Regeringsgebouwen

Martijn heeft ontzettend geluk met het weer deze week! Alweer staan we met warm, ietwat bewolkt weer op en het wordt al gauw zonnig. Met Mary Ellen en Cosmo loop ik vijf kilometer, terwijl Martijn alvast wat inpakt.

Even na tienen parkeren we de van op de oprit van Claudia en steken de straat over naar de metro. Daar staat de trein al te wachten en bijna drie kwartier later stappen we bij Federal Center SW uit.

We beginnen vandaag bij de Library of Congress, waar tot mijn verbazing bijna geen rij staat. Over een kwartiertje begint de rondleiding, dus we nemen plaats in het zaaltje, waar al een heel aantal mensen wachten.


Het gebouw van buiten



In de grote hal

Om half twaalf verschijnen twee gidsen, een kordate dame en een nogal verlegen uitziend iemand. Helaas (blijkt later) krijgen wij de verlegen dame, die volgens ons nog nieuw is. Ze lijkt zich ieder detail van haar training te willen herinneren en vertelt een verhaal doorspekt met "Hm, let me see" en "Oh yeah"s.


Het plafond

Terwijl ze over het gebouw zelf praat valt dat nog wel mee, al voel ik, heel ongewoon voor mij, mijn gedachten afdwalen. Maar dan gaat ze naar de Gutenberg bijbel en verzandt in een eindeloos verhaal over de geschiedenis van die bijbel. Dat zou interessant kunnen zijn, ware het niet, dat haar vertelstijl supersaai is en dat we hier voor het gebouw zijn, niet voor de bijbel.


Een Aziatisch en Europees Cherubijntje op de trap wijzen hun werelddelen aan

Na een kwartier hard geprobeerd te hebben te luisteren (ook nog moeilijker gemaakt door haar zachte stem en de weerklinkende stemmen in de rest van het gebouw) besluiten we op eigen houtje verder te gaan.

We willen vandaag nog meer doen en vrezen zo verder geen tijd te hebben. Wel jammer, want nu mist Martijn het overzicht van de grote leeszaal. Gelukkig kunnen we er wel door een glazen deur inkijken en krijgt hij zo een redelijk idee hoe het eruit ziet. Het interieur van dit gebouw blijft een van de mooiste, die ik ooit gezien heb, er zijn zoveel schilderingen, dat ik iedere keer weer wat nieuws zie.


Een blik in de grote leeszaal



Een van de prachtige hallen

Als we uitgekeken zijn op alle pracht en praal lopen we naar het Supreme Court. Hier kunnen we vrijwel onmiddelijk plaatsnemen om de lezing bij te wonen. Deze docent is juist weer heel interessant om aan te horen. Ze vertelt de feiten met humor en zonder al te veel uit te wijden.


Het Supreme Court gebouw



Omhoog kijkend bij de ingang



Het plafond van de hal

Leuke weetjes: de oudste "justice", die nu in het court zit is John Paul Stevens, hij is 87 jaar; de oudste "justice" ooit was Oliver Wendell Holmes Jr. met 90 jaar. Voor mij is dat laatste een grappig iets, want die Wendell Holmes Jr. speelt ook een kleine rol in het boek, dat ik net heb gelezen, "The Dante Club".


Wat we mogen fotograferen van de rechtszaal

Van boven kijkt onder anderen Hugo de Groot op ons neer, tussen standbeelden van andere "groten" uit de geschiedenis, die met wetgeving te maken hadden. Helaas mag er in de zaal niet gefotografeerd worden, want het is er prachtig.

De lezing duurt een half uurtje en dan voelen we onze magen rommelen. Zoals altijd als ik in dit gedeelte van DC ben, raad ik het cafetaria van het American Indian Museum aan. En zoals altijd stelt het eten niet teleur. Martijn kiest een kip tamale en ik een zeebaars ceviche en een salade met jonge varens erin.

Om half drie heeft Martijn een rondleiding in het Capitool geregeld via het kantoor van Senator Webb van Virginia. Hiervoor moeten we ons in kamer 144 in het Russell Senaatsgebouw melden.


Dit is pas leuk! Ik ben nog nooit in een senaatsgebouw geweest en zie als een eerste een bordje bij de deur van een kantoor met "Olympia Snowe, Maine". Wow, hier zou je echt zo een senator tegen kunnen komen! Cool!


