Zwemmen in mei!

Tot zeker middernacht is Saskia gisteravond bezig geweest aan haar campagne posters. Ze zijn bijzonder leuk geworden en vooral vrolijk met een heel aantal "smilie" stickers erop. De drie posters zullen nu, met Saskia's lachende foto erop, in de school gehangen worden.

Vanochtend is er even paniek, want op het campagne schema ziet Saskia opeens staan, dat haar speech ook vandaag klaar moet zijn! Gauw flansen we een paar paragrafen in elkaar. Ze hoeft die speech pas de achtste te houden, dus ik neem aan, dat er in de tussentijd ook nog wel wat toegevoegd of veranderd zal mogen worden.

Saskia's fanclub, bestaande uit Aoife, Asling en Kaylee, komen om te helpen de posters naar school te dragen. Tot nu toe lijkt Saskia geen tegenstand(st)er te hebben, dus het zou ook nog kunnen, dat ze automatisch Vice-President van de SCA wordt.

Het is wel grappig haar zo hard bezig te zien voor iets, dat eigenlijk gewoon meer werk betekent. Kirsten (Madison was dit jaar treasurer en wil nu komend schooljaar president worden) en ik moesten er gisteren eigenlijk wel om lachen. Het is natuurlijk een eer om verkozen te worden, maar de school zet ze ook in bij allerlei (soms minder leuke!) projekten!

Het tropische weer zet voort en in mijn nieuwe mouwloze Target outfit ontmoet ik Mary Ellen bij de school. De vijf kilometer, die we hardlopen gaat steeds beter, we eindigen al onder het halve uur! En dat, terwijl het flink warm is en we heel wat heuvels op en af moeten. Zo om de andere dag met Mary Ellen vijf kilometer hardlopen bevalt me prima!

Thuis wacht een berichtje op het antwoord apparaat van Katja B. We zouden vanochtend gaan lopen, maar Merlin, haar hond, heeft hevige diarrhee. Haar huis staat te koop en nu moet ze het natuurlijk helemaal gaan schoonmaken. Bovendien voelt de hond zich duidelijk vreselijk en wil ze hem niet alleen laten. Begrijpelijk, dus we verzetten ons loopje naar volgende week.

Dit is dan weer wel heel leuk voor Cosmo, want nu kan ik hem voor een lange wandeling meenemen. We gaan naar Nottoway Park, waar we een oudere dame met twee labradors tegenkomen. Er wordt gesnuffeld en gespeeld en de lijnendans wordt door ons mensen gedaan. Onvoorstelbaar, hoe snel die honden hun lijnen in de knoop lopen!

Het is weer heel erg genieten van de natuur. Het is zo supergroen nu, waar je in de winter en vroege lente nog tussen de bomen door kon lopen groeit nu een dicht tapijt van verschillende (slinger)planten. Het is wel vreselijk mooi om te zien en de bloeiende kamperfoelie maakt, dat het lekker zoet ruikt.


Al dat groen!



En dan kom ik deze prachtige bloemen zomaar in het wild tegen (geen idee hoe ze heten)

Op de terugweg besluit ik langs het hondenpark te gaan, voor het geval er dit keer een hond is voor Cosmo om mee te spelen. Hij heeft geluk! Als we aankomen (het is half elf 's ochtends) is er een man met zijn Australian Shepherd-Chow Chow mix, Gypsy. De man heeft wel zin in een praatje, maar zijn hond geen zin om Cosmo bezig te houden.

Gelukkig voor Cosmo komt Ranger net het park binnen. Ranger is 13 maanden oud en volgens mij een mix Labrador-Pit Bull. Meteen worden de honden de beste maatjes en ze rennen rondjes en spelen echt schattig met elkaar. "Puppy Love" noemt de baas van Ranger het en zo ziet het er ook echt uit.


Met mijn mini-cameraatje genomen, maar het geeft weer hoeveel lol ze hadden!

Als Cosmo's tong bijna op de grond hangt en er een hond bijkomt, die Cosmo meteen wil aanvallen (en zijn baas doet niets, zo irritant!), neem ik afscheid. We lopen de anderhalve kilometer terug naar huis erg langzaam, want Cosmo wil telkens terug naar het park! Hij vindt het er heerlijk en ik vind dat toch zo schattig, je ziet hem gewoon genieten!

Thuis vervang ik de lente spullen binnen (er hingen nog Paas eieren!) met de zomerkussens, kaarsen en zijden bloemen. Het is weer een heel ander gezicht zo. We zijn klaar voor de zomer!

Op onze wandeling zag ik, dat de Farmer's Market er vanochtend weer staat en ik besluit eens te gaan kijken, wat er zoal aan aanbod is. Opmerkelijk vind ik, dat er boeren helemaal uit West-Virginia en Pennsylvania staan!



Deze jochies hadden de aardbeienproeverij ook ontdekt, hun moeder had de grootste moeite ze mee te krijgen!

Er worden voornamelijk gebakken produkten (brood, muffins etc.) en groente en fruit verkocht. Een standje verkoopt zelf-gemaakte kaas, maar ik besluit dat vandaag niet te nemen. Ik hoor de boeren onderling steen en been klagen over de droogte. We hebben dan ook, met uitzondering van de onweersbui van zaterdag, al wekenlang geen drup regen meer gezien. Ook de komende weken wordt er niets noemenswaardigs voorspeld.

