Een laatste zomerse herfstdag

Alweer een schitterende dag daagt.  Ik neem mijn ontbijt zelfs mee naar buiten en eet op het deck in gezelschap van de honden.  Rick en Katja zijn natuurlijk allang naar hun werk vertrokken en Kai heeft een vertaalbaan waar hij hard aan aan het werken is.

Een uurtje later moet ik van mezelf naar boven om te sporten.  Het uur interval op de elliptical gaat snel.  Dan maak ik me gauw klaar om op pad te gaan, want ik heb Katja beloofd haar lunch te brengen.

Tot mijn genoegen heeft Kai ook wel zin mee te gaan.  We rijden naar het Mosaic District en ik realiseer me dat dit de eerste keer is dat we hier terug zijn nadat we uit het Hyatt House hotel checkten op 29 september.  Wat een herinneringen liggen hier nu!

We parkeren en lopen naar Sweet Green.  Katja heeft mij gisteren haar bestelling al gegeven en ik heb de "spicy sabzi" salade gemist en bestel die weer.  Kai neemt ook een salade en met een tas vol eten en drinken rijden we naar Katja's werkplaats.

Eerst lopen we naar de wachtkamer, maar Katja sms-t dat ze ons buiten zal vinden.  Zo heb ik wel even gezien waar ze werkt en het ziet er natuurlijk uit als de meeste wachtkamers van specialisten.  Katja komt in haar scrubs en met stethoscoop naar buiten en we zoeken de picknicktafels, die er volgens haar zijn.

Alleen jammer dat Kai zijn ogen bijna dicht heeft

Die vinden we inderdaad achter het gebouw onder de bomen.  We smullen van de salades, Sweet Green blijft een favoriet.  Katja krijgt een half uur voor haar lunch dus we nemen na het eten snel weer afscheid.  Het was leuk te zien waar Katja werkt, tien minuten van ons huis weg en tegenover het Mosaic District.

Thuis lijn ik de honden aan voor nog eens een kleurrijke en warme wandeling door de buurt.  Het is inmiddels maar liefst 27 graden!  De honden vinden deze wandelingen ook zo overduidelijk heerlijk.  Met Django erbij wil Cosmo nooit terug zoals anders.

 

Kai zit op het deck te werken en ik ga er ook even doorlezen in mijn Shopaholic boek.  Ik moet om sommige passages toch wel hardop lachen.  Dat lukt bij mij maar een beperkt aantal auteurs dus Sophie Kinsella bereikt dat toch maar wel.

Om drie uur heeft Cosmo een afspraak bij Pet Spaw voor een kapbeurt.  Dat is hard nodig wat wel blijkt uit het feit dat ze denken drie uur met hem bezig te zullen zijn!  Ik denk dat ik wel op tijd klaar zal zijn met mijn eigen kapbeurt om hem op te halen voor zes uur.

Op de terugweg rijd ik door de drive thru van de bank en zet mijn $20 cheque van Toyota erop.  In datzelfde winkelcentrum haal ik een quiche voor het avondeten bij Pie Gourmet. 

Als ik thuiskom zie ik Lorraine buiten.  Snickers probeert ook weer bij haar naar binnen te gaan.  Laat wel zien hoe goed hij het daar had.  Lorraine en ik  kletsen helemaal bij. We zijn zo dankbaar dat zij de katten al die tijd hebben verzorgd.  Rick en ik willen binnenkort de mensen, die ons zo geholpen hebben, uitnodigen.

Dan is het tijd voor mijn kapbeurt.  Carmen en Mona zijn het erover eens dat de kleur wel erg uit mijn haar is gegaan.  Gelukkig hebben ze daar ook een middeltje voor.   Katja komt halverwege ook om haar door Taylor bij te laten knippen.  Natuurlijk kent Mona mijn kinderen al sinds ze klein waren en zij komt ook even bijpraten met Katja.

De klok gaat intussen erg snel en tot mijn schrik bedenk ik me dat Katja en ik beiden niet op tijd klaar gaan zijn om Cosmo op te halen.  Gelukkig is Kai bereid dat te doen.  Ik ben blij met mijn haarkleur en Katja met haar kapsel.  Thuis treffen we inderdaad ook een keurige Cosmo aan.

We eten weer gezellig met zijn vieren.  Vanavond lekkere tomatensoep en natuurlijk
de spinazie en kip quiche van Pie Gourmet.  Zij hebben nog een heel menu aan avondmaaltijd quiches en andere ovengerechten en ik ben van plan die vaker te gaan kopen, want de quiche is heerlijk!

Rick vertrekt naar de Vienna Town Hall (stadhuis) voor een vergadering over het verkeer op de weg achter ons huis.  Ik ben benieuwd of hij nog kans krijgt iets te zeggen, want de ingang van onze straat ligt aan het einde van een gevaarlijke bocht.  Iedere keer als ik links afsla de straat in hoop ik weer van harte dat er geen tegenligger komt.  Er is gelukkig nog nooit iets gebeurd, maar we hopen dat het geen kalf en gedrenkte put verhaal wordt.

De felle herfstkleuren in onze buurt foto's staan hier.