Nog een regendag

Helaas staan mijn spieren weer in brand bij het wakker worden en Saskia heeft nog steeds wat koorts en voelt zich duizelig. Het geluid van de harde regen op het dak lokt ook niet echt om op te staan, dus ik blijf nog even liggen.

Vandaag is het 15 april en dat betekent, dat de belastingen moeten worden opgestuurd. Andere jaren wachtten we tot het laatste moment, want we moesten altijd betalen. Maar dit jaar krijgen we waarempel geld terug. Dus wilden we lekker snel zijn en op tijd electronisch alles insturen.

Alleen komt mijn luiheid van eenentwintig jaar geleden nu opeens aan het licht. De Social Security Administratie stuurt alles terug, omdat mijn naam niet precies gespeld is, zoals in hun bestanden. Twintig jaar lang heeft niemand dat opgemerkt, maar een computer ziet dat natuurlijk meteen.

Toen ik na mijn huwelijk mijn naam op mijn Social Security kaart veranderde, kwam die terug met "Leonora Pertonella", in plaats van "Leonora Petronella" als voornamen. Wetend, wat een gedoe het is om iets te veranderen bij Social Security, dacht ik destijds, dat het toch wel nooit iets uit zou maken. Toen kon ik natuurlijk niet de helemaal electronische maatschappij, waar we nu in leven, voorzien. Gelukkig kunnen we nog wel op de ouderwetse manier onze belastingen insturen, maar dat betekent wel langer wachten op de teruggave.

Binnenkort ga ik dus toch maar naar Social Security om mijn naam te corrigeren. Ik ben benieuwd hoeveel gedoe het gaat zijn om die ene letter (die in mijn paspoort gelukkig wel goed geschreven staat) op de juiste plaats te krijgen?

Cosmo heeft werkelijk een hekel aan wandelingen in de regen blijkt vanochtend wel weer. Hij wil de hele tijd terug en stopt dan gewoon midden op straat, waarna ik hem verder moet trekken. Mijn spieren hebben de beweging nodig, dus de Wii Fit brengt uitkomst.

Of ik weet, dat er al zoveel tijd is verlopen, sinds ik op het plankje heb gestaan, vraagt het electronische plankje. Je krijgt gewoon de neiging de tv te gaan antwoorden. Ik vind de step routine best uitdagend en werk eraan een hogere score te krijgen. Dat lukt wel, maar nog steeds geen vier sterren, wat mijn doel is. Daarna doe ik nog een rondje boksen en moet dan naar de sportschool.

Roger wacht me al op. Hij vraagt, hoe het gaat, ik vertel hem, dat dit weer niet bepaald goed is voor mijn spieren. Daar gaan we wat aan doen, is zijn antwoord. Oei, dat belooft flink werken, maar dat is juist goed.

Het halve uur vliegt voorbij, maar het is echt afzien. Gek genoeg heb ik tijdens het sporten helemaal geen last van pijn in mijn spieren. Als ik de hele dag zou sporten, zou ik doodmoe worden, maar minder pijn hebben. Zo raar, eigenlijk.

Rogers routines zijn nooit hetzelfde en dus helemaal niet saai. Ik moet als eerste mezelf twintig keer opdrukken. Daarbij moet ik tien keer mijn rechterarm naar het plafond strekken en tien keer mijn linkerarm. Om te beginnen lijkt dat makkelijk, maar de tweede ronde kan ik nauwelijks volbrengen! Verder zijn er allerlei rugoefeningen en beenoefeningen. Na een half uur voelen al mijn spieren als pudding!

Het plenst en plenst, maar of het Rogers oefeningen zijn of het weggaan van het lage drukgebied, mijn pijnen worden langzamerhand een stuk minder. Ik besluit van de regenachtige middag iets te maken, door mijn nagels te gaan laten doen. Ti maakt ze weer helemaal keurig.

Het valt me echt op, hoeveel minder pijn ik vanmiddag heb. Het voelt zoveel beter, dat het bijna wel het weer moet zijn, want voor morgen wordt zonnig weer voorspeld, dus de luchtdruk gaat weer omhoog. Hoe dat werkt, geen idee, ik vind het wel interessant, eigenlijk.

Saskia voelt zich ook beter, gelukkig. Ze eet smakelijk van de door Rick meegebrachte maaltijd van Chicken Out. Dat restaurant is een van mijn favoriete take outs. Voor $8 krijg je een kwart van een kip (alleen vlees) met twee bijgerechten. Ik kies een gepofte zoete aardappel en cranberry relish. Zelf zou ik kip niet zo lekker kunnen maken.

Na het eten belt Katja, dat ze haar portemonnaie alweer is verloren. Dit keer in een bus. Ze ging terug om te kijken, of ze hem kon vinden, maar hij was er niet meer. Rick is nu aan het proberen uit te vinden, wat daar allemaal inzat. Het is echt erg met haar! Dit is al de derde keer! Nu maar hopen, dat er weer een barmhartige Samaritaan zal zijn, die hem terug komt brengen, maar dat zal niet altijd het geval zijn. ***Edit: je wilt het niet geloven, maar de portemonnaie is weer terugbezorgd! Wat een geluksvogel is dat kind!

America's Next Top Model en American Idol zijn het tv voer vanavond. Beiden programma's, die ik erg leuk vind. Morgen zien we, als het goed is, die gele bal weer schijnen. Saskia kan, zoals het er nu uitziet, weer naar school en ik zie uit naar zon en warmere temperaturen morgen!

Het is weer de tijd van het jaar: de Relay for Life is belangrijk in het leven van onze meisjes. Die van Katja bij Virginia Tech is op 24 april en die van Saskia, met Katja als chaperone, op 16 mei. Beide meisjes zijn er weer hard mee bezig. Ze zijn blij met alle bijdragen voor de American Cancer Society. Ook kun je een kaarsje kopen voor een luminaria voor een geliefde met kanker voor $10. Ik vind het fantastisch, dat de meisjes zich hiervoor inzetten en ik hoop, dat ze via deze weg ook wat bijdragen zullen krijgen:
Katja's pagina

Saskia's pagina