De aardbeien zien er echter zo ontzettend rood, rijp en lekker uit, die kan ik niet negeren. Ik koop twee bakjes (2 "quarts", die me een flink bak aardbeien geven) voor $8. Thuis maak ik die schoon en binnen de kortste keren zijn ze schoon op! Ze smaken dan ook zo zoet, het is net snoep, maar veel beter voor de kinderen, natuurlijk!


Knalrood!

Mijn volgende stop is Cox Farms. Hier wil ik graag een grote hibiscus kopen. Rick is daar dol op en van nu af aan zal hij het goed overleven buiten op het deck.


Het is altijd weer genieten om bij dit tuincentrum rond te lopen. De kleuren van de geraniums en de vlijtige liesjes zijn zo mooi! Ik vind vrijwel meteen een mooi rode hibiscus met heel wat knoppen. De medewerkster merkt ook op, wat een mooie kleur het is. Het zal vanavond een leuke verrassing voor Rick zijn hem op onze tafel te zien staan!

Naast het tuincentrum ligt McDonald's en ik heb honger! Bij de Drive Thru staat een meisje onder een parasol om mijn bestelling op te nemen. Kennelijk vindt McDonald's dat "persoonlijke service", want waarom ze niet gewoon hun luidsprekers gebruiken is me een raadsel!

Bij het eerste raam betaal ik en bij het tweede raam haal ik mijn Asian salad en medium Diet Coke, no ice, op. Alleen zit er geen rietje bij! Dat is al de tweede keer en ik vind McDonald's rietjes net zo lekker en dik, dus ik ga even terug om er een te halen.


Door heel langzaam verkeer worstel ik me verder Vienna in. Met lunchtijd wordt de hoofdweg gewoon een parkeerplaats, zo druk! Bij Giant haal ik benodigdheden voor het avondeten, waaronder wat rauwkost, dat is met dit warme weer wel zo lekker.

Maar als ik bij de self checkout afreken, geeft dat ding $24,99 aan als prijs voor mijn schamele rauwkost bakje (ok, het is best groot, maar de prijs is $9,99). Gelukkig kan een van de medewerkers dit gauw recht zetten. Ik kijk niet op een dubbeltje (hoewel...), maar $15 is me toch wat te veel om meer te betalen!

Net op tijd voor Laura ben ik weer thuis. De massage is enorm pijnlijk dit keer en dan bedoel ik "adem inhouden en hopen het niet uit te schreeuwen" pijnlijk. Mijn rechterkant zit muurvast en dat voelde ik tijdens het lopen vanochtend goed, het was door de pijn heen bijten.

Ook word ik iedere ochtend met heel veel pijn in mijn zij wakker en kan dan gewoon niet meer prettig liggen. Nou, die knoop vindt Laura dus en met al haar kracht werkt ze hem eruit. Oef, dat is afzien! Nu maar hopen, dat het morgen ook echt beter voelt, want op het moment protesteren al mijn spieren tegen die aanval!

Toch voel ik me, hoe gek het ook klinkt, op het moment erg goed. De warmte helpt erg en de zon maakt, dat ik ook mentaal beter tegen pijn kan. Nu gaat dat nog niet, maar ik hoop deze zomer wel weer terug te schakelen van een wekelijkse naar een twee wekelijkse massage.

Zoals altijd na een massage ben ik doodop. Maar het zwembad lonkt ook zo! Nog nooit is het water zo vroeg in het jaar warm genoeg geweest om te gaan zwemmen! Saskia en Katja willen, dat ik met hen mee kom en het is niet moeilijk me over te halen.


Katja en Leah luierend in de zon

Net als de fluit voor het kwartier pauze voor kinderen onder de vijftien gaat, komen we aan. Perfect, want nu kan ik meteen mijn baantjes trekken. Het zwemteam is ook aan het trainen en heeft het halve bad in gebruik.

Ons zwembad is maar klein en er zijn driehonderd gezinnen lid van. Dat is fijn, want je leert vrijwel iedereen kennen en het is nooit overvol. Maar het zwemteam, dat in de maand juli wedstrijden zwemt, is enorm. Als zij trainen lijkt het zwembad, met de "gewone" leden erbij, wel vol. Toch is het nooit zoals ik me van het Leusderbad in Nederland herinner, dat je je bijna niet kan bewegen van de drukte.


Ondanks het trainende zwemteam is er nog heel wat plaats

Enfin, het water is perfect, koel genoeg, maar niet koud. Ik zwem rustig twintig banen (500 meter) in iets meer dan een kwartier en mag dan van mezelf gaan lezen. Petra heeft net de nieuwe Vriendin en Libelle opgestuurd, dus leesvoer genoeg.

Intussen zie ik een heel aantal bekenden met wie er natuurlijk een praatje moet worden gemaakt. Al te gauw is het vijf uur en moeten Saskia en ik naar huis. We breken het douche en haar-droog record en ik zet haar om half zes af bij Mr. Vassar, de pianoleraar.

Als Rick thuiskomt eten we lekker buiten, simpele kaasravioli met tomatensaus en rauwkost. Terwijl ik dit typ is het tien over half tien en ik zit heerlijk buiten, de vuurvliegjes dartelen om me heen. Er is geen fijner seizoen, dan de zomer!