mall ligt? Als we ergens anders een IMAX hadden, zou ik daarheen gegaan zijn. Ook bij de ingang van de bioscoop staat, heel ongewoon, een lange rij. We zijn gelukkig vroeg en krijgen wonder boven wonder een redelijk goede zitplaats. Helemaal vooraan in dit immense theater zou ik vreselijk vinden voor mijn nek!

De IMAX is het wel helemaal waard. Wat een spannende en ook wel donkere film is het! Ik ben bijna blij, als Katja halverwege opbelt (ze is halverwege haar lange rit), zodat ik even buiten de zaal adem kan halen. Ik moest wel lachen om deze blog, die ik over de mannelijke acteurs in de film las.

Na afloop rijden we naar Chili's net buiten de mall, waar het tot onze verbazing heel rustig is. We delen hun heel pittige Buffalo boneless chicken wings met zijn drieen. Als hoofdgerecht neem ik de gegrilde knoflook en limoen garnalen met gestoomde groente en rijst. Erg lekker is het weer allemaal en gezellig zo deze alweer laatste avond met Kai deze vakantie.

Saskia en haar vriendinnen hebben een erg leuke gingerbread boom gemaakt. De open haard gaat aan en met zijn allen kijken we alweer een leuke Kerstfilm op het Hallmark Channel.

Zondag

Rick haalt ons "traditionele" zondagse Starbucks ontbijt. Dit keer heb ik eens een eggnog smaak aan mijn koffie. Saskia's logees vertrekken en we eten gezellig met zijn viertjes. Saskia zal haar broer ook weer gaan missen, die twee kunnen het op het moment zeer goed met elkaar vinden.

Het is prachtig zonnig weer, maar wel erg koud. Mijn spieren vinden dat altijd maar niets, dus het is zaak te gaan sporten. Veel tijd wil ik er echter vandaag niet aan besteden, dus doe een interval van een half uur op de stairmaster. Dat is flink afzien, maar bereikt zijn doel.

Samen met Kai versier ik het deck achter. Rick is altijd opgegroeid met gekleurde lichtjes en ik met witte lichtjes. Vroeger gingen we zelfs zover, dat we de Kerstboom met beiden versierden en ze om en om aandeden. Nu hebben we twee Kerstbomen en die voor is "van mij" (de kinderen vinden kleur ook leuker). Het deck is ook naar mijn smaak, dus met alleen witte lichtjes. Zelfs na al die jaren blijf ik dat mooier vinden, al vind ik alle kleur voor ook gezellig.

Al te gauw is het ook tijd om afscheid van Kai te nemen. Ook hij zal over een paar weken alweer thuis zijn. Hij neemt, waarschijnlijk voor het laatst, Charlie ook mee terug naar Richmond. Kai gaf gisteren toch ook wel toe, dat hij eigenlijk opgelucht zal zijn, als Charlie weg is. Die laatste doet niets anders, dan YouTube filmpjes kijken, niet bepaald gezellig.

Rick en ik zijn grote Disney fans en willen graag "Tangled" zien. Rick heeft de hele dag hard gewerkt en zin in wat afleiding. Saskia geeft niets om tekenfilms, dus we gaan samen naar de 3D film.

Dit is de vijftigste Disney tekenfilm en hij is super. Vrolijk, kleurig, de typische Disney elementen, een erg leuk verhaal. Ik geniet en de kinderen om ons heen duidelijk ook. Het 3D effect maakt het geheel modern. Een aanrader vinden wij het (hij heet in Nederland geloof ik Rapunzel).


Iemand vroeg een tijdje geleden om foto's van Tysons Corner mall, hier een paar

Om het Thanksgiving weekend af te sluiten kiest Saskia Uno's als avondeten. Ik ben dol op hun kreeftpizza, dus mij hoor je niet klagen. Dan moet Sas aan haar huiswerk en Rick verder aan zijn presentatie voor morgen. In ieder geval hebben we genoten van de dagen samen, die voorbij zijn gevlogen!

vrijdag, november 26, 2010

Kerstversieringen en Sinterklaas

"Black Friday" heet de vrijdag na Thanksgiving hier in de VS. Het is het traditionele begin van de Kerstinkopen. Het "black" heeft te maken met de winsten van de winkeliers, die zo uit het rood zouden moeten komen. Veel grote ketens zijn of de hele nacht open gebleven of gaan heel vroeg, rond 4 uur, al open. Een keer ben ik zo gek geweest er zo vroeg op uit te gaan en dat was eens maar nooit weer! Dan maar een paar tientjes meer betalen.

Saskia en Laura staan daarentegen te popelen om naar Bath and Body Works te gaan. Daar kunnen ze voor $20 een enorme tas met allerlei luchtjes kopen. Saskia is dol op die winkel en ruikt dan ook altijd erg lekker. Rick brengt de meisjes naar Fair Oaks Mall, waar het volgens hem een ware zoo is.

Na mijn ontbijt ga ik naar de sportschool. Ik was te lui voor Sharons klas vanochtend, dus doe een intensief uur op de crosstrainer. Het is druk, vooral met collegestudenten, die voor het lange weekend thuis zijn.

Omdat we dus hebben besloten vanavond al Sinterklaas te vieren, ga ik naar Gamestop voor mijn cadeautje. Ik heb Kai getrokken en daar zijn zijn favoriete dingen te krijgen.

Na geslaagd te zijn trakteer ik mezelf op een Joy thee van Starbucks. Het is een nogal sombere kille dag, dus het warme drankje is gezellig.

Er langzaam van drinkend begeef ik me naar Whole Foods. Daar is het heel rustig. Traditioneel eten we soep en broodjes met worst op Sinterklaasavond. Ik kies verschillende soorten worstjes. Voor Kai en Rick bratwurst, voor Katja en mij kipworstjes met paprika en olijf en voor Saskia gewone hot dogs. Whole Foods heeft een ruime keuze aan allerlei verschillende soorten worst.

Na de lunch is het tijd om de herfstspullen op te ruimen en de Kerstspullen tevoorschijn te halen. Vandaag wil ik binnen versieren en dit weekend, als de zon terug zal zijn, buiten. De stockings hangen weer gezellig boven de haard en het groen met rode strikken siert de trap weer.

De vorig jaar verkregen Kerstboom staat binnen het halve uur versiert en wel te pronken. Dat is eens wat anders, dan vroeger, toen het me een paar uur nam om uit te vogelen welke takken waar hoorden! Onderwijl luister ik naar het Trans-Siberian Orchestra.

Op 24 september schreef ik het volgende:
Via MSN steun ik Katja. Haar goede vriend Jordan is maandag door een motorfiets aangereden en heeft ernstig hoofdletsel opgelopen. Hij ligt nu in de ICU in een coma. Jordan is pas 23 en het is al een wonder, dat hij nog leeft. Zo tragisch!


Vanmiddag gaat Katja bij hem op bezoek. Jordan is het voorbeeld van een wonder. Amper twee maanden na zijn vreselijke ongeluk is hij bijna weer de oude! Hij heeft nog wat problemen met sommige spieren in zijn gezicht en kan soms niet op woorden komen, maar hij overweegt zelfs om volgend semester terug naar school te gaan! Katja stuitert helemaal van blijdschap na dit bezoek, want de vorige keer zag ze hem in coma.

We dichten en doen onze pakjes in de zak van Sinterklaas. Na de worstjes en soep zet ik de bakjes met strooigoed, pepernoten en marsepein klaar. Rick zet hippe Sinterklaasmuziek op, geen idee, wie de artiesten zijn.

Het werkt al gauw op mijn heupen en ik vraag hem toch maar de ouderwetse door kinderen gezongen liedjes op te zetten. Sinterklaasliedjes vind ik over het algemeen toch al tenenkrommend (sorry voor degenen, die er dol op zijn) en met zo'n modern vleugje al helemaal niet te harden.

Als we allemaal in de family room klaar zitten, vragen de kinderen zich af, waar Rick opeens heen is. Gisteren vroeg ik Katja en Kai nog of ze ooit echt in Sinterklaas geloofden. Tenslotte hadden zij Santa ook. Dat bleek wel het geval te zijn. Kai vertelde, dat het gebonk op de voordeur (destijds door de buurvrouw) en dan de zak daar en het strooigoed, dat tegelijkertijd van boven werd gegooid, hem overtuigden.

Nu klopt Rick keihard op de deur en komt dan met de zak binnen. Ik ben toch wel blij, dat we het dit jaar toch weer vieren. Ik zag het even niet zitten, maar het is zo'n leuke traditie om erin te houden.

Zoals altijd zijn de gedichten precies als degenen, die ze hebben geschreven. Kai heeft dat van hem voor Rick helemaal in het Nederlands gedaan. Er zitten een paar foutjes in, maar voor iemand, die het nooit heeft leren lezen en schrijven vind ik het erg goed. De meisjes houden het bij Engels en ik wissel Nederlands en Engels af, wat nog best moeilijk is! Dat van Rick voor mij slaat alles, je moet het lezen om te begrijpen waarom!

De cadeautjes vallen allemaal in de smaak. Ik krijg een tasje met spullen voor als ik een lekke fietsband zou krijgen. Voor Kai had ik X-Box punten en Kai koos een strategieboek voor Rick. Saskia geeft Katja een cadeaubon voor Victoria's Secret en Katja heeft voor haar zusje een cadeaubon voor Chipotle.

Foto's van de gedichten staan hier.

