Dag 4 Barcelona: Lekker op het strand en de terugreis

Zaterdag

Alweer de laatste ochtend van deze reis!  We worden weer keurig net na achten wakker en lopen na de douches naar een ontbijtrestaurantje..  Dit keer vinden we er een met "bikini's" op het menu.  We hebben al zo'n beetje begrepen dat dat een tosti ham en kaas is en bestellen er een met cafe con leche (koffie met melk).

Inderdaad is het een tosti en hij smaakt prima.  Vandaag hebben we de havens en de kust op ons schema staan en eerst lopen we naar het Passeig de Gracia metrostation.  Dan zien we ook nog even Casa Battlo en vandaag is de lucht diepblauw.  We kunnen het niet laten er nog wat foto's van te maken.

Dan lopen we de metro in voor rit nummer zeven van de tien, die we hebben gekocht.  We stappen halverwege La Rambla uit en lopen toch nog even de Boqueria markt in.  Daar kopen we beiden voor een of anderhalve euro een bakje vers fruit.  Anika neemt een grotere dan ik, vandaar het prijsverschil.

Na ook nog wat foto's in deze kleurrijke en favoriete markt van ons, geen wonder dat hij het meest toeristisch is, lopen we weer uit de menigte.  Het is vandaag een heel stuk drukker dan de andere dagen.

We lopen de Ramblas af en aan het eind ervan zien we een aantal levende standbeelden.  De meesten zijn net aan het opzetten.  Ik neem er een paar foto's van, maar ik heb wel betere gezien.

Bij het monument voor Christopher Columbus, een 60 meter hoge kolom met zijn standbeeld erop, kopen we kaartjes om naar boven te gaan.  Het lijkt ons leuk een laatste blik op de stad van boven te werpen.  We hadden er echter niet op gerekend dat er maar op zijn hoogst vier mensen in de lift zouden kunnen.

Na nogal een lange wachttijd mogen wij eindelijk naar boven.  Dat is toch wel de moeite waard, want het is prachtig helder weer en we hebben aan alle kanten een goed uitzicht.  Na een kwartiertje hebben we het wel gezien en persen ons weer met twee Russische dames in de lift naar beneden.

We lopen naar de jachthaven met allerlei mooie (zeil) boten.  Net als we de brug over zijn gaat die dicht om zeilboten door te laten.  We kijken even hoe dat gebeurt en hebben dan wel zin in een terrasje.

Vlak aan het water liggen er een paar en we bestellen koffie en Cola Light.  Het is lekker vertoeven zo aan het water en er is heel wat te zien.  Daarna lopen we langs het water en de verschillende haventjes naar Barceloneta.

Onderweg haalt Anika een ijsje bij een van de standjes.  Ik ben gewoon niet zo'n ijsjesliefhebster, dus laat haar het genot.  Het ziet er erg lekker uit, maar het is maar zelden dat ik zin heb in iets zoets.

Deze oude vissersbuurt is nu een stuk toeristischer na de Olympische Spelen in 1992.  We lopen door de overdekte markt daar, maar die haalt ook weer niet bij de Boqueria.  Inmiddels is het lunchtijd en we zien een van de oudste tavernes in de stad, uit 1753, Can Ramonet.

We vragen een tafeltje op hun terras en ik bestel gegrilde sardines en tomatensalade.  Die sardines vond ik in Lissabon al zo lekker en ben blij ze deze vakantie ook eens te eten.  Het is allemaal even lekker.

Na de lunch zwerven we wat door Barceloneta, maar de buurt valt ons een beetje tegen.  Dat is niet het geval met het strand (helemaal door mensen aangelegd, maar dat is absoluut niet te zien) langs de Middellandse zee. 

Daar is het gezellig druk en de zee uitnodigend blauw.  We nemen plaats in het zand aan de rand van het water en kletsen er gezellig op los.  Er komen de hele tijd verkopers langs, maar we wijzen ze af.  Pas na een paar uur steken we onze tenen eens in het water (wat erg koel is) en gaan dan terug naar de boulevard.

We lopen die af en nemen plaats op het laatste terrasje.  Daar bestellen we een lekker glaasje wijn en genieten van de zomerse temperaturen.  Hoewel, het wordt helemaal bewolkt terwijl we er zitten en ik doe zelfs mijn jasje maar weer aan.

We hebben het hier nu wel gezien en nemen de metro terug naar de stad.  Daar is het een drukte van jewelste en we zijn eigenlijk beiden een beetje stadsmoe.  We gaan nog even genieten van Placa Real, ons favoriete plein hier.  We zitten wat op de rand van de fontein en kijken mensen. 

Als het wat begint te regenen besluiten we de metro naar Passeig de Gracia te nemen.  Daar stappen uit en werpen nog een laatste blik op Casa Battlo.  Een tien ritten metrokaart is zeer aan te raden.  Hij kost 10,30 euro en we hebben maar een rit over.

Mijn reisgids raadt Tapas 24 aan om te eten en we krijgen daar wel een tafeltje, maar zijn geen van beiden onder de indruk van het menu.  Dit restaurant wordt hoog aangeschreven, maar wij kiezen toch maar het buurrestaurant, Tutromundo.

Daar delen we nog een laatste portie brood met tomaat en ik bestel de Andalusische baby calamari en de groene Padron pepers, erg lekker!  Anika heeft aubergine en kroketten en neemt nog een Catalaanse creme brulee als dessert.  Daar neem ik ook een hapje van en is erg lekker.

Voor het laatst lopen we de lange weg naar ons hotel af.  Deze reis is weer snel gegaan!  We hebben er zo lang naar uitgekeken en dan is het opeens het einde.  Ik vind het wel wat moeilijk omdat ik niet weet wanneer ik Marie-Anne of Anika weer ga zien, maar gelukkig is er nu internet wat het veel makkelijker maakt contact te houden.

