Field Day

Om kwart over acht rijdt Rick een heel zenuwachtige Saskia naar school. Ze heeft gisteravond eindeloos haar speech gerepeteerd. Natuurlijk werd ze vanochtend wakker met een flinke, jeukende uitslag. En ze moet op tv voor de hele school haar speech oplezen. Na wat in de weer geweest te zijn met make up is er niet veel meer van de uitslag te zien, gelukkig.

Maar ik bel wel de kinderarts, omdat de uitslag toch wel flink is en ik ook meende gele kopjes op sommige pukkeltjes te zien. Ze heeft al eerder een bacteriele uitslag gehad, dus ik let er nu extra op.

Katja heeft besloten het eerste uur uit te slapen, dus die hoeft pas om half tien op school te zijn. Vandaag wordt de heetste dag tot dusver van het jaar voorspeld, dus ik wil Cosmo vroeg naar het hondenpark nemen (en inderdaad wordt het warmterecord voor Dulles gebroken, het wordt warmer dan 36 graden).

Daar is nog een andere hond met vrouwtje. Zij en ik kletsen gezellig, maar haar hond blaft alleen maar naar Cosmo en die wil nu juist zo graag spelen. Al snel moet ik weer naar huis om Katja op tijd naar school te brengen.

Net als we vertrekken komt Cosmo's vriendje Cuckoo aan. Ik besluit terug te gaan, als ik Katja heb afgezet, want Cosmo heeft nog niet genoeg beweging gehad.

Als we terug komen is Cuckoo er gelukkig nog en Cosmo krijgt al de beweging, die hij maar wil. "Sandy's Mom" is er ook weer, gisteren had ze pompoencake mee, vandaag donut holes. Maar ik weiger ze beleefd, voor ik door deze dagelijkse hondenpark bezoeken een rolmops word!

Tegen de tijd, dat Ranger komt, de "wild dog", zijn de puppies helemaal op. Ze kunnen bijna niet meer naar de auto lopen, zo moe zijn ze! Ik krijg in de commentaren en in email telkens de vraag, waarom de honden niet tegen de hitte kunnen, maar ik denk, dat de hitte hier in Virginia en verder naar het zuiden heel anders is, dan wat de meeste lezers kennen.

Behalve hete temperaturen (vandaag 37 graden) speelt de vochtigheidsgraad en die deed het vandaag voelen alsof het 42 graden werd. Voor honden met een dikke vacht, zoals Cosmo, is dat miserabel. Ze kunnen dan geen koelte vinden, ook niet in de schaduw, en dus is binnen zijn in de airconditioning voor hen het beste.

Als je in deze hitte je dier buiten laat, ben je strafbaar. Ik heb een week of zo geleden geschreven over hoe ik Cosmo even alleen liet in de auto op een hete dag. Daarna ben ik eens gaan lezen over de wetten en (gelukkig!) die zijn heel streng.

Het is tien uur en om elf uur moet ik op Saskia's school zijn voor field day (hun sportdag). Gisteren heeft Laura mijn massage nog eens afgezegd, omdat ze hoofdpijn had, maar ik had het wel erg nodig. En vandaag heb ik helemaal veel pijn. Het is dus zaak om te bewegen!

Maar het is snikheet en vochtig buiten, dus hardlopen zal niet lukken. Ik besluit de fiets te pakken en 45 minuten te gaan rijden. Dat blijft voor mij genieten, het is absoluut mijn favoriete sport. En de pijn in mijn benen wordt er zeker minder door. Het even in de natuur zijn doet bovendien wonderen voor mijn gemoed! Al is het maar acht mijl, dat ik fiets, ik voel me naderhand een stuk beter.

Bij de school wordt het even zoeken, voor ik Saskia's groep vind. Ik zie een Doornroosje handtekeningen uitdelen en allerlei groepen kinderen op het veld, die er allemaal kleiner uitzien, dan fifth graders.




Assepoester heeft veel fans!

De gymleraar brengt uitkomst en via zijn walkie talkie vind ik uit, dat Saskia in het gymlokaal is. Hoera! Na mijn fietstocht druipt het zweet van me af en het is zeer aantrekkelijk om haar in de airconditioning in actie te zien!

Ze moeten op een of ander karretje achteruit door de gymzaal een estafette doen. Dat is nog helemaal niet makkelijk, getuige de vele kinderen, die eraf vallen (en Saskia ook, zie filmpje).