Het kantoor van Senator Webb is van verre te herkennen aan de vlaggen aan weerszijden van de deur. Het is gezellig ingericht, een beetje huiskamerachtig met banken en stoelen en twee bureaus, waar Carolyn (die Martijn heeft geholpen) en Mary achter zitten. Aan de muur hangen foto's uit Jim Webbs verleden en van zijn campagne vorige herfst.

Mary gaat ons rondleiden en na een security check, waarbij een heel klein spuitflesje van mij tijdelijk wordt ingenomen, komen we bij de "metro" aan. Dit is een ondergronds treintje, dat tussen de senaatsgebouwen en het Capitool rijdt. Mary moet op een belletje drukken en dan komt het treintje aanrijden.


Het metrotreintje

In het Capitool komen we in een gedeelte aan, waar ik nog nooit ben geweest. Het is helemaal beschilderd met allerlei moois door een Italiaanse artiest, Brumidi.


Een door Brumidi geschilderde hal

Door de gangen lopen we naar de Rotunda, ook hier is weer veel werk van Brumidi te zien. Mary vertelt heel leuk en weet allerlei grappige dingen aan te wijzen. Zo is de regenboog in het schilderij over de Mayflower rood wit blauw, de Nederlands vlag.


Het Mayflower schilderij, links de rood-wit-blauwe regenboog

Op het schilderij over het tekenen van de Onafhankelijkheidsverklaring staan Adams en Jefferson. Mary zegt, dat die twee vaak tegenovergestelde meningen hadden en om dat te symboliseren staat Adams in het schilderij op de tenen van Jefferson!

Leuke dingen om te leren en ook in de oude kamer van het House of Representatives, waar nu beelden van bekende figuren uit verschillende staten staan, weet ze allerlei anecdotes te vertellen.


De Apotheose van Washington, het schilderij aan de binnenkant van de koepel

Als laatste gaan we kijken in de oude kamer van het Supreme Court. Die is ingericht zoals hij was in de tijd van Chief Justice Taney. Deze Taney wilde alles stipt op tijd, dus stond hij erop, dat de klok in de rechtzaal altijd vijf minuten voor liep.


De oude Supreme Court zaal

Met het metro treintje rijden we weer terug naar het Senaatsgebouw. Ik krijg het kaartje van Carolyn, want ik wil ook wel graag eens proberen een tour door het Witte Huis te regelen. Ook deze Capitol tour is vele malen leuker, dan de groepsrondleidingen.

We nemen afscheid van Mary en Carolyn en staan om iets voor half vier weer buiten. Vrij vroeg nog, dus. Ik stel voor om nog eens te gaan zien of het Ford's Theatre nu wel open is. Zondag konden we er niet in. Het is wel een stuk lopen, maar dat lukt ons wel.

Door opbrekingen in de weg moeten we nog omlopen ook, maar zo komen we door Chinatown, dat is ook leuk. Al is dat hier in DC veel en veel kleiner, dan in New York, de "Friendship Arch" is erg mooi en er zijn veel leuke winkels en restaurants rond het Verizon Center.


Friendship Arch

Het is warm en we krijgen dorst, dus we gaan even op het terrasje bij een Potbelly's een cola drinken. Nu voel ik mijn benen opeens wel en het kost me even moeite weer op te staan en verder te lopen.

Helaas is een bezoek aan Ford's Theatre Martijn dit keer ook niet gegund. Het theater is dicht als we er langs komen. Maar ach, hij heeft nog veel meer niet gezien hier in Washington, dus hij moet toch nog een keer terug komen.

We nemen de Metro in Federal Triangle en zijn met een half uurtje weer thuis. Daar onderhandelt Saskia een logeerpartij met Tabatha en ze maken samen maccaroni met kaas. Katja is naar haar werk, dus Rick, Kai, Martijn en ik gaan uit eten.

Voor Martijn's laatste avondmaal hier kiezen we Sweetwater Tavern. Helaas is het terras vol en de wachttijd ervoor lang. Dan toch maar binnen eten, ook gezellig. Het eten is zoals altijd voortreffelijk, al vind ik de muziek dit keer veel te hard staan. Ik heb er een hekel aan om mijn stem te moeten verheffen om me verstaanbaar te maken en al helemaal als we uit eten zijn!

Na een desondanks heel gezellige maaltijd halen we Charlie op voor een logeerpartij met Kai. Martijn, Rick en ik kijken de film Borat. Zo af en toe liggen we echt dubbel!

Moe van een lange dag gaan we allemaal vroeg naar bed. Martijn vertrekt morgen in alle vroegte naar New York.