Zondag

Omdat we telkens tot acht uur sliepen deze vakantie hebben we voor de zekerheid maar liefst drie wekkers voor zes uur vanochtend geregeld.  Onze telefoonwekkers en een wake up call van de receptie van het hotel.  Natuurlijk ben ik nu wel al voor de wekker wakker en om tien voor zes sta ik op.

Anika volgt niet veel later.  We zijn al vrijwel gepakt, alleen de laatste toiletspullen moeten nog.  We slepen de tassen naar beneden en een paar minuten later rijdt de taxi al voor.  Het gaat allemaal van een leien dakje.

Helaas vertrekken onze vluchten van verschillende terminals dus we kunnen niet samen wachten.  De taxichauffeur zet mij eerst af en ik neem afscheid van Anika.  Heel bijzonder dat we veertig jaar nadat we vriendinnen werden zo'n reisje konden maken.

De incheckbalies zijn nog niet eens open, zo vroeg ben ik.  Twee uur van tevoren kan ik inchecken en dat gaat allemaal snel.  Ook door de veiligheidscontrole ben ik zo heen.  Ik kijk nog wat in een paar winkels en bestel een koffie met een ontzettend lekker broodje met ham en de typisch Catalonische tomatensaus als ontbijt.

Al snel is het tijd om aan boord te gaan.  Ik heb een raamplaats vrij vooraan.  Als internationale passagier zou ik een gratis drankje mogen, maar hoe ik ook met mijn instapkaart zwaai, de flight attendant loopt me straal voorbij.  Ook mijn belletje wordt genegeerd.  Gelukkig heb ik al Cola Zero mee om te drinken.

Na een uur of twee landen we op Zaventem in Brussel.  Ik facebook met Rosemarie, die ik ook al vele jaren ken van toen zij in Washington woonde en we spreken af om in de vertrekhal te gaan lunchen.  Zij is de derde "oude" vriendin, die ik deze reis weerzie!

We vragen een tafeltje in Belle Belge, een leuke en echt Belgische brasserie.  Rosemarie is vannacht laat teruggekomen van vakantie en houdt het bij koffie en een paar croissantjes.  Ik heb grijze garnaaltjes met tomaat op het menu zien staan en dat moet ik natuurlijk hebben, want daar ben ik dol op.

Het komt met een heuse geruite puntzak Belgische frieten en ik drink er een Hoegaarden bij.  Hoeveel Belgischer kan het nog?  Rosemarie en ik hebben elkaar enorm veel te vertellen en anderhalf uur is eigenlijk niet genoeg. 

Bij de paspoortcontrole nemen we weer afscheid.  Na die controle loop ik wat door de winkel en dan de veiligheidscontrole.  Onze gate is helemaal aan het einde en ook daar volgt weer een paspoortcontrole. 

Al snel daarna kunnen we aan boord van de heel moderne Airbus 330.  Ik krijg een heel vriendelijke man naast me en we kletsen wat.  Al gauw blijkt de vlucht heel leeg te zijn en hij verhuist naar de vier stoelen rij in het midden.  Een heel aantal van die rijen zijn helemaal open, zo ongewoon.

Keurig op tijd stijgen we op en beginnen aan de acht uur en tien minuten vlucht over de oceaan.  Al gauw worden er door de heel vriendelijke helemaal mannelijke bemanning snacks en drankjes rondgebracht.  Het is ook leuk nog even Nederlands te kunnen spreken.

Daarop volgt het avondeten, keuze tussen vis of kip.  Ik kies de vis en ik moet zeggen dat het zeer smakelijk is.  De gratis wijn wordt ook uitbundig geschonken, heerlijk.  Dan wordt er nog een ijsje rondgebracht waarvan ik alleen het chocolade omhulsel eet, maar ook erg lekker.

Intussen kijk ik naar de films Bucket List en The Devil Wears Prada (die laatste had ik al eens gezien, maar vind ik gewoon een erg leuke film).  Dan neem ik een korte filmpauze om wat te lezen.  Ze komen telkens langs met water en ik kijk nog twee films met Sandra Bullock, The Lake House en All About Steve.  Beiden heb ik al eerder gezien, maar zijn erg leuk.

Een uur voor de landing wordt er nog een lekkere pizza snack rondgebracht en dan zijn we alweer in Washington.  Ik moet zeggen dat dit een van de fijnste transatlantische vluchten, die ik mee heb gemaakt, was en dat zegt wat.  Ik ben een fan van de Brussels Airlines transcontinentale vlucht!

Met mijn Global Entry ben ik zo door de immigratie, heerlijk die hele rij niet te hoeven doorstaan.  Ook mijn tas komt al snel en Global Entry blijkt ook voorrang bij de douane te geven, ideaal!  Binnen het halve uur na landing loop ik al naar buiten!

Daar staan Rick en Kai me al op te wachten.  Katja is ook onderweg naar huis op weg naar Roanoke en we halen avondeten bij Plaka Grill.  Voor mij en Katja een lichte avgolemono soep en de mannen nemen gyros. 

Het is fijn Katja ook nog even te zien, maar direct na het eten vertrekt zij naar Roanoke.  Ze heeft vrijdag nog een sollicitatiegesprek gehad in New Jersey, dus er is nog een kans dat ze daar gaat werken.  Zo niet, dan begint ze volgende maandag hier in de buurt.  Ze laat Zorro in ieder geval al vast bij ons.

Inmiddels ben ik meer dan 24 uur wakker, maar ga proberen op de gewone tijd naar bed te gaan.  Ons nieuwe bed is gisteren in elkaar gezet en ik kan niet wachten erop te slapen!