Meisjes om trots op te zijn

De titel van dit blog zegt het al, vandaag was een dag met belangrijke gebeurtenissen voor onze meisjes. Natuurlijk zijn we ook supertrots op Kai, maar helaas gebeuren er in zijn leven op dit moment niet zoveel dingen, waardoor de meisjes hem wat overschaduwen.

Zaak is dus voor ons ouders om te zorgen, dat hij zich niet verwaarloosd voelt. En volgens mij lukt dat ons wel. Dat hij het lekkerste deel van het Oreo koekje is, namelijk het midden, weet hij gelukkig allang.

Gisteravond bleek de airconditioning boven bevroren te zijn. De thermostaat werkte niet goed. Dat betekende een temperatuur in onze kamer van 34 graden en daar kan ik niet in slapen. Dus heb ik in de koele logeerkamer in de basement gebivakkeerd en ik moet zeggen, we geven onze logees een lekker bed!

Helaas moet ik er al vroeg weer uit, want vandaag wordt Saskia weer Lucille Ball, zoals in hun wassenbeeldenmuseum in maart. Zij en haar vriendje Ryan gaan hun school vertegenwoordigen bij de Vienna-Tysons Chamber of Commerce Youth and Education Luncheon.

Saskia ziet er erg naar uit en ik plak haar kunstwimpers weer op en doe haar haar in een knotje en krul haar heel lange pony. Ze ziet er goed uit! Alleen vergeet ze haar kom, die ze vlak voor de lunch nog komt ophalen.


Onze "Lucy"

Na afloop krijg ik de volgende email van de leraar, die met de kinderen meeging, toch wel heel erg leuk om te lezen:
"Dear Petra & Bets:

Your kids were AWESOME at the Vienna Chamber of Commerce Youth & Education Lunch at Clyde's today. People LOVED the Wax Museum display we set up, and they really enjoyed chatting with Saskia and Ryan about what was involved. They completely represented Marshall Road very well, and I think this will now be an annual event for the school. I took a couple of snapshots which I'll email to you later. But thanks for letting your kids participate - I knew they would be articulate, charming and engaging, and they came through like champs. Be proud of them - and give them a big hug when they come home today!

Mr. DeLeo"

Voor mij is de ochtend al snel voorbij. Eerst maak ik een lange wandeling met Cosmo, terwijl ik Christine aan de telefoon heb, en zie zowaar een straaltje zon, want de rest van de dag wordt maar somber. Dan gaat het halve uur met Marceleus lekker snel voorbij vandaag (ook al doe ik vrijwel iedere dag wat aan mijn conditie, een plezier vind ik het lang niet altijd!).

Na mijn douche heb ik zin om er even op uit te gaan. Somber weer heeft al gauw hetzelfde effect op mijn gemoedstoestand en ik weet dan, dat het beter is niet thuis te blijven. Ik besluit naar Barnes and Noble te gaan en te kijken wat voor boeken zij hebben over het gebied, waar we begin juli op vakantie zullen gaan.


Ik zou nog wel uren hier door kunnen brengen, maar Cosmo wacht in de auto

In eerste instantie vind ik niets, maar ergens achter in een schap scoor ik toch twee "Insider's Guides": The Dakotas Off the Beaten Path en South Dakota's Black Hills and Badlands. Natuurlijk is er online heel veel informatie te vinden, maar ik vind het toch ook altijd fijn om wat papieren naslagwerken te hebben.

In een van die gidsen lees ik over de veldslag bij Wounded Knee en dat doet me aan een liedje, waar ik vroeger (en nog) erg van onder de indruk was: "Wounded Knee" door Redbone. Ik ben eigenlijk wel benieuwd wie van de lezers hier dat lied kent. Rick in ieder geval niet en Wikipedia geeft daar het antwoord op: het lied werd hier eerst niet uitgegeven en daarna geboycott door een aantal radio stations.

Bij de Starbucks in Barnes and Noble bestel ik een tall skinny caramel latte voor onderweg. De barista heeft een prima humeur, volgens hem maakt hij de beste lattes. Het is wel leuk een beetje humor op deze druilerige dag. Hij grapt en grolt met iedereen, die binnenkomt. Duidelijk iemand, die van zijn baan het allerbeste maakt en daar tevreden klanten aan overhoudt.


De irissen komen uit en de azaleas bloeien uit



Katja komt al vroeg thuis, want ze heeft vandaag haar tweede AP examen gehad. Op maandag was het US Government en vandaag Engelse Literatuur. Zoals het een goede tiener betaamt gaat ze direct online. En dan laat ze me toch een triomf kreet uit!

Ze is aangenomen in de Resident Leadership Community, een prestigieuze groep bij Virginia Tech. Dit is een eer, die ook een mooie dorm (met airconditioning!) met zich meebrengt. Haar roommate, die ze online heeft ontmoet, is ook aangenomen. Ze zullen een opleiding krijgen in leiderschap en van wat ik lees is het zeer interessant.

Laura komt voor een heel nodige massage. Het is op het moment heel hard nodig en zeer afzien, maar ik hoop, dat ik binnenkort weer kan minderen. Aan Laura zal het niet liggen, want die laat mijn spieren wel even weten, hoe het hoort!

De meisjes rapen al hun niet-online bijdrages voor de Relay for Life bij elkaar en gaan samen naar de vergadering. Ze komen terug met de t-shirts voor volgende week en Saskia wordt de youth leader voor haar middle school volgend jaar. Met die tante gaan we het nog druk krijgen!