Nu is er iedere avond een leuke Kerstfilm te bekijken, of op Hallmark of op ABC Family. Dat doen we dus ook. Het is een van de vele tradities dit seizoen. Net als Kerstmuziek zonder reclame op de radiozender 97.1 Wash FM, waar ik vanochtend naar luisterde.

donderdag, november 25, 2010

Thanksgiving 2010

Gisteravond bleven we veel te lang op om Kinect te spelen. Ik moet zeggen, dat ik het er met bowlen toch best goed vanaf bracht. Voordeel is, dat mijn arm geen pijn doet van de zware bowling bal, verder was het werkelijk net echt.

Dit seizoen is het er nog niet van gekomen, dus de kinderen mochten gisteravond ook hun schoenen zetten. Hoe oud ze ook zijn, ze blijven dat leuk vinden. Vanochtend liggen er chocolade Sinten en Pieten in.

Pas na negenen staan Rick en ik op. Ik maak, nou ja toast, wafels voor ons als ontbijt en met thee en koffie kijken we naar de Macy's Thanksgiving Parade in New York.

Al sinds ik hier woon is dat een traditie om te kijken. De ballonnen zijn mijn favoriet. Ooit hopen we er live te zijn. New York is hier met gewoon verkeer maar zo'n vier uur rijden vandaan, maar gisteren stond er bijvoorbeeld een file van 20 mijl (32km) voor de tol in Delaware. I-95 tussen Washington en New York is uitgeroepen tot de drukste weg in de VS. Enfin, wij kijken dus lekker warm vanuit onze leunstoel.

Erg lang wil ik niet in die leunstoel zitten, want het is vandaag een stuk kouder en nogal regenachtig en dat vinden mijn spieren niet leuk. Met veel moeite vind ik de zelfdiscipline om naar de sportschool te gaan.

Ricks auto staat achter de van, dus ik neem gewoon zijn auto zonder er verder bij na te denken. Pas als ik voor Anytime Fitness geparkeerd sta, realiseer ik me, dat ik nu het pasje, dat de deur daar opent, niet mee heb. Dat zit aan de sleutelbos van de van. Op de deuren van de gym staat nadrukkelijk, dat niemand je zonder pasje binnen mag laten, dat kan je je lidmaatschap kosten. Onverrichterzake en balend rijd ik dus weer huiswaarts.

Rick noemt het een teken, dat ik vandaag niet zo intensief hoef te sporten. Ik lijn Cosmo aan en neem hem mee voor een lange wandeling door de buurt. Ik kies de meest heuvelachtige route, die ik ken en loop zo snel mogelijk. Heuvel af doe ik hardlopend, zo krijg ik toch de beweging, die ik nodig heb. Het is ontzettend rustig in Vienna, zelfs nog stiller, dan op zondag. Op de gewoonlijk heel drukke Park Street in het centrum zie ik zelfs geen enkele auto!

Na iets meer dan vijf kilometer zijn we weer terug. Rick heeft nog een paar dingen vergeten bij de supermarkt en Katja en ik hebben zin in een garnalencocktail als voorafje. Ik ga naar Safeway met een boodschappenlijstje en Saskia gaat gezellig mee.

Het is ook bij de supermarkt lekker rustig en Saskia merkt op, dat we eigenlijk al onze Thanksgiving boodschappen op de dag zelf zouden moeten doen. Rick maakt echter de pumpkin pies altijd de avond van tevoren, dus dat gaat niet lukken. Saskia heeft zin om koekjes te bakken, dus neemt een aantal verschillende smaken deeg mee.

Als we het huis weer binnenlopen ruikt het er werkelijk hemels! Rick heeft de "stuffing" gemaakt en de kalkoen ermee gevuld. Het is dit jaar weer een flinke vogel van zo'n 20 Amerikaanse ponden, want Rick wil altijd extra om later op sandwiches te eten.

Terwijl alles in de oven staat, kijken we naar football en zien de New England Patriots winnen. Of eigenlijk, dat zie ik uit mijn ooghoek, want ik ben bezig met onze Kerstkaarten bestellen en de jaarlijkse fotokalenders maken.

Ook kijk ik, zoals ieder jaar, door alle krantenfolders met aanbiedingen voor morgen. Niet, dat ik zin heb om die menigtes te trotseren, maar soms krijg ik er ideeen voor cadeautjes uit. Saskia daarentegen kan niet wachten om met Laura de mall in te gaan morgen.

Dan geeft Katja ons het beste Thanksgiving "cadeau": ze blijft tot zaterdagmiddag hier. Eerst zou ze morgenmiddag vertrekken om de footballwedstrijd bij te wonen. Opeens heeft ze besloten, dat samen zijn met familie toch leuker is. Ik denk eigenlijk, dat maar weinig van haar vrienden naar die wedstrijd gaan, maar goed, wij zijn er erg blij mee.

Dit is heel fijn nieuws, want nu kunnen we morgenavond wel met zijn vijven Sinterklaas vieren! Gauw trekken we opnieuw lootjes, want gisteravond hadden we dat al voor ons vieren gedaan om het zaterdag te vieren. Helaas lukt zaterdag niet, want 's avond (of liever 's nachts) moet Katja dan werken.

Tegen zessen is al het eten klaar en kunnen we aan tafel. Zoals ieder jaar zeggen we ieder voor we gaan eten waarom we dit jaar dankbaar zijn. De kinderen doen er altijd wat lacherig over, maar Saskia was dit keer degene, die ons eraan herinnerde. Kennelijk is het toch een belangrijke traditie voor ze.


Meer foto's hier

Er is zoveel om dankbaar voor te zijn, het is altijd moeilijk kiezen. Het feit, dat je er de hele dag toch min of meer bij stilstaat, dat er zoveel goeds is in het leven en bij mensen, die het minder goed hebben, maakt deze feestdag toch wel erg bijzonder voor mij, al ben ik er niet mee opgegroeid.

Het menu is weer flink uitgebreid voor slechts vijf personen. Dit keer zit er ook succotash bij, voor mij een typisch Amerikaans gerecht en erg lekker. Het smaakt allemaal erg lekker. Het aardappelpureerecept van Sharon bekoort mij zelfs en de zoete aardappelpuree met gember, Ricks recept, ook. De kalkoen gaat er wel in met veel sambal erop, het kan me gewoon niet bekoren. Natuurlijk gaat deze maaltijd vooral om het samenzijn en nu we niet meer zo vaak met zijn vijven zijn, waarderen we dat extra veel.

Na het eten en opruimen staat de ijskast vol met liflafjes, die vooral Rick de komende dagen zal eten. De twee oudsten ook wel, maar die gaan al gauw weer terug naar school. Aan Saskia en mij is het niet besteed. Ik ga er prat op zo ongeveer alles te eten, maar het Thanksgiving maal is genoeg voor een avond!

We kijken verder naar football en de New Orleans Saints winnen van de Dallas Cowboys (yes!). Daarna is er een leuke Kerstfilm op Hallmark. We eten Ricks gisteravond gebakken pumpkin pie met room. Ik heb verse room opgeklopt, maar Rick verkiest Cool Whip. Dat is een van die produkten hier, waar ik nooit aan zal kunnen wennen. Zo'n kunstmatige smaak en een bittere nasmaak heeft het.

Een recept van vanavond wil ik graag doorgeven en dat is de aardappelpuree. Het is allemaal in het Engels en vergt misschien wat aanpassingen in Europa, maar het is werkelijk heerlijk:
Garlic Mashed Potatoes

5 lbs. Medium potatoes, peeled and cooked
1 8 oz. cream cheese with chives
3-4 chopped green onions-mostly the white part
1 tsp. garlic salt
¼ tsp. pepper
6 T. margarine/butter
2 C. whipping cream

Combine ingredients and mix well. Bake at 375 for 30 minutes.

I don’t think I have ever used the full 2 C. cream.

woensdag, november 24, 2010

Over gepardonneerde kalkoenen en een enge klim

"Er is een kleine noodsituatie!" Met deze uitroep komt Rick naar boven. Ik denk natuurlijk meteen het ergste, maar het blijkt, dat we geen koffie meer hebben. Ik stel Rick gerust, dat ik me wel zal opofferen en naar Starbucks zal gaan voor een nieuw pak.

Als Rick naar zijn werk is, bedenk ik me, dat alle "kinder"slaapkamers voor het eerst sinds half augustus weer gevuld zijn. Saskia had vandaag eigenlijk een halve dag school, maar wilde graag met Katja en Kai thuisblijven. Ze doen op zo'n dag toch niets, want de helft van de leerlingen is op reis naar familie.

Nu ik toch koffie moet halen, bedenk ik me, dat ik ook wel wat lekkers voor de kinderen mee kan nemen. Een voor een vraag ik hun voorkeuren. Skinny Dulce Cinnamon latte, Gingerbread latte en Peppermint hot chocolate worden het. Ik kies mijn "misto" (mooie naam voor koffie met melk) dit keer eens met hazelnootsmaak.

Terwijl we van onze drankjes genieten kijken we naar de live uitzending vanuit het Witte Huis. Daar geeft president Obama, bijgestaan door zijn twee dochters, twee "Thanksgiving" kalkoenen, Apple en Cider, het presidentiele pardon. Duizenden van hun soortgenoten zullen morgen verorberd worden natuurlijk.

