"Believe It or Not!": het is koud!!

Omdat we de gordijnen niet dichthebben, zodat we honderd procent van ons uitzicht kunnen genieten en de zee kunnen horen, word ik alweer met zonsopgang wakker. Dit keer geen foto's, daar ben ik nog te moe voor. Maar dat het prachtig zonnig weer gaat worden, lijkt zeker.

Als we beneden komen voor het ontbijt zitten we te rillen in onze korte mouwen. Helaas is de temperatuur enorm gekelderd. Gelukkig heb ik voor we vertrokken het weerbericht bekeken en de benodigde warmere kleren meegenomen.

Kai's trainingschema laat een loopje van vier mijl zien vandaag en natuurlijk ga ik daarin mee. Boven kleden we ons warmer aan en dat is zeker niet voor niets! Het is ijzig koud op het strand en er staat een keiharde wind. De eerste twee mijl lopen we recht tegen de wind in. Goed om warm(er) te worden, maar heel zwaar! Ik ben blij als mijn Garmin 2 mijl aangeeft en we om kunnen keren!

Kai kan zeker lopen, zo af en toe lopen we op minder dan acht minuten per mijl! Met hem loop ik veel sneller, dan als ik alleen loop, dat is zeker. Maar ik voel wel, dat ik dertig jaar ouder ben, want zo af en toe moet ik echt even stoom terugnemen. We voltooien de vier mijl in precies 40 minuten, dus nette tien minuten mijlen. Als ik dat tempo vol kan houden ben ik zeer tevreden.

Inmiddels is de zon verdwenen, wat het nog kouder maakt. We besluiten naar het boulevardgedeelte van Myrtle Beach te gaan. De meeste strandplaatsen hier in de VS hebben een "boardwalk" met allerlei winkeltjes eraan, maar die valt hier erg tegen.


Als Ripley's er niet aanwezig was geweest, had het helemaal niets voorgesteld. Het is een blok met souvenirswinkels (vooral airbrush t-shirts, dat daar zo'n markt voor is!), Old Tyme Photo winkels en wat pizza en hot dog restaurants. Dit gedeelte van deze badplaats kan ons niet bekoren.


Hoeveel airbrush t-shirts verkopen ze eigenlijk?

Bij het Ripley's Believe It or Not museum staat een flinke rij, maar als we eenmaal binnen zijn valt het met de drukte erg mee. Dit "museum" hebben we al vaker bezocht in andere steden, maar we blijven ons verbazen over de interessante feiten. Hier wordt uitgebreid de "vloek" van Tutanchamon beschreven, die, volgens gelovers, al heel wat mensen het leven heeft gekost. Zo te lezen is het inderdaad wel allemaal erg toevallig.


Natuurlijk zijn er ook de nodige gedrochten: een kalf met twee poten op zijn rug, een man met vier irissen en een met een hoorn op zijn hoofd. En de langste man ter wereld, Robert Wadlow, staat ook in een hoek. Er speelt een filmpje met hem erin en ik vind het nu nog zielig. Je zult toch zo lang worden!




Al die rariteiten vind ik altijd weer fascinerend. Zo worden er in Japan lachfestivals gehouden. Het filmpje laat allerlei keurig geklede Japanners keihard lachend zien. Je moet er gewoon zelf van lachen. Die Ripley heeft wat gezien tijdens zijn reizen over de hele wereld!

Helaas zijn we na een uurtje door het museum heen. Onze hoofden zijn weer gevuld met allerlei nutteloze feiten en feitjes. Deze musea vind ik groot vermaak. We proberen Saskia nog over te halen ook het Haunted House te doen, maar dat lukt (naar verwacht) niet.

In de arcade spelen we even een bowling spelletje en Wheel of Fortune. Kai en Saskia krijgen daarmee ieder vijftig tickets, waarvoor ze prijsjes mogen uitkiezen. Grappig is het verschil: Kai kiest een ding voor alle vijftig tickets (snoep) en Saskia meerdere kleine dingetjes (ook snoep en een plastic "slinky").

Dit gedeelte van Myrtle Beach hebben we nu wel gezien en het is lunchtijd. Er zijn geen gezellige restaurantjes hier, dus we rijden een stukje langs de drukke strip. Daar zien we naast Dirty Don's, waar we zondag gegeten hebben, het restaurant Soho.

Dat ziet er gezellig uit en een blik op het menu laat eindelijk eens niet alleen gefrituurd spul zien! Meestal kan ik nog wel een salade met gegrilde kip op zo'n vet menu vinden, maar hier hebben ze sushi en andere gegrilde gerechten. Alles is ook nog eens onder de $10, dus helemaal goed.

