Feestelijke zaterdag en superluie zondag!

Zaterdag

Ondanks het beloofde mooie weer miezert het alweer bij het opstaan! Maar ik laat me er niet door uit het veld slaan en neem mijn acht pond gewichten mee voor een vier mijl loopje door Vienna. Onderweg zie ik allerlei bekenden voorbij rijden, die zich vast rotlachen om mijn gekke capriolen!

Zo af en toe jog ik met de gewichten, maar lang kan dat niet, dat is te zwaar. Verder doe ik lunges en squats en grapevines (waar je je benen zijdelings voor en achter elkaar langs laat gaan). Geen gezicht, natuurlijk, maar zo gebruik ik wel alle beenspieren en dat is nu even hard nodig.

Als ik thuiskom is Rick in alle staten. Hij is helemaal zenuwachtig bezig met het feestje van vanavond. Hij, die anders zo vrolijk is, snauwt opeens de kinderen af. Ik herinner hem eraan, dat het enkel onze vrienden zijn, die op bezoek komen, niemand van hoge afkomst! Dat ontlokt wel een lachje.

Hij neemt Katja mee en gaat nog wat lekkernijen kopen, terwijl ik het opruimen van de achtertuin op me neem. Helaas heeft Brynna de gewoonte om daar haar behoeftes te doen en we willen niet het risico lopen, dat onze gasten poep aan hun schoenen krijgen.

Na dat akkefietje begin ik vast de lekkernijen, die Rick onder anderen bij World Market heeft gekocht, op schalen te leggen. Hij heeft allerlei soorten koekjes, wafels en chocolaatjes en meer ingeslagen. Allemaal vreselijk lekker!

Ook zijn er verse vruchten, nootjes, allerlei verschillende soorten kaas met crackers en pita's met hommos voor degenen, die niet zulke zoetekauwen zijn. Dat wordt genieten!

Terwijl ik douche en mezelf in mijn rode pakje hijs, dat ik al jaren niet meer aan heb gehad en opeens weer in de kast vond, versieren de anderen het huis. We bestellen gauw een Pizza Hut pizza als avondeten en zijn dan klaar voor de gasten.

Precies om half acht komen Niall, Serena en hun drie kinderen en Christine en Mallory volgen hen op de voet. Om de zoveel minuten gaat de bel en ik heb het druk met iedereen begroeten en cadeautjes uitpakken.

Ze kennen mij goed, want veel komen met een fles rode wijn en ik krijg een lekkere fles champagne van Lilian. Ik word schromelijk verwend! Een greep uit de "buit": wijnglazen zonder voetje van Christine; een hartstikke leuke Nederlandse mok én "Dutch Delight", een heel grappig boek over de Nederlandse eetgewoontes (in het Engels, dus de kinderen hebben er ook al in zitten lezen) van Sylvia en Hans; een Kerstboek met leuke recepten van Mary Engelbreit én hele leuke herfst kaarsjes van Jeanne en Ross; Key lime lemonade en koekjes van Martine en Joseph; een leuke plant met pepertjes van Mary en David en een aantal mooie boeketten bloemen! Ik vergeet er vast nog een stel, maar alles is even leuk.

De kinderen duiken allemaal de basement in en varieren in leeftijd van 3 tot 16. Iedereen vindt wel een speelkameraadje en we zien ze eigenlijk pas weer terug als de cake wordt aangedragen.


Claudia (rechts), Kirsten (midden) en ik



Niall (rechts), Ross (midden), Chuck van hiernaast (op de rug gezien)

De volwassenen zitten buiten op het deck, want het weer is eindelijk lekker en mooi, staan in de keuken te kletsen of zitten in de family room. Al met al zijn we met zijn vijfenveertigen, waarvan drieentwintig kinderen. Het fijne van dit huis is, dat dat gezellig druk, maar niet eens propvol aanvoelt!


Michael, Denise en Zoë



Martine, Sylvia en Hans en Joseph op de achtergrond



Gezellig in de keuken, het middelpunt van het feest



Mary en Serena (rechts) en Jeanne (links)

Om een uur of negen komt Rick met de cake en de nummers 4 en 5 als kaarsen. Er wordt door iedereen luidkeels "Happy birthday" gezongen en ik weet, zoals altijd, niet waar ik moet kijken! Heel schattig krijg ik van Teddie, Sylvia's dochtertje, en Ezra en Kenan, Katja's twee kinderen, een grote knuffel.

Dan wordt de cake opgedeeld. Het is mijn favoriete ijsmix van Coldstone Creamery: sweetcream (room) ijs, met witte chocolade chips en caramel saus. Hij gaat er heel goed in en er blijft niet veel over.

