Terug in Hokie gebied

De regen van gisteren is weer helemaal verdwenen en een zonnige dag lacht me tegemoet. Dat blijft toch een van de dingen, die ik fijn vind van dit klimaat. Slecht weer duurt nooit zo lang. Ik neem afscheid van Rick en Saskia, want zij blijven dit weekend alleen.

Sharons training gaat vanochtend lekker snel. Er zijn een paar oudere dames, die wat extra aandacht nodig hebben, maar verder is het lekker hard werken met alle spieren. Daarna ga ik nog een half uur op de stairmaster met een nieuw spannend boek van William Dietrichs Ethan Gage serie. Die leest als een Indiana Jones film, voor degenen, die daarvan houden (ik wel dus).

Thuis laat ik Cosmo snel uit en pak dan in. Mijn doel is om half twaalf te vertrekken richting Blacksburg, maar dat haal ik niet helemaal. Pas tegen twaalven heb ik alles bij elkaar en rijden Cosmo en ik weg. Ik besluit bij Starbucks even snel lunch, een warme sandwich met groentes en Provolone kaas, en een grote passion thee te halen. Zo kan ik gewoon doorrijden zonder rommelende maag.

Voor ik de snelweg opdraai bel ik Katja om haar te laten weten, wanneer ik op pad ging. Ok, ik zie je over vier uur wel, is het antwoord. Onderweg geniet ik van de herfstkleuren, al zijn die op de meeste plekken op het einde. Het is altijd een mooie rit, maar nu helemaal.

Niet ver na Manassas, buiten de Washington-Baltimore metropool, zie ik opeens, dat de maximum snelheidsborden zijn veranderd. Het was altijd 65 mijl per uur en is nu 70 mijl per uur. Jippie, zo wordt de rijtijd nog wat korter, want dan kan ik voornamelijk 75 tot 80 rijden. Ook op de interstate 81 blijkt dit het geval.

Voor het eerste ooit rijd ik zonder te stoppen naar Blacksburg! Ik heb zelfs nog 70 mijl benzine "over". Kennelijk maken de nieuwe banden en een goede spanning enorm veel verschil. Cosmo heeft vrijwel de hele weg geslapen. Totale reistijd (410km) bedraagt 3 uur en 45 minuten.

Katja had ons nog niet verwacht, maar we krijgen een grote knuffel. Cosmo is dolblij zijn vriendje Diego weer te zien! We laten de honden even buiten rondrennen en gaan dan zelf op weg, want ik moet nog inchecken bij mijn hotel.

Dit keer logeer ik bij de Hampton Inn in Christiansburg, want de hotels in Blacksburg waren idioot duur. Iedereen daar is zo vriendelijk en we zouden een van hun versgebakken koekjes kunnen nemen, maar weerstaan de verleiding. Dit is een nieuwe Hampton Inn, maar met al het gedoe over "bed bugs" (bedwantsen) check ik toch even de matras grondig. Ik leg mijn tas ook op een tafel.

Op de terugweg naar Katja's appartement gaan we langs de Kroger. Daar halen we boodschappen voor Katja. Grappig genoeg zie ik er een aantal produkten, die ik nooit in ons gebied heb gevonden. "Mediterranese" Goudse kaas is daar een van. Duidelijk uit Nederland geimporteerd, maar ik heb die kaas nog nooit in ons gebied gezien. Er zit olijf, zongedroogde tomaat en knoflook in en (we proeven er thuis wat van) het smaakt super! Nu hoop ik, dat we die in onze buurt ook zullen vinden.

Na even gekletst te hebben met Leah en Kelly in het appartement en Cosmo eten te hebben gegeven, gaan Katja en ik naar Poor Billy's voor ons avondeten.

Nu het donker wordt, moet Katja rijden, want ik ben nachtblind. Ze parkeert de van bekwaam en we lopen naar het restaurant. Het is er druk, maar we krijgen meteen een tafeltje.

Meestal neem ik geen cocktail, maar zij hebben een "pepper martini", die zo lekker is! Het is een heel koude avond, dus perfect. Peper vodka, tomatensap, jalapeno poeder en meer, het smaakt voortreffelijk.

Ook de sushi is, zoals altijd, erg goed. Katja bestelt teveel en neemt de rest mee naar huis. Ik heb precies genoeg en ook nog eens het voordeel, dat mijn "hand roll" verkeerd was. Ik bestelde de "VT roll" met komkommmer, paling, garnaal en zalm en krijg er een met o.a. cream cheese en zalm. Die gaat van de rekening af, prima! Zoals altijd genieten we van onze maaltijd hier.

Katja brengt mij terug naar het hotel en neemt dan de van mee. Ik heb dus geen vervoer meer. Op zich is dat prima, maar het voelt gewoon raar. Ze zal me morgen rond tienen weer ophalen en vanavond kijk ik gewoon tv. Alleen op een hotelkamer voelt nog altijd vreemd. Morgen hebben we een heel programma, dus ik ga bijtijds slapen.