Hij is alweer vier! (En naar de Redskins wedstrijd)

Na meer dan een week prachtig blauwe luchten gehad te hebben, blijft de zon vandaag voornamelijk achter de wolken. Gelukkig zal de regen tot morgen wegblijven, want we willen het vanavond vooral droog hebben.

Het is alweer vier jaar geleden, dat onze trouwe viervoeter werd geboren en ik neem me voor Cosmo vandaag lekker te verwennen. Om te beginnen maken we een wandeling door de buurt.


Ze zijn bezig met het opzuigen van de bladeren, die iedereen langs de straten heeft geharkt. Een fijne service van de stad, maar het maakt een enorm lawaai. Cosmo vindt het geluid van die machine helemaal niets. Hij springt van schrik tegen mij aan en ik loop maar gauw een andere straat in.

Bij de sportschool doe ik een half uur op de stairmaster en fiets dan nog een half uur, onderwijl natuurlijk lezend. Ik voel mijn beenspieren flink van het hardlopen gisteren, vooral vreemd genoeg aan de binnenkant van mijn dijspieren. Katja vertelt later, dat zij dat ook heeft. Rare spieren om te gebruiken tijdens het lopen, hoor.

Een verjaardag kan natuurlijk niet zonder cadeautjes, dus ik neem Cosmo mee naar Petco. Dat is op zich al een traktatie voor hem, al die luchtjes. Hij vindt ook altijd hondensnoepjes op de grond, die men kennelijk heeft laten vallen.

Wetend, dat hij van pluche dingen met een piepertje erin houdt, kies ik een lieveheersbeest voor hem. Verder een hoefje met een smaakje er in en natuurlijk botjes met een pindasmaakje eraan. Bij de kassa vindt Cosmo zelf een enorme hondenkoek in de vorm van een bot. Hij begint er meteen maar aan, dus er zit niets anders op, dan het voor hem te kopen.

Die koek vindt hij zo lekker, dat hij me gedwee naar de auto volgt en er daar verder aan knauwt. Voor mezelf kan ik het niet laten om lunch te halen bij Panera nu ik hier toch ben. Hun brood is zo lekker! Ik kies de tonijnsalade op tomaten basilicum brood met een kop kippensoep.

Als ik weer terug bij de auto ben is de hondenkoek als sneeuw voor de zon verdwenen. Die zal ik vaker voor Cosmo meenemen. Thuis krijgt hij de rest van zijn cadeautjes, waar hij heel tevreden mee gaat spelen en op gaat knagen.

Inmiddels schijnt er een waterig zonnetje en ik probeer of het warm genoeg is om er buiten in te lezen. Daar is het me toch te kil voor. De afgelopen dagen hebben me verwend.

Gistermiddag kreeg Rick een email van zijn baas, dat die onverhoopt naar zijn zieke vader moest afreizen. Hij bood zijn seizoenskaarten voor de Redskins gratis aan de eerste, die reageerde aan. Na even overleggen, want dat zal een late avond worden, besloten we mee te dingen.

Waarempel, Rick was de eerste, die reageerde, en hij kreeg alle vier de plaatsen! De twee andere kaartjes geven we aan Janet en Paul. Ik heb een keer eerder een wedstrijd van dit team gezien, nog voor ik Rick kende. Rick heeft nog nooit een live NFL wedstrijd gezien.

De Redskins zijn meestal uitverkocht of kaartjes kosten enorm veel. We zijn dus helemaal opgewonden over deze plotselinge kans! Omdat de wedstrijd 's avonds wordt gespeeld en wij dus door de spits moeten, vertrekken we tweeeneenhalf uur voor de aanvang van de wedstrijd.

De Redskins staan erom bekend, dat ze het slechtste verkeer hebben van alle NFL teams. Dat blijkt ook wel, want wat gewoonlijk een half uurtje duurt, neemt vanavond bijna twee uur in beslag.

FedEx Field is een imposant stadion met zitplaatsen voor bijna 92000 mensen. Op de parkeerterreinen zien we allerlei "tailgaters". Bij sportwedstrijden gaan fans vaak al uren van tevoren naar het stadion om op de parkeerplaats een feestje te bouwen met barbecues en bier. Het ziet er allemaal erg gezellig uit.