We hebben geen spijt van onze keuze. De atmosfeer in het restaurant is heel gezellig, modern Japans aandoend (al staan er genoeg niet Japanse selecties op het menu). De bediening is vriendelijk en goed en het eten voortreffelijk. En dat allemaal voor minder dan $10 per persoon!

Eigenlijk staat er voor vanmiddag midget golf bij een van de vele leuke thema golfbanen op het programma. Er is er zelfs een met 36 holes! Maar het begint te regenen en het is onaangenaam koud met de harde wind. Geen van vieren hebben we zin om koste wat het kost te gaan spelen.

We besluiten terug te gaan naar het hotel. Daar wordt onze kamer net schoongemaakt, dus we gaan beneden lezen. Er is net gisteren een heel nieuw gedeelte geopend, waar comfortabele schommelstoelen staan met uitzich op zee. Daarin nestel ik me met een (gratis) kop thee van het hotel en voor ik het weet is er een uur voorbij, zo spannend is mijn boek.

De rest van de middag wil het weer maar niet opklaren en we hebben (gelukkig!) geen van allen zin kou te lijden. Zo brengen we een aantal lekker ontspannende uurtjes door op de hotelkamer. Kai en Rick hebben X-Box mee en spelen Halo. Saskia en ik bouwen mooie huizen voor de Sims. Voor dat spel heb ik nooit tijd, maar ik vind het altijd wel erg leuk om te doen.

Na een paar lekker ontspannende uurtjes rijden we naar Murrell's Inlet. Eigenlijk hadden we hier de zonsondergang willen zien (we zijn aan de oostkust, dus moet je binnenlands water hebben voor een zonsondergang). Het is nog steeds zwaarbewolkt, dus helaas geen zon te zien.

We vinden Flo's Place meteen en ik waan me terug in New Orleans! Flo zelf is in 2005 overleden, helaas, want die kwam langs om toeristen te leren de koppen van de crawfish uit te zuigen. Gelukkig weet ik al hoe dat moet, want crawfish ga ik hier zeker eten!

We beginnen met Alligator Bites en Hush Puppies, beiden zeer zuidelijke gerechten (en nee, de hush puppies werden niet naar de honden gegooid, die waren om de honden niet te laten bedelen, ze mochten ze dus eten). Zoals bij vrijwel elk restaurant volgt dan een salade, die hier lekker is met verse, heel rode tomaat, worteltjes en ui. Daarna krijg ik een mandje vol met crawfish en dat is zo ongeveer het beste wat je me voor kan zetten. Superlekker, ik geniet van ieder miniatuur kreeftenstaartje.

Terwijl we kletsen luister ik ook naar het gesprek achter ons. Hoe kan het ook anders, die mannen zijn zeer luid! Een van hen zegt over een eekhoorn geruzied te hebben met "de vrouw". Ze hadden weinig tijd, maar een eekhoorn was voor hun huis aangereden en zijn vrouw wilde die grillen. Hij dacht, dat daar niet genoeg tijd voor was, maar uiteindelijk werd hij gedwongen de eekhoorn te eten. En "gosh darn it" het was nog lekker ook. Hm, misschien toch tijd om wat eekhoornlijfjes van de straat te schrapen en te grillen. Zeer inheems en vooral goedkoop!

De bediening is alweer super attent, daar hebben we deze vakantie absoluut geen klachten over. Als het aan mij lag gingen we morgen naar dit restaurant terug, maar jammer genoeg wil de rest dat niet (al hebben zij ook heerlijk gegeten). Ik neem me voor meer crawfish te gaan halen aan het waterfront in Washington!

We rijden nog even verder door Murrell's Inlet en zien een aantal supermooie huizen! Ook de andere restaurants hier zien er goed uit. Dit is kennelijk het rijkere deel van Myrtle Beach.

"Thuis" kijken we naar American Idol. Saskia en ik doen dat samen, de mannen zijn niet geinteresseerd. Saskia wil, dat Kris wint. Ik heb (nog) geen favoriet, maar ik denk, dat het wel een jongen gaat worden. De meisjes vind ik beduidend minder.

En zo is het alweer onze voorlaatste avond hier aan het strand. Hopelijk verbetert het weer morgen, al is gewoon het geluid van de zee al genoeg om mij in vakantiestemming te brengen. Tot dusver hebben we de perfecte mix van rondkijken en niets doen bereikt, vinden we.

Dat is wel het fijne aan deze bestemming, we hoeven niet per se constant op weg te zijn om alles te zien. Warmer weer was fijn geweest, maar zo is het ook prima. We genieten allemaal. Het is ook leuk te zien, hoe Kai en Saskia met elkaar omgaan. Thuis negeren ze elkaar, maar hier hebben ze samen flinke lol. Het vervult me met veel dankbaarheid.