Zonovergoten weekend

Zaterdag

Heerlijk, dit weer, het is bij het opstaan al lekker warm. Saskia heeft Aoife en Kayleigh te logeren gehad en de meisjes vertrekken direct naar de kerk aan de overkant. Daar wordt een Festival gehouden met allerlei spelletjes, lekkers en een 1 mijl lange hardloop wedstrijd voor kinderen (die in haar leeftijdsklasse wordt gewonnen door Saskia's vriendinnetje Abby).


Saskia vermaakt zich prima!

Om Cosmo te trainen voor zijn canine good citizen is het goed om hem veel onder de mensen te laten zijn. Hij moet voor dat examen rustig blijven zitten als een vreemdeling hem aait en dat doet hij al heel goed. Maar hij moet ook rustig naast mij blijven lopen, terwijl we tussen andere mensen doorlopen. En daarvoor is hij nog wat te nieuwsgierig.

Bij het festival komt jong en oud om hem te aaien, dus dat is goed. Ook loopt hij redelijk rustig, terwijl er gezinnen met kleine kinderen langs lopen. Er is hoop! Nu hem nog afleren om heel enthousiast te worden, als hij een andere hond ziet, en we zijn er.

Het is zulk heerlijk weer en als ik zeg een stuk te willen gaan fietsen heeft Rick daar ook wel oren naar. Hij pompt zijn banden op, die helemaal leeg stonden na de winter, en we rijden naar het W&OD pad. Daar is het een drukte van jewelste! Het lijkt wel of iedereen op de fiets is gesprongen vandaag.


Eigenlijk vind ik het daarom veel leuker om door de weeks te gaan, want dan zie je ook meer wild, dat nu van schrik ver van het pad blijft! Alleen in de verte zie ik een paar herten staan. Het is echter wel gezellig zo met zijn tweetjes. We rijden tien mijl en genieten van de warme zonneschijn.

Op de terugweg stoppen we bij Subway voor een lekker broodje kipfilet met Buffalo saus en alle groentes (behalve ijsbergsla) (voor mij althans). Dat vind ik een superlekkere combinatie, het is smullen van ieder hapje.

Thuis zitten we de rest van de middag buiten, waar we een serenade krijgen van een cardinaaltje, dat urenlang in een van de bomen naast ons huis zit te zingen. Zo vrolijk word je daarvan!

Het waait inmiddels en het regent letterlijk "helicoptertjes", de zaadjes van de esdoorns. Overal liggen ze, vooral tot Ricks ergernis. Ook slaat alles groen uit, zoveel pollen zijn er! Ik moet mijn laptop scherm om de paar uur afstoffen zo erg is het!

Halverwege de middag bel ik Petra gezellig op. En we hebben zoveel bij te kletsen, dat we zomaar opeens een paar uur later zijn, oeps!

In plaats van hen een afscheidsfeest te geven, waarbij je elkaar nauwelijks te spreken krijgt, hebben we een paar maanden geleden met Chuck en Christine afgesproken ze mee uit eten te nemen. En vanavond is het zover.

Christine en Chuck wilden graag ergens eten, waar ze nog nooit waren geweest, en dat is nog niet zo makkelijk te vinden, omdat Christine zwaar allergisch is voor schaaldieren. En vrijwel overal, waar garnalen en crab op het menu staan, is het uitkijken voor haar. Aangezien crab hier een lokale specialiteit is, staat dat op vrijwel ieder menu.

Zo ook bij Bilbo Baggins in Alexandria, maar een telefoontje naar het restaurant leert ons, dat ze gescheiden pannen voor hun crabcakes en garnalen gerechten gebruiken. Alleen de gefrituurde gerechten gaan in dezelfde olie.

Rick en ik hebben een paar jaar geleden al bij dit restaurant gegeten en dat was ons prima bevallen. Rick, die zich als BOB heeft opgeworpen, rijdt ons naar Alexandria. Iedere keer, als ik in dit oude stadje ben, bedenk ik me, dat ik eigenlijk veel vaker zou moeten gaan. Zo leuk is het er met allerlei winkeltjes en restaurantjes!

Het etentje wordt heel gezellig. Op het raam van het restaurant staat "Service is a Hobbit" (woordspeling met "habit", gezien de naam van het restaurant) en dat is ook zo, want onze serveerster is heel attent. Helaas heb ik weer, dat mijn tonijn steak tot twee keer toe zo taai is, dat ik er nauwelijks eetbare stukjes in vind. Die wordt dus heel netjes van de rekening gehaald.

We laten ons overhalen tot een van hun overheerlijke desserts! Mijn ijs"sandwich" met butterscotch smaakt super, maar is zo groot, dat ik er maar op zijn hoogst een kwart van opkrijg! Thuis zetten we ons gezellige avondje voort en zitten tot na middernacht buiten op het deck na te kletsen. We zullen Chuck en Christine echt missen over een paar maanden!