Na de tassencontrole gaan we met drie grote roltrappen naar boven. Daar kopen we eerst wat te eten en drinken. De keuze is zeer beperkt, hamburger, hot dog of kipvingers. Bij zo'n Amerikaanse sportwedstrijd vind ik een goede hot dog horen, dus die kies ik. Hij is nog best lekker ook.

Vanaf onze zitplaatsen hebben we een heel goed zicht op het veld. We zitten wel hoog, maar hebben bepaald geen verrekijker nodig. De band speelt "Hail to the Redskins" en de cheerleaders laten hun acrobatiek zien.

Dan komen de Philadelphia Eagles het veld oprennen. Om ons heen zitten een heel aantal Eagles fans, die hen toejuichen. Dat blijf ik, als Utrechtse, toch wel bijzonder vinden, dat de fans van beide teams gewoon gemoedelijk naast elkaar de wedstrijd kijken. De enige schermutseling, die ik zie, is tussen twee Redskins fans.

Voor de Washington Redskins naar buiten komen, gaat er rood, wit en blauw vuurwerk af. De spelers komen uit een opblaasbare Redskins helm naar buiten en worden een voor een voorgesteld. Dan weer vuurwerk en vervolgens komt Donovan McNabb, de quarterback, het veld oprennen. Hij heeft net vandaag een contract van maar liefst $78 miljoen getekend bij de Redskins! Idioot hoog zijn de sportsalarissen hier!

Na dit spektakel wordt de munt gegooid om te bepalen wie mag beginnen. Zoals bij iedere wedstrijd hier in de VS wordt het volkslied voor de aanvang gezongen. Vanavond zingt niemand minder, dan Billy Ray Cyrus het. Football op maandagavond is speciaal en ik vind het een supergevoel het eens een keer mee te maken.

Het wordt een historisch hoogscorende wedstrijd, maar niet ten gunste van de Redskins. De eerste keer, dat de Eagles de bal hebben, scoren ze meteen een Touchdown (7 punten), de tweede keer nog eens en de derde keer, je raadt het al. Na het eerste kwartier, dat veel langer duurt, want de tijd wordt telkens om allerlei redenen, waaronder televisie reclames, stopgezet, staat het 28-0 voor de Eagles!

Bij de aanvang van het tweede kwartier begint het zachtjes te regenen. Paraplu's zijn in het stadion verboden, dus Rick en ik hebben onze skijacks aan. Paul ook, maar Janets jas is niet waterdicht. Gelukkig heb ik allerlei plastic zakjes mee, waarmee ze zich enigszins kan beschermen. Wel pech, regent het hier bijna twee weken niet en uitgerekend vanavond komt het slechte weer vervroegd.

In het tweede kwartier is er nog een sprankje Redskins hoop, als ze twee keer achter elkaar scoren. Dat is ook leuk om te zien, want dan komen de cheerleaders, allerlei vlaggen en de mascotte het veld op. De Eagles scoren echter ook al gauw weer en wij worden steeds natter.


Alle foto's staan hier.

Het is ook al na tienen en we verwachten slecht verkeer terug. We besluiten de tweede helft van de wedstrijd te laten voor wat het is. Daarmee zijn we beslist niet de enigen, want het duurt drie kwartier, voor we de parkeerplaats af zijn! Op de radio horen we, dat het stadion nu al leegloopt en op die tienduizenden auto's tegelijk zijn de wegen niet berekend.

We volgen de score verder ook op de radio en zijn blij, dat we niet zijn gebleven. De uiteindelijke score wordt 59-28, de Eagles' Michael Vick (vroeger Virginia Tech speler en niet lang geleden veroordeeld, vanwege het houden van illegale hondengevechten) scoort maar liefst acht touchdowns!

Net als het eindsignaal gaat zijn wij, iets na middernacht, weer thuis. We zijn het er alle vier over eens, dat het een geweldige ervaring was, ondanks het verlies en de regen. De sfeer in zo'n stadion is geweldig en daar gaat het eigenlijk om.