Verkiezingen

Na dagelijks zeker tien ingesproken politieke berichtjes van beide kanten op ons antwoordapparaat te hebben "gekregen" de afgelopen weken, stuk voor stuk de tegenkandidaat zwartmakend, is het vandaag eindelijk verkiezingsdag! Waarom wij een ingesproken berichtje van New Jersey governor Christie moesten krijgen zal me voor altijd een raadsel blijven.

Na mijn ontbijt rijd ik naar ons stemlokaal, het gymlokaal van een basisschool nabij. Daar zie ik ook een aantal buren. Er staat geen rij, maar het is wel drukker, dan "gewoonlijk". De namen van de stemgerechtigden staan voor het eerst in een computer, maar ik mag kiezen of ik electronisch of op papier wil stemmen. Electronisch vind ik toch wel van deze tijd.

De duidelijk niet vrijwillig aanwezige puisterige jongeman overhandigt me een kaartje, dat ik weer aan de bejaarde man, die de stemcomputer beheert, geef. In tegenstelling tot de jongeman begroet deze oudere van dagen mij met een grote glimlach en activeert de computer voor me.

Dit is precies wat ik voor me zie op het scherm. Ik ben blij, dat ik gisteravond de voorgestelde veranderingen in de Constitutie van Virginia al heb doorgelezen, want er is nogal wat te lezen. Ook is de taal dusdanig, dat ik me afvraag of iemand met een mindere beheersing van het Engels, waarvan er nogal wat mensen in dit gebied wonen, het wel zal begrijpen.

Na alle vakjes gecheckt te hebben ontvang ik met veel dank het "I voted" stickertje, dat alweer een zeer bejaarde man, die hier ieder jaar is en zijn taak zeer serieus neemt, me overhandigt.

Buiten bedanken zowel de dame, die voorbeeld Republikeinse stembiljet overhandigt, als de heer, die het Democratische equivalent beheert, mij voor het stemmen.

Vreemd genoeg voel ik me altijd wat emotioneel na het stemmen hier. Ik vind het nog steeds zo bijzonder, dat ik mee mag beslissen in dit enorme land. Klinkt misschien sentimenteel, maar zo voel ik het wel. Ik stem dan ook altijd, zelfs als degene, waar ik op stem, geen tegenstanders heeft.

Saskia is inmiddels ook wakker, maar heeft geen zin mee te gaan naar de sportschool. Het is een koude ochtend, slechts vier graden! Helaas betekent dat, dat de verwarming flink aanstaat binnen, belachelijk in een sportschool! Dat en de felle zon maken, dat het voelt, alsof ik in een sauna op de stairmaster sta! Wie weet heeft het hetzelfde gevolg als "hot yoga" en verbrand ik zo nog meer calorieen. One can hope.

Thuis haal ik Saskia op en we gaan, met de helft van de andere vrije leerlingen en hun ouders, bij Noodles&Co lunchen. Ik probeer eens de vegetarische champignon Stroganoff en die is werkelijk heerlijk! Het is weer gezellig met mijn tiener. Ik ben blij, dat ze het nog leuk vindt om met mij alleen te lunchen.

Bij Starbucks halen we een paar warme drankjes. Ik een "venti" Passion thee en Saskia een salted caramel hot chocolate. De zomerse temperaturen lijken voor dit jaar verdwenen te zijn, helaas.

Pas thuis lees ik, dat ik met die leuke "I voted" sticker een gratis koffie had kunnen krijgen bij Starbucks. Ook Ben&Jerry's geeft gratis ijs (maar die zitten niet in onze buurt) en andere zaken geven kortingen.

Laura en Mary Kate staan al op onze oprit te wachten, als we thuiskomen. Gelukkig zijn de meisjes graag bereid ons te helpen de Halloween spullen uit de tuin op te ruimen. Met zijn vieren duurt dat maar een half uurtje, dat valt dus alles mee. Als ik het alleen had moeten doen, was het een ander geval geweest. Ook nu weer is duidelijk, hoe sterk de zon hier is. De officiele temperatuur is elf graden, maar we lopen in de zon zonder jas en op blote voeten op te ruimen!

Net als ik weer binnen ben, gaat de telefoon. Ik kijk gauw, of het weer een politiek telefoontje is, want die gaan vandaag nog de hele dag door. Het is Charlie's moeder, Susan. Ze wil praten over de situatie met Charlie bij VCU.

Charlie heeft definitief besloten, dat het hem niet lukt bij die school. Zijn cijfers zijn slecht en hij is gewoon niet happy. Susan wil weten, of Kai dit allemaal weet. Dat gevoel kreeg ik niet, hij wist wel, dat Charlie niet happy was, maar dat hij echt weg zou gaan volgens mij niet.

Natuurlijk maak ik me wel wat zorgen om hoe dit nu voor Kai verder zal gaan. Aan de andere kant zou dit weleens juist goed kunnen zijn voor Kai, zodat hij zich echt helemaal als zichzelf zal kunnen ontwikkelen. Charlie en hij zijn al sinds groep 4 onafscheidelijk.

Susan is ook bezorgd, dat onze vriendschap hierdoor zal worden aangetast, maar zo "ondiep" ben ik niet. Mijn vriendschappen gaan om de persoon, waar ik mee bevriend ben, niet om wat er tussen onze kinderen voorvalt. Dat stemt haar duidelijk gerust.

Mijn haar is weer hard toe aan een kapbeurt. Mona doet de kleur goed, maar knipt mijn pony flink te kort. Jakkes! Het is voor het eerst in jaren, dat ik echt niet blij ben met mijn kapsel en ze geeft zelf ook toe, dat het te kort is. Maar ja, te kort haar valt niet te herstellen.

Het is, dat ik verder nooit te klagen heb over Mona's werk, want het prijskaartje is flink en ik betaal het vandaag allerminst van harte (niet dat ik dat ooit al doe, daar niet van). Rick en Saskia zijn heel lief en zeggen, dat het niet zo erg is. Intussen probeer ik mijn wenkbrauwen maar op te trekken. Gelukkig groeit haar weer aan.

Als avondeten heeft Rick Mexicaans mee van Tequila Grande. Pittige tilapia fajita's voor mij en die zijn erg lekker!

De verkiezingen zijn (zoals, volgens mij, iedere twee jaar) "historisch". De grote vraag is, of de Republikeinen met een ruime marge gaan winnen, of dat het allemaal mee zal vallen voor de Democraten, die nu overal de meerderheid hebben. Ik ben weinig geinteresseerd in politiek en sta zelf compleet in het midden. Ik heb voor Democraten (vaker) en voor Republikeinen gestemd. Het gros van het Amerikaanse volk staat ook in het midden. Vandaar, dat het zo van "links" naar "rechts" kan slingeren van de ene op de andere verkiezing.