Senior Prom

Zaterdag

De dag begint zonnig, maar drukkend warm. Rick, Cosmo en ik maken een lange wandeling door de winkelstraten van Vienna en komen plakkerig van het zweet weer terug.

Op het antwoordapparaat zie ik, dat Mary Ellen heeft gebeld, of ik zin heb in een wandeling. En ach, dat kan er nog wel bij. Lang houden we het niet uit, want de zon is inmiddels achter de wolken verdwenen en in de verte horen we vervaarlijk gedonder. Het is heel vochtig en drukkend weer.

Als ik thuiskom hoor ik op mijn computer het krekeltje van Weatherbug tsjirpen. Dit betekent een weersalert en er blijkt een "Tornado Watch" uitgeroepen te zijn voor ons gebied.

Kai en ik zijn alleen thuis als het noodweer losbarst. Het is werkelijk pikdonker buiten en we staan met open mond vanuit de garage dit natuurgeweld gade te slaan. Het regent zo hard, dat we de overkant nauwelijks kunnen zien en op het hoogtepunt bliksemt en dondert het aan een stuk door.


Katja belt, of ik haar op kan halen van de nagelsalon. Ze was daar in Leah's jeep heengegaan, maar Leah had hem open laten staan en nu is de auto van binnen doorweekt. Ook heeft de nagelsalon geen stroom meer, maar gelukkig zijn hun nagels wel gedaan. Katja heeft haast en kan niet op Leah wachten, want ze moet haar jurk, die vermaakt is, nog ophalen en heeft om half drie een kappersafspraak.

Door de chaos van niet werkende stoplichten, die een ernstig onweer altijd achter zich laat, baan ik me een weg naar Fairfax. Dan kruipen we zo ongeveer terug naar Vienna, waar ook overal stroomuitval is (gelukkig niet bij ons thuis!). Maar we halen alles op tijd en keurig om half drie lopen we Lofty Salon binnen.

Inmiddels komt de regen alweer met bakken naar beneden en Katja vreest voor haar haar straks en voor vanavond. Maar gelukkig klaart het precies op tijd op en is het droog, als ik twee uur later met een heel mooi gekapte oudste dochter weer naar huis rijd.

Daar bestel ik de graduation aankondigingen, die Katja nu toch wil gaan versturen, na het zien van de kaartjes van andere bevriende graduates (we kennen er dit jaar een heel aantal, zowel college als high school). Het maakt het ook wel officieel, zo'n kaartje, met het wapen van haar school en haar naam erin gedrukt, rondsturen aan familie en bekenden.

Ook hebben Rick en ik bedacht om haar een praktisch graduation cadeautje te geven: een set baddoeken met haar initialen erin geborduurd. Die bestel ik van Land's End, alleen heb ik er nog een vraag over. Tot mijn verbazing kan ik een chat in gaan en krijg dan onmiddelijk iemand van klantenservice online. Dat is nog eens heel goede service!

Katja gaat zich verkleden en opmaken en komt als een prinses zo mooi weer naar beneden. Zij gaat alvast naar Leah's huis, waar hun vriendin Meghan uit Pennsylvania inmiddels ook is gearriveerd. Meghan is meegevraagd door een vriend van Katja en ziet zo ex-schoolgenoten, die ze al vier jaar niet meer heeft gezien!

Langzaam druppelen de andere feestvierders binnen. Dit jaar gaan ze met een groep van vierentwintig naar de Prom! Katja's "date", Matt, ziet er erg knap uit in zijn zwarte smoking met zilveren vest. Ze vormen zo een leuk stel.

Het weer is inmiddels zo opgeklaard, dat de foto's buiten gemaakt kunnen worden. De camera's werken overtijd, de ouders klikken erop los en de kinderen poseren gewillig.


Een paar foto's, de rest is hier te bekijken

Na een half uurtje gaat de hele groep naar Raffi's huis in de cul de sac naast de onze. Daar staan twee lange tafels gedekt voor het "potluck" diner. Ieder kind heeft een gerecht mee, voorafje, hoofdgerecht of dessert. Katja had het makkelijk, want die trok de brownies voor het dessert. Omdat ze met zo'n grote groep zijn verkozen ze dit boven een diner in een restaurant.

Saskia is vanavond weer uit logeren, dus Rick, Kai en ik gaan bij Sakana (wat "vis" betekent, weer wat Japans geleerd) eten. Ik vind het heerlijk, dat Rick dit restaurant iedere keer voorstelt. Japans is mijn lievelingseten, maar niet van hem, hoewel hij wel sushi bestelt. Hij vindt de sfeer er echter zo leuk en dat is ook zo. Het restaurant zit vanavond tot ons genoegen ook lekker vol, het loopt dus goed.

Precies op tijd zijn we klaar om terug naar Raffi's huis te rijden. Daar staan de twee limousines al klaar en de groep stapt in. Na een paar minuten afscheid nemen vertrekken de limo's naar de Waterford at Fair Oaks, waar de Prom tot een uur vannacht gehouden wordt. Daarna wordt er gelogeerd bij Scott, een van Katja's vrienden. Veel slaap zullen de tieners vannacht niet krijgen!

