Field Trip

Na heel wat perikelen met lege accu's e.d. komt Rick eindelijk om drie uur vannacht thuis. Om zes uur staat Kai aan ons bed: Cosmo heeft diarrhee gehad in zijn kamer. Al sta ik meteen naast mijn bed, Rick staat erop, ondanks de weinige slaap, dat hij het op gaat ruimen. Later hoor ik, dat het erg was, arme man!

Cosmo gaat naar buiten, hij vindt het gelukkig in de tuin erg fijn. Daar laat ik hem ook, als het weer het toelaat, als we weggaan. Wat hem nu weer van streek heeft? Geen idee!

Nogal groggy staan Saskia en ik op tijd op. Met een gebroken nacht voel ik me altijd net een zombie. We eten ontbijt, maken Saskia's lunch en dan gaat zij naar school.

Zelf wandel ik snel met Cosmo, vandaag geen tijd voor een lange wandeling, maar hij voelt zich denk ik ook niet zo goed. Dan gauw een douche en op weg naar de school, om kwart voor negen moeten we ons melden voor de "Field Trip" (schoolreisje). De bestemming vandaag is het American Museum of Natural History.

Rick slaapt nog als ik vertrek en zijn auto staat achter de mijne. Ik ben laat, dus jog gauw naar de school. Daar krijg ik een pakket met informatie en welke kinderen ik onder mijn hoede zal krijgen: Saskia, Julia (waar Saskia niet bepaald dol op is), Su Jin (een Koreaans meisje), Will en Steve (een Koreaanse jongen).

We schrijven ons in als vrijwilligers en wachten dan, als ouders, op de schoolbussen. Een aantal bekende vaders (het valt me op, hoeveel vaders er mee gaan!) en moeders gaan mee, dus de conversatie is geanimeerd.


We stappen in

Helaas ken ik de ouders uit Saskia's klas, die meegaan, niet zo goed, dus de schoolbusrit is nogal saai. Het enige ouderpaar, dat ik ken, is samen en niet erg geinteresseerd in conversatie. Wel vind ik het leuk om te zien, hoe Saskia geliefd is in haar klas. Omdat ik dat zelf op die leeftijd helemaal niet had, doet me dit zeer veel deugd!


Binnen in de bus. Grijze, heel oncomfortabele banken en een heel regiment aan regels, waar je je aan moet houden (maar geen veiligheidsriemen, waar veel mensen zich druk over maken en onze buschauffeuse reed ook "even" door het rode licht!)

Intussen sla ik de schoolbuschauffeuse gade. Ze lijkt nogal jong, haar naam is "Ms. Kerissa" (getuige wat briefjes boven haar hoofd). Ze rijdt de hele weg met een glimlach op haar gezicht. Voorin de bus hangen nog meer dingen, zoals de "Regels van gedrag", vrij streng, maar wel logisch. En er hangt een EHBO doos en een doos met "Clean up Body Fluids" erop. Het zal nog wat zijn om zo'n bus met kinderen rond te rijden!

We worden bij de hoofdingang van het museum afgezet en ondanks de vele bussen zijn we toch binnen een paar minuten binnen. Ik verwachtte een hutje mutje situatie binnen, getuige al die bussen. Maar het blijkt helemaal niet zo vol.


Mijn groepje

We beginnen met de fossielen en dinosaurussen. De kinderen proberen (in opdracht van mijn schema) een filmpje over celdelingen interessant te vinden. Maar het is onverstaanbaar en heel oud (van 1987). Onder het motto van "we hebben het geprobeerd" lopen we door. Ik heb ook geen idee, of iemand na zal gaan of we dit schema volgen.


Een referentie naar Sesamstraat hier

Het valt me op, dat Saskia de enige van de vijf is, die al eerder in dit museum is geweest! Ik laat de kinderen de fossielen van druivenpitten zien, dat blijft toch onvoorstelbaar, dat archeologen zulke kleine dingen kunnen vinden!


Het zoogdieren gedeelte is heel mooi, hun interesse is de film "A family Reunion" over zoogdieren.