De president heeft er een humoristische speech bij en krabt na afloop een van de kalkoenen liefhebbend op de kop. Zijn dochters moeten er niets van hebben. Ik blijf dit een leuke traditie vinden. De kalkoenen zullen in George Washington's Mount Vernon verder leven.

De ceremonie:


Gisteren lukte het niet, maar vandaag wil ik per se de natuur in met Cosmo. Het is zonnig weer, maar wel een heel stuk kouder. Zeven graden voelt als vrieskou na de negentien graden van gisteren, maar dat zal een lekkere frisse neus geven.

Kai heeft er meteen oren naar om mee te gaan, maar de meisjes willen liever "chillaxen". Denkend, dat we de redelijk simpele wandeling, weliswaar met steile heuvel, naar de waterval gaan maken, neem ik mijn grote fototoestel en tas mee.

Kai heeft echter andere plannen. Nu de natuur helemaal kaal is, is het makkelijker klimmen op de rotsen. Hij "oefent" even door op een boomstam, die vervaarlijk hoog boven de rivier ligt, te gaan staan. Dan stelt Kai voor naar de bovenkant van de waterval te klimmen.

Dat is al een hele klim over hoge en vooral verticale rotsen, maar Cosmo ontpopt zich opeens tot ware berggeit en ik kan natuurlijk niet achterblijven. Soms is de richel ver boven de rivier net breed genoeg voor mijn schoen!

Terug naar beneden zie ik eigenlijk niet zo zitten, dus Kai stelt voor dan maar langs de beek terug naar het pad te lopen. Dat klinkt zo makkelijk, maar het wordt een geklauter van jewelste!

Zo af en toe moeten we Cosmo letterlijk naar boven duwen en trekken en mijn camera en tas zitten me telkens in de weg. Een paar keer denk ik zelf het niet te zullen halen. Vooral als ik tegen een muur van rots sta zonder plekken om me vast te grijpen en mijn voeten geen houvast vinden op gladde rotsen. Ik roep Kai toe, dat hij maar blij mag zijn, dat zijn moeder in relatief goede conditie is! Als Cosmo ook naar beneden glijdt vind ik het soms echt eng.

We moeten een paar keer naar de overkant en dat lukt wonderbaarlijk genoeg zonder natte voeten. Alleen stap ik op een gegeven moment, hoog boven de beek, tussen twee rotsen waar een plas water ligt. Een doorweekte schoen en voet is het gevolg en ik moet toegeven, dat mijn reactie niet erg lady like is.

Het lijkt wel eeuwig te duren voor we het pad weer in de verte zien. Het laatste stuk is gelukkig op vrij vlakke bosgrond. Intussen zoeken we ook mos, korstmos, varens en algen voor Kai's biologie "extra credit". Via het pad lopen we terug naar de van. Ik heb zo af en toe mijn hart vastgehouden, maar het was wel een heel avontuur en een prachtige omgeving! Die beek loopt tussen twee flinke rotsige heuvels in!


De rest van de foto's staat hier.

Bij Manhattan Bagel halen we bagels en cream cheese en voor Katja en mij gerookte zalm. Thuis eten we met de meisjes een gezellige lunch. Ik geniet met volle teugen van mijn complete "nest". Zo'n avontuur met Kai schept ook een goede band met hem.

Al gauw is het tijd voor Saskia en mij om naar de sportschool te gaan. Daar wacht Sharon ons al op voor een intensief uur personal training. Na afloop heb ik echt het gevoel vooral mijn beenspieren vandaag een enorme training te hebben gegeven!

Rick komt lekker vroeg thuis en dan is het lange weekend ook voor hem begonnen. Katja en Kai zijn alleen vanavond en morgenavond beiden thuis, dus we besluiten vanavond gezellig met zijn allen uit eten te gaan. De keuze valt op Glory Days Grill.

In Katja's nieuwe Mazda, die ruimer is, dan ik had gedacht, want drie volwassenen passen goed op de achterbank, rijden we erheen. We krijgen meteen een tafeltje. Saskia, Katja en ik spelen een van hun electronische woordspelletjes. Dat blijkt nog flink moeilijk te zijn.

Het menu hoef ik niet eens te bekijken, want weet al, dat ik hun Vermonter sandwich zal bestellen. Dat blijft een voortreffelijke combinatie: rozijnenbrood met appelboter, ham, plakjes zure appel en een plakje gesmolten cheddar kaas. Ook de anderen smullen van hun burgers en chili. Rick glimlacht bij de rekening, want al dit lekkers kost minder dan $10 per persoon!

Katja gaat vanavond naar de film met een groep vrienden. De rest van ons kijkt naar Disney's Aladdin en voor de eerste keer dit seizoen gaat de open haard aan. Na de warme afgelopen dagen is de plotselinge kou een schok. Toch is zo'n haard wel weer erg gezellig, het hoort bij Thanksgiving.

Rick is bezig aan zijn pumpkin pies voor morgen, dus het huis ruikt heerlijk. Rest mij nog al mijn "Amerikaanse" lezers en lezeressen een heel gezellige Thanksgiving te wensen morgen!

dinsdag, november 23, 2010

Gezellig moeder-dochter(s) dagje

Gelukkig voelt Saskia zich vandaag weer helemaal beter en gaat op tijd naar school. Rick heeft het nog steeds beredruk en vertrekt heel vroeg. Dan zijn Katja en ik nog alleen thuis.

Helaas voor Katja komen de schoonmaaksters al om negen uur vanochtend, waardoor ze vrij vroeg uit bed moet. Ik probeer haar mee naar de sportschool te krijgen, maar daar heeft ze geen oren naar. Dan ga ik maar alleen en doe een veertig minuten interval op de stairmaster.

Het is heerlijk weer, zomaar 19 graden op 23 november! Ik krijg helemaal zin om de natuur in te gaan en daar heeft Katja ook wel oren naar. Alleen blijkt ons internet niet te werken en verlies ik kostbare tijd met te proberen het weer aan de praat te krijgen. Het blijkt, na lang op "hold" zitten, een probleem in dit gebied te zijn.

We besluiten dan maar naar het Southside Park vlakbij te lopen. Ook een (klein) stukje natuur met een lieflijk beekje. Vannacht heeft het flink gewaaid en daarmee zijn vrijwel alle laatste bladeren van de bomen. Eigenlijk laat ik Cosmo vrijwel nooit samen met een van de kinderen uit, dus dit is een leuke uitzondering.

Katja is helemaal weg van pho, dus we gaan bij Pho Thang Long lunchen. Gisteravond hebben Katja en Leah hier ook al gegeten en Leah vergat er haar speciale triathlon fietsbroek. Gelukkig hebben ze die gevonden. De soep is, zoals altijd, superlekker! Ik maak de mijne extra pittig, mijn ogen tranen ervan!

Voor vanavond halen we pasties bij Pure Pasty Co. Katja en ik kiezen de Indiaas gekruide pasties "Masala" en voor de anderen nemen we de traditionele smaak mee. Ook wil ik een van de sausage rolls proberen, die zien er precies als een saucijzenbroodje uit. Deze pasties zijn echt wat we hier "comfort food" noemen.

Bij Whole Foods
kiezen we een paar extra bijgerechten voor het Thanksgiving maal uit. Die maaltijd is niet mijn favoriet, maar daar gaat het niet om. Het hele concept achter Thanksgiving vind ik mooi. Gezellig samen zijn en stilstaan bij waar we dankbaar voor zijn. Overigens vierden wij Virginians, in tegenstelling tot algemene folkore, de eerste Thanksgiving.

Leah komt met Diego en haar studieboek en Katja neemt haar anatomiespullen erbij. Ze gaan buiten op het deck studeren. Ja, op 23 november, buiten, niet in de zon, maar gewoon op het deck. Ik ga voor zitten lezen, het is wel bewolkt en helaas begint het ook al gauw te regenen.

Saskia is inmiddels ook thuis en zij heeft al een aantal Kerstfilms opgenomen van ABC Family. Met zijn drieen, Leah is alweer naar huis, kijken we naar een zeer zoetsappige en ongeloofwaardige, maar "feel good" film, Holiday in Handcuffs.

De pasties smaken weer heerlijk. De Masala is mijn favoriet en Katja vindt die ook erg lekker. De sausage roll is (helaas) geen saucijzenbroodje, maar ook erg smakelijk.

Nu is het wachten op Kais thuiskomst, terwijl we naar Glee kijken. Een erg leuke aflevering is het dit keer. Hopelijk heeft Kai niet veel file, want veel Thanksgiving verkeer is er al. Morgen is de drukste reisdag van het jaar in dit land.

PS: Net nadat ik dat schreef, kwam Kai thuis. Het moet toch leuk zijn voor hem om als de verloren zoon (letterlijk!) binnen te worden gehaald. Morgen en overmorgen zijn we weer even fijn een compleet gezin, ik heb er zin in!

maandag, november 22, 2010

Hoofdpijndagje

Niet voor mij gelukkig, ik voel me juist met dit ongewoon warme weer voor november wonderbaarlijk goed. Saskia daarentegen staat met hoofd- en keelpijn op. Toch gaat ze naar school, dat was vorig jaar wel anders geweest. Saskia's verantwoordelijkheidsgevoel heeft een enorme sprong genomen met de overgang naar high school.

Terwijl Katja nog lekker blijft slapen, begeef ik me naar Anytime Fitness. We hebben wel een personal training afspraak met Sharon voor vanmiddag, maar het is de vraag, of Saskia daartoe in staat gaat zijn.

