Tja, eigenlijk zou ik me helemaal niet zo moeten voelen, want het is heerlijk warm weer en meestal voel ik me dan top. Maar sinds mijn ongeluk word ik weer moe wakker en de nekpijn is ook meteen aanwezig. De massage van vrijdag heeft een paar dagen geholpen, maar sinds gisteren is het weer hommeles. Om moedeloos van te worden!
's Ochtends probeer ik toch zoveel mogelijk te bewegen, want dat helpt meestal wel. Zo ook vanochtend, Saskia vraagt of met haar mee naar school kan lopen, want ze is laat. Dan neem ik Cosmo ook gelijk maar mee, die van alle aaitjes van de kinderen geniet.
Bij de school kom ik Mary Ellen tegen en zij loopt mee door de buurt. Dit is de tijd, dat iedereen zijn hond uitlaat, dus Cosmo komt nogal wat "vriendjes" tegen. En die wil hij perse begroeten en trekt als een razende! Ik hoop echt, dat hij dat tijdens het canine good citizen examen niet doet, want anders zijn we "toast".
Na Cosmo thuis gebracht te hebben loop ik met Mary Ellen mee naar huis, waar Marceleus ook al gauw arriveert. Hij geeft ons een rigoureuze training met vooral ook rek- en strekoefeningen voor mijn nek en schouders in een poging die wat losser te krijgen.
Christine heeft eerder vanochtend gebeld om te vragen, of ik met haar wil gaan wandelen. Met mijn stijve spieren is het in beweging blijven heel belangrijk, dus ik neem de uitnodiging graag aan. Bovendien vind ik alle tijd, die ik nu nog met haar kan besteden, gewonnen tijd. Op 30 juni vertrekken ze voorgoed naar Huntsville (al zullen Mallory en Christine nog twee keer hier komen logeren deze zomer).
Onderweg naar haar apartement stop ik nog bij de Vienna Town Hall. Iedere auto moet hier namelijk een sticker op de ruit hebben om te laten zien, dat je je belasting hebt betaald. Ik ga dus die sticker even halen voor mijn Sienna, bedenk ik me.
De Vienna Town Hall heeft een idyllische ingang met fonteintje en bankje. Ik moet een trap op om binnen te komen en daar zit een dame, die de 65 zo te zien allang is gepasseerd. Ik moet me in haar gezichtsveld manouvreren om opgemerkt te worden.
Op mijn vraag, waar ik een Vienna sticker voor de auto kan krijgen, kijkt ze me niet begrijpend aan. Die is immers "allang" vorig jaar afgeschaft. Ja, weet ik veel! Maar wel fijn, zo blijft mijn voorruit schoner.
Met Christine loop ik door het mooi groene bos in hun nieuwe buurt. Opmerkelijk is, hoeveel poison ivy er alweer groeit! We moeten echt uitkijken er niet tegenaan te lopen. "Leaves of three, let them be!" leren de kinderen hier en het is zeker een plant om serieus te nemen, een aanraking ermee kan langdurige uitslag veroorzaken.
Baby vlindertjes zien we overal
Bij Wegmans delen we een Cajun kalkoenborst en jalapeno kaas stokbroodje, lekker pittig! Wegmans heeft nu hoeveel calorieen er in iedere sandwich zitten op een bordje staan, wel handig.
Het gedeelte met alle salades en andere lunch lekkernijen bij Wegmans
Bij de sandwich delen we een bakje bosbessen, aardbeien, bramen en frambozen en hebben zo het gevoel een gezonde lunch op te hebben. De diet iced green tea met ginseng van Arizona erbij open ik al voor we betalen, zo'n dorst heb ik!
Op de terugweg hoor ik op de radio, dat er een paar minuten geleden een aardbeving is geweest hier vlakbij. Slechts 1.8 op de Richter schaal, maar veel mensen hebben het gevoeld. In de auto is dat me voorbij gegaan. Interessant is wel, dat zo'n lichte aardbeving hier tot mijlen ver wordt gevoeld, terwijl die in Californie ongemerkt voorbij zou zijn gegaan.
Thuis overvalt me weer die pijnlijke vermoeidheid, waar eigenlijk niets tegen helpt. Mijn nek doet pijn, wat hoofdpijn veroorzaakt, en ik installeer me buiten op het deck. Het is lekker warm en de cardinaaltjes zijn weer volop aan het zingen. Ik wil meer energie! Hopelijk helpt de massage van donderdag weer goed.
Maar goed, genoeg gezeurd. Na een lekkere maaltijd buiten, door Rick verzorgd, kijken we naar American Idol. Er zijn er vier over en we zijn het erover eens, de jury ook, dat dit Jason's laatste week moet zijn! Jeetje, de anderen hebben zoveel meer talent!!
Ons weer:
dinsdag, mei 06, 2008
Pijnlijke vermoeidheid
Gepost door Petra op 19:17
Labels: fibromyalgie, fitness, natuur
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
8 reacties:
Hi, Micky wilde vanavond geen Idol kijken, dan trek ik weer aan het kortste eindje. Alleen de laatste paar minuten 'recap' heb ik gezien. Genoeg om te zien dat Jason weer een van mijn favoriete liedjes naar de haaien heeft geholpen. Hij had al weken geleden weg gemoeten :(
Die kardinaaltjes hebben zich bij jullie in de tuin thuis gemaakt, fijn wat gezang.
Ik hoop dat je je energie gauw terug krijgt en je spierpijn minder wordt!
Wat naar toch die spierpijn en tanende energie. Ik hoop toch zo dat dat erdaags over is.
Lekker die salade bar. Zo groot en volop keuze.
Jason had al ff weggemoeten, Brook was aangenamer geweest om naar te luisteren en Carly had er nu nog in moeten zitten. Na david archuleta, de beste zinger.
Hier op kot wordt duchtig voor David Cook gestemd. Hij is misschien niet zo een goede zanger als de andere david, maar de andere david is zo saai. Wij vinden David Cook gewoon ook elke keer een aangename performance (maar misschien ligt dat aan onze muziek stijl, waar hij redelijk goed invalt)
Bah, wat vervelend dat je je klachten nog steeds veregererd zijn na dat ongeluk.
Sterkte !
groetjes, Ineke
PS Wat een schitterende supermarktfoto
Wat naar dat je zoveel last hebt na het ongeluk.
Hopelijk knap je snel weer op.
Heerlijk zo'n saladebar.
Vervelend toch dat je zo veel pijn hebt na dat ongeluk, dat kan echt je dag verknallen.
Wel grappig om te zien, onze Wegmans heeft nagenoeg dezelfde opstelling.
Wat zijn die cardinaaltjes toch mooie vogeltjes! Ik zie ze hier bijna niet, terwijl ze toch op moeten vallen.
Geweldig die foto van de lunchbar van Wegmans! Daar moeten we ook naar toe, en dan kunnen we meteen naar Target.....
Wat vreselijk vervelend dat je zo'n last hebt van je spieren en gewrichten! Hopelijk doet de massage donderdag wonderen.
Wat naar van die pijnen weer sinds het ongeluk!!
Wat mij betreft mag David Archuletta als winnaar uit de bus komen!
Een reactie posten