Zoofari

Vandaag is een grote dag voor Cosmo! Omdat we besloten hebben hem niet te showen of hem als dek-reu te gebruiken, zal hij vandaag gecastreerd worden. Hij was gisteren 6 maanden oud en volgens de dierenarts is dat de beste leeftijd om het te laten doen.

Omdat Sushi ook een hondsdolheidsprik moet hebben heb ik de afspraak gecombineerd. Rick wil mee om onze baby weg te brengen, dus om kwart over acht lopen we samen met twee dieren de dierenartsenpraktijk binnen. Cosmo loopt niets vermoedend met een assistent mee naar achter, we mogen hem morgen na twaalven weer ophalen.

De dierenarts vindt Sushi werkelijk een prachtige kat. Dat is ze ook, haar combinatie Perzisch-Maine Coon maakt, dat haar neus niet zo plat is als die van een volbloed Pers. Ook heeft ze prachtige tekening. Ze ondergaat haar prik lijdzaam, het arme dier!

Thuis is het een vreemd en leeg gevoel zonder mijn maatje. Gek, hoe snel je je aan een hond hecht. Ik mis hem erg, vooral ook de gewoonlijke wandeling van een paar mijl, die we iedere ochtend maken.

Het is lekker zonnig weer en veel koeler dan gisteren. Omdat onze tuin nu heel prive is door het dichte gebladerte, dat hem omringt, besluit ik buiten mijn gewichtenroutine te doen. Niemand, die me kan zien, en het is veel leuker, dan binnen!

In een half uur werk ik iedere spiergroep af en het voelt goed! Dan rijd ik naar het W&OD pad en stel mijn Garmin in op een interval: 1 minuut hardlopen, 2 minuten rust en dat 15 keer.

Dat is pas leuk, die interval optie moet ik vaker gebruiken! Op deze manier gaat de tijd lekker snel en voor ik het weet heb ik de vijftiende interval en 45 minuten lopen achter de rug.

En dan zie ik voor mij een volwassen vos het pad oversteken. Pa of ma van de kleintjes is het, zo te zien. Hij lijkt groter, dan de volwassen vos, die ik andere keren zag, dus misschien is dit het mannetje wel.

Hij (of zij) gaat voor de ingang van het nest zitten, maar verder is er niets te zien van de kleintjes. Hij gaat bij het zien van mij er gauw vandoor en is me te snel af voor een foto. Jammer! Maar ja, alleen het zien van dit mooie dier maakt mijn dag alweer helemaal goed!

Zodra ik thuis ben gaat de telefoon. De dierenarts belt, dat Cosmo goed door zijn operatie heen is gekomen en dat hij alweer wakker is. Hij zal het een weekje rustig aan moeten doen, dat zal nog een uitdaging worden!

Met het zonnetje is het een zeer aangename temperatuur buiten en met de laptop op het deck, ga ik verder met mijn Los Angeles foto's (de nieuwste vier albums hier). Aan het einde van de middag staan ze allemaal online. Volgende projekt: de foto's, die ik tijdens het bezoek van Martijn heb genomen online zetten. En zo blijft er altijd wat te doen!

Om kwart voor zes komt de taxi, die mij naar de National Zoo zal brengen, voorrijden. We hebben kaartjes voor de Zoofari en Ricks kantoor ligt niet ver van de dierentuin af, dus ik zal hem daar ontmoeten.

De taxi chauffeur is nog nooit bij de dierentuin geweest en weet de weg er niet heen. Gelukkig heb ik een adres gevonden en heeft hij een GPS systeem in de auto. Helaas wijst hem dat de drukste wegen aan, dus we kruipen zo ongeveer naar Washington!

De chauffeur komt oorspronkelijk uit Afghanistan en is via Londen hier in Washington terecht gekomen. Hij wil duidelijk een politieke conversatie houden, maar daar heb ik helemaal geen zin in. Ik knik dus maar wat en ga lezen in mijn boek.

In de binnenstad kijk ik wel mijn ogen uit. Het is druk met mensen, die uit hun werk komen en mensen kijken is nu eenmaal een van mijn hobbies. Het is alweer even geleden, dat ik in dit gedeelte van de stad was. Vooral de architectuur langs Connecticut Avenue is prachtig! Een goede plek om weer eens te gaan fotograferen, ik maak er een mentale notitie van.

Eindelijk, eindelijk komen we bij de zoo aan. Het was snikheet in de taxi, dus ik ben dolblij weer de koele avondlucht in te kunnen! Ik bel Rick op zijn mobieltje en hij heeft helemaal aan de andere kant van de dierentuin moeten parkeren.

We spreken af elkaar bij de kaartjescontrole te ontmoeten, want hij heeft mijn kaartje. Het wordt een ontzettend leuke avond! Er staan meer dan honderd standjes van restaurants en wijngaarden. Bij ieder restaurant standje zijn de lekkerste liflafjes te krijgen.


Amstel Light is ruim vertegenwoordigd

We doen ons tegoed aan o.a. tonijntartaar met zalmeitjes, kreeftsoep, heerlijke hapjes met filet mignon, bonbons, mini-cakejes en nog veel meer! Intussen proef ik allerlei heerlijke wijnen en Rick geniet van de verschillende biersoorten, die aangeboden worden.


De heerlijkste gekruide miniburgertjes!



Kleine desserts om je vingers bij af te likken en dan een heerlijk glaasje wijn ernaast halen

Tussen het eten door luisteren we naar het bandje, dat speelt, en dansen wat. Omdat we in de dierentuin zijn, willen we ook nog wat dieren zien, natuurlijk. We lopen door het kleine zoogdieren huis en het reptielen huis, erg leuk, zo 's avonds!


Het stukje bij het reptielenhuis



Er staan ook educatieve standjes en hier ziet Rick een gevaarlijke parasiet, die raccoons bij zich dragen door de microscoop

We doen er zeker twee uur over om langs alle tenten te lopen, zoveel staan er! Al zijn de hapjes allemaal klein, aan het einde voelen we allebei, dat onze magen flink vol zijn! Voldaan lopen we terug naar de auto en zijn om tien uur weer thuis.

De Zoofari hebben we vele jaren geleden ook al een keer gedaan en het was weer net zo leuk als toen!