Tijdens het halve uur op de stairmaster lees ik mijn boek uit. The Barbary Pirates was erg spannend. William Dietrichs boeken lezen zo snel als een Indiana Jones film!

De vroege ochtendmist is inmiddels opgetrokken en de zon schijnt weer uitbundig. Ik neem Cosmo mee voor een lange wandeling door de buurt. Of het zijn "gevorderde" leeftijd van vier is of mijn consequent doorzetten van de technieken van Cesar Milan zullen we nooit weten, maar hij is een stuk rustiger, als we langs andere honden lopen.

Het loopt al tegen lunchtijd als ik Katja eindelijk wakker maak. Ook zij staat met hoofdpijn op, maar heeft nog wel zin om, zoals gisteren afgesproken, bij Sweet Ginger te gaan lunchen. Voor Japans eten is Katja altijd te vinden! Zij bestelt een doos met sushi, sashimi en tempura en ik de chirashi met verschillende vissoorten en groentes.

Katja's hoofd wordt er echter niet beter op en ze blijft in de auto, terwijl ik een paar boodschappen voor haar haal bij Giant, waaronder Excedrin Migraine. Daar neemt ze meteen een dosis van in en duikt thuis haar bed weer in.

Voor op de stoep in het zonnetje begin ik aan mijn volgende boek, als ik Saskia aan zie komen sjokken. Dat ziet er niet goed uit. Inderdaad valt ze kreunend op de bank neer, erge hoofdpijn en een beetje keelpijn. Ik bel Sharon dus maar af en ga aan de gang met Advil, ijs en Mineral Ice.

Gelukkig voelen beide dames zich tegen etenstijd weer iets beter. Katja gaat zelfs met Leah pho eten. Saskia overtuigt haar vader en mij van haar zieligheid en onderhandelt Church Street pizza. De geplande pastamaaltijd laten we maar even voor wat het is. Ik moet toegeven, dat deze New York Style pizza inderdaad erg lekker is, vooral vers gemaakt in het restaurant.

Saskia vraagt al de hele week om een ijsje van Nielson's en speelt nu bekwaam de hoofdpijnkaart bij haar vader. Nielson's ligt ook aan Church Street, dus het is een makkelijke stop. Ik heb niets met ijs, maar Rick en Saskia genieten ervan.

Nog een nachtje en dan zal het hele gezin weer bij elkaar zijn. Kai's lessen voor woensdag zijn gelukkig afgelast, want het verkeer op de I-95 is werkelijk verschrikkelijk op de woensdag voor Thanksgiving. Laura, mijn massagetherapiste, vertelde, dat ze op die weg er eens drie uur over dertig mijl (zo'n 45 km) deed op die dag!

Sandra vroeg om foto's van onze achtertuin. Helaas was het licht niet zo goed, maar het geeft een idee:

zondag, november 21, 2010

Ricks verjaardagsweekend

Zaterdag


Mijn beste plannen om Rick op zijn verjaardag Starbucks op bed te bezorgen gaan in rook op, als hij al om zeven uur opstaat! We hadden vannacht de ramen open en inderdaad zong er een vogel heel gezellig, maar luid, zijn lied net voor ons raam. Rick kon niet meer slapen en heeft het ook beredruk op zijn werk, dus stond hij op.

Niet getreurd, na zo enthousiast als ik het zo vroeg op de morgen kan "Happy birtday" voor hem te hebben gezongen, ga ik alsnog naar Starbucks. De meisjes hebben gisteravond hun bestelling ook al doorgegeven.


Het is enorm druk in de winkel, ik krijg zelfs de laatste twee bacon en ei sandwiches. Dan te bedenken, dat Starbucks een jaar geleden de sandwiches wilde afschaffen. Saskia is met mij mee en kiest de bessencake, ik natuurlijk de spinaziewrap. Met de twee gingerbread lattes voor de meisjes, een eggnog latte voor Rick en een misto (koffie met melk) met eggnog siroop voor mij is onze bestelling compleet.

Thuis ontbijten we gezellig met zijn viertjes. Het is vreemd, want vorig jaar was Kai er altijd, maar Katja niet en vandaag is het omgekeerd. Kai belt Rick wel om hem te feliciteren. Gelukkig wil Rick altijd tot 's avonds wachten om zijn cadeaus te openen, want ik hoop, dat tenminste een van de twee, die ik online heb besteld, nog aan zal komen.

Het is weer prachtig zonnig herfstweer, dus ik bel Mary Ellen om te kijken, of zij zin heeft in een wandeling. Daar heeft ze zeker oren naar. Haar puppy, Marty, is nog te jong, maar Cosmo gaat wel mee. We kiezen een heuvelachtige route door de buurt en kletsen gedurende de vijf kilometer lekker bij.

Na de wandeling breng ik Cosmo thuis en ga dan nog even mee naar Mary Ellen. Er waren hier verzoeken om foto's te nemen van Marty, dus dat doe ik met graagte. Het is een erg mooi hondje. Als ik heb gewoon buiten zou zien lopen, zou ik denken, dat het een vos was. Zijn vachtje is roodachtig en hij heeft een witte punt aan zijn staart, net als een vos. Het was mijn suggestie, dat zij een sheltie zouden nemen en gelukkig is dat helemaal goed gebleken.


Kleine Marty



Voor zijn verjaarslunch "bestelt" Rick een Bronx Bomber steak sandwich van Manhattan Bagel. Ik ga die met graagte halen, want dan kan ik hun dunne bagel met tonijnsalade meenemen. Zo lekker!

Het is warm genoeg om voor in het zonnetje te "picknicken". Rick gunt zichzelf echter maar weinig tijd en gaat al gauw weer door met zijn werk. Zelden heb ik hem op het weekend zo hard zien werken en ik vind het sneu, dat het net op zijn verjaardag zo druk moet zijn.

Het is zeventien graden en dus ongewoon warm voor eind november. Met Cosmo en Snickers aan mijn voeten ga ik voor zitten lezen. Saskia en haar vriendinnen zijn ook lekker buiten bezig. Katja gaat intussen een cadeau voor Rick kopen bij Tysons Corner. Helaas blijkt het daar een zoo te zijn en staat ze drie kwartier vast op de parkeerplaats! De Kerstdrukte is kennelijk begonnen.

Rick is dol op Belgisch bier en zijn keuze van restaurant voor vanavond is dus vrij logisch. Belga Cafe in Washington, waar het biermenu een heel boek is.

Om er te komen rijden we langs de National Mall en genieten van de verlichte monumenten. Alleen is tot onze verbazing het Lincoln Memorial helemaal donker. Later lees ik, dat er een electrisch probleem was, waardoor de electriciteit uitviel.

Het restaurant heeft gelukkig valet parkeren, want er is in geen velden of wegen een parkeerplaats te bekennen. We hebben een reservering gemaakt, wat maar goed is, want er staat al een rij wachtenden. Er zijn een aantal Belgische restaurants in deze omgeving, maar deze vinden wij veruit het best.

Wel erg jammer vind ik het, als ik zie, dat de met grijze garnaaltjes gevulde tomaat niet meer op het menu staat. Dat zijn "Hollandse" garnalen en die vind je hier nooit. Gelukkig zijn de garnalenkroketjes er nog wel en daarvan delen Katja en ik een portie. Rick neemt de kip en krab sigaren als voorafje. Natuurlijk bestellen we ook een portie friet, die met drie verschillende soorten mayonnaise wordt geserveerd (gewoon, kerrie en tomaten).

Als hoofdgerecht neemt Rick lamsvlees en Saskia spaghetti. Katja kiest het trio met drie verschillende soorten vis, wat er ook zeer smakelijk uitziet, iets voor een volgende keer voor mij. Ik kan het niet laten hun mosselen in kerriesaus te bestellen. De mosselen zijn zo groot en heel zacht, helemaal niet rubberachtig, zoals je ze soms krijgt.


Rick geniet van een aantal verschillende biertjes, want Katja rijdt naar huis. Daar liggen de kaarten en cadeautjes al klaar voor het uitpakken. Helaas is het "hoofd"cadeau, dat ik besteld had, er nog niet, hopelijk komt dat snel.

Van Saskia krijgt Rick een Starbucks cadeaubon, van Katja de dvd van Iron Man 2 en van mij een bord met Kasteel bier voor zijn nog te bouwen bar in de basement en twee tickets naar de Wizards wedstrijd op 10 december. Basketbal is de enige van de grote Amerikaanse sporten, waarvan we nog geen professionele wedstrijd hebben bijgewoond.

Na met zijn drieen Rick een "Happy birthday to you" serenade te hebben gegeven, snijd ik de cake aan. Zelf heb ik alleen nog plaats voor een stukje van de pure chocolade er bovenop, maar de anderen doen zich tegoed aan een heel stuk. De cake krijgt hoge punten, dus we hebben een nieuwe goede bakkerij ontdekt.


Vanavond is ook Laura's verjaarspartijtje. Dat begint pas om 22 uur, want het is cosmic bowlen. Rick brengt Saskia erheen en zij komt pas na middernacht weer thuis.

Zondag


Als ik beneden kom, is Rick al op weg naar Starbucks. Zijn grote favoriet is de eggnog latte en die is maar beperkt te krijgen tijdens de feestdagen. Hij komt met ons tweede 'Bucks ontbijt dit weekend terug. Het gaat er allemaal weer even goed in.

