Inzweringsceremonie

Al om half zes gaat de wekker! Rick moet een vlucht van acht uur halen. Hij doet heel stil, maar ik ben wakker en blijf wakker. Gelukkig blijft Cosmo nog even slapen, anders was het helemaal gedaan met de rust.

Katja blijft vandaag thuis, de rest van de week hebben ze halve dagen school. Soms moeten ze dan finals doen, maar bij de vakken, waar ze klaar mee zijn, gebeurt niets meer. Ze kan de rust wel gebruiken, dus ik meld haar ziek.

Het is alweer heerlijk zonnig weer, het wordt nog saai. In de tuin doe ik een half uur lang een gewichtenroutine uit de nieuwste Fitness. Het artikel heet "If you have five minutes, or fifteen, thirty or forty five" en voor ieder van die tijdsbestekken staat er een workout.

Deze is gebaseerd op combinatie oefeningen met daar tussenin een minuut cardio. Ik voel, dat ik hard werk, al is het maar een half uur. En Cosmo helpt natuurlijk mee.

Om half tien ga ik, met Cosmo, Kai van school halen. Die had een final en daarna niets meer. We gaan meteen door naar het hondenpark. Er zijn, tot mijn verbazing, geen andere honden. Kai en Cosmo vermaken zich echter prima, ze springen en rennen en spelen "voetbal". Zo leuk!


Cosmo vindt de speeltjes in het park ook erg leuk



Kai kan hem nog net dragen!

Een kwartier later komt er een auto de parkeerplaats op rijden, Cosmo rent naar het hek, hopend op een vriendje. Maar het blijkt enkel iemand, die om wil draaien, te zijn.


Gelukkig komen nog geen vijf minuten later Catherine en Brody (die nogal intensief is!) en nog ietsje later Ray met Dixie en Ranger. Cosmo wordt heerlijk afgemat, hij kan nauwelijk meer de auto in springen!


Hij draagt de krant wel, nu moet hij hem ook nog geven, als we binnen zijn, in plaats van er hard mee weg te rennen!

Thuis maak ik me gauw klaar, want ik wil op tijd zijn voor mijn tandarts afspraak. Helaas loopt zij achter op haar schema en ik wil er zeker van zijn, dat ik om een uur weer klaar ben. Ik wil nog lunch eten en dan bij Saskia's inzweringsceremonie zijn.

Nanaz, de mondhygieniste (van Iraanse afkomst), is echt erg aardig, maar mijn tanden zijn zo gevoelig, het is gewoon geen plezier. Ze belooft snel te werken en de foto's zullen ze dan maar volgende keer maken. Gelukkig is alles verder goed en ik ben zelfs al om kwart voor een klaar!

Gauw rijd ik naar huis, eet lunch en kom net op tijd voor de grote ceremonie bij Marshall Road aan.

Saskia en haar "collega's" staan al te wachten. Binnen tref ik Kirsten en we nemen de meest vooraanstaande stoelen in beslag. Natuurlijk bemerk ik nu pas, dat de batterijen van mijn grote flits op zijn! Gelukkig heb ik nog de gewone flits van mijn toestel, maar die is veel minder sterk. Maar ja, niets aan te doen.

De ceremonie begint. De SCA vertegenwoordigers lopen naar binnen, eerst de officieren van vorig jaar en dan de nieuw verkozen garde. Allemaal met een rode (van vorige jaar) of witte kaars in hun hand.

Die kaars plaatsen ze in een kandelaar aan weerszijden van de grote kaars, die de SCA vertegenwoordigt. Er volgt een plechtige ceremonie, waar iedere ex-officier bij de nieuwe officier de eed afneemt, met rechterhand omhoog: "On my honor, I, Saskia E., do promise to uphold the standards of the SCA and to perform to the best of my ability the duties of the office of the vice-president". Daarna wordt haar of zijn kaarsje gebruikt om de kaars van de nieuwe officier aan te steken en die van de oude officier wordt uitgeblazen. Er gaat er heel symbolisch aan toe.




Saskia wordt door de twee vice-presidenten van vorig jaar ingezworen

De afscheid nemende SCA leden krijgen vervolgens medailles en daarna moeten alle aanwezige kinderen een eed afleggen. Het is allemaal heel serieus, maar ook wel weer erg leuk en uniek. Ik worstel met de drie cameras, die ik meeheb, om het allemaal vast te leggen. Saskia's afleggen van de eed film ik met de camcorder, ik maak foto's en een filmpje met mijn kleine cameraatje om op het blog te zetten.


Tabatha vertelt, wat de taken van de "Historian" zijn en dan legt Julie Collier de eed af

Als laatste wordt het cadeau van de zesde klas aan de school onthuld. Ook hieraan heeft de SCA hard meegeholpen. Het wordt een heel leuk groot schilderij, door de hele klas geschilderd.

Na afloop van de ceremonie krijgen we nog appelsap en koekjes geserveerd in het cafetaria. Het is half drie en ik neem Saskia gelijk mee naar huis. Die laatste 40 minuten van de schooldag doen ze toch niets meer.

We hopen eigenlijk nog even snel, voor het zwemteam komt, te gaan zwemmen. Maar een blik op de lucht buiten maakt duidelijk, dat dat niet gaat lukken. Die is namelijk pikzwart en het rommelt al vervaarlijk in de verte. Bij het eerste horen van donder wordt het zwembad al voor 45 minuten gesloten.

Inderdaad breekt niet veel later een enorm noodweer uit. Eigenlijk is dit Cosmo's eerste heel zware onweer en hij vindt het wel interessant. De ene na de andere onweersbui volgt. Het lijkt niet op te houden met de donder en bliksem! We hebben de regen hard nodig, dat wel.


Net links van de "D" in DC wonen wij, langs de I-66



Plenzen en harde donder!

Christine komt om een uur of vijf. Ze heeft Mallory niet ver bij ons vandaan afgezet voor een repetitie van de dansshow, die dit weekend plaats vindt. In plaats van helemaal naar huis te rijden komt Christine mij gezelschap houden op deze Rickloze avond.

We bestellen wat eten van Amphora en de uren vliegen voorbij. We hebben het beiden zo druk gehad de afgelopen weken, dat we elkaar veel minder hebben gezien, dan gewoonlijk. De repetitie duurt maar liefst vier uur en pas om negen uur belt Mallory, dat ze klaar is.

Doodmoe na deze drukke dag zijg in mijn stoel neer en Saskia en ik kijken naar America's Got Talent. Nog even over mijn blog van gisteren, de vruchten, waar ik het over had, zijn zwarte frambozen, geen bramen (die zijn pas later in de zomer rijp).