Een "gewone" dinsdag

Al voordat Martijn hier kwam heb ik hem gemaild, dat de enige dag, dat ik niet beschikbaar ben om voor gids te spelen, dinsdag is, want dan heb ik mijn massage. Al zou ik het wel willen, het is op het moment niet aan te raden een week over te slaan. Daarvoor zitten teveel spieren nog vast.

Samen met Cosmo laat ik Martijn zien, waar de Metro is. Het is feitelijk aan een stuk rechtdoor, dus ik ben niet bang, dat hij het vanavond niet terug kan vinden. Hij gaat vandaag dingen bekijken, die ik of al heel vaak heb gezien (Air and Space Museum en National Gallery of Art) of liever niet wil zien (Holocaust Museum).

Martijn heeft beloofd een verslagje over zijn ervaringen vandaag te schrijven, wat ik, als het klaar is, zal posten. In mijn familie zit zoveel Tweede Wereldoorlog leed, dat ik niet denk het Holocaust museum mentaal aan te kunnen. Voor de volledigheid van dit blog is een verslag van iemand, die het wel heeft meegemaakt, natuurlijk van grote waarde. Ik wacht er met smart op (terwijl ik dit schrijf zijn de mannen en Katja naar de bioscoop).

Cosmo en ik lopen verder Nottoway Park in. Het is heerlijk weer, warmer dan gisteren en om ons heen zingen de vogels uitbundig. Ik hoor nu ook "liedjes", die ik niet ken, waarschijnlijk van trekvogels. Helaas heb ik mijn fototoestel niet mee, want een American Goldfinch blijft een hele tijd vlakbij ons op een tak zitten.

Als ik weer richting huis draai protesteert Cosmo. Hij wil de andere kant op! Waarom? Nou, dat is de weg naar het hondenpark en meneer kent die na een paar keer lopen al heel goed! Echt grappig!

Maar uiteindelijk volgt hij mij toch maar. Ik neem me voor hem vanmiddag met zijn vriendjes te laten spelen, hij vindt dat kennelijk echt het summum.

Thuis doe ik een fikse gewichtenroutine, ik ga proberen om de dag wat krachttraining te doen. Zoals al eerder geschreven ben ik er geen fan van, maar er is osteoporose in mijn familie en dat maakt die training essentieel voor mijn gezondheid.

Voor ik verder ga met de dag lees ik nog even wat blogs. Dat van Wendy schokt me enorm! Toen ik Wendy leerde "kennen" (online) ging ze net door een heel moeilijke periode met een operatie, waarbij haar baarmoeder werd verwijderd. Tijdens onze reis in Nederland in 2005 hebben we het gezin Jol persoonlijk leren kennen en ze meteen in onze harten gesloten.

Om nu te lezen, dat ze nogmaals door kanker is getroffen is zo vreselijk voor hen! Het doet me des te meer waarderen, dat Katja zich zo voor de Relay for Life inzet. Dat geld zal gebruikt worden voor onderzoek voor deze ziekte.

De hele dag denk ik aan Wendy en haar gezin en probeer weer heel erg op de kleine mooie dingen in het leven te letten. Ik weet, dat Wendy een sterk en positief iemand is (getuige hoe ze met haar hysterectomie omging) en haar gezin hecht, maar ze gaan een heel moeilijke tijd tegemoet en die zou ik zo graag van ze af nemen!

Familie Jol, ik hoop, dat jullie weten, dat wij hier alle vijf met jullie meeleven. De reacties vandaag van de anderen toonden aan, hoeveel zij ook om jullie geven. Heel veel sterkte!

Een teken van een klein mooi iets:


De azaleas van de buren zijn prachtig

De schoonmaaksters komen en knuffelen eerst de "perro" (Cosmo), voor ze aan het huis beginnen. Maar hij vindt hun schoonmaakmiddelen altijd te interessant, dus ik doe hem naar buiten.