Katja is dan nog niet thuis van haar werk en Rick belt naar haar manager om te vragen, of iemand haar naar haar auto kan begeleiden. De mall is zo laat uitgestorven en wij vinden het niet verantwoord om een meisje van 18 alleen over de parkeerplaats te laten lopen zo laat! Rick en ik bespreken ook, dat we niet meer willen, dat Katja later dan elf uur werkt. Haar veiligheid is toch wel het allerbelangrijkst!

Zondag

Net als ik met moeite om half tien uit mijn bed stap, belt Christine. Of ik zin heb te gaan winkelen bij Ann Taylor Loft bij haar in de buurt? Natuurlijk heb ik dat, want ik heb er heel leuke dingen in de etalage gezien. We spreken om elf uur af.

De voorspelde regen moet ergens anders heen verdwenen zijn, want er is geen wolkje aan de lucht. Heerlijk, dat belooft weer een mooie lentedag te worden!

Rick en ik gaan naar Starbucks, iets wat echt een zondag traditie aan het worden is. Vanwege het lekkere weer schakel ik om naar mijn favoriete zomerdrankje: een ijskoffie met caramel siroop.

Vanaf Christine's apartement is het maar een minuut of vijf lopen naar Fairfax Corner, een gezellig, Europees aandoend openlucht winkelcentrum. Het is kwart over elf en we hebben geluk, want Ann Taylor Loft is net open. De meeste winkels openen op zondag pas om 12 uur.

De nieuwe collectie van deze zaak heeft veel rood, wit en marineblauw, allemaal kleuren, die mij goed staan. We passen van alles aan en heel veel staat leuk! Ik slaag met maar liefst vier outfits. Aangezien ik het vaak moeilijk vind om kleding, die me echt bevalt, te vinden, koop ik ze allemaal. Gelukkig is er een 20% korting, wat flink scheelt.


Ik kan niet wachten er wat van aan te trekken!



Ook Christine vindt een aantal leuke topjes en rokjes en voldaan lopen we weer naar buiten. Nu moet ik wel mijn kast gaan opruimen en dingen, die ik al jarenlang heb, maar niet meer draag, naar de Thrift Store brengen.

Voor de lunch halen we een lichte salade bij Potbelly Sandwich Works, waar het een drukte van jewelste is. Op het gezellige terras in het midden van het shopping center eten we het in het zonnetje op.

Dan is het tijd om op te stappen. Christine gaat vanmiddag naar een uitvoering van de musical Nifty Fifties en ik rijd naar het Community Center in Vienna. Daar staan Saskia en zes van haar Relay for Life teamgenoten met een lemonade en iced tea stand langs het W&OD pad.

Natuurlijk moet ik ook een beker iced tea van ze kopen. Als ik aankom zijn ze net lunch aan het eten (macaroni met kaas van Noodles and Company, waarop een van de ouders trakteerde). Ze staan er bijna drie uur en hebben al meer dan $100 opgehaald!


"E-lemon-ate cancer, leuk gevonden!"



Ryan voelt zich als enige jongen prima op zijn gemak, zo leuk!



Met een klant

De mensen, die stoppen, hebben allemaal wel een verhaal te vertellen over kanker, vertelt Saskia. Een man had zelf longkanker en daar zijn de kinderen erg van onder de indruk. Ze doen dit helemaal zelf, wij ouders komen wel zo af en toe kijken, maar het is verder het initiatief van de kinderen. Dat elf- en twaalfjarigen zich zo inzetten voor een goed doel vind ik heel ontroerend. En opeens realiseer ik me, dat ook onze jongste geen klein kind meer is!

Een groot deel van de rest van de middag werken Rick en ik in de tuin. Het onkruid en dan vooral het alles overwoekerende bindweed komt weer in grote getale op. We hopen door het ieder weekend te trekken, dat het niet de overhand zal krijgen deze zomer, maar ik heb er een hard hoofd in! We worden alweer toegezongen door hetzelfde knalrode cardinaaltje van gisteren. Die heeft zich die ene esdoorn kennelijk toegeeigend!


Onze "tuin"cardinaal, luid zingend

Om half zes halen we Saskia en haar vriendinnetjes op. Martha, Laura en Tabatha helpen mee opruimen, de anderen zijn al naar huis. Daarna zet ik Laura en Tabatha bij hun huis af en Martha komt nog even met ons mee om met Saskia de Sims te spelen. Vandaag hebben ze maar liefst meer dan $170 opgehaald!

Vanavond doen we het rustig aan en eten een eenvoudige pizza maaltijd buiten. En met het geluid van zingende vogels en een hakkende specht op de achtergrond sluit ik dit verhaaltje af. Oh, wat ben ik toch gek op deze natuur!

PS: De meisjes vroegen mij dit weekend om nogmaals iedereen heel hartelijk te bedanken voor de bijdragen aan hun Relay for Life teams!