Het is nog flink fris, als ik met Janet op de fiets op pad ga. We hebben handschoenen en een winterjas aan. Al gauw warmt het weer op en kunnen de handschoenen uit. Het is vrij rustig op het pad en we fietsen tien mijl naar Herndon. Ik moet duidelijk mijn fiets laten nakijken, want de versnellingen werken niet goed en het voelt, alsof ik door stroop trap.

Op de terugweg hebben we ook nog eens flink wind tegen. Ik heb moeite Janet, die ook op een lichtere fiets rijdt, bij te houden. In ieder geval is het een flinke inspanning. Onze snelheid is zo'n 16 kilometer per uur o f sneller en binnen de twee uur zijn we na 32 kilometer weer thuis. Ik voel mijn benen dit keer flink!

In de cul de sac zie ik, dat een aantal buren al aan het versieren zijn voor Kerst. Waarschijnlijk is dat een goed idee, want er wordt beduidend kouder weer voor volgend weekend voorspeld. Ik kan mezelf er echter niet toe zetten dit voor Thanksgiving al te doen. Saskia verbiedt het me zelfs en belooft plechtig volgend weekend mee te helpen. Tradities zijn zo belangrijk in deze tijd van het jaar!

Rick is weer heel hard aan het werk, dus we stellen ons plan om naar Harry Potter te gaan nog even uit. Saskia heeft geen zin in een film, maar Katja en ik wel. We kiezen Due Date en daar hebben we geen spijt van. Zo af en toe is hij wel wat grof, maar hilarisch! Ik lig een aantal keren echt dubbel.

Als avondeten bestellen we makkelijk van Uno's, hun pizza met kreeft blijft mijn favoriet. De meisjes maken huiswerk en we kijken intussen naar The Amazing Race. Wat een leuk programma is dat toch! De deelnemers krijgen ook heel wat van de wereld te zien. Straks nog Undercover Boss met de president van Subway en dan is dit leuke weekend ook weer voorbij.

Soms lees ik iets, dat me echt raakt, zo ook dit verhaal. Wat een sterkte om na zo'n tragedie zo positief te blijven!

zaterdag, november 20, 2010

Nog wat late herfstkleuren


Het is weer prachtig herfstweer, dus na Sharons gewichtenklas laat ik de sportschool verder zitten. Liever neem ik Cosmo mee voor een lange wandeling om nog van de laatste mooie herfstkleuren te genieten. Het hoogtepunt is zeker voorbij, maar een heel aantal maples staan nog te vlammen. Vooral de Japanse soort is prachtig, heel fel rood.


Voor Ricks verjaardag morgen heb ik een heerlijk uitziende chocoladetaart besteld bij Pastry Xpo. Rick is een echte chocoholic en ik denk, dat hij deze taart heerlijk gaat vinden. Ze hebben hier zoveel lekkernijen, het vergt zelfdiscipline om geen bonbons of macarons te kopen.

Omdat het net lunchtijd is, trakteer ik mezelf op een van hun superlekkere champignon met Fontina kaas miniquiches. Het is een gezellig cafe, waar een heel aantal mensen op hun laptop zit te werken. Dat valt me bij Starbucks ook altijd op. Kennelijk werkt dat fijner, dan thuis of op kantoor.

De gewoonte hier is om de jarigen een kaart bij de cadeautjes te geven. Ik ben daar niet mee opgegroeid, dus vind het niet zo belangrijk, maar Rick hecht bijna nog meer waarde aan de kaart, dan aan het cadeau. Bij Safeway
zoek ik een grappige kaart uit. Ze hebben een ruime keuze, gelukkig.

Ook ballonnen horen bij een verjaarsfeest, dus ik rijd door naar Party Mania. Daar is een ruime keuze aan mylar ballonnen en ik kies er twee. Eentje, waar Ricks naam op komt, en eentje met de space shuttle, lekker jongensachtig, ha ha.

Wachtend op Pat kijk ik op YouTube naar oude tekenfilmpjes. Een van mijn favorieten vroeger was Calimero. Tot mijn verbazing vind ik daar ook een paar afleveringen van in het Nederlands. Wie herinnert zich dat stoute kuikentje nog met zijn "zij zijn groot en ik is klein"?


Gisteravond belde Pat, dat ze vanavond een feest hier in de buurt heeft. Ze komt gezellig even theedrinken en we hebben heel wat bij te kletsen. Zij is onder anderen voor haar vijftigste verjaardag op fotosafari naar China geweest. Ze heeft het (natuurlijk) een geweldige ervaring gevonden.

Katja belt tegen vieren, dat ze gelukkig wel na haar hele nachtdienst bij de Rescue Squad heeft bijgeslapen en nu op weg naar huis gaat. Helaas voor haar zit de I-81 op een gegeven moment potdicht, waardoor het bijna vijf uur duurt voor ze thuis is. Nu Kai nog, die dinsdag thuis zal komen en het gezin is weer compleet.

PS: Wat een leuke reacties allemaal op mijn dag in beeld verslag. Als jullie nog van andere plekken, waar ik regelmatig over schrijf, foto's willen, laat het me dan even weten.

donderdag, november 18, 2010

Great Falls

Donderdag alweer, deze week vliegt voorbij (zoals alle weken tegenwoordig, trouwens). Gisteren heb ik onze Sinterklaas bestelling binnengekregen van Kaas and Co. Bij de chocoladeletters heb ik ook een pakje met cassis Pickwick thee besteld.

Daarmee begin ik mijn dag, in plaats van mijn gewoonlijke koffie (die ik daarna wel drink, want die caffeine, he?). Maar die cassissmaak, daar zijn Rick en ik dol op. En laat dat nu net een smaak zijn, die je hier nauwelijks vindt.

Zo grappig vind ik die "nationale" smaken. In Nederland vind je van alles "cassis" of "zwarte bessen", hier is dat vrijwel onbekend. Hier heb je butterscotch, mijn favoriete zoutige caramelsmaak, die misschien inmiddels in Nederland is doorgedrongen, maar vroeger vond ik de butterscotch snoepjes, saus etc, die mijn vader uit de VS meenam heerlijk exotisch.

In de herfst smaakt alles hier naar pompoen. Taart, lattes, noem maar op. Daar moest ik aan wennen, maar vind het nu wel lekker, al ben ik er nog steeds niet dol op. Aan root beer of wintergreen ben ik echter na meer dan een kwart eeuw nog steeds niet gewend. Enfin, dit alles zit ik zo, genietend van mijn cassisthee, te bedenken.

Na een half uur op de crosstrainer bij de gym, haal ik Cosmo op. Het is tijd voor een serieuze wandeling met hem in de natuur. Het is alweer een aantal weken geleden, dat we bij Great Falls waren, dus dat wordt onze bestemming.

Het is heel erg rustig in het park. Tijdens onze wandeling naar de dam komen we niemand tegen. Helaas is er ook niet veel wild te bekennen. Met de kale bomen is het nest van de bald eagles goed te zien, maar de vogels niet. Enkel wat Canadese ganzen zwemmen in de rivier en bedrijvige eekhoorntjes maken zich klaar voor de winter.


Na de wandeling moet ik toch weer even de watervallen bekijken. Die zijn iedere keer weer anders en vandaag, wat mij betreft, op hun mooist. Precies genoeg water om indrukwekkend te zijn.


Terwijl ik daar sta te genieten van het uitzicht, komt er een vrouw op me af. Ze vertelt, dat ze nieuw is in dit gebied en ook een Australische herder heeft, zoals Cosmo. De hare is een vrouwtje, maar ook met een blauw en een bruin oog.

We raken aan de praat en bedenken, dat het leuk zou zijn om eens met beide honden (zij heeft die van haar niet mee) te gaan wandelen. Zij woont in Reston, niet ver bij ons vandaan. We hebben allebei een Facebook, dus wisselen alleen onze namen uit.

Dat dat toch geen garantie is, bemerk ik later thuis. Als ik op haar naam zoek, komt die niet tevoorschijn. Zij vertelde nieuw te zijn op Facebook, dus ze heeft zichzelf waarschijnlijk onbewust afgeschermd. Hopelijk vindt zij mij wel, anders is het hopen, dat we elkaar toevallig nog eens zullen ontmoeten. Toch wel jammer, een Aussie vriendinnetje voor Cosmo leek me wel leuk.

Om avondeten te kopen, rijd ik naar de Giant. Ik herinner me vaag een slow cooker maaltijd van vorige winter met kaassoep, kip, mais en tomaten. Helemaal precies herinner ik het me niet, dus lang leve mijn nieuwe Windows 7 telefoon. Ik zoek het op mijn blog op en tot mijn verrassing aten we precies deze maaltijd op 18 november 2009!

Manhattan Bagel probeert klanten te werven na de brand bij Dunkin Donuts ernaast dit weekend. Hun sandwiches kosten vandaag maar $2.

Dat kan ik niet laten zitten en haal een dunne bagel (wat een uitvinding voor iemand als ik, die niet zo'n broodfan is) met low fat cream cheese, lox zalm en tomaat, ui en kappertjes. Voor die combinatie kun je me echt wakker maken. Hapje voor klein hapje peuzel ik het op.

Saskia heeft na school een orthodontist afspraak. De dokter had haar eigenlijk beloofd, dat de beugel voor high school af zou gaan, maar kennelijk gaat het allemaal niet naar wens.

