Dierenarts deel 3

Wat ben ik blij, dat ik gisteren naar Washington ben gegaan! De dag daagt grijs en dreigend vandaag. Er wordt allerlei regen voorspeld, maar het is vooralsnog droog. De weersvoorspellers blijven maar zeggen, dat we de regen nodig hebben. Laat die dan ook maar komen, in plaats van nutteloze saaie bewolking.

Sharon geeft vanochtend haar laatste woensdag core training helaas. Ik vind het juist zo fijn om drie keer per week "gratis" training te krijgen. Maar volgende week is het spring break hier. Daarna begint Sharons "wandelwagen" klas, een groepje nieuwbakken moeders, die met wandelwagen en baby een loopprogramma krijgen van haar. Dat was er echt niet, toen ik kleintjes had, wat een goed idee!

Na afloop doen Mai Lan en ik nog een half uur op de elliptische machine. Zij is leuk om mee te praten. Haar man zit in de luchtmacht en ze hebben over de hele wereld gewoond. Mai Lan heeft er meer van gezien dan ik en ik heb toch best veel gezien. Bovendien is haar moeder Vietnamees, dus ook zij is tweetalig.

Het dierenartsenverhaal is nog niet afgelopen. Meike en Snickers, onze zwartwitte broer en zus, zijn vandaag jarig, ze worden acht. Een erg leuke verjaardag krijgen ze niet. Een paar dagen geleden zag Rick Meike sleetje rijden op het tapijt met haar achterwerk. Dat is niet iets, dat je een poes gauw ziet doen, maar we dachten er verder niet over na, vooral ook niet, omdat zij niet verder ziek was en Sushi wel.

Maar toen zag ik Snickers gisteren hetzelfde doen. Dat zette ons wel aan het denken, maar we wilden toch ons hoofd in het zand steken, geen zin in nog meer dierenartsenrekeningen.

Als ik terugkom van de sportschool zie ik Meike echter moeilijk doen voor ze gaat liggen. Ik kijk onder haar staart en dat ziet er vies uit. Geen worm te bekennen, maar dat vermoeden krijg ik nu toch wel. Met het oog op onze reis volgende week zit er niets anders op, dan de dierenarts te bellen, zucht!

Daar blijkt, dat Meike ook hard een hondsdolheidsinenting moet hebben. We zijn illegaal bezig, want die moeten voor de wet bij alle honden, katten en fretten geldig zijn hier in Virginia. Ok, doe die prik er ook maar bij dan. En natuurlijk een poeponderzoek a $40 en wil ik ook de distemper en leukemie prikken updaten? Nou, als we toch bezig zijn, vooruit maar.

Snickers heeft hetzelfde nodig, dus ik geef me er maar aan over, dat we weer een paar honderd kwijt zullen zijn. Ik probeer mezelf te sussen met de gedachte, dat dit de eerste keer in tenminste drie jaar is, dat we zoveel naar de dierenarts moeten.

Nu wil ik de katten ook meteen onderzocht hebben, maar ze hebben geen openingen voor twee katten tegelijk. Gelukkig heeft het meisje een idee. Ik kan de katten afzetten en dan kijkt een dokter er tussendoor naar en daarna kan ik ze dan weer ophalen. Ideaal!

Zo gezegd zo gedaan en een kwartier later loop ik met twee jarige, miauwende tien pond wegende (zwaar zijn bewegende tien ponders!) katten binnen. Ik maak duidelijk, dat ik niets extra wil betalen, dan het doktersbezoek, de prikken en het poeponderzoek. Ik zie er zo weer $100 aan iets, wat ze "nodig" hebben, opgaan anders!

Niet lang nadat ik weer thuis ben, belt de dierenarts. Ze kan geen wormen vinden, maar dat zegt niet alles. Ze denkt, dat het misschien hun anal gland (geen idee, hoe dat in het Nederlands heet) is, dus die gaan ze leegmaken.

Voor ik het kan zeggen geeft ze toe, dat het wel erg toevallig is, dat ze daar tegelijkertijd last van krijgen. Maar ja, ze zijn ook even oud, dus wie weet. Het is wel de makkelijkste oplossing. Dit is een aardige arts en ik neem de gelegenheid waar om meer vragen te stellen, ook over Cosmo, die ze allemaal naar genoegen beantwoordt.

