Alweer een drukke dag

Alweer een schitterende zonnige dag, ik heb er zin in! Saskia vertrekt al vroeg met haar vriendinnetjes naar school. Ze gaan steeds vroeger, Kaylee staat al om vijf over acht voor de deur.

Mary Ellen belt, dat ze vergeten is, dat het vandaag de kleuterschool picknick is en dus kan ze niet gaan hardlopen. Jammer, maar dan besluit ik maar een gewichtenroutine te gaan doen.

Cosmo is onrustig en als ik klaar ben besluit ik hem mee te nemen naar het hondenpark. Het is nu wel duidelijk, dat daar iedere dag dezelfde honden (en baasjes) samenkomen. Maar helaas, wij zijn vanochtend laat en iedereen staat op het punt te vertrekken. Cosmo krijgt maar een paar minuten met vrienden Brody en Ranger.


Brody (zwart) en Ranger zijn al bekende vrienden

Alleen in dat hondenpark is saai, dus we gaan gewoon maar een stuk wandelen door Nottoway Park. Het is heerlijk koel in de schaduw, maar het pad is soms heel nauw en ik zie overal poison ivy.

Opeens hoor ik mijn naam achter me roepen! Het is Claudia, haar heb ik al maanden niet meer gezien of gesproken. We lopen samen terug naar het hondenpark. Haar dochter, Olivia, is net zo oud als Katja en net zo druk. En haar jongste, Abbey, zit bij Saskia in de klas. Altijd leuk om zo weer even bij te kunnen kletsen.

Nu is er wel iemand in het hondenpark, een oudere man met zijn Airedale Terrier. Omdat ik Cosmo echt moe wil hebben, gaan we toch weer naar binnen. En Cosmo vindt Max heel leuk, ze rennen, dat het een lievelust is.


Cosmo en Max hebben lol samen

Dan komen er twee kleine terriers bij, een elf-jarige grijze en een vijf maanden oude witte. Ik ben vergeten welk ras ze precies zijn. Maar Cosmo en het vijf maanden oude puppy spelen schattig.






Hondenkus

Zo blijven we toch langer, dan ik had gedacht en ik neem een uitgeput hondje mee naar huis. Goed zo, want gisteren had hij niet genoeg beweging en ging hij van alles stuk bijten.

Net voor we de auto ingaan komt een van met het nummerbord "BEACH KD" aanrijden. Die heb ik vaker gezien, dus ik zwaai. Een vrouw met een sheltie komt naar buiten en vraagt, of ik al weg ga. Ja, want we zijn hier al een tijdje. Ze baalt, want ze is laat en heeft al de "regulars" (waar ik kennelijk nu al bij hoor) gemist.

Ze heeft nog wel speciaal voor de menselijke bezoekers van het park een pompoen-walnoten cake meegenomen. Wat lief! Of ik toch ook nog een stukje wil? Nou, natuurlijk, dat laat ik me geen tweede keer zeggen, en het smaakt voortreffelijk! Zo bouwen we een klein gemeenschapje op daar in dat hondenparkje. Erg leuk.

Gisteren heb ik Cosmo's dog cooling bandanas aangekregen. Die doe ik hem ook lekker om, het is tenslotte best warm buiten. Morgen zal hij binnen moeten blijven, want dan is er een heat advisory. Vandaag kan hij nog lekker in de tuin blijven.

Na mijn douche rijd ik gauw naar Artie's. Hier heb ik om kwart voor twaalf met Christine afgesproken voor de lunch.

Als ik eraan kom, net op tijd, gaat mijn mobieltje. Christine is laat, ze staat vast in het verkeer op de interstate. Ik zet onze naam vast op de lijst, want ook met de lunch is dit een heel populair restaurant.

Zodra Christine binnenloopt krijgen we ons tafeltje toegewezen. Zoals altijd bestellen we precies hetzelfde: een salade met geitenkaas, dadels en gekruide pecan noten. Ook delen we een spinazie en artisjokken dip met tortilla chips. Het wordt een gezellig uurtje, we hebben heel wat bij te kletsen!

Thuis ga ik aan de was. De kinderbedden zijn hard aan verschoning toe en mijn zusje komt dit weekend met haar kinderen, dus het logeerbed moet ook schoon.

Saskia gaat naar het zwembad, Katja haalt haar slaap in en Kai houdt zich bezig met Cosmo. Het is vandaag officieel, dat hij geen team bij de Relay for Life zal hebben. Ik denk, dat Kai moet leren, dat hij geen copie is van zijn zus, hij moet zelf zijn interesses ontwikkelen.

Om half vijf loop ik naar Saskia's school, daar zal ik Pamela ontmoeten om te helpen met het ophangen van papier voor de show van maandag. Morgen en maandag zal iedereen daaraan dan de kunstwerken van hun pupillen hangen.

Als ik de school binnenloop zoek ik naar Pamela, maar er is geen teken van haar. Ik voel me wat vreemd, want zonder haar zou ik niet weten wat te doen. Gelukkig komt ze een kwartier later wel aan, vol excuses.

Het blijkt, dat ik de enige ben, die bij dit enorme karwei komt helpen. Hoe Pamela dit allemaal ooit alleen had kunnen doen ontgaat me! We besteden twee volle uren met het hangen van zes foot (ongeveer twee meter) lange papieren aan de muren van het cafetaria.


Een van de muren, klaar voor de kunstwerken

Pamela knipt de lappen en ik hang ze op. Iedere keer weer drie trapjes de ladder op en dan maar nieten ver boven mijn hoofd (ik ben veel langer dan Pamela, dus kan er beter bij).


Ik op de ladder, naar voren hangend, want het is best hoog (zie je niet goed op de foto)

Eerst hangen we lichtblauw, dan paars, dan geel en uiteindelijk donkerblauw. Mijn nauwe spijkerrokje is ook echt heel goede kleding om constant ladder te beklimmen! Note to self: kleed je in makkelijke kleding als je werk moet verrichten. Ik voel mijn schouders echt, als we klaar zijn!

Pamela is me zeer dankbaar en als ik afscheid neem zegt ze: "I owe you one!" Maar zij doet ontzettend veel voor Artsmart. Het is jammer, dat er zo weinig mensen zijn, die dit ook een belangrijk programma in de school vinden. Ik zal het volgend jaar weer doen, al zal het een heel druk jaar worden met twee kinderen in hun laatste jaar (hier begint middle school met seventh grade).

Moe kom ik thuis en ook Rick heeft het duidelijk druk, want om half zeven is hij er nog niet. De lakens en comforters van Katja en Kai's bedden zijn droog, dus ik maak ze op.

Katja moet ik daarvoor uit bed bonjouren, want die heeft de hele middag geslapen. Het kind is dood- en doodmoe! Ik maak me er wel zorgen over, dit weekend met de Relay for Life moet ze ook weer de hele nacht wakker zijn. En intussen gaan de eindexamens en projekten wel door. Nog een weekje!

De avond brengen we hangend voor de tv door. We zijn allemaal gewoon uitgeput. Morgen weer een drukke dag (hoewel niet zo druk als vandaag, denk ik).