De kinderen vinden alles prachtig! Voor ieder gedeelte staat op mijn schema 20 minuten en ik kijk angstvallig op de klok. Ons laatste deel zijn de juwelen, mineralen en het geologische gedeelte. Uit ervaring weet ik, dat hier heel veel interactief is en natuurlijk hebben we niet genoeg tijd over.




Hier hadden ze nog veel langer willen doorbrengen!

Na ontelbare bezoeken aan dit museum kan ik eerlijk zeggen, dat het nooit verveelt. Iedere keer ontdek ik weer nieuwe dingen en vind ik het weer onvoorstelbaar, dat we in zo'n mooi en bijzonder museum gratis kunnen binnenlopen!

De busrit terug verloopt snel en dan loop ik naar huis. De kinderen klaagden al over honger en ik moet zeggen, mijn maag knort ook! Gauw maak ik een muffin met ei en tomaat voor de lunch!

Al de hele dag ben ik van plan om na het schoolreisje te gaan fietsen. Maar als ik dan eenmaal weer thuis ben lijkt het ook zo makkelijk, om gewoon niets meer te doen. Dit is zo'n zelf discipline moment, ik moet bewegen om me beter te voelen, namelijk.

Brein op nul, Cosmo weer in de achtertuin, fototoestel mee en op de fiets spring ik! Al is het maar zo'n zes mijl bij elkaar, het is iets.

Onderweg kom ik "natuurlijk" langs de vosjes en ze zijn heel actief dit keer. Ik ga ervoor op mijn knieen liggen. Voorbijgangers kijken vreemd, groeten en gaan verder. Niemand vraagt, wat ik aan het doen ben!






Het is echt genieten, die vier kleintjes en in de verte zie ik pa of ma ook rondlopen. Ik vraag me af, hoe lang ze zo bij elkaar zullen blijven. De vosjes zijn nog wel erg klein, maar ja, in de dierenwereld staan de kinderen al snel op eigen benen.

Zo heb ik er toch een leuk fietstochtje opzitten en besluit dan ook maar meteen boodschappen te doen voor Katja en Leah's verjaarspartij morgen. Ze willen hamburgers en hot dogs grillen en er zullen tussen de vijftien en twintig gasten komen. Bij Giant vind ik alles, wat we nodig zullen hebben.

Rick is inmiddels ook thuis en probeert wat bij te slapen na zijn slapeloze nacht. Hij heeft een bon voor een gratis maaltijd en wil vanavond uit eten. Hij kiest een romantisch restaurant: 2941.

Nadat ik mijn nagels weer helemaal mooi heb laten maken, vertrekken we naar Falls Church. 2941 ligt aan een meertje en voor we binnen gaan wil er een Canadese gans ons voorgaan.

We krijgen een heel leuk tafeltje met uitzicht. Het menu is beperkt, maar zeer exclusief. We krijgen een "amuse bouche" van groentesoep (maar niet die je grootmoeder maakte) met creme freche, heerlijk!

Als voorafje bestellen we beiden de carpaccio van scallop en een of andere Australische kreeftachtige vis. Het is een bijzondere combinatie van smaken, zeer speciaal!

Rick en ik hebben zeer overeenkomende smaken en ook ons hoofdgerecht is hetzelfde: reerug. Die zal worden geserveerd met asperges, champignons en iets aardappelachtigs. Het enige verschil is, dat Rick het "medium rare" wil en ik "rare", het kan mij niet rauw genoeg. Het smaakt allemaal even lekker en de porties zijn klein.

We delen een dessert met bananen en pecan taart en dan krijgen we nog een afscheidscadeautje van een paar snoepjes en wat suikerspin. Die laatste is zo lekker, ik vraag of ik de rest mee naar huis mag nemen.

Nee, zegt de serveerder, we geven je gewoon een hele nieuwe mee! Jammie! Hij smaakt naar perzik en thuis genieten alle kinderen (Laura logeert hier) ook mee. Een heel goed en lekker restaurant, dichtbij.

We hebben een druk weekend voor de boeg!