Buiten leven

Zaterdag

Wat is dit toch een heerlijk seizoen! Er werd voor vandaag koel en regenachtig weer voorspeld, maar we staan op met felle zon en een helderblauwe lucht!

Toen Cosmo gisteren thuis kwam, had hij zo'n grote, onhandige, plastic kap om zijn nek. Die moest er tot donderdag om blijven, zei de dierenarts, om tegen te gaan, dat hij zijn hechtingen zou gaan likken.

Maar, oh, wat was dat zielig! Hij kon alleen maar vooruit kijken en liep telkens keihard tegen de deuren op en was helemaal van streek erdoor. Vannacht heeft hij wel goed geslapen, maar die kap vindt hij echt vreselijk! Ik kan dat niet nog bijna een week aanzien!

Zodra ik beneden mijn koffie heb, ga ik surfen op het internet. Er staat me iets bij, dat er wel alternatieven zijn voor die kap. En inderdaad vind ik verscheidene zachte kragen, die hetzelfde resultaat hebben.

Op een van de sites staat, dat ze bij dierenartsen verkrijgbaar zijn, dus ik bel Town and Country op. Inderdaad hebben zij een soft E (staat voor Elizabethan) collar te koop, voor $24. Natuurlijk heb ik dat graag voor Cosmo's comfort over!

Na met Christine bijna vijf mijl door Vienna te hebben gelopen neem ik Cosmo meteen mee naar de dierenarts. Daar ligt de kraag al klaar voor hem. Het is een wereld van verschil!


Kijk eens, ik kan gewoon mijn botjes weer knauwen!

Hij kan zijn wond niet likken, maar de kraag is licht en hij vindt hem prima! Zijn kop is gewoon vrij, dus hij loopt nergens meer tegenaan, en het staat zelfs best mooi. Zijn voorpoten zijn vrij om lekker botjes te knagen. Hij kan nu gewoon feitelijk zichzelf zijn, alleen niet bij zijn wond.


Hij is zijn eigen happy zelf weer, gelukkig!

De middag besteden we met lekker buiten lezen en tuinieren. Hoewel Rick van dat laatste het meest doet. Ik trek onkruid en heb meteen vijf insektenbeten te pakken! Dat is het me niet waard.

Halverwege de middag zie ik, dat de rode plekjes op Cosmo's buik (naar mijn idee veroorzaakt door het constante wrijven met die rot kap) er groen en pussig uitzien. Ik wil niet tot maandag wachten als dat ontstoken is. De wond van de operatie ziet er goed uit, maar toch.

Weer naar de dierenarts, dus, waar Cosmo als een oude vriend begroet wordt. Hij wil hier niet weg, grapt een van de assistentes. De dierenarts constateert inderdaad een beginnende ontsteking aan de schaafwondjes. Hij krijgt een prik en een antibiotica kuur van twee weken.

Kai en Katja werpen zich op als hondenbabysitters vanavond. We willen zeker zijn, dat hij niet bij zijn wond kan met deze zachte kraag, want de dierenarts was daar niet gerust op. Maar het lukt hem (gelukkig, want anders moest die kap weer op!) niet.

Saskia gaat voor haar tweede logeerpartij dit weekend. Dit keer is het bij Tabatha. Het komt Rick en mij wel goed uit, want wij gaan vanavond zelf uit.

We zijn uitgenodigd op de vierde dertigste verjaardag viering van de vrouw van een collega van Rick. Ik ken hen ook allebei en een heel groepje collega's, die Rick graag mag, zal er zijn met hun vrouwen.

Door druk verkeer rijden we naar Washington. Walter en Jackie wonen in het noordoostelijke gedeelte van de stad, dat eigenlijk als het slechtste gedeelte bekend staat.

Maar zij wonen in een rijtjeshuis in een keurige, groene oude buurt vlakbij het Capitool. Het is hier moeilijk voor te stellen, dat je hier midden in de stad bent!


Het townhouse van Jackie en Walter

Ook van binnen is hun huis erg leuk ingericht. En net als Rick heeft Walter alles geautomatiseerd! Buiten op hun terrasje, want een echte tuin kun je het niet noemen, hangt een Mediterrane atmosfeer, heel gezellig (het deck van de buren echter ziet eruit als iets uit een griezelfilm, helemaal verrot en kapot).

We beginnen, zoals het op ieder Amerikaans feest gaat, in de keuken. Wij komen als tweede gasten aan en onder het genot van een glaasje wijn kletsen we gezellig rond het keukeneiland.

Naarmate meer gasten binnendruipen verplaatst het feestje zich naar buiten. In het begin is het allemaal wat onhandig, want, al kennen de mannen elkaar goed, de vrouwen zien elkaar enkel op het Kerstfeest van Microsoft even.

Maar Shelly, die een jaar of 25 is en de vrouw van Reese, collega van Rick, heeft een Nederlandse moeder en zij plannen Reese's eerste reis naar Nederland. Dat wordt dus een goed onderwerp van gesprek, want niet alleen ik weet daar natuurlijk alles van, maar een van de andere vrouwen is er net voor een conferentie geweest.

