Spamblog?

De pijn, die ik gisteren in mijn nek en schouders had, is er nog wel vanochtend, maar minder. Ik bedenk me, dat mijn yoga routine misschien zal helpen, want daar zitten ook wat goede schouder- en nekoefeningen bij.

Het is al lekker warm zo vroeg op de ochtend, dus ik begin mijn zonbegroetingen op het deck. Het is precies de tijd, dat de preschool tegenover ons begint, dus ik zie allerlei bekenden met hun kleintjes langslopen. Ze zwaaien vriendelijk en vragen zich waarschijnlijk af, waarom ik in zo'n vreemde positie sta. Maar ach, ik ben toch "European", dus die doen alles anders, zullen ze denken (of in het geval van Ierse Niall, dat die Hollanders maar vreemd zij, ha ha!).

Het halve uurtje yoga lijkt me echt goed te doen, ik heb tenminste weer wat energie terug! Die wil ik wel gebruiken door lekker met Cosmo de natuur in te gaan. Een half uurtje later rijd ik de parkeerplaats van het Scott's Run Nature Preserve op, maar die blijkt helemaal vol te staan! Gelukkig weet ik verderop nog een grote parkeerplaats voor dit park, die helemaal open is.

Dit is na Great Falls mijn favoriete park hier in de buurt, niet in het minst, omdat er ook een mooie waterval te zien is. Eerst loop ik met Cosmo naar boven het bos in, maar om de een of andere reden wil hij telkens niet verder. Ik baal, want ik denk, dat de wandeling zo niet gaat lukken, tot ik me realiseer, dat hij nog achter de chipmunks eerder op het pad aan wil gaan.

Aangezien ik toch echt wel een stuk wil wandelen verander ik van koers en neem het pad langs de beek. Dit park heeft een heel aantal wandelpaden van breed tot heel nauw en rotsachtig. Echt verdwalen zal niet lukken, maar een tijdlang door de pure natuur dwalen zonder iemand tegen te komen wel.

Ondanks de volle parkeerplaats komen we enkel een ouder echtpaar met een "granddog" (kleinhond, hun dochter is op reis en zij zorgen voor hem) tegen. We maken een praatje en Cosmo en hun hond besnuffelen elkaar grondig. Als we eenmaal doorlopen kijkt Cosmo nog regelmatig om naar zijn vriendje en moet ik hem flink meetrekken. Gelukkig slaan zij na een tijdje een ander pad in en komen we ze pas op de parkeerplaats aan het einde van de wandeling weer tegen.

Cosmo en ik lopen naar de rivier, wat een flinke klim is. Overal om ons heen horen en zien we chipmunks. Ik wil wel graag een leuke foto van zo'n Knabbel of Babbel eekhoorntje maken, maar Cosmo probeert ze te pakken en daar zijn ze natuurlijk niet van gediend! Pas aan het einde van de wandeling ontsnappen er een paar aan zijn aandacht en kan ik foto's nemen!

De waterval ziet er weer prachtig uit met het prille lentegroen en de felblauwe lucht op de achtergrond. We volgen het pad langs de rivier nog een tijdje, dat helemaal omlijst wordt door wilde phlox. Het is hier zo sereen en stil en mooi, ik geniet met volle teugen. En Cosmo's neus werkt overtijd, er is van alles te ruiken hier kennelijk.

Op de terugweg zie ik nog een soort vlinderconventie aan de rand van het water. Drie Eastern Tiger Swallowtails lijken wel met elkaar in overleg te zijn. Verderop in het bos vliegen ook mooie zwart met wit gestreepte vlinders.


Voldaan rijd ik weer naar huis. Eigenlijk moet ik nog wat dingen doen in Vienna, maar het is 27 graden en te warm om Cosmo in de van te laten wachten (vorig jaar vertelde iemand me, dat dat illegaal is, als het warmer wordt dan 21 graden).

