Beetje andere dag, dan verwacht

Kai heeft vandaag een korte dag op school en het plan is om hem daarna op te halen en naar Baltimore te gaan. Ik zie ernaar uit een dag met mijn bijna zeventienjarige zoon door te brengen. Hij lijkt er ook wel zin in te hebben, al is dat met Kai moeilijk te zeggen.

Het weer laat wat te wensen over. Donkere wolken drijven over, hoewel het droog blijft. Niet de zonnige woensdag, die werd voorspeld. Tijdens mijn wandeling met Cosmo neem ik mijn kleine toestelletje mee en maak foto's, want juist deze dreigende lucht maakt de lentekleuren meer intens. Alles, maar dan ook alles staat in bloei: de redbuds (die paars zijn), de roze en witte dogwoods, de later bloeiende kersenbomen en meer.


Deze kersenbomen vind ik zo mooi





Deze foto laat goed zien, hoeveel kleuren de bomen nu hebben

Net als ik aanstalten maak om Kai op te halen van school krijg ik een sms van hem. "Kunnen we dit een andere dag doen? Michael en Charlie willen Chinees gaan eten en ik wil graag mee." Aan de kant gezet voor een stel vrienden, dus, het steekt wel even, moet ik toegeven.

Al gauw zie ik Kai's kant ook wel. Het is natuurlijk helemaal niet cool om er met je moeder op uit te gaan. En hij heeft op het moment wat moeite, omdat die vrienden hem het afgelopen weekend hebben laten stikken. Ik snap dus wel, dat hij nu graag deel uitmaakt van het groepje. Op een andere dag kunnen we ook eerder weg en wie weet regent het dan niet.

Nu heb ik dus een hele vrije middag voor me liggen. Eerst bel ik Christine, die een nare infectie heeft, waar ze al een paar weken zware antibiotica voor heeft en eergisteren nog een antibiotica injectie voor moest hebben. We hebben het erover, hoe graag we weer dicht bij elkaar zouden wonen. Dan zouden we vandaag samen zijn gaan shoppen.

Dat shoppen ga ik nu maar alleen doen. Er worden voor dit weekend ronduit zomerse temperaturen voorspeld en ik kan wel wat nieuwe kleding gebruiken. Onderweg naar Fairfax Corner kom ik langs de enorme Whole Foods en besluit daar van de bijzondere salad bars lunch te halen.

Daar zijn zulke exotische gerechten te krijgen, die vind je nergens anders. De vreemdste soorten rijstsalades, quinoa met kikkererwten en paprika, salade nicoise met zalm zijn er maar een paar van. Omdat ik in de supermarkt blijf eten, schep ik dit alles op een plastic bord. Zo is er bijna geen afval van mijn maaltijd. Deze winkel heeft ook allerlei verschillende bakken voor recyclen.

Het smaakt allemaal heel erg lekker en voldaan begin ik aan mijn "retail therapy", zoals Amerikanen winkelen gekscherend noemen. Bij Fairfax Corner, een Europees aandoend winkelcentrum, parkeer ik de van. Er komen telkens korte buien over, deze met hagel, dus ik wacht even tot het weer een beetje droog is.

Dan loop ik naar Ann Taylor Loft en zie, dat daar heel wat afgeprijsd is. Heel ongewoon voor deze winkel om korting te geven op de kleding van het seizoen. Het laat wel zien, dat het nog verre van goed gaat met de middenstand.

Voor het eerst gebruik ik mijn kleurenwaaier. De t-shirts zijn twee voor $25 en de kleuren geel en blauwgroen zijn precies zoals in de waaier! Die kleur geel zou ik gewoonlijk niet snel gekozen hebben, maar hij staat me inderdaad wel erg goed. Grappig, toch.

Ook de capribroeken zijn afgeprijsd en ik probeer er een aantal aan. Ik geef altijd de voorkeur aan de wat sportievere met meerdere zakken. Uiteindelijk kies ik deze in donkerblauw.

De volgende winkel, die ik binnenloop is Lucy. Daar hebben ze allerlei sportieve kleding, maar er is weinig afgeprijsd en alles is loeiduur. Christine heeft me White House Black Market aangeraden. Daar is vrijwel alles zwart-wit, maar er zijn ook wat spijkerstof kledingstukken. Ik vind er een heel leuke denim capribroek.

Dat is weer genoeg kleding voor vandaag en bij Caribou Coffee tracteer ik mezelf op een kop koffie met suikervrije caramelsiroop. Aan alle tafeltjes zitten mensen op laptops te werken of te vergaderen. Ik bedenk me, dat je dat waarschijnlijk niet vaak in Nederland zult zien.

Er is nog een leren stoel vrij en daar zijg ik in neer. Om ook belangrijk te lijken, ga ik mijn email maar op mijn telefoon lezen. Stel je voor, dat men mij als de spijbelende huisvrouw, die ik ben, zou herkennen!

Als laatste loop ik nog even REI binnen. Voor vandaag ben ik klaar met geld uitgeven, maar ik kan, voor de echte zomer, nog wel wat korte broeken gebruiken. Hier hebben ze modieuze korte broeken, die van luchtig materiaal zijn gemaakt. Dit ga ik onthouden voor over een maandje, als de ware hitte is gearriveerd.

Inmiddels is het helemaal opgeklaard en staat er een heel harde wind. De rondwaaiende bloesemblaadjes lijken wel sneeuw, zoals ze naar beneden dwarrelen. Hopelijk waaien ze er nog niet allemaal af, want ik vind die volle roze bomen nu juist zo mooi!

Het is bijna niet voor te stellen, maar vandaag over precies drie weken zit Katja's eerste jaar op college er alweer op! Wat is dat snel gegaan, zeg! Ze schreef vandaag wel op MSN, dat ze ons nu erg mist en de dagen telt. Het tweede semester was toch wat moeilijker dan het eerste. De nieuwigheid was ervan af, de grijsheid van de winter en haar gezondheidsproblemen maakten allemaal, dat ze klaar is voor de zomer. Maar dat Virginia Tech een goede keus voor haar was, is zeker.