Saskia's voortanden staan nog niet in het midden en nu moet ze elastiekjes om een en ander recht te trekken. Ze heeft een gecompliceerd gebit, maar het duurt wel erg lang. Gelukkig ziet Saskia zelf ook wel in, dat ze het helemaal goed wil hebben en niet voor de rest van haar leven bedenken, dat haar voortanden niet in het midden staan, want dat vindt ze nu al vervelend.

Iets te laat voor de personal training met Sharon komen we bij Anytime Fitness aan. Saskia heeft inmiddels een flinke hoofdpijn "gekregen". Haar energie is op, dus we zetten haar op de fiets. Ik heb ook hoofdpijn, maar weet, dat sporten daarbij helpt.

Sharon ontziet me niet. Al kletsend werken we met de "schotels" en dat is zwaar! Het uur gaat snel voorbij, maar mijn spieren voelen als pudding!

Het avondeten gaat er goed in, ook bij Saskia gelukkig. De ingredienten apart vindt zij lekker, maar de combinatie is altijd even een gok. Het enige commentaar, dat ik krijg, is, dat ze taco soep liever heeft, maar ze eet wel twee kommen vol.

Het aftellen voor het thuiskomen van de collegestudenten voor Thanksgiving is begonnen. Katja heeft vannacht dienst bij de Christiansburg rescue squad van 18 uur tot 6 uur. Al mag ze tussendoor slapen, ze zal toch moe zijn, dus moet van ons eerst bijslapen, voor ze de lange rit naar huis maakt morgen. Kai zal dinsdag pas naar huis komen.

woensdag, november 17, 2010

Vandaag in beeld

Zo vaak schrijf ik over plaatsen, die ik regelmatig bezoek, dat ik dacht eens iets anders te doen door een fotoverslag van de dag te maken.


Vannacht heeft het enorm huisgehouden. Windvlagen van meer dan 80 kilometer per uur hebben ervoor gezorgd, dat onze achtertuin vol takken ligt en de meeste bladeren nu wel van de bomen zijn. Mooie uitzondering zijn de maples voor ons huis, die vlammend rood staan te stralen in de zonneschijn, die weer terug is vandaag.



Saskia's school begint vandaag drie uur later, dan gewoonlijk, dus we gaan samen ontbijten bij Starbucks. Zij kiest een peppermint hot chocolate en een croissant en ik een passion thee en een spinazie wrap.




Na dat gezellige ontbijtje samen, breng ik Saskia naar school. Onderweg zien we drie van haar vriendinnen lopen, die graag een lift willen. Grappig, hoe de meiden lijken te vergeten, dat ik in de auto zit, ik leer altijd van alles nieuw tijdens dat soort ritjes.



Het waait nog steeds enorm, maar ik besluit toch met Cosmo op het W&OD pad te gaan wandelen. Ik parkeer de van bij het Community Center.



We steken de hoofdweg van Vienna, route 123 over.




De volgende oversteek is het historische Church Street. Het kerkje (waar inmiddels een gigantische kerk aan is gebouwd) stamt uit 1874.




Langs de oude Washington en Old Dominion locomotief, wat een uitje was, toen de kinderen klein waren, lopen we de natuur in. Ook vandaag klimmen er kleintjes op de locomotief, een prima speeltuin is het.




Langs Anytime Fitness, waar ik mezelf vandaag vrij van heb gegeven, en de Vienna Town Hall lopen we terug naar de van.




Ons ontbijt bij Starbucks kwam gedeeltelijk, omdat Saskia thuis geen ontbijt meer heeft. Ze heeft me een lijstje favorieten gegeven, die ik bij Giant ga halen. De keuze aan verschillende bevroren wafels en pannenkoeken is enorm. Wat te kiezen? Buttermilk, bosbessen, aardbeien, meergranen of chocolate chip wafels of wacht nee, schattig miniwafeltjes!



Natuurlijk "moet" ik ook even naar Whole Foods. Hun witte wijn is erg lekker en maar $4,99 per fles. Ik haal meteen ook avondeten en kan de multigrain sushi voor lunch niet weerstaan.



Na Cosmo thuis te hebben afgezet en lunch te hebben gegeten, ga ik weer op pad. Rick is zaterdag jarig en ik heb heerlijke taarten bij Pastry Xpo gezien. Ik bestel een Prestige cake, want Rick is dol op chocolade. Deze gaat hem vast goed bevallen!



Bij de drive thru (links op de foto) van onze bank cash ik de cheque van Cox Farms in. Op hun website zie ik, dat ze er ook een aantal foto's van mij van vorig jaar op hebben. Daar is toen wel toestemming voor gevraagd, maar ik ben blij er dit jaar iets mee verdiend te hebben.



Naast de bank ligt een Shell station. Met mijn Giant kaart krijg ik hier maar liefst 40 cent korting op iedere gallon benzine dit keer! Dat scheelt flink, dus ik gooi de van vol.



Het DRAAKJE heeft ook hard een bad nodig en ik heb een 50% kortingsbon voor Mr. Wash aan de overkant. Fijn is hier, dat ze de van ook van binnen schoonmaken. Ik kon bijna niet meer uit de zijramen kijken, zo vies had Cosmo ze met zijn neus gemaakt. In een lekker ruikende van rijd ik terug naar huis.

Mijn lijstje voor vandaag is afgewerkt. Maar goed ook, want Laura komt en geeft me een wel zeer pijnlijke massage. Na afloop voel ik me dan helemaal uitgeput. Ik beloon mezelf na deze pijniging met het kijken van een nieuwe aflevering van Tussen Kunst en Kitsch.

Dat ik geen keukenprinses ben is intussen wel bekend. Vandaag heb ik drie gerechten, die in de oven moeten, maar alle drie vergen verschillende temperaturen en lengte van bakken. Wij hebben echter maar twee ovens. Dan vind ik Facebook zo handig, want daar stelt men mij gerust, dat een gerecht op een lagere temperatuur langer bakken ook zal gaan.

In ieder geval smaken de zalm gemarineerd in kruiden en olijfolie, de chipotle zoete aardappelfrietjes en spinazie erg smakelijk. Voor Saskia heb ik gezonde kip "popcorn", die zij gelukkig ook lekker vind. Whole Foods is wel wat duurder, maar hun eten is ook gezond en van bijzonder goede kwaliteit.

America's Next Top Model loopt ook op zijn einde. Er zijn nog vier meisjes over en ze zijn in Italie. Ik ben heel benieuwd, wie daar gaat winnen. Over zijn een heel lang meisje uit Texas, een Princeton studente, een blondine uit Idaho en een roodharig meisje, dat graag als eerste lesbienne wil winnen. Ik zou het echt niet weten. Vanavond zullen er twee naar huis gaan, dus volgende week finale.

dinsdag, november 16, 2010

Gourmetten

Tja, het is wel half november, dus de regen van gisteravond zet vandaag ook door. Na het late naar bed gaan doe ik het vanochtend heel rustig aan. Zo'n saaie, grijze dag maakt, dat ik gewoon thuis lekker wil hangen, lezen en theedrinken.

Pas tegen elven begeef ik me naar de sportschool en dwing mezelf tot een half uur op de stairmaster. Daarna besluit ik ondanks de regen toch een flinke wandeling met Cosmo te maken. Veel van de diepgekleurde bladeren van de maples liggen nu op de grond en door de nachtigheid zijn de kleuren nog intensiever. We lopen over een prachtig bladertapijt. Naar beneden kijkend is zelfs een druilerige herfstwandeling mooi.

Bij Safeway haal ik de ingredienten voor de salade, die ik vanavond naar het maandelijkse Nederlandse etentje mee zal nemen. Het wordt baby spinazie met feta kaas, walnoten, gedroogde cranberries en mandarijnpartjes met een balsamische vinaigrette. Altijd, als ik salade mee moet nemen, doe ik er kaas, vruchtjes en noten in, want die ingredienten vindt Rick niet lekker.

Het is inmiddels ruim lunchtijd en ik vind het vandaag een echte "Pho" dag. Bij Pho Thang Long een paar deuren verderop is het gezellig warm en druk. Kennelijk ben ik niet de enige, die zin heeft in soep. Ik maak de mijne zo pittig, dat mijn ogen ervan tranen, heerlijk!

Van de ene Vietnamese plaats naar de volgende, want mijn nagels zien er weer niet uit. Bij Pro Nails 3 maakt T., van wie ik nog steeds haar volle voornaam niet heb uitgevonden, mijn nagels weer keurig.

Saskia heeft vanmiddag personal training en ik ga weer meedoen. Het beviel me vorige week wel om ook 's middags te sporten. Sharon wacht ons al op en heeft weer een intensief uur voor ons op het programma staan.

Het is ook nog eens gezellig, zo'n uurtje met mijn jongste dochter sporten, vooral omdat Sharon ons veel dingen samen laat doen. Aan Saskia is vooral te merken, dat haar uithoudingsvermogen enorm verbeterd is met dit sporten.

Vanavond is het maandelijkse Nederlandse "potluck" etentje bij Marie Jose. We gaan gourmetten, iets wat we al heel lang niet meer hebben gedaan. Het is precies de gezellige maaltijd, die bij deze regenachtige dag past en weer een heel leuke avond met vijf goede vriendinnen.

Hij is alweer vier! (En naar de Redskins wedstrijd)

Na meer dan een week prachtig blauwe luchten gehad te hebben, blijft de zon vandaag voornamelijk achter de wolken. Gelukkig zal de regen tot morgen wegblijven, want we willen het vanavond vooral droog hebben.

Het is alweer vier jaar geleden, dat onze trouwe viervoeter werd geboren en ik neem me voor Cosmo vandaag lekker te verwennen. Om te beginnen maken we een wandeling door de buurt.


Ze zijn bezig met het opzuigen van de bladeren, die iedereen langs de straten heeft geharkt. Een fijne service van de stad, maar het maakt een enorm lawaai. Cosmo vindt het geluid van die machine helemaal niets. Hij springt van schrik tegen mij aan en ik loop maar gauw een andere straat in.

Bij de sportschool doe ik een half uur op de stairmaster en fiets dan nog een half uur, onderwijl natuurlijk lezend. Ik voel mijn beenspieren flink van het hardlopen gisteren, vooral vreemd genoeg aan de binnenkant van mijn dijspieren. Katja vertelt later, dat zij dat ook heeft. Rare spieren om te gebruiken tijdens het lopen, hoor.

Een verjaardag kan natuurlijk niet zonder cadeautjes, dus ik neem Cosmo mee naar Petco. Dat is op zich al een traktatie voor hem, al die luchtjes. Hij vindt ook altijd hondensnoepjes op de grond, die men kennelijk heeft laten vallen.

Wetend, dat hij van pluche dingen met een piepertje erin houdt, kies ik een lieveheersbeest voor hem. Verder een hoefje met een smaakje er in en natuurlijk botjes met een pindasmaakje eraan. Bij de kassa vindt Cosmo zelf een enorme hondenkoek in de vorm van een bot. Hij begint er meteen maar aan, dus er zit niets anders op, dan het voor hem te kopen.

Die koek vindt hij zo lekker, dat hij me gedwee naar de auto volgt en er daar verder aan knauwt. Voor mezelf kan ik het niet laten om lunch te halen bij Panera nu ik hier toch ben. Hun brood is zo lekker! Ik kies de tonijnsalade op tomaten basilicum brood met een kop kippensoep.

Als ik weer terug bij de auto ben is de hondenkoek als sneeuw voor de zon verdwenen. Die zal ik vaker voor Cosmo meenemen. Thuis krijgt hij de rest van zijn cadeautjes, waar hij heel tevreden mee gaat spelen en op gaat knagen.

Inmiddels schijnt er een waterig zonnetje en ik probeer of het warm genoeg is om er buiten in te lezen. Daar is het me toch te kil voor. De afgelopen dagen hebben me verwend.

Gistermiddag kreeg Rick een email van zijn baas, dat die onverhoopt naar zijn zieke vader moest afreizen. Hij bood zijn seizoenskaarten voor de Redskins gratis aan de eerste, die reageerde aan. Na even overleggen, want dat zal een late avond worden, besloten we mee te dingen.

Waarempel, Rick was de eerste, die reageerde, en hij kreeg alle vier de plaatsen! De twee andere kaartjes geven we aan Janet en Paul. Ik heb een keer eerder een wedstrijd van dit team gezien, nog voor ik Rick kende. Rick heeft nog nooit een live NFL wedstrijd gezien.

De Redskins zijn meestal uitverkocht of kaartjes kosten enorm veel. We zijn dus helemaal opgewonden over deze plotselinge kans! Omdat de wedstrijd 's avonds wordt gespeeld en wij dus door de spits moeten, vertrekken we tweeeneenhalf uur voor de aanvang van de wedstrijd.

De Redskins staan erom bekend, dat ze het slechtste verkeer hebben van alle NFL teams. Dat blijkt ook wel, want wat gewoonlijk een half uurtje duurt, neemt vanavond bijna twee uur in beslag.

FedEx Field is een imposant stadion met zitplaatsen voor bijna 92000 mensen. Op de parkeerterreinen zien we allerlei "tailgaters". Bij sportwedstrijden gaan fans vaak al uren van tevoren naar het stadion om op de parkeerplaats een feestje te bouwen met barbecues en bier. Het ziet er allemaal erg gezellig uit.

Na de tassencontrole gaan we met drie grote roltrappen naar boven. Daar kopen we eerst wat te eten en drinken. De keuze is zeer beperkt, hamburger, hot dog of kipvingers. Bij zo'n Amerikaanse sportwedstrijd vind ik een goede hot dog horen, dus die kies ik. Hij is nog best lekker ook.

Vanaf onze zitplaatsen hebben we een heel goed zicht op het veld. We zitten wel hoog, maar hebben bepaald geen verrekijker nodig. De band speelt "Hail to the Redskins" en de cheerleaders laten hun acrobatiek zien.

Dan komen de Philadelphia Eagles het veld oprennen. Om ons heen zitten een heel aantal Eagles fans, die hen toejuichen. Dat blijf ik, als Utrechtse, toch wel bijzonder vinden, dat de fans van beide teams gewoon gemoedelijk naast elkaar de wedstrijd kijken. De enige schermutseling, die ik zie, is tussen twee Redskins fans.

Voor de Washington Redskins naar buiten komen, gaat er rood, wit en blauw vuurwerk af. De spelers komen uit een opblaasbare Redskins helm naar buiten en worden een voor een voorgesteld. Dan weer vuurwerk en vervolgens komt Donovan McNabb, de quarterback, het veld oprennen. Hij heeft net vandaag een contract van maar liefst $78 miljoen getekend bij de Redskins! Idioot hoog zijn de sportsalarissen hier!

Na dit spektakel wordt de munt gegooid om te bepalen wie mag beginnen. Zoals bij iedere wedstrijd hier in de VS wordt het volkslied voor de aanvang gezongen. Vanavond zingt niemand minder, dan Billy Ray Cyrus het. Football op maandagavond is speciaal en ik vind het een supergevoel het eens een keer mee te maken.

Het wordt een historisch hoogscorende wedstrijd, maar niet ten gunste van de Redskins. De eerste keer, dat de Eagles de bal hebben, scoren ze meteen een Touchdown (7 punten), de tweede keer nog eens en de derde keer, je raadt het al. Na het eerste kwartier, dat veel langer duurt, want de tijd wordt telkens om allerlei redenen, waaronder televisie reclames, stopgezet, staat het 28-0 voor de Eagles!

Bij de aanvang van het tweede kwartier begint het zachtjes te regenen. Paraplu's zijn in het stadion verboden, dus Rick en ik hebben onze skijacks aan. Paul ook, maar Janets jas is niet waterdicht. Gelukkig heb ik allerlei plastic zakjes mee, waarmee ze zich enigszins kan beschermen. Wel pech, regent het hier bijna twee weken niet en uitgerekend vanavond komt het slechte weer vervroegd.

In het tweede kwartier is er nog een sprankje Redskins hoop, als ze twee keer achter elkaar scoren. Dat is ook leuk om te zien, want dan komen de cheerleaders, allerlei vlaggen en de mascotte het veld op. De Eagles scoren echter ook al gauw weer en wij worden steeds natter.


Alle foto's staan hier.

Het is ook al na tienen en we verwachten slecht verkeer terug. We besluiten de tweede helft van de wedstrijd te laten voor wat het is. Daarmee zijn we beslist niet de enigen, want het duurt drie kwartier, voor we de parkeerplaats af zijn! Op de radio horen we, dat het stadion nu al leegloopt en op die tienduizenden auto's tegelijk zijn de wegen niet berekend.

We volgen de score verder ook op de radio en zijn blij, dat we niet zijn gebleven. De uiteindelijke score wordt 59-28, de Eagles' Michael Vick (vroeger Virginia Tech speler en niet lang geleden veroordeeld, vanwege het houden van illegale hondengevechten) scoort maar liefst acht touchdowns!

Net als het eindsignaal gaat zijn wij, iets na middernacht, weer thuis. We zijn het er alle vier over eens, dat het een geweldige ervaring was, ondanks het verlies en de regen. De sfeer in zo'n stadion is geweldig en daar gaat het eigenlijk om.

zondag, november 14, 2010

Auto kopen en een 5K

Zaterdag


Katja heeft de afgelopen weken al allerlei dingen geregeld omtrent het kopen van haar nieuwe auto. De keuze is op een Mazda 3 gevallen en daarvoor heeft ze een heel gunstige internetprijs gevonden bij Sheehy in Maryland. Maryland is goedkoper qua extra kosten, die bij de koop komen, dan Virginia. Ook dat heeft Katja uitgevogeld, ze heeft haar huiswerk goed gedaan.

Na het ontbijt vertrekken we dus naar onze noorderburen. Onderweg genieten wij van de prachtige herfstkleuren langs de Beltway (ringweg rond Washington) en het uitzicht op de stad, dat we vanaf de brug hebben.

De garage ligt niet zover over de staatsgrens, dus binnen het halve uur zijn we er. Chris, een ex-Hokie (Virginia Tech student), wat ook al een band schepte en Katja wat extra's opleverde, wacht ons al op.

Het enige, waar Katja nog niet helemaal uit was, is de kleur, die ze wil. Ze twijfelde tussen zwart en hun mooie grijsblauwe "gunmetal" kleur. Zodra ze die laatste ziet staan, is ze verkocht. Ik vind het ook veel mooier, dan zwart, voor een jonge vrouw.

We maken een proefritje en regelen dan het papierwerk en de financien. Binnen de drie uur zijn we klaar! Dat is wel heel fijn van het internet, want daarvoor nam het vele uren langer van onderhandelen en gedoe, voor we eindelijk met een auto wegreden. Ik heb een enorme hekel aan onderhandelen over prijzen. Dit is zoveel relaxter zo.