De groep is een goede mix van Amerikanen en Nederlanders en ik geniet met volle teugen. Wat een zegen, om zoveel hartstikke leuke mensen onder mijn vrienden te kunnen tellen! Al veel te gauw gaan de eersten weer huiswaarts. De kleintjes worden moe en de oudere kinderen moeten morgen weer huiswerk maken.

Christine blijft gezellig nog even nakletsen onder het genot van nog een laatste wijntje. Om half een rijden zij en Mallory ook weg en vallen Rick en ik doodmoe in bed neer. We kunnen weer op een heel geslaagde avond terug kijken.

Ieder jaar twijfelen we weer of we een feestje zullen geven, want het is toch best veel werk. Maar het is een prima manier om iedereen na de zomer weer te zien en het wordt altijd weer beregezellig!

Zondag

Tot mijn grote verbazing staat Rick al om acht uur op! En dat terwijl hij zo van uitslapen houdt. Later blijkt, dat hij erge last van zijn rug had in bed en van de pijn niet meer kon slapen. Misschien moeten we toch maar weer eens aan een nieuwe matras gaan denken. Deze is ook alweer acht jaar oud.

Zelf voel ik de wijn van gisteravond en het late naar bed gaan nog maar al te goed en pas om kwart over negen sleep ik mezelf het bed uit. Eindelijk is het weer eens prachtig weer, volgens het weerbericht wordt het vandaag tegen de dertig graden.

Als ik beneden kom is Rick al hard aan het opruimen. Ik dacht, dat we genoeg eten hadden voor een weeshuis, maar er is eigenlijk maar heel weinig over!

We maken de schalen schoon en ik denk behulpzaam te zijn, door twee zware schalen van de eetkamer naar de keuken te dragen. Maar ik heb niet op de wijde mouwen van mijn ochtendjas gerekend en een ervan blijft achter een deurknop steken. Hierdoor maakt die arm met zware schaal in de hand een onvrijwillige beweging opzij en ik hoor een enorme knal.

Tot mijn schrik heeft die schaal de glazen deur van de oven verbrijzeld. Het glas valt overal om me heen in duizend stukjes op de grond. Ik sta midden in de scherven! Gelukkig weerhoudt Katja Brynna er net op tijd van om er met haar poten doorheen te lopen, want nieuwsgierig als die is komt ze als eerste aangerend.

Rick redt mij, door me Katja's slippers toe te werpen en samen vegen we het allemaal op. Balen! Nu moet er een nieuwe ovendeur komen. Onvoorstelbaar, wat een glas zo'n ding bevat!

Na deze calamiteit besluit ik vandaag gewoon maar helemaal niets meer te ondernemen. Rick is nog zeer actief, want hij heeft geen zin om geld uit te geven aan iemand, die onkruid komt wieden. Aangezien ik de rest van het seizoen die vervelende taak op me heb genomen om vervolgens door insekten lek geprikt te worden, voel ik me er niet toe geroepen te helpen. Hij haalt zakkenvol winde uit de tuin, hopelijk voldoende om de rozen te laten overleven, die er helemaal door werden overwoekerd.

De enige lichamelijke oefening, die ik vandaag doe, is mijn gewoonlijke routine van 50 squats, 50 lunges, 25 pliées, 25 kuitspieroefeningen, 50 keer opdrukken en 300 buikspieroefeningen. Dat lijkt veel, maar is het echt helemaal niet.

Daarna installeer ik me met achterstallige tijdschriften Family Circle en Fitness en mijn boek, When Christ and His Saints Slept, in een van de stoelen op het deck. Op dagen als vandaag voelt dat als een verlengde van het huis.

Terwijl ik dit schrijf zit ik er nog (inmiddels kwart over zes 's avonds). Aan mijn voeten slaapt Brynna en in het hoekje van het deck ligt Snickers in diepe rust. Zo af en toe krijg ik bezoek van een van de enge Schwarzenegger wespen, maar de vele muggen schrik ik af met de Citronella kaarsen aan mijn voeten. Het is heerlijk zo!

Enkel het geluid van de krekels en de enkele passerende auto verstoren de rust. Door het nattere weer van de afgelopen weken zijn mijn geraniums ook weer gaan bloeien en net kregen die bezoek van een prachtige kolibri. Deze rustige nazomerse dag doet me weer helemaal terugverlangen naar de zomer, misschien is verhuizen naar een gebied, waar het altijd zomer is, nog niet eens zo'n slecht idee. Aan de andere kant worden we hier in Fairfax County bijna het oudst in het land.