Zondag

Om negen uur pas word ik wakker en zie Katja alweer in onze kamer staan. Dat is vroeg! Ze heeft het heel leuk gehad, maar duikt gelijk haar bed weer in. Ik daarentegen rol mijn bed uit, want het belooft een supermooie dag te worden en we hebben voor de verandering helemaal niets gepland.

Ook Rick is al gauw uit de veren en samen gaan we naar Starbucks voor het ontbijt. Daar is het, zoals altijd, een gezellige drukte. Ik zie, dat ze mijn favoriete sandwich weer hebben: gerookte kalkoen met artisjokken, en neem die mee voor de lunch.

Thuis dwing ik mezelf tot zelf-discipline en werk een half uur lang met gewichten. Alle spieren komen aan bod en zoals altijd voel ik me na afloop een stuk beter.

Saskia moet opgehaald worden van haar logeeradres en Rick, Cosmo en ik gaan lopend. Saskia voelt zich niet zo lekker, ze heeft keelpijn. Thuis gaat ze toch allerlei vriendinnetjes opbellen of ze mee naar de mall en film willen. En als dat niet lukt, gaat ze met Laura naar het zwembad.

Ook Katja gaat met haar vriendin Meghan uit Pennsylvania nog even zwemmen, alvorens mee te gaan om haar bij Union Station in Washington af te zetten voor de trein naar huis.

Het was leuk Meghan weer eens te zien (ze heeft de turquoise jurk met de bruine sjerp aan op de foto's). Haar moeder en ik kunnen het ook heel goed met elkaar vinden, maar de drie uur rijden om elkaar te zien lukt niet zo een twee drie. En nu gaat Meghan helemaal in Tampa studeren, dus hoe vaak we elkaar nog zullen zien? Geen idee!

Even speel ik met de gedachte om ook naar het zwembad te gaan. Maar dan begint het bij heldere hemel te regenen en de lust vergaat me. Ik ben moe en besluit vanmiddag lekker rond het huis te blijven hangen.

In de voortuin zie ik Lorraine, mijn buurvrouw, bezig. Haar heb ik al weken niet gesproken. Ze vertelt me, dat haar vader van 74, die bij hen inwoont, de diagnose van de ziekte van Lou Gehrig (Amyotrofische Lateraal Sclerose) heeft gekregen. Vreselijk! Hij kan al heel moeilijk slikken en praten en dat zal alleen erger worden. Wat een lijdensweg!

Nadat ik haar veel sterkte heb gewenst bel ik mijn schoonzusje in Canada op. Het is alweer even geleden, dat ik met Ana Maria heb gekletst. Ik weet, dat mijn broer met mijn nichtje naar Nederland is, dus zij is alleen thuis met mijn neefje.

Zoals altijd zitten we een goed uur aan de telefoon. Er is ook wel heel wat te vertellen, over de autoongelukken van de afgelopen maanden, de graduations, hun leven en dat van hun kinderen.

We zijn beiden teleurgesteld, als we ons realiseren, dat we elkaar dit jaar waarschijnlijk voor het eerst in meer dan twintig jaar niet zullen zien! Onze zomer zit te vol om naar het noorden te reizen en zij kwamen gewoonlijk eens per jaar hierheen om mijn vader te zien en tegelijkertijd ons te bezoeken. Maar dit jaar komen mijn ouders een week vakantie houden in Canada en dus is er geen reden voor hen om naar het zuiden af te zakken.

Dan komt Saskia thuis uit het zwembad en zegt, dat ze zich "zwaar" voelt en duizelig is. Mijn hand op haar voorhoofd verbrandt bijna, zo warm voelt het! De thermometer komt erbij, 103 graden Fahrenheit (39,5 Celsius)! Oef!

Gauw geven we haar een Advil om de koorts te verlagen. Verder lijkt ze niet veel te hebben, behalve dat zware gevoel, dat duidelijk door de koorts wordt veroorzaakt. Hopelijk knapt ze snel weer op, want ik zou het niet leuk vinden om een ziek kind achter te laten, als ik op woensdag naar Orlando vlieg!

Inmiddels heeft Rick de barbecue alweer aanstaan. We eten een heerlijk Amerikaans maaltje: steak (hamburger voor Kai), corn on the cob (maiskolven), (groene) asperges en brownies toe (nog over van het Prom dessert). Het is een zwoele avond en de zomer lijkt nu echt begonnen te zijn.

Update over Saskia: na de tweede keer ibuprofen heeft ze nog steeds 39,5. Lang leve de 24 uurs economie, want Rick is nu naar Safeway voor Tylenol (paracetamol, dat afwisselend met ibuprofen gegeven mag worden). Bij hoge koorts gaan onze meisjes flauwvallen en overgeven, dus het is zaak om die onder controle te krijgen. Omdat ze heel erge keelpijn heeft ga ik morgen, tenzij er wonderbaarlijke verbetering is, wel met Saskia naar de dokter om zeker te zijn, dat het geen strep bacterie is.