Grappig is, dat zij zich ergerde aan alle souvenirs in Amsterdam, die met drugs of prostitutie te maken hebben. Rick en ik hadden op ons vorige bezoek hetzelfde gevoel. Dat is niet Amsterdam en al helemaal niet Nederland, maar door dat soort t-shirts e.d. wordt de indruk van een sletterige stad (en land, want veel toeristen zien enkel Amsterdam) alleen verstevigd.

Dit was de Amerikaanse helemaal met me eens, want op hun reis door de rest van het land hebben ze genoten van het unieke landschap en de vriendelijkheid van de mensen.

Het gesprek gaat daarna over van alles en nog wat en hoewel ik verreweg de oudste van het gezelschap ben (Rick ook!), voel ik me dat eigenlijk helemaal niet. Wel is hun leven zo anders, dan dat van ons, want maar een ander echtpaar heeft ook kinderen.

De rest geniet nog even van hun kinderloosheid (zegt wel wat over de gemiddelde leeftijd van midden twintig tot midden dertig) en ik sta er versteld van, hoe reislustig ze zijn. Onze gastvrouw en -heer gaan naar Thailand, Maleisie en Singapore deze zomer en een ander paar op safari in Afrika!

We eten hamburgers en hot dogs en de heerlijkste zelf gemaakte guacemole! Voor we het weten is het na elven en nemen we afscheid. We moeten de cake nog missen, maar ik ben moe na drie avonden "fun"! Net na middernacht rollen we ons bed in.

Zondag

Het is moeilijk opstaan vanochtend! Drie late nachten achter elkaar voel ik nu wel erg! Maar om kwart over negen ben ik klaarwakker en neem Cosmo mee uit. Die is veel vrolijker met zijn nieuwe kraag om en hij lijkt ook minder te willen likken.

Alweer is het zulk heerlijk zomers weer, dat Rick en ik buiten ontbijten. Door de spleet tussen een van de planken in het deck kunnen we het roodborstjesnest zien. Er lijken drie jongen in te zitten, zo schattig!

Regelmatig ligt een van de kinderen op zijn of haar knieen het geheel gade te slaan. Meike heeft ze ook door (tot mijn verbazing Snickers nog niet), maar ze kan er niet bij. De spleet is te nauw voor een pootje en het deck veel te hoog voor ze om te springen. Ik hoop alleen, dat hun uitvliegen smetteloos verloopt straks! Voor nu vliegen pa en ma Robin af en aan met wormpjes!

Ook Kai's kikkervisjes, die nu meer dan een maand oud zijn, doen het goed. Vier ervan zijn kikkertjes, zo'n centimeter groot. Erg leuk om ze zo te zien veranderen, ik heb dat nooit van dichtbij meegemaakt.

Mary Ellen komt en we gaan vijf kilometer hardlopen. We hebben beiden last van hetzelfde euvel (behalve onze bejaarde leeftijden, dan): een heel stijve pijnlijke spier in ons achterbeen. Maar iedere keer als we gaan verbeteren we onze tijd, dit keer blijven we onder het halve uur.

Hoewel, als ik dan Petra's tijd voor een 10k van 53 minuten hoor (en ze hobbelde maar wat!) is dat nog helemaal niet goed! Dat is pas een hardloopster, die naamgenote-vriendin van mij!

Over Petra gesproken, na de lunch gaat de telefoon. "Out of Area", zegt het op de caller ID en dat is het zeker! "Out of the Netherlands" had het moeten zeggen, want het is Petra!

We kletsen weer lekker wat af. Ze maakt o.a. mee hoe Cosmo wegrent om met Quincy drie huizen verderop te gaan spelen. En hoe onze telefoon die hele afstand van het huis af toch blijft werken!

Helaas is de rest van het gezin ongeduldig om naar de film te gaan. Ze gaan demonstratief in de auto zitten wachten, dus ik neem maar gauw afscheid! Zoals zo vaak wens ik, dat we dichter bij elkaar zouden wonen, wat een lol zouden we dan hebben!

Net op tijd voor de Shrek 3 vertoning van drie uur komen we in de bioscoop aan. Dat deze film razend populair is blijkt wel uit het feit, dat de zaal praktisch vol zit! En ieder half uur draait hij in een van de theaters!

De recensies over de film zijn maar matig, maar wij vinden hem allemaal (inclusief Tabatha) hartstikke leuk! Ik vind de "kinderen" van Donkey en de draak schattig en het verhaal, met allerlei nieuwe karakters ook leuk. Geen moment vind ik het saai en dat zegt voor mij altijd wel wat bij een tekenfilm.

Al denk ik niet, dat ze er nog een leuk vierde vervolg uit kunnen slepen, deze film is toch weer zeer vermakelijk. Regelmatig lach ik hardop en Merlin (Eric Idle) is voor mij de top personage in deze film! Een echte aanrader, als je het mij vraagt!

Na een lekker maal, dat Rick bij de plaatselijke Libanees ophaalt (ze hebben er de lekkerste shawarma!), zit ik nu nog in het donker op het deck. Het is heerlijk buiten! Straks begint de seizoensfinale van Desperate Housewives en daarna gaan we meteen ons bed opzoeken. Rick moet er morgen ook weer voor dag en dauw uit!