Een beetje een terugslag

Zoals wel vaker, als ik eigenlijk teveel van mijn lichaam heb geeist, maar dat een aantal dagen heb genegeerd, stapt mijn lichaam vandaag hard op de remmen. Bij het opstaan heb ik scherpe pijn, die van mijn schouder naar mijn hand lopen en die breiden zich binnen een paar uur uit over mijn hele lichaam.

Dit is zo'n pijn, waarbij ik de hele dag met een huilgevoel rondloop en die me doodmoe maakt. Het is erg om te zeggen, maar als ik me zo voel kan ik me voorstellen, dat mensen, die erg veel chronische pijn lijden liever dood zouden zijn. Bah!

Maar het haalt natuurlijk niet bij wat Wendy vandaag moet doormaken, dus ik dwing mezelf er doorheen te bijten. Ik denk de hele dag aan Wendy en rond 19 uur Nederlandse tijd probeer ik op te bellen naar hun huisnummer, maar er is (logisch natuurlijk) geen antwoord. Ik zou graag wat naar het ziekenhuis sturen, maar weet niet in welk ziekenhuis ze ligt. Iemand?

Zoals al gewoonte aan het worden is lopen Cosmo en ik met Saskia mee naar school. Daarna gaan Cosmo en ik verder, weer eens een heel andere route. We oefenen "Heel", waarbij hij vlak naast mij moet komen zitten en vlak naast mij moet lopen. Ik geloof, dat het Nederlandse equivalent "Volg" is. Hij doet het vrij goed, maar ja, ik houd dan ook een snoepje voor zijn neus.

Vorige week hebben we de training overgeslagen, maar vandaag zijn we weer volop aanwezig. We moeten "Come" oefenen en dat doet Cosmo superenthousiast. Zo enthousiast, dat hij de "Sit" die erna komt, niet eens hoort. Dat wordt dus even oefenen.

Al met al luistert hij tijdens de training beter, dan tegenwoordig buiten. Volgens de trainer heel normaal, hij is in zijn "tienerjaren". Klopt wel, want gisteren verloor hij zijn laatste babytand, ik was nog bang, dat die getrokken zou moeten worden.

Na de training en het kopen van een nieuwe riem, want Cosmo heeft de oude bijna doorgebeten, rijd ik naar Target. Hier wil ik op zoek naar een topje voor een vriendin van Petra. Als ik er binnen wil lopen gaan de deuren niet open.

Een hele stroom mensen komt naar buiten, de electriciteit is uitgevallen en de winkel sluit. Helaas is dat ook het geval met de enorme Whole Foods, waar ik ons avondeten wilde gaan kopen.

Ook Christine, die er vlakbij woont, heeft geen stroom en vertelt, dat er brand is in een transformator. Dat moet heel duur zijn voor zo'n winkel als Whole Foods, waar zoveel speciaal voedsel koud gehouden moet worden!

Dan maar naar de Whole Foods in Vienna. We willen vanavond gaan grillen, dus ik koop spiesjes (inmiddels heb ik geleerd, dat daar zoveel vlees op zit, dat drie spiezen genoeg zijn voor vijf mensen). Daarbij zullen we spinazie en stokbrood eten, lekker makkelijk.

Saskia en Katja komen vroeg thuis. Katja heeft haar AP Biologie examen gedaan vanochtend en dat was pittig, zegt ze. De hele middag gaat ze stage lopen bij de tandarts, want die veertig uren moeten maandag klaar zijn en ze heeft er nog 9 te gaan.

Inmiddels heeft de pijn mij helemaal in zijn greep en al weet ik, dat het me goed zal doen, ik kan mezelf er niet toe zetten te gaan fietsen, zoals oorspronkelijk gepland. Maar Rick overtuigt me ervan, dat ik het wel moet doen, ik zal me er zeker beter door voelen.

En hij heeft gelijk! De beweging, de zon, de bloemen en de ene chipmunk, die ik zie (er is geen actie, waar de vosjes zijn (of waren?)) gedurende de tien kilometer fietsen helpen in ieder geval mijn gemoed erg.


De kamperfoelie ruikt zoooo lekker!

Thuis werk ik achterstallige administratie bij en maak een heel aantal afspraken met doktoren, tandartsen en de dierenarts. Het fijne is, dat het zulk prachtig weer is, dat ik die saaie dingen buiten op het deck kan doen.


Een bijzonder mooie azalea bij de buren

Om een uur of vier neem ik Cosmo mee naar het hondenpark. Daar zijn nog drie andere Aussies! Leuk! Trots neem ik de complimenten over hoe mooi Cosmo is in ontvangst. Maar deze honden vind ik bij uitstek mooi, een ervan is blue merle, net als Cosmo, de andere red merle. Ze vermaken zich in ieder geval allemaal prima en ik neem een moeie en vieze Cosmo na een half uurtje weer huiswaarts.

Daar speelt hij in de tuin nog met Quincy, Leah's teckel, en Betsy's zwarte labrador. En nu ligt hij voor Pampus, waarschijnlijk wel voor de hele avond en nacht!

We kijken Deal or No Deal, nadat we van de barbeque maaltijd genoten hebben. Ik kijk uit naar mijn bed, hopelijk zal meer slaap helpen en zijn de ergste pijnen morgen over (anders is Laura er dan om de knopen eruit te masseren).