Holocaust en andere musea (Martijns verslag)

Bergen gezien, Bergen gezien, Bergen beleefd, Bergen gehoord!

Vandaag wordt mijn eerste VS dag die ik alleen ga doorbrengen. Gelukkig liggen de musea die ik wil bezoeken op een zondanige afstand, dat ik moeilijk kan verdwalen.

Zowiezo heb ik al ervaren dat door het strakke stratenplan het erg moeilijk is om je weg kwijt te raken. Om half negen zit ik in de metro. Rotterdammers zouden denken dat ze in een onmogelijke droom terecht zijn gekomen; geen graffiti, geen troep, zelfs in deze drukte lijkt de metro rustig.

De Britse koningin is in DC, heeft gisteren een staatsbanket gehad en gaat vandaag de monumenten bezoeken. Benieuwd of dat extra maatregelen en gelsoten wegen betekent.

Rond kwart over negen sta ik voor het imposante gebouw van het Holocaust Memorial Museum. (tip: wanneer je met de metro bij het Smithsonian uitstapt moet je eerst langs de hele rij -door het smalle steegje- lopen en dan pas achteraan sluiten. Nu stonden we met een hele groep aan de verkeerde kant, vooraan dus.

Ben er op tijd, want kwart over negen aanwezig betekende voor mij dat ik een ticket kreeg voor half 11. Leraren uit Tennessee vragen van alles over Nederland. De docente heeft Duits-Nederlandse grootouders, en vertelt over de twee kanten van haar verhaal; van opa’s kant veel familie bij de SS, van moeders kant juist veel leed in de familie.

Er zit een grote groep kinderen te luisteren naar een juffrouw, en ik wil bijna invallen als ze zegt "As you know, Europe is a very tiny place". Auw!

Het "Holocaust" is veel meer een monument dan een museum. Het gebouw is werkelijk prachtig. Ik word misschien nog wel het meest gegrepen door de tentoonstelling (tip 2: de tentoonstellingen zijn te bezoeken zonder die timed tickets) over de kinderen van het Getto in Lodz.

In de "blijvende tentoonstelling" zijn de wanden met foto’s en vooral de berg schoenen uit Treblinka zeer aangrijpend. Gelukkig –sorry, iets te veel de historicus nu?- is er ook ruimte voor de fouten die de VS heeft gemaakt in deze periode.

Het museum put me werkelijk uit: al die vreselijke getallen, de kille berekening waarmee destijds gewerkt is. Als ik naar buiten loop hoor ik een vader zeggen tegen zijn zoontje "so you know where to think of next time you hear people say negative things about immigrants and muslims" Zo, die heeft zijn les geleerd.

Ik zoek een rand in het park om even te lunchen. Tip 3: Hotdog zonder die gele mosterdsaus…die krijg je niet uit je kleren… Ik loop door naar het Air and Space Museum.

Hier lijkt het wel nationale schoolreisjes-dag. Mijn eerste lange rij. Binnen hangen de meest fantastische vliegtuigen. Omdat veel grote voorwerpen in het Holocaust "castings" waren, vraag ik hier bij de information-desk ook nog maar eens. Nee meneer, het zijn de werkelijke apparaten. Wow. Ik sta hier dus onder de echte Spirit of St. Louis, en bij de echte Apollo-11-module, en bij de echte Wright-flyer. Wow. Ik ben geen grote vliegtuigliefhebber, en als dat wel zo is denk ik dat het museum nog vele malen interessanter is dan nu al.

Tip zoveel: ga op tijd in de rij staan voor Imax-kaartjes. Lijkt me leuk, maar de rij is nu al veel te lang. Ik neem verder rustig de tijd om op zoek te gaan naar een Fokker. De Fokker die ik vind blijkt het vliegtuig te zijn waarmee de eerste Transamerika-vlucht is gemaakt. Ook General Electric blijkt vliegtuigen te maken(Toby; GE zie je hier erg veel: vaatwassers, koelkasten, drankapparaten)

Na nog een broodje –en een flinke fles Coke want buiten is het zeer warm- loop ik door. Op de Mall is een leger-recruterings-kamp aan het opbouwen. Ik loop door naar de National Gallery of Art. Tip: vraag de kaart "When you’ve only got one hour" met de hoogtepunten-route.

Van plan deze te lopen en dan door te gaan naar het volgende Smithsonian Museum, merk ik dat de kunstschatten te groot zijn om voorbij te rennen. Filmmoment: ik kom een zaal binnen en lees op een bordje dat het schilderij erboven gaat over Bergen op Zoom. Ik loop verder want ik was op weg naa…..BERGEN OP ZOOM? HIER? Ik draai om en zie "onze" markt. Overigens, beste gemeenteraad, ook hier met Beltoren.

Toch heerlijk om te zien date en schilderij uit 1520 er nu in reality nog steeds zo uitziet: de Draak, de Kerken. Wow! Voor niet-Krabben: Rubens, van Dijck met 2 prachtige zalen, Renoir, Monet, van Gogh, Lippi, van Luxembourg, Botticelli, da Vinci, ….,….. Prachtige werken in een majestueus gebouw. Veel meer tijd nodig gehad dan "only one hour", maar veel beelden rijker.

De batterij van mijn fototoestel is leeg, en dat geeft een bijzonder gevoel; niemand die weet wat ik nu doe, en straks geen bewijzen ervoor. Ik huppel werkelijk met K3 op mijn koptelefoon over de Mall. Meegezongen van vrolijkheid, wat een geluk!

Wolkenloos, heel warm. Ik koop toch snel een wegwerpcamera en loop nog "even" het Museum of Natural History binnen. Dat klinkt raar, maar met alle gratis musea voelt een kort bezoek als "even binnenlopen".

Veel meer Nederlandse musea zouden dat ook moeten hebben, dan zouden ze ook veel meer bezoekers trekken. Het natuurmuseum heeft –voor mij- een bijzondere verzameling dino-geraamtes en –botten. De edelstenen doen me niet zo veel. De Hope-diamant schijnt erg bijzonder te zijn. Eindelijk "het thuisfront" aan de telefoon. Goed om te horen dat ze het leuk hebben, en dat de meiden lief zijn thuis. Wat een geweldige vrouw! Ik ben geen stenen-liefhebber en loop snel weer de warmte in.Ik loop naar het Capitol.

Imposant om dat gebouw steeds groter op me aft e zien komen. Mooie beeldengroep achter alweer een Reflexion Pool. Ik draai me om en loop richting het Washington Monument, om daar als slot vandaag nog even dat machtige uitzicht te hebben over de stad.

De metro terug in, tegenover de broer van Vin Diesel, zo lijkt het (wordt ik gevolgd? Deze man kijkt door een donkere zonnebril strak voor zich uit. Petje van Department of Homeland Security) kom ik rond zessen terug ‘thuis’.

Zo is het in de laatste dagen gaan voelen; een leuk, groot huis met een knusse uitstraling. Petra, Rick en de kids zijn fantastisch voor me. Ik ben bijna te laat, want Rick staat al op het punt om naar de bios te gaan; Spiderman 3.

In een gigantische mall eet ik een Cheesesteak-sandwich. "the best one I ever made" zegt de man nadat ik het tourist-uit-holland-verhaal heb verteld. Zware kost, en ook nu weer lasting te eten. De film is leuk; spannend, hier en daar grappig en romantisch. De finale is verbluffend.

Wat een dag; kunst, Zandmannen, oorlog en verdriet, stuffed Elephants, spinnenmannen, vliegtuigen, raketten, beelden, veel beelden rijker.