Saskia en vriendinnetjes




Als ik aan Mrs. Esterson vertel, dat ik Saskia's lunch ga kopen, vraagt ze met een duidelijke reden, of ik dan de hele lunch zal blijven. Ik vraag haar, of ze dat graag wil en haar gezicht licht gewoon op, ze is klaar voor een "break". Natuurlijk heb ik niet het hart te zeggen, dat ik niet kan blijven!

Bij Subway haal ik sandwiches voor Sas en mezelf (ik kies een wrap met kippeborst). Dan haast ik me terug naar de school en voor het volgende uur heb ik 26 fifth graders onder mijn hoede.

Het is echt een erg leuke klas, ze gedragen zich uitzonderlijk. Toch ben ik blij, als een half uur later een andere moeder erbij komt. Zij is van oorsprong Vietnamees en we houden de kinderen bezig (sommige jongens werden al gauw ongedurig en vervelend), door te vragen, wat bepaalde woorden in onze talen van oorsprong betekenen.

Saskia en Kaylee bedenken de Nederlandse woorden, fiets, kaas en pannenkoek. Geen van drieen worden ze geraden, ik had eigenlijk verwacht, dat "pannenkoek" wel genoeg op "pancake" zou lijken. In ieder geval gaat de tijd snel en naderhand zegt Saskia, dat iedereen de lunchtijd het leukste deel van de dag vond. Leuk compliment!

Als ik thuiskom gaat de telefoon. Het is Petra! We kletsen bijna een uur en er is nog zoveel meer te zeggen! Maar ik moet douchen en Katja halen, helaas!

Als ik bij de school aankom, staat Katja al klaar. We hebben een afspraak om haar tb test te laten nakijken. Vrijwel meteen zijn we aan de beurt en de dokter grapt, dat dit misschien het snelste doktersbezoek ooit zal worden. Gelukkig heeft ze geen reactie op de test.

Op het formulier voor Katja's kamp heeft de verpleegster echter niet de data voor haar Hepatitis B injecties ingevuld. De dokter loopt ervoor naar de computer en typt haar naam en geboortedatum in.

Katja zegt zich die inentingen te herinneren. Maar die vonden in 1992 en '93 plaats. "I guess I don't remember them", zegt ze vervolgens, "But I distinctly remember grabbing on to the doorknob for dear life, must have been Hepatitis A then!"

Inwendig lig ik dubbel, want dat was inderdaad een drama van historische proporties! Gelukkig mocht Rick dat gevecht klaren, want de toenmalige dokter en hij besloten de prik-fobische Katja ter plekke een geelzucht vaccin toe te dienen. Ze hebben het geweten! Deze dokter grinnikt er ook om en vult de goede data voor haar inentingen in.

Opgelucht, dat dit alles achter haar ligt neem ik Katja mee naar Michael's. Hier koopt ze allerlei dingen om hun Relay for Life tent te versieren, morgen. Ik koop wat nieuwe vlaggen voor onze tuin en decoraties voor onze voordeuren.

Thuis is er nog geen teken van Rick , die Saskia naar de dokter zou brengen. Hij blijkt vast te zitten in het weekend verkeer. Ik neem Saskia dus maar mee en word als een oude bekende begroet. Ik was er tenslotte net een uur eerder!

Saskia's uitslag wordt afgedaan als een warmte uitslag. Helemaal gerust ben ik er niet op, want in plaats van de dokter kregen we een verpleegster te zien. Ik ben al lang genoeg ouder om een warmte uitslag te herkennen, maar het was allemaal al wat rustiger dan vanochtend, dus ik laat het maar gaan.

Rick en Saskia gaan zwemmen en Katja gaat helpen met voorbereidingen voor de Relay for Life. Kai is bij zijn vriend Charlie. Na het zwemmen gaan Rick, Saskia en ik naar Glory Days Grill.

We zitten lekker buiten op het terrasje, net als een heel stel anderen. Wie zei, dat Amerikanen nooit buiten eten? En het is nog wel meer dan dertig graden en onweersbuien dreigen. We genieten van het eten, dat zoals altijd prima is en helemaal niet duur.

Thuis horen we een enorm onweer aankomen. Maar het gaat langs ons. Overal om ons heen zijn "severe thunderstorm warnings", maar wij ontsnappen. Dat gebeurt wel vaker. Gelukkig zal de vochtigheidsgraad morgen een stuk minder zijn, want zelfs ik, die dol is op warm weer, vind dit weer een beetje te veel van het goede!

Oh, en onze jongste zal volgend jaar de vice president van de SCA zijn. (toch wel een beetje trots)