Heel blij, dat ze weer wielen heeft



Deze auto glimlacht!

Inmiddels hebben we wel flinke trek gekregen, dus rijden naar National Harbor zo'n tien kilometer verderop. Ik rijd met Katja mee in haar nieuwe auto en dat is maar goed ook, want we nemen (mijn schuld) prompt de afslag in de verkeerde richting.

Alles wordt hier met windrichtingen aangegeven, North, South, East, West. Als je ergens een tijdje woont, kies je automatisch de goede richting. Ik ben gewend Noord te kiezen terug naar huis van deze kant van de stad, maar hier moet ik juist Zuid hebben, want we zijn net iets verder naar het noorden, dan gewoonlijk, oeps! Gelukkig blijkt die goede oprit vlakbij te zijn. Rick belt nota bene, dat hij de oprit naar het zuiden niet kan vinden, dus Katja en ik hebben een geluk bij een ongeluk.

Uiteindelijk vinden we het verder allemaal gauw en parkeren in de parkeergarage. Terwijl de anderen aan de auto werkten, heb ik online de restaurants bij National Harbor bekeken en de keuze viel op Elevation Burger.

Al hun eten is 100% organisch en hun frietjes gemaakt van verse aardappelen gebakken in olijfolie. Ik kies de veggieburger gewikkeld in slabladeren, in plaats van een broodje, en Rick en Katja een broodje met hamburger en veggieburger. We nemen er ook een portie frietjes bij. Terwijl we eten hebben we uitzicht op de Potomac rivier. Ik ben niet zo'n hamburgerfan, maar dit smaakt werkelijk voortreffelijk.

Het lijkt wel een gebroken plaat deze week, maar het rustige, warm voor de tijd van het jaar, herfstweer duurt voort. Terwijl Rick en Katja haar auto een Virginia inspectie laten geven, ga ik voor in het zonnetje zitten lezen.

Saskia is vanavond druk, want het is Laura's verjaardag vandaag. Ze gaat met Laura en haar vader uit eten en daarna een film kijken bij Laura thuis. Katja verzucht, dat ze haar zusje dit weekend bijna niet ziet. Tja, die heeft het net zo druk met haar vriendenkring, als Katja vroeger op high school.

Katja is al maanden niet naar de bioscoop geweest en wij lopen ook "achter" qua films. We besluiten naar Morning Glory te gaan en dat is een goede keuze.

Het is een hilarische film met Harrison Ford als een norse, arrogante ex-nieuwslezer en Diane Keaton als zijn vrouwelijke collega bij een falende ochtend tv-show. Rachel McAdams leidt het uiteindelijk allemaal in goede banen. Als een film me af en toe hardop doet lachen, is hij wat mij betreft de moeite waard.

Na afloop gaan we naar een van Katja's (en onze) favoriete restaurants, de Lebanese Taverna. Gelukkig hebben we gereserveerd, want het restaurant zit propvol.

Rick is een avontuurlijke eter, maar Katja is mijn voedsel "soulmate". We bestellen een aantal "mezza" om te delen, waaronder de Kibbeh Nayeh, waar ik Rick echt niet aan krijg. Het is weer smullen geblazen en dolgezellig samen.

Zondag

Kreun! Waarom moeten alle hardloopraces hier altijd zo vroeg beginnen? Om kwart voor zeven gaat onze wekker, want we gaan de Turkey Trot lopen. Gisteravond hebben we ons startnummer al op onze t-shirts gespeld en de tijdstrippen op onze schoenen geplakt.

Na een snelle kop koffie en voor mij een mini Kanjer stroopwafel om maar wat in mijn maag te hebben, rijden we naar het brandweerstation, waar de start is. Voor Rick is dit zijn tweede 5K race ooit en Katja heeft al maanden niet gesport. Ik natuurlijk wel, maar ik ben een beetje nerveus om zo'n afstand te lopen, omdat ik mijn linkerknie sinds de hike naar McAfee Knob weer meer voel.

Het is maar 1 graad buiten, als we aankomen en ik heb spijt geen handschoenen te hebben meegenomen. Gelukkig valt de kou in de zon erg mee en heb ik geen last van mijn "dooie" vingers.

Het leuke van een race hier in Vienna is, dat we heel veel mensen kennen. Van onze buren uit de straat lopen vier gezinnen mee. Natuurlijk mijn vriendin Janet, die ook triathlons doet, en haar man, Leah's vader, Paul, die pas een paar maanden geleden is begonnen met trainen. Voor hem is het de eerste 5K ooit.

Overbuurmeisje Anna van 10 loopt ook en eindigt uiteindelijk zelfs sneller, dan Janet, die het hoogst van ons volwassenen plaatst. Daarmee is Anna ook een stuk sneller, dan haar vader, terwijl ze heel klein voor haar leeftijd en zwaar asthmatisch is. Ze had ook onderweg een "puf" nodig.

Net na achten gaat het startschot en zijn we op weg. Om te beginnen lopen Katja en ik samen, want we denken ongeveer even snel te zullen gaan. De route is enorm heuvelachtig en we ploeteren meteen een steile heuvel op. Voordeel is wel, dat we dezelfde route teruglopen, dus deze heuvel lopen we aan het einde van de race naar beneden.

Als we de heuvel weer afgaan, merk ik, dat Katja een stuk langzamer loopt, dan ik lekker vind. Ik vraag haar, of ze wil, dat ik bij haar blijf, maar ze wuift me vooruit. Eigenlijk vind ik het ook veel fijner om in mijn eigen ritme te lopen. In gedachten herhaal ik "I'm going at my own pace" en stel mijn loopje daarop af.

De eerste mijl loop ik in 9:57 en de tweede in ongeveer dezelfde tijd. Daarna moeten we echter de zwaarste heuvel, die ongeveer een kilometer lang omhoog gaat, op. Ik voel gewoon hoe ik hier tijd verlies en bijna boven begint mijn linkerbeen echt pijn te doen. Ik besluit even te gaan snelwandelen om mijn spieren anders te gebruiken.

Heuvel af voel ik het been niet zo en ik probeer die verloren tijd in te halen. Vol opluchting zie ik de finishlijn en loop daar met een tijd van 30:53 over. Ik ben er dik tevreden mee, vooral als ik zie, dat ik 28ste van de 78 in mijn leeftijdsgroep ben geworden (40-49).

Janet verbeterde haar beste tijd van 27 minuten met een aantal secondes en Paul finishte net voor mij. Katja heeft niet lekker gelopen vindt zij. Haar tijd is 32:32 en dat had ze beter gewild. Volgens mij is ze gewoon oververmoeid. Vannacht moet ze ook weer van 21:30 tot 3:30 werken en dan morgenochtend om negen uur weer in de schoolbanken zitten. Geen wonder, dat ze moe is tijdens zo'n race.


We halen wat proteinedrankjes (die ik niet lekker vind, maar gewoon water is er niet) en een banaan en wachten dan op Rick. Hij verbetert zijn persoonlijke beste tijd met maar liefst zes minuten en finisht met 36:55. Daar is hij heel blij mee en ik ben erg trots op hem. Rick vindt hardlopen vreselijk en toch zet hij zichzelf ertoe aan.

We blijven nog wat nakletsen met bekenden en er worden dingen verloot, die wij helaas niet winnen. Na een half uurtje nemen we afscheid en gaan naar Starbucks.

Daar halen we ontbijt en koffie. Ook hier zijn mensen, die aan de race meededen, en we kletsen nog even na over hoe leuk het was (hoewel ik die heuvels tijdens het lopen echt niet leuk vond!). Het schept een band met totaal onbekenden, zoveel afzien. Voor we eraan begonnen, vroegen we ons al af, waarom we onszelf op deze manier kwellen?

Bij de Giant haalt Katja een aantal boodschappen om mee terug naar Blacksburg te nemen. Rick en ik bedenken, dat we met dit mooie weer nog wel een keer kunnen grillen vanavond en kopen daar ingredienten voor.

Thuis installeer ik me weer met mijn tijdschriften voor het huis om te lezen. De maples om ons heen worden steeds roder. Ik ben wel benieuwd, of we op 1 december nog bladeren aan de bomen zullen hebben in de cul de sac. In mijn herinnering is dat maar een keer voorgekomen en dit jaar zou weleens de tweede keer kunnen zijn.

Na een snelle lunch met een van haar vrienden hier en een ritje met Saskia in haar nieuwe auto, neemt Katja weer afscheid. Ze is ietwat nerveus voor deze eerste lange rit in haar auto, die helemaal perfect is, maar alles gaat goed. Ze komt ongedeerd weer in Hokieland aan. Het afscheid is dit keer gelukkig niet voor zo lang, want volgend weekend zal ze al thuiskomen voor Thanksgiving.

Intussen zijn Saskia en Laura hard bezig in de keuken. Ze maken een mud cake voor Laura's verjaardag (ik heb er een hapje van op en vind het niet te eten zo zoet). Terwijl ze bezig zijn, komen Mary Kate en Parker ook helpen. Ik blijf het leuk vinden, dat we hier zo'n zoete inval zijn. Dat kende ik vroeger niet.

De zomerse biefstukspiesjes met asperge en in de oven gebakken broodjes gaan er goed in. Het was weer een heerlijk weekend met veel grote sterren!