Na een snelle lunch kan ik ook meteen de katten weer ophalen. Al sinds Saskia haar kamer heeft opgeruimd (lees: leeggemaakt) liggen er zakken met spullen om naar de Thrift Store te brengen achterin de van.

Die Thrift Store is ligt op de terugweg van de dierenarts en die zakken moeten weg zijn voor we op reis gaan. Meike en Snickers vinden het maar niets, maar ik vind het een goed gebruik van mijn tijd en benzine om ze nu af te gaan leveren. Ik krijg een ontvangstbon mee, die we zelf kunnen invullen voor de belasting, makkelijker kan het niet.

Laura komt voor mijn maandelijkse massage, die is zo hard nodig, dat ik nog meer aan de chiropractor ga twijfelen. Laura merkt ook op, dat mijn spieren er erger aan toe zijn, dan voorheen. Ze vertrekt met onze sleutel, want ze zal volgende week voor de katten zorgen. Gelukkig zullen alle medicijnen dan gegeven zijn en zullen ze alle drie hopelijk gezond zijn.

Bij de chiropractor vat ik de koe bij horens en vertel Brandon, dat ik, als het zo doorgaat, na de 24 behandelingen niet verder zal gaan met chiropractie. Om $150 per week uit eigen zak te gaan betalen wil ik toch wel heel erg opmerkelijke verbetering zien. Hij bedankt me voor mijn eerlijkheid en zegt erover te gaan denken.

De vorige keer, dat ik chiropractie probeerde, werd ik er meer dan een jaar in meegezogen, telkens met erge hoofdpijn en rugpijn na de behandelingen. Ik had gehoopt, dat dit een andere ervaring zou zijn, na het succes met Saskia te zien. Brandon zegt ook, dat de behandelingen me nu echt niet meer pijn zouden moeten bezorgen. Dit keer gebruikt hij een of ander op mijn rug en nek tikkend apparaatje voor de manipulatie, dat mijn brein moet wijzen mijn ruggegraat recht te trekken.

Verder vind ik het een beetje te voodoo-achtig worden. Nu zijn mijn ingewanden, waar ik nooit problemen mee heb, opeens de reden voor al mijn problemen. Vooral omdat dit hiervoor nooit ter sprake kwam, bekruipt me nu het ongemakkelijke gevoel, dat Brandon mij koste wat het kost als patiente wil behouden. Enfin, we zullen zien, wat de komende weken brengen, maar het moet spectaculair zijn, wil ik zoveel geld per week gaan betalen.

Deze 1 april heb ik niet genoeg fantasie gehad om een grap uit te halen. Saskia en haar vriendinnetjes hebben op bruin papier mini marshmallows gelijmd. Dat moest eruit zien, alsof iemand een beker chocolademelk met marshmallows op het bureau van de leraren had omgegooid. Tot Saskia's teleurstelling trapt maar een lerares erin en dat is, omdat ze geen bril droeg.

Online vind ik ook een aantal heel erg leuke vondsten. Met een ervan heb ik Rick nog even. Die wil dolgraag de ruimte in en deze aanbieding is niet te versmaden natuurlijk.

Ook Thinkgeek.com kan er wat van. Hun hele homepage staat vol met interessante en zeer ongelooflijke produkten. Zo kun je nu Squeez Bacon kopen, handig voor Kai's sandwich club. Nog beter een "portal t-shirt", de mogelijkheden zijn eindeloos.

Hopelijk zijn die links morgen nog geldig. Ook YouTube speelt mee. Als je op sommige videos klikt, krijg je alles op zijn kop te zien. De uitleg vind je hier.

Op het Fox netwerk wordt vanavond tijdens iedere reclame een aprilgrap met een Fox show getoond. Een ervan is Gordon Ramsey, die zich voorbereidt op zijn show. Hij haalt de deksel van een gerecht en daar is het hoofd van zijn medespeler, die April Fools! roept. Ha ha, hij schrok echt! Maar hij kan het ook waarderen, leuk!

Tot slot een filmpje van de kersenbloesems, dat hopelijk de pracht ervan nog beter laat zien: