"Rollende Donder" en echte donder!

Zaterdag

Net als ik buiten op het deck aan mijn ontbijt zit belt Christine. Zij heeft al drie dagen niet gesport en kan ik nu alsjeblieft naar haar komen voor een fikse (snel)wandeling?

Zij moeten om half twee naar een huwelijk en ach, het kost me maar tien minuten om daarheen te rijden. Ik neem het aanbod dus aan, al loop ik heel eerlijk gezegd liever in het groene Vienna, dan tussen al het beton in hun buurten.

Als ik bij Christine aankom druipt het zweet al van me af! Meestal is het tijdens het Memorial Day weekend vreselijk weer, maar dit jaar hebben we geluk!

Het is echter zo warm, dat ik Christine vraag of ze niet een schaduwrijke weg weet, want in de zon is het niet uit te houden. Nou, en of ze die weet! Opeens lopen we niet tussen het beton, maar in een prachtig natuurpark langs een stroom!

Het lijkt een herhaling van de wandeling van gisteren met Katja: zonnende schildpadden, overstekende chipmunks en een schattig konijntje. En al het groen, we lopen er heerlijk door in de schaduw! We hebben een nieuw pad voor onze zomerse wandelingen gevonden, dat is zeker!

Na de lunch ga ik winkelen met Katja. Die moet om vier uur werken, dus we hebben bijna drie uur om de winkels af te struinen in Tysons Corner.

Tot ons beider verbazing vinden we van alles van onze gading bij een winkel, waar we eigenlijk nog nooit gekeken hebben: Esprit! In hun etalages hebben ze nogal stijve kleding staan, maar een blik in de winkel laat ook leuke kleuren zien.

Katja vindt er een groen met witte rok en een groen en een zwart t-shirt (twee voor $25, niet gek voor een merk kledingstuk). Ik kies een zwart-wit gestreepte capri en een blauw-witte rok (flink afgesprijsd!) met daarbij een felgroen (voor de capri) en een wit truitje van hetzelfde model.

We lopen winkel in, winkel uit, maar zien eigenlijk verder niets leuks. Katja slaagt nog met een paar t-shirts en een leuk gestreept rokje bij de Gap (waar ze, dankzij haar baan bij Old Navy 40% korting krijgt). Maar ik vind verder niets wat mij aanstaat (misschien maar goed ook).

Voor we het weten is het tijd voor Katja om naar haar werk te gaan. Ik ga nog even bij Everything but Water kijken of ze de bikini hebben, die ik online heb gevonden. Helaas is dat niet het geval en ik zal het dus moeten wagen mijn maat te schatten en hem online te bestellen.

Rick heeft inmiddels een reservering gemaakt bij Legal Seafoods. Hij weet, dat dat een van mijn favoriete restaurants is. En ook vanavond stelt het absoluut niet teleur!

We delen een schotel met heerlijke en enorm grote rauwe oesters. Dan bestel ik de gegrilde schol met de lekkerste groene linzen erbij en gebakken zoete aardappel schijfjes. Het is werkelijk voortreffelijk voorbereid!

Als toetje bestellen we ieder een "ijsbonbon": een smaak ijs (ik koffie, Rick chocola) omgeven door lekkere pure en melk chocolade! Precies genoeg als zoetigheidje na die sublieme maaltijd. Erbij proeven we drie soorten port, ieder twee slokjes per soort, maar alweer, fantastisch lekker!

Op weg naar huis halen we Saskia en Tabatha op, die blijven bij ons slapen vannacht. De meisjes lijken ieder weekend een soort zwaan-zwaan kleef aan te willen doen! Ik ga vroeg naar bed, na lekker lang buiten gezeten te hebben. Het was weer een schitterende dag!


Zondag

In sommige dingen doet Cosmo me enorm aan de kinderen denken. Hij slaapt nu goed door en zelfs redelijk uit. Maar om kwart over acht is hij wakker en gaat dan lief op zijn botje liggen knagen. Tja, daar kan ik dus niet doorheen slapen, hoe graag ik ook zou willen.

Vroeger was dat zo met de kinderen. Die werden wakker en gingen dan lief zingen in hun bedje (herken je het?). Nou, dat was voor mij ook gelijk aan een wekker!

Kennelijk denkt Rick er net zo over, want om kwart voor negen zijn we alle drie beneden. We ontbijten genietend van de warmte op het deck.

Phil, de man van Mary Ellen, belt, dat zij verhinderd is en niet kan gaan hardlopen. Rouwig ben ik daar beslist niet onder, want om met dit weer rond een uur of elf nog te gaan hardlopen trekt me allerminst! Het wordt dus een rustdag kwa sporten vandaag.

Heel ongewoon komt de rest van het huishouden ook al gauw tot leven. Katja, Leah, Saskia en Tabatha gaan met een lemonade standje op het W&OD pad staan. Vandaag is er kermis en het is prachtig, warm weer, dus ze zullen heel wat klanten krijgen!

Rick, Kai en ik rijden naar Arlington om de twintigste "Rolling Thunder" mee te maken. Ieder jaar met Memorial Day komen duizenden Vietnam en andere veteranen en hun nazaten uit alle delen van het land op hun motoren naar de hoofdstad van de VS.


Vanaf het Pentagon is er dan een gigantische parade van enkel motoren door de stad. Omdat wij vrijwel altijd op reis zijn tijdens dit weekend hebben we het nog nooit van nabij meegemaakt.

We rijden zonder oponthoud naar de stad, maar als we bij Arlington Cemetery willen parkeren blijkt, dat Rick de verkeerde afslag heeft genomen. Deze leidt precies langs het Pentagon en daar zien we inderdaad niets dan motorfietsen!

Het is inmiddels elf uur en de meeste wegen zijn afgezet, want de parade van motoren zal om twaalf uur beginnen. We besluiten de auto bij Pentagon City Mall te parkeren en vandaaruit de blauwe lijn van de Metro naar de Mall te nemen.

Bij het Smithsonian stappen we uit en lopen naar Constitution Avenue. Daar komen we precies op tijd aan om de politie motoren, die de parade aankondigen, te zien en horen.


Gemotoriseerde politie van verschillende omliggende counties en DC



Een horde van motoren komt op ons af!

Overal op de Mall staan motoren en mannen met grote tattoo's, leren kleding en lange, grijze haren. Het lijkt een soort uniform voor de Vietnam veteraan, dat. De motoren zijn ook voornamelijk Harley Davidsons. Sommigen zijn prachtig beschilderd met oorlogstaferelen. Het is allemaal enorm groots en duidelijk, dat veel mensen helemaal naar deze dag toeleven ieder jaar!




Let op de tattoos!!



We staan helemaal vooraan en hebben goed zicht op de eindeloze stroom motoren, die voorbij komt. Zo af en toe moet ik echt slikken, als ik veteranen zonder benen (achter) op de motor voorbij zie komen. En dan toch een enorme smile en enthousiast zwaaien! Er is maar een woord voor deze kilometerslange stroom van ronkende motoren: imposant!




Maar het is ook snikheet en erg vochtig. Kai heeft er na een uur wel genoeg van en inmiddels heb ik ook al heel wat foto's genomen (veel ervan helaas niet gelukt, want er kwamen toch veel mensen voor mijn lens langs, ondanks de plaats vooraan). Het zweet druipt van ons af en dat is geen lekker gevoel! Toch ben ik heel blij, dat we gegaan zijn, dit is toch wel een heel bijzonder evenement.

Een paar filmpjes:




De trein terug naar Pentagon City komt net aan, het is lekker om weer even in de koelte te kunnen zitten. Het is ook veel minder druk, dan op de heenweg, dat is zeker!

In het Food Court kiezen we ieder een lunch, die we lekker vinden (er is van alles: salades, sushi, Grieks, McDonald's, Popeyes, pita's, etc etc, voor elk wat wils!). Natuurlijk kies ik de sushi, Rick heeft een stromboli en Kai de gefrituurde kip van Popeyes. Maar voor mij smaakt de ijskoude diet Snapple het best, wat heb ik een dorst naar de hete, stoffige Mall!

Op de terugweg gaan we kijken hoe de meisjes het doen met hun lemonadestand. Gelukkig hebben ze een schaduw plekje gevonden, want in de zon is het niet uit te houden met een vochtige 31 graden!




Maar mede dankzij de warmte doen ze goede zaken. Ze hebben al bijna $100 bij elkaar als wij er zijn. Katja moet om drie uur werken, dus veel langer kunnen ze niet door gaan. Voor "gratis" lemonade en donaties is dat toch een flinke opbrengst!

Thuis douchen we de warmte van ons af en rusten even uit. Dan gaan Rick, Kai, Saskia, Tabatha en ik naar Viva Vienna. Kai gaat er met vrienden vandoor en Rick en ik lopen kaartjes voor de meisjes om in de attracties te gaan.




Viva Vienna is een combinatie kermis en braderie. Ook hier zijn we, tot ergernis van de kinderen, nog nooit geweest, omdat we het in afgelopen jaren te druk hadden.




Toch misschien wat eng?



Saskia en Tabatha vermaken zich prima in allerlei kermisattracties. Maar na een uur hebben Rick en ik ook wel zin om op de braderie rond te kijken. Helaas horen we (en zien we aan de lucht!), dat er een flink onweer op komst is. De meeste tentjes zijn dus aan het opruimen, jammer!

Een pikzwarte lucht komt met rasse schreden aanzetten en ik vrees voor mijn fototoestel. We lopen dus heel snel terug naar de auto en zijn maar net op tijd!

Noodweer breekt los en we besluiten gauw bij het dichtstbijzijnde restaurant neer te strijken. Dat is "That's Amore" en we zijn nog bijna de enige gasten. Inmiddels dondert en bliksemt het van jewelste en knippert de electriciteit in het restaurant een paar keer.

Net als we besteld hebben, gaat Ricks mobieltje: Kai wil opgehaald worden. Ik vraag, of we van een vierpersoonstafeltje (waar echt geen ruimte voor een vijfde is) naar een vijfpersoons mogen verhuizen en daar wordt helemaal niet moeilijk over gedaan. We hebben tenslotte wel al alles aan de vierpersoons tafel gebruikt, maar dat maakt allemaal niet uit. Echt fantastische en gastvrije bediening is het!

Al met al wordt het een ontspannen en lekkere maaltijd. Rick en ik delen de bruschetta vooraf en die is lekker fris, geen overbodige olie en veel tomaat en knoflook.

Mijn hoofdgerecht, de gegrilde garnalen en scallops (kokkels?) met champignons en spinazie (en de tomaten-roomsaus ernaast, want die zou het te zwaar voor mij hebben gemaakt) zijn perfect bereid. Rick heeft de tilapia, die er ook super uitziet en de kinderen kip met Parmezaanse kaas.

De meisjes vragen nog mint gelato als dessert en dat is wel erg lekker, maar doet me toch in niets denken aan het Italiaanse ijs, dat wij vroeger in Amersfoort en Utrecht aten. "Gelato" hier is veel romiger, dan het echte Italiaanse ijs, zoals ik het me herinner.

Nu logeert Saskia bij Tabatha, die twee kunnen geen genoeg van elkaar krijgen! Rick en Kai zijn naar de Pirates of the Caribbean 3 en Katja en ik zitten rustig te computeren. Zo fijn, dat we morgen nog vrij zijn! En dan nog maar drie weken en dan is het al zomervakantie!

PS: Iemand vroeg mij een lijst van de boeken, die ik lees, op mijn blog te zetten. Ik beschrijf meestal wel het boek, dat ik lees, in mijn blogs, maar eerlijk gezegd lees ik niet constant boeken. Op het moment lees ik weer meer tijdschriften, voor een boek moet ik echt een paar uur achtereen hebben om erin te komen. Het laatste boek, dat ik heb gelezen is Fly me to the Moon, lekker makkelijk en vermakelijk leesvoer.