Herfststormen

Het weerbericht belooft alweer een zonnig en vooral warme dag en Kirsten en ik maken er dankbaar gebruik van door tien kilometer te gaan lopen. We parkeren bij Whole Foods, zodat we meteen het W&OD pad op kunnen. Tot de volgende grote kruising in westelijke richting is het precies 5 kilometer lopen.

Er staat een lekker briesje, maar het is flink warm! Een man vindt het kennelijk zo warm, dat hij vrijwel bloot voorbij skate. Zelfs zijn broekje is helemaal opgetrokken, geen gezicht.

Mensenkijkster, die ik ben, vind ik het sowieso leuk om te zien, wie er zoal op het pad rondwandelt. Het oude Aziatische paar, dat een of ander kruid in de berm zoekt, is er vrijwel altijd. En op welk moment van de dag ik ook op het pad ben, ik kom altijd hetzelfde nogal viezig gekleedde vrouwtje op de fiets tegen. Zou zij de hele dag heen en weer fietsen? Maar ja, dat kan ze van mij natuurlijk ook denken.

Kirsten en ik proberen weer wat hard te lopen, maar mijn been doet niet mee. De hamstring voelde redelijk voor ik ging lopen, maar met de inspanning verkrampt hij meteen weer. Nou ja, dan maar gewoon flink de pas erin. Ooit hoop ik wel, dat met alle massages en het toch redelijk ontzien dit probleem overgaat. Maar forceren is nooit goed, dus geen hardlopen nog.

Als we terug bij Whole Foods zijn, koop ik daar ook maar meteen spullen voor het avondeten en een zakje met scones mix. Vanavond is Bunco avond en het thema is "Tea for Two", scones vind ik daar wel bij passen.

Thuis schil ik de zoete aardappels en wortels voor het avondeten en leg ze in de crockpot. Daarbovenop komt een groot stuk ham en eroverheen gaat een kop met maple syrup. Deksel erop en zes uur laten stoven.

Katja heeft, zodra ze uit school komt, een afspraak bij de dermatologe. Haar acne is niet zo erg, als die van Kai, maar ze heeft veel last ervan op haar rug. De dermatologe kijkt ernaar en ziet, dat Katja door het krabben lidtekens krijgt.

Ze krijgt orale en topicale antibiotica voorgeschreven en een heel verzorgings schema. De antibiotica zijn dezelfde, die ik jaren geleden kreeg, dus wat dat betreft is er nog niets veranderd. Hopelijk gaat het gauw werken, want Katja's rug ziet er inderdaad niet mooi uit.

Direct na de dermatoloog zet ik Katja af bij Saskia's tandarts, waar ze haar stage gaat beginnen. Ze moet hem 40 uur lang gadeslaan en aantekeningen maken als vereiste voor AP Biologie.

Thuis heb ik heel even de tijd om buiten te zitten en eindelijk mijn boek uit te lezen, voor ik Saskia naar piano rijd. Net nadat ik haar heb afgezet, belt Katja, dat ze klaar is.

Die komt helemaal enthousiast de auto in, ze heeft in de monden van kinderen mogen kijken, de tandarts heeft haar van alles verteld en ze heeft zelfs op de computer mogen werken. Wie weet wordt ze wel tandarts, want ze vindt het bere-interessant!

Gauw halen we Kai op bij de high school. Hij heeft zijn elleboog geblesseerd, het is flink opgezet, maar hij kan hem goed bewegen, dus hopelijk is het alleen gekneusd. Als ik hem bezorgd vraag, hoe dat komt, kijkt hij me aan en zegt: "Football is een ruwe sport, Mammie!" Tja, het was ook een domme vraag, natuurlijk.

Als we bij de pianoleraar aankomen plenst het en links en rechts van ons flitst de bliksem en het dondert aan een stuk door. Saskia rent de auto binnen, maar is in die halve minuut al doorweekt! Dit soort zware stormen kondigen altijd koeler weer aan, helaas.


Zoals ik al had verwacht vindt iedereen het avondeten heerlijk. Ik heb zelfs bijna te weinig gemaakt, want de kinderen scheppen allemaal nog een keer op. Zelfs Rick, die niet dol is op zoete aardappelen, vindt het lekker. Weer een recept om vaker te maken, dus.

De Bunco avond wordt zoals altijd super gezellig. De hostess heeft er echt een thee avond van gemaakt, met scones met clotted cream en jam, smakelijke vingersandwiches en petit fours. Het blijft een leuk spel, waarbij je je niet zo hoeft te concentreren, dat conversatie niet mogelijk is.