Reis naar Londen

Na een wat rusteloze nacht sta ik nog voor mijn wekker afgaat om kwart  voor zes op.  Na mijn douche (wat is het weer fijn in onze gezellige badkamer te kunnen douchen!) kleed ik me in mijn reiskleding en pak de laatste spullen in. 

Beneden zet ik het alarm uit, nog even wennen aan de nieuwe knopjes, en zet het tuinsproeiersysteem aan.  Rick sms-te midden in de nacht dat zij goed aan zijn gekomen en vroeg me dat laatste te doen.  Hopelijk heb ik het goed gedaan.

Terwijl ik op de taxi wacht zie ik dat het buiten regent. Rick sms-t dat ze bij het Oktoberfest zijn en wenst me een goede reis.  De Washington Flyer taxi is onderweg zegt een andere sms.  Ik kan “where” sms-en om te kijken waar die is en krijg minder dan een mijl terug.

Keurig om half zeven komt de taxi voorrijden.  De chauffeur helpt mijn tassen inladen en dan zet ik het alarm weer aan en sluit het huis af.  Het is wel een beetje een vreemd gevoel al die dozen zo te laten staan.

Gelukkig regent het niet hard dus als we zonder oponthoud bij Dulles Airport aankomen hoef ik geen paraplu te gebruiken.  Na het afrekenen neemt de taxi chauffeur heel vriendelijk mijn bagage helemaal mee naar binnen.  Kennelijk was hij blij met zijn fooi of misschien gewoon hoffelijk.

Omdat ik Premier status heb met United kan ik in die rij aanschuiven in plaats van bij de internationale balie.  Nou ja, rij, die staat er niet.  Ik kan meteen inchecken en mijn tas wordt binnen de kortste keren gelabeld.

Dan loop ik naar TSA Pre waar je niet door alle poespas met laptops, vloeistoffen en schoenen hoeft.  Mijn schoenen moeten wel uit, want ik heb mijn Dansko klompen aan en daar zit metaal in de zool.  Dat geeft verder geen oponthoud en binnen het kwartier na aankomst loop ik al naar de trein voor de C terminal!  Een record is dat werkelijk!

Die trein komt ook heel snel, maar met mijn slaperige hoofd stap ik per ongeluk bij de A terminal al uit.  Niet getreurd, ik heb zeeen van tijd, en de volgende trein naar de C terminal komt 4 minuten later.  Rick overtuigde me tenminste twee uur van tevoren op het vliegveld te zijn, maar dat was eigenlijk helemaal niet nodig.

Als ik bij gate C4 aankom zitten er dan ook pas een paar mensen.  Sowieso zie ik op het scherm dat de vlucht allerminst vol is.  Ik vind het fijn om de dagvlucht naar Londen te nemen, want ik kan absoluut niet slapen in een vliegtuig en voorkom zo de gewoonlijke nachtvlucht naar Europa.

Bij Potbelly ga ik ontbijt halen, een lekkere wrap met ei, ham, kaas en champignons.  Ook bestel ik er een hard nodige grote koffie bij.  Als ik dat alles op heb voel ik me alweer een stuk meer mens!

Nog steeds is het nog lang geen tijd om aan boord te gaan dus ik ga het souvenirs en snackwinkeltje eens bekijken.  Daar zie ik warempel een paar turquoise oorbellen, die ik erg leuk vind.  Die gaan dus mee, de verkoopster merkt ook op dat ze mooi zijn.

Na nog wat lezen bij de gate wordt er ongeveer veertig minuten voor vertrek begonnen met aan boord gaan.  Ik heb een raamplaats in Economy Plus met extra beenruimte en de midden plaats in onze rij is leeg.  Het wordt dus een zeer comfortabele vlucht.

Eerst lees ik mijn boek uit en dan wordt lunch rondgebracht.  De keuze is tussen vegetarische lasagna en kip met groentes.  Ik kies het eerste, maar heb vrijwel net ontbijt gegeten, dus eet maar tweederde van de lasagna en een beetje van de brownie.  Later krijg ik daar wel wat spijt van, want ik krijg toch trek.

Na het eten bestel ik een wijntje en ga films kijken.  Ik begin met Maleficent, een film, die ik allang graag wilde zien, maar het kwam er niet van toe die in de bioscoop draaide.  Ik moet zeggen, ik vind het een ontzettend leuke film!  Helemaal Disney waardig en het is een plausibel verhaal.

Vervolgens kijk ik Blended met Adam Sandler en Drew Barrymore.  Een heel ander genre, maar ook een plezier om naar te kijken.  Ik mag zulk soort romantische comedies wel.  En dan is de beurt aan How To Train Your Dragon 2, ook een film, die ik in de bioscoop heb gemist.  Ook die is zeer vermakelijk.

We krijgen nog een lekker broodje met ham en kaas als snack en dan landen we ver voor op schema in Londen.  Met mijn Nederlandse paspoort ben ik zo door de paspoortcontrole en mijn tas is er ook al.  Marie-Anne heeft een auto met chauffeur voor me geregeld en ik zie hem staan met het bordje met mijn naam.

Veertig minuten later komen we aan bij Marie-Anne’s nieuwe huis hier in Londen.  Marie-Anne is al een goede vriendin van mij sinds onze studentendagen en ik zie er erg naar uit weer helemaal bij te praten met haar.

We drinken nog even een wijntje en dan gaat Marie-Anne slapen, want zij moet morgen om half zeven weer op.  Voor mij voelt het nog vrij vroeg, dus ik blijf nog even lezen en computeren, maar dwing mezelf ook niet te lang op te blijven, zodat ik gauw in dit ritme kan komen.