Na Cosmo thuis afgezet te hebben ga ik naar Rite Aid. Saskia heeft valse wimpers en pantykousjes nodig voor haar Lucy kostuum morgen en ik haal mijn maandelijkse schildklier tabletten op. Althans, dat denk ik, maar de apotheek heeft niet genoeg. Ik krijg (gratis) drie pillen mee en moet vrijdagmiddag terug om de rest op te halen.

Natuurlijk kan ook vandaag een bezoek aan Whole Foods niet ontbreken. Er ligt weer allerlei lekkers om te proberen, waar ik mijn lunch mee doe. Ook is er weer verse papaya met schijfjes limoen en daar neem ik een bakje van mee om buiten op te eten.

Met mijn laptop ga ik buiten van het lekkere weer genieten. Als ik naar mijn lijst met weblogs bij Blogger.com kijk, zie ik tot mijn ergernis, dat mijn blog over onze reis naar de Florida Keys en Orlando nog eens is geblokkeerd.

Het wordt ervan verdacht een Spamblog te zijn, maar dat was een maand geleden ook al zo en toen heb ik al hemel en aarde moeten bewegen om het open te krijgen. Idioot, dat Google (waarvan Blogger.com is) dan niet zorgt, dat het niet nogmaals wordt geblokkeerd!

Online zoekend naar een antwoord word ik toch wel wat ongerust. Mijn blog is slechts geblokkeerd, maar dat van anderen zonder pardon (onterecht) verwijderd! Rick waarschuwt me al jaren, dat ik een back up moet maken van mijn blogs en ik besluit dat stante pede te doen! Ik moet er toch niet aan denken, dat bijna vijf jaar vrijwel dagelijks schrijfwerk zo, poef, verdwenen zou zijn!

In het verleden had ik al een back up tot januari 2006 van dit blog gemaakt in Word, dus daar ga ik mee verder. Statistieken zijn wel interessant: 245 mb, 1.338.606 woorden en 5254 pagina's (dat laatste is inclusief foto's moet ik erbij zeggen).

Als dat gedaan is volgen de individuele reisverslagen (maar liefst 33!). Het is flink tijdrovend, want het neemt de hele middag in beslag! Maar nu heb ik tenminste al dat werk niet op maar een plek staan.

Als het zo doorgaat met dat blokkeren denk ik er wel serieus over mijn blogs over te zetten naar een ander netwerk, zoals Wordpress of zo. Je zou toch denken, dat iets, dat door een van de grootste online bedrijven wordt gerund, ook goede service zou hebben, maar dat vind ik bij Blogger/Google vies tegenvallen!

De middag vliegt door al dit copieerwerk wel voorbij en voor ik het weet belt Rick, dat hij onderweg naar huis is. Hij heeft zin om terug te gaan naar Sakana voor wat sushi. Dat hoeft hij mij natuurlijk geen tweede keer te zeggen en ook Katja kleedt zich gauw aan (Leah en zij hebben in bikini hun auto's gewassen) om mee te gaan.

Zowel de hostess, MJ, als de sushi chef Ken begroeten ons bij de voornaam. Ik krijg opeens het liedje van Cheers in mijn hoofd: "Where everybody knows your name..." Erg leuk!

Het eten is weer super en ik ben kennelijk een van de weinige niet-Aziaten, die monnikvis lever (ankimo) lekker vindt, want mijn bestelling daarvan wordt met applaus begroet! Voor we weg gaan krijgen we nog een sushi gratis speciale creatie van de chef, die heerlijk smaakt.

Nog tot na negenen (ik moet American Idol tenslotte zien) zit ik buiten. We schijnen morgen en overmorgen wat van het nare weer, dat het Midden Westen al dagen plaagt te krijgen, dus ik moet er alles uithalen vanavond, natuurlijk!

PS: De cycloon ramp in Myanmar is hier groot nieuws, vreselijk, al die slachtoffers. Via Savethechildren.org doneren wij iedere maand al, maar ik heb vandaag extra gegeven. Wat een narigheid, onvoorstelbaar! Ik hoop alleen, dat de hulp terecht komt, waar het nodig is.