Ook ik ontvlucht het huis naar Christine, want zo kunnen ze ongehinderd werken. Drie dames komen en ze doen het al een aantal jaren heel goed. Ik ben erg tevreden over dit bedrijfje. In het verleden begon iedereen altijd goed, maar na een tijdje werd het dan minder en dan keek ik maar weer uit naar een ander bedrijf. Maar nu is het echt iedere week superschoon.

Christine en ik lopen 4,5 mijl in een uur, zij heeft erge last van de pollen, dus we doen aan snelwandelen en rennen de heuvels af. Al met al vind ik, dat ik vanochtend toch heel wat bewogen heb.

Op de terugweg haal ik een Asian salad van McDonald's, die ik op het deck opeet. Heerlijk is het buiten, ik wil eigenlijk niet naar binnen om op een massage tafel te gaan liggen. En als Laura belt, dat ze laat is, zeg ik haar, dat ik me, met uitzondering van mijn benen, redelijk goed voel. Op die manier hoeft de massage geen vol uur te duren.


Laura "masseert" Cosmo op de tafel

Als Kai uit school komt neem ik hem mee naar het W&OD pad. De vorige keer, dat we probeerden de vossen te zien, waren ze er niet en ik weet, dat hij het juist zo fantastisch vindt, de natuur.

Dit keer lijken ze weer te slapen, er is geen vos te zien. Maar Kai gooit een paar steentjes om wat geluid te maken en al gauw komt er toch een nieuwsgierig koppie kijken. En dan nog een, die ook naar beneden loopt en op onderzoek uit gaat. Kai, die altijd zo stil is, is helemaal opgewonden. Het is ook echt wel bijzonder, deze wilde dieren zo vlakbij te kunnen gadeslaan.

Als de vosjes weer uit het zicht zijn verdwenen (de enige foto van vandaag is een mooie cardinaal, want de vosjes zaten in de schaduw, te donker van zo veraf) rijden we naar Vienna Aquarium.



Een cardinaal lekker dicht bij (maar nog steeds niet "de" perfecte foto, helaas)

Pandora, Kai's slang, heeft alweer lang niet willen eten en we willen het weer proberen. Maar de muizen zijn uitverkocht, morgen krijgen ze er meer. Dan mag Rick terug met Kai.

Belofte maakt schuld en ik neem Cosmo mee naar het hondenpark. Ik neem een tijdschrift mee, lijkt me fijn eens wat bij te lezen. Er is een andere hond aanwezig "Daisy", een boxer-husky mix met een blauw en een bruin oog! Samen rennen ze het hele park rond.

Daisy's vrouwtje en ik kletsen over van alles en nog wat. Intussen komen er meer en meer honden. Op een gegeven moment hoor ik een meisje roepen: "Cosmo!" Hij is al bekend in de buurt! Ik zie haar en haar moeder, Catherine, regelmatig als ik met Cosmo verder loop, na Saskia bij school te hebben afgezet.

Van het lezen van een tijdschrift komt zo bar weinig, maar ik vind het ook erg leuk om zo te kletsen met de hondeneigenaren. Het is niet alleen sociaal voor Cosmo, maar ook voor mij! Er zijn ook een paar bejaarde dames en een bejaarde heer, die lekker kletsen samen, zo kan ik me voorstellen, dat de honden helpen eenzaamheid tegen te gaan.

Katja is vanmiddag naar de kindertandarts voor haar stage, ze moet nog tien uur voor 21 mei! Dat zal nog niet makkelijk worden. Kai oefent skateboarding met Charlie en Saskia speelt in de buurt met haar vriendinnetjes.

De temperatuur is perfect buiten en ik installeer me met mijn tijdschriften, Family Circle en Woman's Day.

Rick komt thuis en niet lang daarna Martijn ook. De mannen (Rick, Martijn en Kai) en Katja gaan vrijwel meteen op weg naar de bioscoop. Ze willen Spiderman 3 zien. Ik heb daar hoegenaamd geen interesse in, dus blijf met Saskia American Idol (wij willen, dat Jordin wint) en kijken nu naar House (sorry, Annemiek!).

Zodra Martijn zijn verslag voor vandaag klaar heeft (iets zegt me, dat dat niet vanavond zal zijn!), post ik het hier.